3063-ILPP1-2.4512.145.2016.2.PG - Sprzedaż nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz prośbę o kierowanie wszelkich pism drogą poczty tradycyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Mocą umowy z dnia 12 sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem, nabyła do wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość, stanowiącą działkę gruntu nr 339/5, o pow. 0.64.86 ha, stanowiącą grunty rolne.

Nieruchomość nabyta została do majątku prywatnego i nie była wykorzystywana dla celów zarobkowych. Nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów.

Nieruchomość została nabyta z uwagi na plany pobudowania w przyszłości na tej nieruchomości domu, który służyć miał zaspokajaniu potrzeb rodziny, planami powiększenia rodziny, jak również z myślą o pozostawieniu w przyszłości wskazanej nieruchomości dzieciom stron. Ostatecznie plany w powyższym zakresie uległy zmianie, co wynikało z trudności w uzyskaniu finansowania na budowę, jak również ze zmiany planów osobistych, w tym dotyczących miejsca zamieszkania dzieci stron po ukończeniu edukacji. W efekcie Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowiła sprzedać nabytą uprzednio nieruchomość.

Na początku Wnioskodawczyni próbowała sprzedać nieruchomość jako całość, okazało się to jednak trudne, z uwagi na dużą powierzchnię działki. Potencjalni nabywcy zgłaszali chęć zakupu, ale ograniczoną jedynie do części ww. działki. W związku z powyższym Wnioskodawczyni postanowiła podzielić działkę na 5 mniejszych działek, a następnie dokonać ich sprzedaży. Celem powyższego, Wnioskodawczyni zleciła geodecie sporządzenie projektu podziału działki, oraz po spełnieniu formalności uzyskała decyzję o podziale. Mocą decyzji z dnia 19 stycznia 2016 r. przedmiotowa nieruchomość została podzielona na działki:

* 339/6 o pow. 0,0833 ha,

* 339/7 o pow. 0,1425 ha,

* 339/8 o pow. 0,1423 ha,

* 339/9 o pow. 0,1421 ha,

* 339/10 o pow. 0,1415 ha.

Wnioskodawczyni planuje wraz z mężem dokonać sprzedaży przedmiotowych działek. Sprzedaż nastąpi w głównej mierze na rzecz zainteresowanych nabyciem nieruchomości przyjaciół i znajomych, którzy zadeklarowali chęć nabycia mniejszych działek. Ewentualnie w drodze prywatnego ogłoszenia w prasie. Wnioskodawczyni i jej mąż nie będą podejmowali dodatkowych, aktywnych działań celem zbycia nieruchomości, charakterystycznych dla podmiotów trudniących się handlem nieruchomościami (typu reklama, działania marketingowe, urządzenie strony internetowej z reklamą nieruchomości, itp.). Nie podjęli również i nie będą podejmować działań mających na celu przygotowanie działek do sprzedaży, takich jak ogrodzenie, uzbrojenie terenu, doprowadzenie przyłączy, utwardzenie terenu itp.

Uzyskane ze sprzedaży środki, Wnioskodawczyni wraz z mężem planuje przeznaczyć na zaspokajanie potrzeb rodziny, w głównej mierze na studia dzieci. Nie planuje zakupywania jakichkolwiek innych nieruchomości.

Wnioskodawczyni ani jej mąż nie trudnią się zawodowo handlem nieruchomościami i nie posiadają w tym zakresie profesjonalnej wiedzy. Nie posiadają innych nieruchomości na sprzedaż, ani też nie planują podejmowania transakcji nabycia nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży. Planowana sprzedaż nieruchomości będzie miała charakter incydentalny.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, natomiast wykonuje działalność w zakresie świadczenia usług fryzjerskich (zakład fryzjerski). Z kolei mąż uczestniczki postępowania nie prowadzi działalności gospodarczej.

Natomiast w piśmie z dnia 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) - będącym uzupełnieniem wniosku - Wnioskodawczyni wyjaśniła, że opisane we wniosku działki nie są obecnie objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Biorąc pod uwagę okoliczność, że sporządzenie planu zagospodarowania nie leży w gestii Wnioskodawczyni, nie dysponuje ona wiedzą czy w dacie sprzedaży taki dokument zostanie przez gminę uchwalony. Wnioskodawczyni zakłada, że nie będą one objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na moment ich sprzedaży i taki stan faktyczny czyni elementem swojego wniosku.

