3063-ILPP1-1.4512.19.2017.3.MJ - Stawka podatku VAT dla wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotu prowadzącego działalność w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku sygnowanym datą 11 stycznia 2017 r. (data wpływu za pomocą systemu teleinformatycznego ePUAP do Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 10 stycznia 2017 r., data wpływu do BKIP w Lesznie 16 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2017 r. (data wpływu 21 lutego 2017 r.) oraz pismem z dnia 3 marca 2017 r. (data wpływu 8 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotu prowadzącego działalność w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania - jest prawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotu prowadzącego działalność w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania. W uzupełnieniu do wniosku z dnia 17 lutego 2017 r. oraz z dnia 3 marca 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek na druku ORD-IN o wszystkie wymagane w tym formularzu dane oraz potwierdził klasyfikację statystyczną dla świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu do wniosku z dnia 17 lutego 2017 r.).

W grudniu 2016 r. Wnioskodawca zakupił w pełni umeblowany, gotowy do zakwaterowania lokal mieszkalny w Budynku A. Przy zakupie Wnioskodawca zawarł umowę najmu lokalu z B. W ramach umowy wynajmujący wynajmuje najemcy lokal wraz z wyposażeniem, prawem do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego oraz udziałem w częściach wspólnych celem dalszego podnajmowania osobom trzecim. § 1 umowa zawiera następują treść czyt: "1). Wynajmujący oświadcza, że przysługuje mu w chwili podpisania niniejszej umowy prawo dysponowania: a). lokalem mieszkalnym nr (218), położonym w Białej Wodzie, przy ul. Na Skarpie 4, składającym się z pokoju dziennego, przedpokoju z aneksem kuchennym oraz łazienki, o łącznej powierzchni 28,22 m² b). prawem do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego zlokalizowanego w hali garażowej, c). udziałem w częściach wspólnych budynku, w którym zlokalizowany jest lokal zgodnie z przepisami prawa, zwane łącznie "przedmiotem Najmu". 2). Wynajmujący oświadcza ponadto, że jest uprawniony do zawarcia niniejszej umowy, a jej zawarciu nie stoją na przeszkodzie żadne przeszkody faktyczne i prawne, w szczególności prawa i roszczenia osób trzecich. 3). Mocą niniejszej umowy Wynajmujący wynajmuje Najemcy przedmiot Najmu, opisany w ust. 1, wraz z wyposażeniem, których stan oraz rodzaj określa szczegółowo załącznik nr 1 do niniejszej umowy, celem jego dalszego podnajmowania osobom trzecim, zaś Najemca bierze Przedmiot Najmu w najem, dla potrzeb dalszego podnajmu i w związku z tym zobowiązuje się wyposażyć lokal w ruchomości umożliwiające realizację dalszego wynajmu".

A. prowadzi ośrodek sportów zimowych oraz ośrodek wypoczynkowy. Zgodnie z celem inwestycji oraz charakterem ośrodka jakim jest kompleks, wynajmujący przedmiotowy lokal podnajmuje osobom trzecim, działając we własnym imieniu, na cele krótkotrwałego zakwaterowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, rejestrując sprzedaż jako usługę hotelową PKWiU 5511. Umowa najmu lokalu została zawarta na okres 10 lat. Zgodnie z zawartą umową najemca jest zobowiązany, począwszy od 26 grudnia 2016 r., do zapłaty czynszu powiększonego o należny podatek VAT w obowiązującej wysokości. Na wynajem lokalu wystawiana jest faktura, która dokumentuje usługę wynajmu lokalu.

Zgodnie z interpretacją przyjętą przez Wnioskodawcę opisany wyżej najem winien być opodatkowany stawką 8%. Najemca jednak zakwestionował otrzymaną fakturę i twierdzi, że do kwoty czynszu powinien zostać doliczony 23% podatek VAT. Jak twierdzi wysokość stawki VAT określił na podstawie swojej wiedzy oraz opinii doradcy podatkowego prowadzącego księgowość firmy. Twierdzi, że od kilku lat wynajmuje wiele lokali od podobnych właścicieli i wszyscy naliczają VAT w wysokości 23%. W okresie ostatnich 5 lat żadne instytucje ani osoby nie zakwestionowały ich stanowiska. Faktury z 8% stawką VAT będzie traktować jako błędne. W tej sytuacji Wnioskodawca ma wątpliwości jaką stawkę zastosować. Opierając się na posiadanej wiedzy, posiłkując się uzyskaną w podobnej, ale nie analogicznej sprawie, interpretacją indywidualną z dnia 14 września 2016 r. ILPP3/4512-1-178/16-6/AW Wnioskodawca jest przekonany, że czynsz najmu z przedmiotowych lokali powinien opodatkować w stawce 8%.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że wskazana we wniosku klasyfikacja PKWiU 55 dotyczy świadczonych przez niego usług, jak również usług świadczonych przez spółkę A. na rzecz osób trzecich. Usługa najmu lokalu mieszkalnego na rzecz najemcy - A., którego przedmiotem jest ich podnajmem na cele krótkotrwałego zakwaterowania jest sklasyfikowana wg PKWiU w grupowaniu 55.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 17 lutego 2017 r.):

