3063-ILPB1-3.4511.86.2017.1.MC - Zaliczenie do kosztów podatkowych najmu mieszkania oraz kosztów utrzymania lokalu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 28 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) w zakresie świadczenia usług prawniczych (PKD 69.10.Z).

Siedziba firmy Wnioskodawcy mieści się w K. Tam też Wnioskodawca posiada swoje stałe miejsce zamieszkania (dalej: "Miejsce Zamieszkania" lub "MZ"), rodzinę, jak również ośrodek interesów życiowych.

W maju 2016 r. Wnioskodawca podjął współpracę z Klientem, który ma siedzibę w P. Szczegółowe warunki współpracy zostały określone w umowie o współpracy w zakresie świadczenia pomocy prawnej zawartej 4 maja 2016 r. Umowa została następnie aneksowana pismem z 26 października 2016 r. Usługi są świadczone przez Wnioskodawcę niemal wyłącznie w siedzibie Klienta (dalej jako: "Główne Miejsce Świadczenia Usług" lub "GMŚU"), sporadycznie też w siedzibach poszczególnych kontrahentów Klienta. Umowa nie określa ram czasowych, w jakich rzeczone usługi mają być wykonywane. W zależności od potrzeb, zdarza się, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi są wykonywane w godzinach wieczornych, jak również w soboty. Ze względu na charakter pracy Wnioskodawcy - przejawiający się m.in. koniecznością spotkań z kontrahentami Klienta - wymagana jest codzienna obecność w siedzibie Klienta. Stąd praktycznie nie ma możliwości wykonywania tychże usług zdalnie.

Wobec powyższego, z uwagi na znaczną odległość pomiędzy MZ a GMŚU, jak również nienormowany czas pracy, a także mając na uwadze zbyt wysokie koszty noclegów hotelowych w miejscowości GMŚU, a także fakt, że szczególny charakter pracy Wnioskodawcy wymaga dyspozycyjności wobec Klienta Wnioskodawcy, także poza standardowymi godzinami świadczenia usług - kierując się rachunkiem ekonomicznym - Wnioskodawca zdecydował się na wynajęcie mieszkania w mieście, w którym ma siedzibę Klient. Z tytułu zawartej umowy najmu Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczania miesięcznego czynszu w wysokości odpowiadającej realiom rynkowym. Z treści umowy najmu lokalu mieszkalnego wynika, iż do lokalu przynależy miejsce na parkingu przed lokalem. Czynsz jest przelewany na konto bankowe właściciela lokalu mieszkalnego łącznie z wydatkami za bieżące zużycie prądu - wg wskazań liczników. Ponadto Wnioskodawca zobligowany jest do regulowania kosztów związanych z opłatami administracyjnymi należnymi względem administratora budynku, w którym zlokalizowany jest przedmiotowy lokal. Najem mieszkania okazał się konieczny w celu umożliwienia uzyskiwania przychodu z działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca nadal rozlicza się z urzędem skarbowym właściwym ze względu na miejsce zamieszkania, zaś ośrodkiem interesów życiowych Wnioskodawcy pozostała miejscowość, w której Wnioskodawca ma rodzinę, gdyż nie zamierza on przenosić swojego ośrodka interesów życiowych do miasta GMŚU.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłaty z tytułu czynszu najmu mieszkania w mieście GMŚU oraz koszty związane z bieżącym utrzymaniem lokalu (opłaty administracyjne - w tym rachunki za prąd, itp.), konieczne w celu osiągnięcia i zabezpieczenia źródła przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm., dalej: "uPIT") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Analiza przywołanego wyżej przepisu uprawnia do stwierdzenia, iż kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 uPIT, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Do kosztów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* winien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może znajdować się na liście wydatków nieuzasadnionych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 uPIT;

* musi być właściwie udokumentowany.

O tym, co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Zatem to na podatniku spoczywa obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ze względu na fakt, iż jedynym powodem wynajęcia przez Wnioskodawcę mieszkania w mieście GMŚU była konieczność świadczenia na rzecz Klienta usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaś miasto GMŚU nie jest miejscem jego zamieszkania (centrum jego interesów osobistych i gospodarczych), Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 uPIT.

Posiadane przez Wnioskodawcę dowody (przelewy, umowa (wraz z aneksami) o świadczenie usług na rzecz Klienta) świadczą o tym, że wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi wymagają pobytu w mieście, w którym Wnioskodawca wynajął mieszkanie. W sposób bezsporny potwierdzają one istnienie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzają racjonalność ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków.

