3063-ILPP1-2.4512.134.2016.2.EK - Zbycie gospodarstwa rolnego przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 7 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 7 grudnia 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1989 r. jest właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 9,18 ha położonego w gm. (...).

W dniu 4 września 2009 r. kupił wraz z żoną gospodarstwo rolne o pow. 6,11,55 ha w udziale wynoszącym 3/12 części od (...) w udziale wynoszącym 3/12 części (zawarto umowę przedwstępną sprzedaży).

Akt Notarialny zawarty został w dniu 28 maja 2010 r. grunt został zakupiony wraz z A w udziale 2/12, B w udziale 2/12 oraz C w udziale 2/12.

Wnioskodawca wraz z żoną w dniu 24 lutego 2011 r. kupił udział od E w wysokości 2/12 części działki, której dotyczy sprzedaż.

Zainteresowany wraz z żoną w dniu 14 lipca 2012 r. kupił od... udział wynoszący 2/12 części działki, której dotyczy sprzedaż.

Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

W niedalekiej przyszłości Zainteresowany zamierza dokonać sprzedaży części gospodarstwa o powierzchni 1,18,55 ha.

Nabywcą będzie Spółka D z przeznaczeniem na cele inwestycyjne.

Pozostały udziałowiec Pan B jest właścicielem 2/12 części działki, z uwagi na fakt, że nabył spadek po ojcu (w dniu 28 października 2004 r.).

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

1. Przedmiotowy grunt jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczenie tego gruntu według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: pod tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych składów magazynów - 4 U/P.

- 1KDGP - z przeznaczeniem pod tereny dróg publicznych - projektowana ulica główna ruchu przyspieszonego,

- 2KDL - z przeznaczeniem pod tereny dróg publicznych projektowana ulica lokalna.

2. Dla przedmiotowego gruntu na moment sprzedaży nie istnieją decyzje o warunkach zabudowy.

3. Zainteresowany w celu sprzedaży działek o których mowa we wniosku, nie poniósł, nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem tych nieruchomości do sprzedaży.

4. Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego.

5. Działki o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia innym osobom.

6. Wnioskodawca nie planuje w przyszłości sprzedaży kolejnych nieruchomości.

7. Wnioskodawca zamierza wykorzystać środki finansowe uzyskane ze sprzedaży podzielonych działek gruntu na zakup:

* kamienicy w (...),

* samochodu,

* gospodarstwa rolnego bądź ziemi rolnej,

* kupno działki budowlanej i budowy domu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż gruntu będzie objęta zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba fizyczna nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, zatem planowana sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem własnym, prywatnym.

W celu doprowadzenia do sprzedaży przedmiotowej działki nie dokonywał na gruncie żadnych ulepszeń, inwestycji, dzielenia na mniejsze działki oraz nie prowadził żadnych działań marketingowych.

Zamiar dokonania sprzedaży ma charakter jednorazowy, okazjonalny i nie można mu przypisać znamion działalności gospodarczej. Reasumując, zachodzą okoliczności przemawiające za zwolnieniem przedmiotowej transakcji z opodatkowania podatkiem VAT.

W podobnej sprawie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wyrokiem z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormować wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zaznaczyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Uznanie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania w tym także zwolnienia z opodatkowania, sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12. 2006, str. 1, z późn. zm.) - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wynika z tego, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. nr 380), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do treści § 2 powołanego przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Przytoczona regulacja stanowi definicję cywilnoprawnej umowy dzierżawy i określa jej podstawowe cechy, tj. określenie dwóch stron stosunku cywilnoprawnego, jego terminowość oraz odpłatny charakter. Ta ostatnia cecha akcentowana jest także w dalszej części przepisu, zgodnie z którym czynsz - zawartej umowy dzierżawy - może być zarówno pieniężny jak i w innej postaci. Bezsprzecznie jednak dzierżawa ma przysparzający charakter dla obydwu stron.

Jak stanowi art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Analiza tegoż przepisu uwidacznia natomiast całkowicie odmienny - niż przy dzierżawie - charakter umowy użyczenia. Jej główną cechą jest bowiem całkowita nieodpłatność. Przedmiotem umowy nie mogą być natomiast pieniądze jako środek płatniczy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1998 r., sygn. akt III CKN 49/98).

Ponadto, użyczenie, bez względu na fakt ponoszenia lub nieponoszenia kosztów utrzymania tej rzeczy jest czynione pod tytułem darmym (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 600/07).

W świetle powołanych powyżej przepisów, dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym. Zamierza on sprzedać z majątku wspólnego nieruchomość gruntową, niezabudowaną, objętą planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym został on przeznaczony na tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów - 4U/P.

- 1 KDGP - z przeznaczeniem pod tereny dróg publicznych - projektowana ulica główna ruchu przyspieszonego,

- 2 KDL - z przeznaczeniem pod tereny dróg publicznych projektowana ulica lokalna.

Dla przedmiotowego gruntu nabytego do majątku wspólnego Wnioskodawcy, na moment sprzedaży nie istnieją decyzje o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem tego gruntu do sprzedaży. Ponadto, Zainteresowany nie planuje w przyszłości sprzedaży kolejnych nieruchomości. Środki finansowe jakie uzyska ze sprzedaży nieruchomości przeznaczone zostaną na cele osobiste: zakup kamienicy w (...), zakup samochodu, zakup gospodarstwa rolnego bądź ziemi rolnej, kupno działki budowlanej, budowy domu. Wnioskodawca wskazał, że działek o których mowa we wniosku, nie udostępniał i nie udostępnia innym osobom.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, czy sprzedaż nieruchomości przedstawionej we wniosku będzie objęta zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT.

Zatem w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek nabytych do majątku wspólnego, Wnioskodawca nie będzie podejmował działań charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. ponoszenie nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, podział działki), wystąpienie o wydanie warunków zagospodarowania przestrzennego itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Brak jest też przesłanek, które mogłyby wskazywać na ekonomiczny aspekt wykorzystania działek, Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia przedmiotowych działek.

W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że sprzedaż gruntu nabytego do majątku wspólnego, opisanego we wniosku nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany, w związku z tą sprzedażą będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniał przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca w związku ze sprzedażą opisanego gruntu nie będzie działał w charakterze podatnika. Sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, będzie to zwykłe wykonanie prawa własności własnego majątku.

Dodać należy, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż części gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ pragnie zaznaczyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) pojęcia te nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowa dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawnopodatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.