3063-ILPP1-2.4512.230.2016.2.JO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej reprezentowanej przez pełnomocnika z dnia 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynków gospodarczych i placu parkingowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynków gospodarczych i placu parkingowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 stycznia 2017 r. o podpis, brakującą opłatę i doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 13 stycznia 1999 r. w drodze sprzedaży licytacyjnej nieruchomości przez Sąd Rejonowy RZ wraz z BZ na prawach wspólności ustawowej w udziale do 1/3 części, MZ w udziale do 1/3 części i KB do majątku osobistego w udziale do 1/3 części nabyli nieruchomość niezabudowaną o powierzchni 3,3225 ha. Przedmiotowa transakcja nie podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku od towarów i usług.

W dniu 24 lipca 2004 r. w wyniku umowy o zniesienie współwłasności, nabywcy powyżej opisanej nieruchomości, dokonali częściowego zniesienia współwłasności w ten sposób, że działki gruntu zabudowanej i niezabudowanej o łącznej powierzchni 1,6622 ha w udziałach po 1/2 części nabywają B i RZ do majątku dorobkowego oraz KB do majątku osobistego.

W dniu 24 sierpniu 2005 r. w wyniku umowy o zniesienie współwłasności dokonano częściowego zniesienia współwłasności w ten sposób, że w udziale w wynoszącym 11/40 części nabywa RZ do majątku osobistego oraz KB w udziale wynoszącym 29/40 do majątku osobistego.

W dniu 20 sierpnia 2013 r. w drodze umowy darowizny RZ darował cały przysługujący mu udział wynoszący 11/40 nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej o łącznej powierzchni 1,6622 ha KB, która darowiznę przyjęła.

Działki gruntu zabudowanego wynoszą 0,9845 ha i nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych ani nie została zawarta żadna umowa cywilnoprawna pomiędzy właścicielem (wcześniej współwłaścicielami) a spółką jawną.

Zezwolenie na budowę wydano na współwłaścicieli nieruchomości, a następnie w drodze uchwały wspólników przekazano budynki do działalności gospodarczej.

Na działkach tych posadowione są budynki: budynek niemieszkalny wykorzystywany do działalności gospodarczej o pow. 936,88 m.kw. i budynek mieszkalny o powierzchni 75,10 m.kw. Budynek mieszkalny wybudowany został ze środków własnych i nie służył do działalności gospodarczej (jest zamieszkiwany przez KB).

Natomiast budynki gospodarcze wpisane są do ewidencji środków trwałych spółki jawnej, jako lokal handlowy skrzydło (wpisany do ewidencji w dniu 1 sierpnia 2001 r.) i budynek usługowo-handlowy (wpisany do ewidencji w dniu 1 grudnia 2005 r.). Ponadto do ewidencji środków trwałych wpisany jest parking utwardzony kostką betonową. Budynek mieszkalny został oddany do użytku w roku 2006.

Spółka korzystała z prawa do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego od zakupów towarów i usług wyłącznie przy budowie budynków gospodarczych. Z tego prawa ani spółka, ani jako właściciel gruntu KB nie korzystała przy budowie budynku mieszkalnego i zagospodarowaniu (utwardzeniu nawierzchni) na potrzeby własne działki gruntu niezabudowanego. W rejestrze gruntów tereny te oznaczone są, jako inne tereny zabudowane (Bi).

Stan faktyczny przedstawia się następująco:

a. KB jest właścicielem gruntu zabudowanego o powierzchni 0,9845 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr JG1 B/00049232/0;

b. KB jest właścicielem gruntu niezabudowanego o powierzchni 0,6777 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr JG1 B/00014249/8;

c. spółka jawna jest właścicielem budynków gospodarczych i placu parkingowego wpisanych do ewidencji środków trwałych;

d. KB jest właścicielem budynku mieszkalnego.

KB zamierza sprzedać całą nieruchomość wraz z zabudowaniami w sposób następujący:

1. KB sprzedaje grunt zabudowany i niezabudowany (działki gruntu o łącznej powierzchni 1,6622 ha oraz budynek mieszkalny).

2. spółka jawna sprzedaje budynki gospodarcze.

W piśmie z dnia 18 stycznia 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Spółka nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Przedmiotem sprzedaży przez Spółkę nie jest żadna z działek gruntu. Grunty nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a ich właścicielem jest wyłącznie KB.

