3063-ILPB1-3.4511.94.2016.2.KP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków poniesionych w ramach umowy leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z 21 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.) oraz z 25 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie

* kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego,

* kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków poniesionych w ramach umowy leasingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność transportowo-spedycyjną. W skład majątku przedsiębiorstwa wchodzą pojazdy ciężarowe oraz umowy na obsługę transportową magazynów w kilku odległych od siebie lokalizacjach. Działalność podatnika skupia się obecnie na organizowaniu dostaw, przede wszystkim artykułów spożywczych, do placówek handlowych znanych sieci supermarketów. Choć siedziba przedsiębiorstwa znajduje się w G., to pracę wykonują tam pracownicy administracyjni. Pozostali pracownicy - szczególnie kierowcy i personel magazynowy - rekrutowani są spośród mieszkańców okolic magazynów. Taka organizacja pracy powoduje oczywiste oszczędności jeżeli chodzi o dojazd do pracy, jednak powoduje zarazem potrzebę osobistego nadzoru nad pracownikami rozsianych po terenie kraju magazynów, a ze względu na stosunkowo dużą rotację wymaga również wielu podróży służbowych od osób zajmujących się rekrutacją pracowników (np. pracownik odpowiadający za rekrutację personelu pokonuje nieraz do 4 tys.k.m. miesięcznie). W związku z wysokimi karami umownymi grożącymi podatnikowi jako dostawcy w przypadku niedotrzymania warunków i terminów dostaw zdarza się często, iż niezbędna jest osobista interwencja osoby należącej do kierownictwa przedsiębiorstwa, pozwalająca na uniknięcie nadmiernych opóźnień i odszkodowań. W takich przypadkach zdarza się, iż podróż kierownika w jedną stronę samochodem trwa do 5 godzin, (np. do magazynów w T., G., L. czy w P.) zatem poza wizytą w placówce czy u kontrahenta w danym dniu pracy taka osoba nie jest w stanie wykonać żadnych innych zadań, przy czym częstotliwość takich podróży powoduje nadmierne przemęczenie niesłużące wydajności i jakości pracy. Podatnik zamierza wkrótce poszerzyć swoją ofertę (o obsługę transportów z magazynów) w kolejnych lokalizacjach. Spowoduje to naturalny wzrost klientów i to w znacznie odleglejszych od siedziby lokalizacjach, w tym na A.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty podatnik zamierza zakupić statek powietrzny, samolot ultralekki (o masie startowej poniżej 1550 kg), dzięki któremu osoba lub osoby podróżujące w ww. sprawach mogły przemieścić się szybciej do docelowej lokalizacji magazynu, oszczędzając czas, który poświęcić można będzie na bieżące zarządzanie. W niewielkiej odległości od każdego magazynu podatnika znajduje się lotnisko (często są to lotniska lokalnych aeroklubów), zatem dotarcie z lotniska do oddziału będzie tanie i krótkotrwałe. Na lotniskach często można wynająć niewielkie samochody na godziny.

Jeżeli chodzi o rachunek ekonomiczny takiej operacji, to szacowane koszty stacjonowania samolotu są niższe od 1000 zł miesięcznie, nie są to więc koszty znaczące. W przeciwieństwie do samochodu osobowego poruszającego się z niewielką średnią prędkością, samolot pokonuje 260 km/h. Dla przykładu przejazd z L. do T. zajmuje blisko 5 godzin, podczas gdy przelot jedynie 55 minut. Podatnik oczekuje zatem, iż wydatek na zakup samolotu zostanie w pełni zrekompensowany przez oszczędności w czasie pracy, umożliwiając zarazem ekspansję przedsiębiorstwa. Zasięg rzędu 1600 km pozwala bez tankowania obsłużyć wszelkie obecne i planowane lokalizacje magazynowe, przy przelocie w obie strony.

Kontrahenci podatnika nie będą zazwyczaj posiadać wiedzy na temat ww. środka transportu, który ma stanowić środek do walki z konkurencją.

Samolot stanowić będzie środek trwały lub też składnik majątku wykorzystywany na podstawie umowy leasingu. Podatnik dopiero rozważa podjęcie decyzji odnośnie sposobu zakupu czy też podstawy prawnej użytkowania samolotu. Stąd pytanie dotyczy dwóch wariantów: zakupu na własność oraz rozpoczęcie użytkowania na podstawie umowy leasingu operacyjnego, kiedy to samolot stanowić będzie środek trwały leasingodawcy.

Podatnik jest wspólnikiem spółki komandytowej Z. Sp. z o.o. Sp. Kom., w ramach której opisana wyżej operacja zostanie dokonana i w ramach której prowadzi on pozarolniczą działalność gospodarczą.

W piśmie uzupełniającym, stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że umowa leasingu samolotu będzie spełniać warunki określone w art. 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wydatki na nabycie samolotu (poprzez odpisy amortyzacyjne) lub wydatki z tytułu korzystania z samolotu w oparciu o umowę leasingu będą mogły w pełni stanowić koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej podatnika prowadzonej w formie Z. Sp. z o.o. Sp. Kom., w proporcji wynikającej z umowy spółki?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków poniesionych w ramach umowy leasingu. Odpowiedź w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego przedstawiono w interpretacjai indywidualnej z 4 listopada 2016 r. Nr 3063-ILPB1-3.4511.93.2016.1.k.p.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na nabycie samolotu poprzez odpisy amortyzacyjne lub wydatki z tytułu korzystania z samolotu w oparciu o umowę leasingu będą mogły w pełni stanowić koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej podatnika.

