3063-ILPP1-1.4512.70.2017.1.AK - Prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. "Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów".

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. "Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów" - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. "Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów".

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: "Gmina" lub "Wnioskodawca") jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa dla realizacji, których została powołana.

W związku z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm. - dalej: ustawa o samorządzie gminnym) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

* targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy).

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym, posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Reasumując, Gmina jest związkiem publicznoprawnym wyposażonym w osobowość prawną, który powinien zaspokajać potrzeby wspólnoty poprzez realizację zadań publicznych. Wykonanie tych zadań następuje w formach ściśle określonych przez prawo.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W ramach wykonywania ww. zadań własnych Wnioskodawca będzie przystępować do realizacji operacji typu "Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów" w ramach poddziałania "Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury" objętych Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Budowa infrastruktury handlowej ma na celu stworzenie miejsc, gdzie m.in. rolnicy będą mogli sprzedawać produkty wytworzone w gospodarstwie. Inwestycje w zakresie targowisk prowadzą do skrócenia łańcucha żywnościowego i zwiększenia udziału rolników w wartości dodanej. Budowa targowiska ułatwi dystrybucję produktów rolnych. Działanie przyczynia się do realizacji celu szczegółowego 3A Programu, tj. lepszego zintegrowania głównych producentów z łańcuchem żywnościowym poprzez systemy jakości, promocję na rynkach lokalnych i krótkie cykle dostaw, grupy producentów i organizacje międzybranżowe.

Inwestycja związana z tworzeniem targowiska realizowana będzie z udziałem środków z Unii Europejskiej.

Wsparcie finansowe udzielone zostanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (dalej: EFRROW). Pomoc ma formę refundacji części kosztów kwalifikowalnych operacji. Przy czym poziom pomocy finansowej z EFRROW wynosi 63,63% kosztów kwalifikowalnych projektu. Wymagany krajowy wkład środków publicznych, w wysokości 36,37% kosztów kwalifikowalnych projektu, pochodzi ze środków własnych Gminy.

Koszty kwalifikowalne obejmują:

* koszty budowy przebudowy lub modernizacji obiektów budowlanych;

* koszty zakupu sprzętu, materiałów i usług, służących realizacji operacji;

* koszty ogólne, bezpośrednio związane z przygotowaniem i realizacją operacji.

Inwestycja realizowana będzie na nieruchomości należącej do Wnioskodawcy. Wnioskodawca podkreśla również, że po zakończeniu inwestycji, targowisko będzie ogólnodostępne i całoroczne.

Na targowisku pobierane będą opłaty, tj. czynsz za wynajem powierzchni handlowej, na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z każdym z poszczególnych osób korzystających ze stoisk handlowych. Gmina zarządzi również pobór opłaty targowej. Przy czym Wnioskodawca podkreśla, że opłata targowa ma charakter daniny publicznoprawnej, stanowiącej dochód publiczny i pobierana jest na podstawie i w wysokości określonej odrębnymi przepisami prawa (zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 716, dalej: ustawa o podatkach i opłatach lokalnych).

Zatem Wnioskodawca podkreśla, iż inwestycja wykorzystywana będzie zarówno do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, tj. pobór opłaty targowej oraz jednocześnie do czynności opodatkowanych VAT, tj. odpłatne udostępnianie (np. odpłatny najem).

Z uwagi na tak przedstawione zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z ponoszonymi wydatkami dotyczącymi inwestycji związanej z tworzeniem targowiska, Gmina będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją przedmiotowego zadania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z ponoszonymi wydatkami dotyczącymi inwestycji związanej z tworzeniem targowiska, Gmina będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją przedmiotowego zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z ponoszonymi wydatkami dotyczącymi inwestycji związanej z tworzeniem targowiska, Gmina będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją przedmiotowego zadania.

Na gruncie ustawy o VAT, tj. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

* nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT, oraz

* nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów usług związanych z działalnością gospodarczą.

Jeżeli takie wyodrębnienie nie jest możliwe, zastosowanie ma art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku nabycia towarów usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z treści wniosku wynika, iż Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina będzie zawierała umowy cywilnoprawne z właścicielami stoisk handlowych i pobierała czynsz za wynajem powierzchni handlowej. W tej sytuacji, zawierając z właścicielami umowy cywilnoprawne, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT Gmina wystąpi jako podatnik VAT. Wykonanie świadczenia, do realizacji którego Gmina się zobowiąże, na podstawie zawartych z właścicielami stoisk handlowych umów, będzie zatem czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl powyższych definicji, świadczona przez Gminę usługa wynajmu miejsc targowych na podstawie podpisywanych z podmiotami zainteresowanymi umów będzie stanowić niewątpliwie czynność opodatkowaną VAT spełniającą definicję usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT.

Ponadto po zakończeniu inwestycji i oddaniu do użytkowania targowiska, Gmina pobierać będzie również opłatę targową. Zagadnienia dotyczące opłaty targowej normuje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. I tak, zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach (...). Opłata targowa ma charakter daniny publicznoprawnej. Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy, rada gminy w drodze uchwały, określa zasady ustalania poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie. W opinii Wnioskodawcy pobieranie od handlujących opłaty targowej stanowi czynność nieobjętą regulacjami VAT.

Powyższe potwierdzają również organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 sierpnia 2016 r., sygn. ITPP1/4512-419/16/MN czytamy: "(...) należy wskazać, że pobierana przez Wnioskodawcę opłata targowa ma charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, a jej wysokość jest ściśle określona w przepisach prawa. Opłata targowa stanowi zatem daninę publicznoprawną. Dlatego też uznać należy, że pobierana przez Wnioskodawcę opłata targowa, stanowiąca należność Gminy, nie jest objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Wnioskodawca wskazuje zatem, że po zrealizowaniu inwestycji, na targowisku będą wykonywane czynności zarówno nieobjęte ustawą o podatku VAT (pobór opłaty targowej), jak i czynności opodatkowane podatkiem (wynajmy stoisk handlowych).

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w części, a nie w całości potwierdza również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2015 r., sygn. ITPP2/4512-187/15/RS, zgodnie z którą: "Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że niewątpliwie odpłatne udostępnianie przez Gminę targowiska na podstawie umowy cywilnoprawnej (dzierżawa) stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże oprócz dzierżawy targowisko jest wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu, w odniesieniu do których Gmina pobiera opłatę targową.

Wobec powyższego należy zauważyć, że dzierżawa targowiska nie powoduje, że obiekt w całości wykorzystywany jest do celów działalności gospodarczej Gminy (do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług), bowiem - jak już wskazano - na podstawie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Gmina pobierając takie opłaty działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W konsekwencji, w tym zakresie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. (...) Reasumując, należy wskazać, że Gmina - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - nie jest uprawniona do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego (...)".

Zatem zdaniem Wnioskodawcy będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w części, w jakiej efekt inwestycji będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej wykonywanej przez Gminę. Przy czym nie ma on możliwości bezpośrednio przyporządkować ponoszonych wydatków do opisanej działalności gospodarczej, dlatego też podatek VAT do odliczenia od zakupów dotyczących realizowanej inwestycji ustalany będzie z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.