3. Przedmiotem sprzedaży przez Spółkę są wyłącznie budynki. Budynki ujęte są w księgach, jako inwestycja w obce środki trwałe. Spółka nigdy nie była właścicielem budynków i gruntów. Zezwolenie na budowę wydano dla właścicieli gruntów, którzy rozpoczęli budowę budynków ze środków własnych. Nieruchomość wybudowano w latach 2001-2005, a rozpoczęto wtedy gdy nie istniała jeszcze spółka jawna, a ówcześni współwłaściciele prowadzili działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Spółka cywilna została przekształcona w dniu 30 grudnia 2003 r. na podstawie uchwały wspólników spółki cywilnej RZ, KB w spółkę jawną. Spółka poniosła wydatki inwestycyjne, jako inwestycje w obce środki trwałe.

Budynki znajdują się na działce o powierzchni 0,9845 ha:

a. na działce o powierzchni 0,9845 ha znajdują się dwa budynki: budynek służący działalności gospodarczej, jako jeden kompleks trzech budynków ABC oraz budynek garażowy, jednokondygnacyjny z poddaszem użytkowym. Na parterze znajduje się 7 oddzielnych boksów garażowych, natomiast na poddaszu zlokalizowane są pomieszczenia mieszkalne.

Budynek ABC składa się z trzech segmentów:

j. Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; podatek od towarów i usług wykazany na fakturach z tytułu ponoszonych nakładów był odliczany od podatku należnego w pełnej wysokości, gdyż nabyte towary i usługi służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Podatek należny pomniejszano wyłącznie o podatek naliczony dla nakładów ponoszonych wyłącznie dla budynku ABC. Natomiast podatku należnego nie pomniejszano o podatek naliczony dla nakładów ponoszonych dla budynku garażowego;

k. Spółka poniosła wydatki na ich ulepszenie (budynki ABC), w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczające co najmniej 30% wartości początkowej;

d. Spółce nigdy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia tej działki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy sprzedaż budynków i placu parkingowego wpisanego do ewidencji środków trwałych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług przy budowie tych budynków i parkingu?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż budynków i placu parkingowego wpisanego do ewidencji środków trwałych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%, gdyż przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług przy budowie tych budynków i parkingu. Podatnikiem w tym przypadku jest spółka jawna, która winna tą transakcję udokumentować fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei, art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 20 sierpnia 2013 r. w drodze umowy darowizny RZ darował cały przysługujący mu udział wynoszący 11/40 nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej o łącznej powierzchni 1,6622 ha KB, która darowiznę przyjęła. Działki gruntu zabudowanego wynoszą 0,9845 ha i nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych ani nie została zawarta żadna umowa cywilnoprawna pomiędzy właścicielem (wcześniej współwłaścicielami) a spółką jawną. Zezwolenie na budowę wydano na współwłaścicieli nieruchomości, a następnie w drodze uchwały wspólników przekazano budynki do działalności gospodarczej. Wnioskodawca korzystał z prawa do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego od zakupów towarów i usług wyłącznie przy budowie budynków gospodarczych.

Z tego prawa Wnioskodawca, ani właściciel gruntu KB nie korzystali przy budowie budynku mieszkalnego i zagospodarowaniu (utwardzeniu nawierzchni) na potrzeby własne działki gruntu niezabudowanej. Przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę nie jest żadna z działek gruntu. Grunty nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a ich właścicielem jest wyłącznie Ka B.

Przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę są wyłącznie budynki. Budynki ujęte są w księgach, jako inwestycja w obce środki trwałe. Wnioskodawca nigdy nie był właścicielem budynków i gruntów. Zezwolenie na budowę wydano dla właścicieli gruntów, którzy rozpoczęli budowę budynków ze środków własnych.

Nieruchomość wybudowano w latach 2001-2005, a rozpoczęto wtedy gdy nie istniała jeszcze spółka jawna, a ówcześni współwłaściciele prowadzili działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Spółka cywilna została przekształcona w dniu 30 grudnia 2003 r. na podstawie uchwały wspólników spółki cywilnej RZ, KB w spółkę jawną. Wnioskodawca poniósł wydatki inwestycyjne, jako inwestycje w obce środki trwałe.