Czy czynność wynajmu lokalu mieszkalnego, na rzecz osoby prawnej, na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, dotyczącej podnajmu wynajmowanego lokalu osobom trzecim, na cele krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55) będą podlegały opodatkowaniu stawką 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług jako czynność wymieniona w załączniku nr 3 do ustawy pozycja 163?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 17 lutego 2017 r.), czynność wynajmu lokali mieszkalnych, na rzecz osoby prawnej, na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, dotyczącej podnajmu tego lokalu osobom trzecim w celach krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55), jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie nieruchomości przez jego najemcę.

W konsekwencji należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 8 ust. 1 ustawy definicję świadczenia usług, która - na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zaznacza się, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca odsyła częstokroć do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku, zwolnień od podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Wskazać należy, że od 1 stycznia 2011 r. klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Ponadto należy zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W pozycji 163 załącznika nr 3 do ustawy - zawierającego "Wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, a od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. 8% stawką tego podatku - wymienione zostały "usługi związane z zakwaterowaniem", oznaczone symbolem PKWiU 55.

Jednocześnie należy nadmienić, że ustawodawca nie poprzedził symbolu PKWiU 55 symbolem "ex", co oznacza, że należy przyjąć, iż stawka obniżona podatku VAT ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług zawierających się w tym grupowaniu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że - co do zasady - w przypadku, gdy podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, świadczy usługę wynajmu nieruchomości sklasyfikowaną w grupowaniu PKWiU 55, to ww. czynność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 8%.

Z opisu sprawy wynika, że w grudniu 2016 r. Wnioskodawca zakupił w pełni umeblowany, gotowy do zakwaterowania lokal mieszkalny. Przy zakupie Wnioskodawca zawarł umowę najmu lokalu ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. W ramach umowy Wnioskodawca wynajmuje najemcy lokal wraz z wyposażeniem, prawem do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego oraz udziałem w częściach wspólnych celem dalszego podnajmowania osobom trzecim.

Najemca prowadzi ośrodek sportów zimowych oraz ośrodek wypoczynkowy. Zgodnie z celem inwestycji oraz charakterem ośrodka, wynajmujący przedmiotowy lokal podnajmuje osobom trzecim, działając we własnym imieniu, na cele krótkotrwałego zakwaterowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, rejestrując sprzedaż jako usługę hotelową PKWiU 5511. Umowa najmu lokalu została zawarta na okres 10 lat. Zgodnie z zawartą umową najemca jest zobowiązany, począwszy od 26 grudnia 2016 r., do zapłaty czynszu powiększonego o należny podatek VAT w obowiązującej wysokości. Na wynajem lokalu wystawiana jest faktura, która dokumentuje usługę wynajmu lokalu.

Zainteresowany wskazał, że świadczona przez niego usługa została zakwalifikowana do PKWiU 55 "usługi związane z zakwaterowaniem".

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, jaka jest prawidłowa stawka podatku VAT dla świadczonej przez niego usługi najmu lokalu.

Kluczowe znaczenia dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii ma klasyfikacja statystyczna świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Z treści wniosku wynika, że wynajem lokalu nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, ale potrzeb związanych z krótkotrwałym pobytem, np. w celach turystycznych, biznesowych oraz że przedmiotowa usługa została zaklasyfikowana do PKWiU 55 "usługi związane z zakwaterowaniem".

Z uwagi na powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że czynność wynajmu lokalu przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy na cele prowadzonej przez najemcę działalności gospodarczej w zakresie usług hotelowych, sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU 55, tj. usługi związane z zakwaterowaniem - jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji wykonywanych czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Zainteresowanego w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Ponadto, stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W szczególności, przedmiotową interpretację indywidualną wydano przy założeniu, że Wnioskodawca świadczy usługi sklasyfikowane w dziale 55 według PKWiU z 2008 r., tj. usługi związane z zakwaterowaniem.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy - wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.