W świetle powyższego, nie może być żadnych wątpliwości, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki spełniają wszystkie wymienione powyżej warunki. W konsekwencji będą one mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Odnotować należy, że prawidłowość przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska potwierdzają liczne interpretacje indywidualne. Tytułem przykładu można przywołać chociażby interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 marca 2016 r. (znak: ILPB1/4511-1-1705/15-2/PP), czy też interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 lutego 2015 r. (znak: IBPBI/1/415-1380/14/WRz). Wnioskodawca w pełni aprobuje wykładnię dokonaną przez organ interpretacyjny w ww. interpretacjach, wobec czego twierdzenia i poglądy w nich zawarte uważa za swoje.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej potwierdzającej, iż opłaty z tytułu czynszu najmu mieszkania w mieście GMŚU oraz koszty związane z bieżącym utrzymaniem lokalu (opłaty administracyjne - w tym rachunki za prąd, itp.), konieczne w celu osiągnięcia zabezpieczenia źródła przychodu w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 uPIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa natomiast obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych. Siedziba firmy Wnioskodawcy mieści się w K. Tam też Wnioskodawca posiada swoje stałe miejsce zamieszkania, rodzinę, jak również ośrodek interesów życiowych. W maju 2016 r. Wnioskodawca podjął współpracę z Klientem, który ma siedzibę w P. Wnioskodawca świadczy swoje usługi niemal wyłącznie w siedzibie Klienta (określanej jako: "GMŚU"), sporadycznie też w siedzibach poszczególnych kontrahentów Klienta. Zawarta z Klientem umowa nie określa ram czasowych, w jakich rzeczone usługi mają być wykonywane, jednak zdarza się, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi są wykonywane w godzinach wieczornych, jak również w soboty. Ze względu na charakter pracy Wnioskodawcy - przejawiający się m.in. koniecznością spotkań z kontrahentami Klienta - wymagana jest codzienna obecność w siedzibie Klienta. Stąd praktycznie nie ma możliwości wykonywania tychże usług zdalnie. Z uwagi na znaczną odległość pomiędzy miejscem zamieszkania Wnioskodawcy a GMŚU, jak również nienormowany czas pracy, a także ze względu na zbyt wysokie koszty noclegów hotelowych w miejscowości GMŚU oraz fakt, że szczególny charakter pracy Wnioskodawcy wymaga dyspozycyjności wobec Klienta Wnioskodawcy, także poza standardowymi godzinami świadczenia usług - kierując się rachunkiem ekonomicznym - Wnioskodawca zdecydował się na wynajęcie mieszkania w mieście, w którym ma siedzibę Klient. Z tytułu zawartej umowy najmu Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczania miesięcznego czynszu w wysokości odpowiadającej realiom rynkowym. Z treści umowy najmu lokalu mieszkalnego wynika, że do lokalu przynależy miejsce na parkingu przed lokalem. Czynsz jest przelewany na konto bankowe właściciela lokalu mieszkalnego łącznie z wydatkami za bieżące zużycie prądu - wg wskazań liczników. Ponadto Wnioskodawca zobligowany jest do regulowania kosztów związanych z opłatami administracyjnymi należnymi względem administratora budynku, w którym zlokalizowany jest przedmiotowy lokal. Jak wskazał Wnioskodawca, najem mieszkania okazał się konieczny w celu umożliwienia uzyskiwania przychodu z działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że do wydatków z tytułu czynszu najmu mieszkania w mieście GMŚU oraz wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem lokalu, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, niemających charakteru wydatków osobistych, znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te spełniają kryterium celowości, o którym mowa we wspomnianym powyżej przepisie i jednocześnie nie są wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Wydatki te mogą więc stanowić koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy jednak podkreślić, że obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów z tej działalności (lub na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Należy przy tym pamiętać o obowiązku właściwego udokumentowania ponoszonych z ww. tytułu wydatków. Przy czym niezbędne jest, aby zgromadzone dokumenty świadczyły także o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania oraz przynależnego do niego miejsca parkingowego i umożliwiały w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami (lub z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), a ponadto potwierdzały racjonalność poniesionych wydatków.

Reasumując - opłaty z tytułu czynszu najmu mieszkania w mieście GMŚU oraz koszty związane z bieżącym utrzymaniem lokalu (opłaty administracyjne - w tym rachunki za prąd, itp.), spełniające warunki wykazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Należy jednocześnie nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.