Przede wszystkim podatnik nie będzie przekazywać samolotu dla celów osobistych jakichkolwiek osób. Będzie on wykorzystywany wyłącznie w celach związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, tzn. do szybkiego przemieszczania kadry zarządzającej, rekruterów lub negocjatorów pomiędzy oddziałami przedsiębiorstwa podatnika.

Pomimo wysokiej ceny (rzędu kilkuset tysięcy złotych) wydatek na zakup samolotu nie jest wydatkiem o charakterze reprezentacyjnym. Reprezentacja służy bowiem przede wszystkim do stworzenia odpowiedniego wizerunku podatnika u jego kontrahentów, tymczasem w omawianym przypadku samolot służyć ma przemieszczaniu się pomiędzy oddziałami (magazynami) podatnika, zaś kontakt z kontrahentami zawsze odbywać się będzie przy wykorzystaniu samochodów osobowych, którymi reprezentant przedsiębiorstwa dojedzie z magazynu czy z lotniska. Co więcej, podatnik nie zamierza upubliczniać informacji o wykorzystywanym środku transportu, jest bowiem przekonany, iż w braku świadomości użyteczności takiego narzędzia, jego posiadanie stanie się istotnym elementem przewagi konkurencyjnej na coraz bardziej wymagającym rynku międzynarodowych sieci handlowych. Nietrudno zauważyć, iż cena takiego ultralekkiego samolotu nie jest wyższa (a często i niższa) niż ceny wielu firmowych samochodów wykorzystywanych przez kadrę zarządzającą.

Rachunek ekonomiczny, zasadzający się na opisanych wyżej założeniach, wyraźnie wskazuje, iż jest możliwe dokonanie znaczących oszczędności na czasie pracy pracowników wysoko wykwalifikowanych, a co za tym idzie, możliwe jest spożytkowanie na cele inne, niż przemieszczanie się, nawet kilkudziesięciu roboczogodzin na osobę miesięcznie. To zaś daje nowe możliwości rozwoju. W braku rozwiązań usprawniających nadzór centrali nad magazynami (takich jak zakup samolotu) niezbędne byłoby utworzenie dodatkowego centrum administracyjnego (na P) dla obsługi części kontrahentów i magazynów. W ocenie podatnika takie rozwiązanie byłoby o wiele bardziej kosztowne.

Reasumując, w ocenie podatnika, zakup samolotu obniży koszty pracy, obniży (a co najmniej nie zawyży) kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa, a zarazem umożliwi ekspansję i obsługę supermarketów na znacznie większym obszarze, niż obecnie. Jest to zatem wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu lub w celu zachowania źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej i prowadzi działalność transportowo-spedycyjną. W przyszłości planuje zakupić statek powietrzny (samolot ultralekki), dzięki któremu osoba lub osoby podróżujące będą mogły przemieszczać się szybciej do docelowej lokalizacji magazynu, oszczędzając czas. Jednym ze scenariuszy jest wykorzystywanie tego samolotu na podstawie podatkowej umowy leasingu operacyjnego.

Zgodnie z art. 5a ust. 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.): ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Stosownie do art. 8 ust. 1 tej ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W związku z powyższym - przychody i koszty związane z działalnością spółki niebędącej osobą prawną, w tym spółki komandytowej, wspólnicy (tu: Wnioskodawca) powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien - w myśl powołanego przepisu - spełniać łącznie następujące warunki:

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia dwóch podstawowych przesłanek, które zakładają, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła przychodu, a także wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy: opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Zgodnie z art. 23b ust. 2 omawianej ustawy: jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dzielą - co do zasady - generalnie umowy leasingu na dwa rodzaje w zależności od tego, jakie warunki spełniają. Przepis art. 23b tej ustawy reguluje skutki tzw. podatkowej umowy leasingu operacyjnego. Wskazana regulacja określa zatem warunki umowy leasingu, w której opłaty dokonywane przez korzystającego na rzecz finansującego stanowią w całości odpowiednio koszty uzyskania przychodów u korzystającego, jeżeli nie jest on osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, oraz przychody podatkowe u finansującego, a przedmiot leasingu jest amortyzowany przez finansującego.

Aby umowa leasingu niosła powyższe skutki podatkowe, tj. aby całość ponoszonych opłat była dla korzystającego kosztem uzyskania przychodu, musi zostać zawarta na czas oznaczony, a jeżeli korzystający prowadzi działalność gospodarczą, dodatkowo okres umowy nie może być krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji, w przypadku podlegających amortyzacji rzeczy ruchomych i wartości niematerialnych i prawnych i prawnych, 5 lat - w przypadku podlegających amortyzacji nieruchomości. Ponadto, suma opłat ustalonych w umowie nie może być niższa od wartości początkowej przedmiotu leasingu. Ustawodawca nie mówi tu o opłatach faktycznie przekazanych, ale o ustalonych. Suma opłat obejmuje również cenę, po jakiej korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu, o ile cena ta została określona w umowie.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (transportowo-spedycyjną) za pośrednictwem spółki komandytowej. Będzie wykorzystywał samolot (środek transportu) na podstawie umowy leasingu operacyjnego, która spełnia warunki określane w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i będzie go wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem Wnioskodawca ma prawo ujęcia w kosztach podatkowych opłat ustalonych w tej umowie leasingu.

Reasumując - wydatki z tytułu korzystania z samolotu na podstawie umowy leasingu będą mogły w pełni stanowić koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej w formie spółki komandytowej, w proporcji wynikającej z umowy tej spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.