Wydano natomiast decyzję o warunkach zabudowy względem opisanych we wniosku nieruchomości. Celem podziału nieruchomości Wnioskodawczyni zmuszona była wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, albowiem bez wydania ww. decyzji nie można było dokonać podziału nieruchomości. Wnioskodawczyni złożyła wraz z mężem wniosek o wydanie decyzji, ale nie opracowywała jej treści, albowiem leży to w gestii urzędu gminy. Ponieważ Wnioskodawczyni nie ma umiejętności pozwalających jej na samodzielne sporządzenie wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, w jego opracowaniu skorzystała z pomocy geodety.

Z decyzji o warunkach zabudowy wynika, że na przedmiotowych działkach możliwa jest zabudowa budownictwem mieszkalnym jednorodzinnym. Jednak decyzja o warunkach zabudowy, stosownie do przepisów prawa nie jest dokumentem określającym przeznaczenie nieruchomości, to wynikać może jedynie z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który nie został uchwalony. Z kolei, w myśl ewidencji gruntów i budynków, nieruchomości te mają charakter rolny - klasa V-VI. Z tytułu ww. nieruchomości nie występuje podatek od nieruchomości ani podatek rolny, z uwagi na klasę bonitacyjną V-VI.

Do zakwalifikowania danej nieruchomości jako rolnej wystarczy możliwość takiego (rolniczego) jej wykorzystania (por. wyr. SN z 2 czerwca 2000 r., II CKN 1067/98, OSP 2001, Nr 2, poz. 27, z glosą A. Lichorowicza). Dla ustalenia tej okoliczności pomocne są wpisy dokonane w ewidencji gruntów oraz plany zagospodarowania przestrzennego (por. E. Skowrońska-Bocian, w: K. Pietrzykowski, k.c. Komentarz, t. 1, 2013, s. 202; Ł. Żelechowski, w: K. Osajda (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, t. 1, s. 548).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości stanowiącej podzielone działki gruntu nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (u.p.t.u.).

Podatkiem od towarów i usług opodatkowana jest stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Aby jednak dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem.

W myśl art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Planowana transakcja zbycia nieruchomości rolnych nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, a stanowić będzie czynność zarządu majątkiem prywatnym. Dokonanie ww. transakcji nie będzie bowiem stanowić wykorzystywania nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a stanowić będzie czynność zarządu majątkiem wspólnym. Powyższe potwierdza stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawarte w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10). W ocenie Trybunału czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą, również, gdyby przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Wnioskodawczyni nie nabyła nieruchomości celem uzyskiwania z niej dochodu, ani też celem prowadzenia w zakresie ww. nieruchomości działalności handlowej, a dla własnych celów budowlanych, dla potrzeb własnej rodziny. Dokonała podziału nieruchomości wyłącznie w celu umożliwienia sprzedaży zbędnej obecnie nieruchomości, albowiem sprzedaż całej nieruchomości okazała się niemożliwa. W okresie posiadania nieruchomości nie uzyskiwała z nieruchomości dochodu. Nie podjęła także i nie będzie podejmowała aktywnych działań celem zbycia nieruchomości, charakterystycznych dla podmiotów trudniących się handlem nieruchomościami (typu reklama, działania marketingowe, urządzenie strony internetowej z reklamą nieruchomości, itp.). Nie podejmowała i nie planuje podejmowania działań mających na celu uatrakcyjnienie działek, poprzez dokonanie przyłączy, ogrodzenie czy utwardzenie działek. Same transakcje sprzedaży będą miały incydentalny charakter i nie będą miały charakteru ciągłego. Tym samym działanie Wnioskodawczyni stanowić będzie przejaw zarządu majątkiem prywatnym, a zatem nie będzie podlegać podatkowi VAT. Z tytułu transakcji Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem podatku VAT.