Budynki znajdują się na działce o powierzchni 0,9845 ha to budynek służący działalności gospodarczej, jako jeden kompleks trzech budynków ABC oraz budynek garażowy, jednokondygnacyjny z poddaszem użytkowym. Na parterze znajduje się 7 oddzielnych boksów garażowych, natomiast na poddaszu zlokalizowane są pomieszczenia mieszkalne. Budynek ABC składa się z trzech segmentów:

* segment "A" to budynek usługowo-mieszkalny, piętrowy z poddaszem użytkowym, który funkcjonował, jako restauracja, sklep, kantor, na dzień dzisiejszy poczyniono inwestycje remontowe na parterze i I piętrze, w celu przebudowy budynku na dom z przeznaczeniem dla osób starszych, który został oddany do użytkowania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2005;

* segment "B" to budynek parterowy z częścią usługową z przeznaczeniem na dom weselny (w pełni wyposażony), który został oddany do użytkowania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2001;

* segment "C" to budynek parterowy z częścią usługową służący, jako sala bankietowa, który został oddany do użytkowania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2005;

* obiekty oznaczone jako ABC (budynki) służyły działalności gospodarczej, jedynie w segmencie "A" wydzielona była część na potrzeby mieszkaniowe, zamieszkiwała i do tej pory zamieszkuje tam KB.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; podatek od towarów i usług wykazany na fakturach z tytułu ponoszonych nakładów był odliczany od podatku należnego w pełnej wysokości, gdyż nabyte towary i usługi służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Podatek należny pomniejszano wyłącznie o podatek naliczony dla nakładów ponoszonych wyłącznie dla budynku ABC. Wnioskodawca poniósł wydatki na ich ulepszenie (budynki ABC), w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczające co najmniej 30% wartości początkowej. Ponadto do ewidencji środków trwałych wpisany jest parking utwardzony kostką betonową.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży budynków i placu parkingowego wpisanego do ewidencji środków trwałych, gdyż przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług przy budowie tych budynków i parkingu.

W związku z powyższym pytaniem w pierwszej kolejności należy wyjaśnić czy opisana we wniosku transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług.

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wskazał Zainteresowany zamierza sprzedać wyłącznie budynki (ujęte w księgach, jako inwestycja w obce środki trwałe) choć nigdy nie był ich właścicielem jak i gruntów na których zostały one wybudowane.

Zauważyć zatem należy, że na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), zwanej dalej k.c, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

* grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

* budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

* części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 k.c, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei z treści § 2 cyt. przepisu wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca wybudował na przedmiotowym gruncie budynki gospodarcze i plac parkingowy, tj. poniósł nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi. Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym.

W świetle powołanych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na użytkowanym majątku nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Poniesione nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy a prawo to nie może stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy zatem przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Wobec powyższego należy rozważyć czy zbycie nakładów na gruncie ustawy nie będzie odpłatnym świadczeniem usług.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", a "świadczenie" - to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu (nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego).

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego nakłady poniesione przez Wnioskodawcę - na wybudowanie placu parkingowego oraz budynków gospodarczych z wyłączeniem segmentu "A" w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe Pani KB - nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części) a ich zbycie nie jest odpłatną dostawą towarów.

Sprzedaż placu parkingowego i budynków gospodarczych - z wyłączeniem segmentu "A" w części przeznaczonego na cele mieszkaniowe Pani KB - powinna być zatem traktowana jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy (sprzedaż poniesionych nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym), a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Odpowiadając zatem na zadanie pytanie należy stwierdzić, że wskazana "sprzedaż budynków i placu parkingowego wpisanego do ewidencji środków trwałych" stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że - jak wskazał Wnioskodawca - nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wobec powyższego przy sprzedaży poniesionych nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym należy również przeanalizować zwolnienie wynikające z art. 113 ustawy.

Zatem, art. 113 ust. 1 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei w myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Natomiast z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Ponadto, w świetle regulacji art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15 są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy wskazać, że - co do zasady - o ile wartość sprzedaży nie przekroczy w roku podatkowym kwoty określonej na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie miał prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu sprzedaży poniesionych nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym, Wnioskodawca zobowiązany będzie do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie. Jednakże, Wnioskodawca na mocy art. 113 ust. 4 ustawy, będzie mógł skorzystać z możliwości rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9, i opodatkować sprzedaż przedmiotowych nakładów według właściwej stawki po spełnieniu określonych w tym przepisie warunków.

Z uwagi na to, że - jak wskazał Wnioskodawca - nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT to oceniając całościowo przedstawione przez niego własne stanowisko należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu zabudowanego i niezabudowanego oraz budynku "A" w części przeznaczonej na potrzeby mieszkaniowe Pani KB został rozpatrzony w oddzielnym piśmie. Natomiast, wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów został rozstrzygnięty pismem z dnia 25 stycznia 2017 r., nr 3063-ILPB1-1.4511.370.2016.2.IM.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.