Powyższe stanowisko potwierdza wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 maja 2007 r. (I SA/Wr 153/07). Taką tezę na gruncie VI Dyrektywy wyraził także Europejski Trybunał Sprawiedliwości, np. w wyroku w sprawie C-291/92 (Ambrecht). Europejski Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, że "w przypadku, gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, którą zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa on w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik w rozumieniu art. 2 (1) Dyrektywy". Stanowisko to zachowuje aktualność także w odniesieniu do przepisów obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112. W wyroku w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 (Słaby, Kuć) ETS orzekł, że osobę fizyczną można uznać za podatnika VAT z tytułu dostawy nieruchomości wówczas, gdy podejmuje aktywne działania z zakresu obrotu nieruchomościami, charakterystyczne dla profesjonalnego handlowca. Wykonanych ani planowanych czynności nie można zaliczyć do działań, o których mowa w tym wyroku. Wnioskodawczyni nie podejmowała bowiem aktywnych działań charakterystycznych dla podmiotów trudniących się handlem nieruchomościami, a podział działki na mniejsze części został wymuszony przez realia rynkowe i został w całości przeprowadzony na zlecenie Wnioskodawczyni przez geodetę. Zatem planowana czynność, jako element zarządu majątkiem osobistym, nie będzie podlegała podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższych przepisów należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast na podstawie art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe uwagi na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako czynności będącej elementem działalności gospodarczej, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 262/14, w którym Sąd stwierdził m.in., że: "(...) co do kryteriów, jakimi należy się kierować przy ocenie charakteru prawnopodatkowego określonej czynności, przyjąć należy, że okoliczności wynikające z działań, które mają być podjęte przez Skarżącą na nabytych działkach o przeznaczeniu aktywizacji gospodarczej w zakresie planowanego i odpłatnego wydzierżawiania gruntu do czasu ich zaplanowanej sprzedaży wskazują raczej na obrót mieniem wykorzystywanym uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej niż na zarządzanie majątkiem osobistym".

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość, stanowiącą działkę gruntu nr 339/5, o pow. 0.64.86 ha, stanowiącą grunty rolne. Nieruchomość nabyta została do majątku prywatnego i nie była wykorzystywana dla celów zarobkowych. Nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów. Nieruchomość została nabyta z uwagi na plany pobudowania w przyszłości na tej nieruchomości domu, który służyć miał zaspokajaniu potrzeb rodziny, planami powiększenia rodziny, jak również z myślą o pozostawieniu w przyszłości wskazanej nieruchomości dzieciom stron. Ostatecznie plany w powyższym zakresie uległy zmianie, co wynikało z trudności w uzyskaniu finansowania na budowę, jak również ze zmiany planów osobistych, w tym dotyczących miejsca zamieszkania dzieci stron po ukończeniu edukacji. W efekcie Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowiła sprzedać nabytą uprzednio nieruchomość. Na początku Wnioskodawczyni próbowała sprzedać nieruchomość jako całość, okazało się to jednak trudne, z uwagi na dużą powierzchnię działki. Potencjalni nabywcy zgłaszali chęć zakupu, ale ograniczoną jedynie do części ww. działki. W związku z powyższym Wnioskodawczyni postanowiła podzielić działkę na 5 mniejszych działek, a następnie dokonać ich sprzedaży. Celem powyższego, Wnioskodawczyni zleciła geodecie sporządzenie projektu podziału działki, oraz po spełnieniu formalności uzyskała decyzję o podziale. Mocą decyzji z dnia 19 stycznia 2016 r. przedmiotowa nieruchomość została podzielona na działki:

* 339/6 o pow. 0,0833 ha,

* 339/7 o pow. 0,1425 ha,

* 339/8 o pow. 0,1423 ha,

* 339/9 o pow. 0,1421 ha,

* 339/10 o pow. 0,1415 ha.

Wnioskodawczyni planuje wraz z mężem dokonać sprzedaży przedmiotowych działek. Sprzedaż nastąpi w głównej mierze na rzecz zainteresowanych nabyciem nieruchomości przyjaciół i znajomych, którzy zadeklarowali chęć nabycia mniejszych działek. Ewentualnie w drodze prywatnego ogłoszenia w prasie. Wnioskodawczyni i jej mąż nie będą podejmowali dodatkowych, aktywnych działań celem zbycia nieruchomości, charakterystycznych dla podmiotów trudniących się handlem nieruchomościami (typu reklama, działania marketingowe, urządzenie strony internetowej z reklamą nieruchomości, itp.). Nie podjęli również i nie będą podejmować działań mających na celu przygotowanie działek do sprzedaży, takich jak ogrodzenie, uzbrojenie terenu, doprowadzenie przyłączy, utwardzenie terenu itp. Uzyskane ze sprzedaży środki, Wnioskodawczyni wraz z mężem planuje przeznaczyć na zaspokajanie potrzeb rodziny, w głównej mierze na studia dzieci. Nie planuje zakupywania jakichkolwiek innych nieruchomości. Wnioskodawczyni ani jej mąż nie trudnią się zawodowo handlem nieruchomościami i nie posiadają w tym zakresie profesjonalnej wiedzy. Nie posiadają innych nieruchomości na sprzedaż, ani też nie planują podejmowania transakcji nabycia nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży. Planowana sprzedaż nieruchomości będzie miała charakter incydentalny. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, natomiast wykonuje działalność w zakresie świadczenia usług fryzjerskich (zakład fryzjerski). Z kolei mąż uczestniczki postępowania nie prowadzi działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że opisane we wniosku działki nie są obecnie objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Biorąc pod uwagę okoliczność, że sporządzenie planu zagospodarowania nie leży w gestii Wnioskodawczyni, nie dysponuje ona wiedzą czy w dacie sprzedaży taki dokument zostanie przez gminę uchwalony. Wnioskodawczyni zakłada, że nie będą one objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na moment ich sprzedaży i taki stan faktyczny czyni elementem swojego wniosku. Wydano natomiast decyzję o warunkach zabudowy względem opisanych we wniosku nieruchomości. Celem podziału nieruchomości Wnioskodawczyni zmuszona była wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, albowiem bez wydania ww. decyzji nie można było dokonać podziału nieruchomości. Wnioskodawczyni złożyła wraz z mężem wniosek o wydanie decyzji, ale nie opracowywała jej treści, albowiem leży to w gestii urzędu gminy. Ponieważ Wnioskodawczyni nie ma umiejętności pozwalających jej na samodzielne sporządzenie wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, w jego opracowaniu skorzystała z pomocy geodety. Z decyzji o warunkach zabudowy wynika, że na przedmiotowych działkach możliwa jest zabudowa budownictwem mieszkalnym jednorodzinnym. Jednak decyzja o warunkach zabudowy, stosownie do przepisów prawa nie jest dokumentem określającym przeznaczenie nieruchomości, to wynikać może jedynie z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który nie został uchwalony. Z kolei w myśl ewidencji gruntów i budynków, nieruchomości te mają charakter rolny - klasa V-VI. Z tytułu ww. nieruchomości nie występuje podatek od nieruchomości ani podatek rolny, z uwagi na klasę bonitacyjną V-VI.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni ma wątpliwości dotyczące tego, czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie, w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy Zainteresowana w odniesieniu do czynności sprzedaży działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Wskazać należy, że w takich przypadkach wymaga to każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W świetle powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z tytułu planowanej sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawczyni nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem działki te stanowią jej majątek prywatny.

Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z wniosku wynika, że nieruchomość nabyta została do majątku prywatnego (z uwagi na plany pobudowania w przyszłości domu, który służyć miał zaspokajaniu potrzeb rodziny, planami powiększenia rodziny, jak również z myślą o pozostawieniu nieruchomości dzieciom) i nie była wykorzystywana do celów zarobkowych, nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów. Ponadto - jak oświadczyła Wnioskodawczyni i co istotne w sprawie - nie będzie ona podejmowała dodatkowych, aktywnych działań celem zbycia nieruchomości charakterystycznych dla podmiotów trudniących się handlem nieruchomościami (typu reklama, działania marketingowe, urządzenie strony internetowej z reklamą nieruchomości itp.). Jednocześnie Zainteresowana podkreśliła, że nie podjęła również i nie będzie podejmować działań mających na celu przygotowanie działek do sprzedaży, takich jak: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, doprowadzenie przyłączy, utwardzenie terenu, itp. Co prawda Wnioskodawczyni dokonała podziału nieruchomości na mniejsze działki oraz wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, albowiem bez wydania ww. decyzji nie można było dokonać podziału nieruchomości, jednakże czynności tych nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Dodatkowo Wnioskodawczyni nie trudni się zawodowo handlem nieruchomościami, nie posiada w tym zakresie profesjonalnej wiedzy. Nie posiada innych nieruchomości na sprzedaż ani nie planuje podejmowania transakcji nabycia nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży. Planowana sprzedaż nieruchomości będzie miała charakter incydentalny, a uzyskane ze sprzedaży środki Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć na zaspokajanie potrzeb rodziny. Zatem, Zainteresowana nie będzie zachowywała się jak handlowiec, a podejmowane przez nią czynności będą stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadania majątku prywatnego.

W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie taki warunek nie został spełniony.

W związku z powyższym należy uznać, że Zainteresowana dokonując planowanej sprzedaży działek, o których mowa we wniosku nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż przedmiotowych działek stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni zbywając powyższe działki stanowiące jej majątek prywatny, korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, planowana transakcja sprzedaży działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawczyni z tytułu tych transakcji nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego, interpretacja traci aktualność.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej męża.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.