3063.ILPB1-3.4511.133.2016.1.DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi prawnicze, w tym m.in. sporządza opinie prawne, czy reprezentuje klientów przed sądami powszechnymi. W szczególności Wnioskodawczyni zajmuje się pozyskiwaniem w imieniu i na rzecz swoich klientów odszkodowań (np. odszkodowań z tytułu wypadków).

Z tytułu świadczenia usług prawniczych Wnioskodawczyni otrzymuje od klientów umownie ustalone wynagrodzenie.

Wnioskodawczyni rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzonej metodą uproszczoną. Do obliczenia podatku dochodowego Wnioskodawczyni stosuje 19% stawkę podatku liniowego.

Obecnie zgodnie z treścią zawieranych z klientami umów Wnioskodawczyni zobowiązuje się pokrywać za klientów wszelkie koszty związane z prowadzonym postępowaniem, w tym m.in. opłaty sądowe, opłaty skarbowe i inne należności wynikające bezpośrednio z obowiązujących przepisów prawa (dalej zwane też "Kosztami"). Oznacza to, że Wnioskodawczyni ponosi te Koszty w imieniu i na rzecz klientów.

W przypadku, gdy sprawa prowadzona przed sądem powszechnym jest wygrana (tzn. sąd powszechny wydaje korzystny wyrok dla klienta Wnioskodawczyni), wówczas Wnioskodawczyni wystawia notę obciążeniową, na podstawie której klient zwraca Wnioskodawczyni wartość uprzednio zapłaconych przez Wnioskodawczynię Kosztów. Wartość tych Kosztów Wnioskodawczyni zalicza wówczas do przychodów podatkowych.

W przypadku natomiast, gdy sprawa prowadzona przed sądem powszechnym jest przegrana (tzn. sąd powszechny wydaje niekorzystny wyrok dla klienta Wnioskodawczyni), wówczas Wnioskodawczyni nie otrzymuje od klienta jakiegokolwiek zwrotu Kosztów, które Wnioskodawczyni uprzednio zapłaciła w imieniu i na rzecz klienta.

Wskazać należy również, że nierzadko postępowania sądowe trwają kilka lat. Wnioskodawczyni nie jest w stanie z góry przewidzieć, kiedy postępowanie sądowe się zakończy.

Co ważne ponoszenie przez Wnioskodawczynię Kosztów jest zgodne z oczekiwaniami rynku. Wnioskodawczyni, chcąc pozyskać klientów, musi zobowiązać się do pokrycia ww. kosztów w imieniu i na rzecz tych klientów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z zaprezentowanym opisem stanu faktycznego/stanu przyszłego Wnioskodawczyni zwraca się z pytaniem czy w świetle ustawy o PIT ponoszone przez Wnioskodawczynię koszty związane z prowadzonymi postępowaniami (m.in. opłaty sądowe i opłaty skarbowe) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (tj. wystawienia faktury albo innego dokumentu będącego podstawą do zaksięgowania kosztu) - niezależnie od tego, czy są to koszty bezpośrednio, czy pośrednio związane z przychodami?

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle przepisów ustawy o PIT w celu zaliczenia określonych wydatków do kosztów podatkowych wymagane jest spełnienie następujących przesłanek:

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że wydatki związane z ww. opłatami sądowymi i innymi ponoszone przez Wnioskodawczynię nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ustawy o PIT.

Równocześnie w świetle zawartych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego informacji związanych ze specyfiką działalności Wnioskodawczyni stwierdzić należy, że poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki związane z ww. opłatami sądowymi i innymi niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów, jak również ponoszone są w celu zabezpieczenia źródła przychodów, jakim jest uzyskiwanie wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług prawnych. Pomiędzy ponoszonymi Kosztami oraz przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię od klientów zlecających Wnioskodawczyni świadczenie usług prawnych występuje związek przyczynowo-skutkowy.

Co ważne z zasady celowości poniesienia kosztu przez podatnika wynika, że kosztami uzyskania przychodów są poniesione przez podatnika koszty niezależnie od tego, czy ich poniesienie przyniosło skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów czy też nie. Tym samym brak osiągnięcia skutku w postaci uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów nie dyskwalifikuje danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy PIT, jeżeli tylko podatnik wykaże, że na podstawie dostępnej mu wiedzy mógł zasadnie przypuszczać, że dzięki poniesionym kosztom (wydatkom) wygeneruje przychody albo będzie w stanie zabezpieczyć lub zachować źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że prowadzone przez Wnioskodawczynię postępowania podejmowane są przez nią w celach zarobkowych. Bez uiszczenia wskazanych w stanie faktycznym Kosztów sprawy w ogóle nie byłyby rozpatrywane przez sąd lub inne instytucje, ponieważ klienci Wnioskodawczyni nie zgodziliby się na wszczęcie spraw. Tym samym wydatki związane z prowadzonymi postępowaniami są niezbędnymi, jakie Wnioskodawczyni musi ponieść w celu osiągnięcia przychodu.

Wnioskodawczyni stoi także na stanowisku, że uprawniona jest ona zaliczyć ww. opłaty do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Wnioskodawczyni rozlicza bowiem koszty uzyskania przychodów według tzw. metody uproszczonej (art. 22 ust. 4 ustawy o PIT).

Jak wynika zarówno z przepisu art. 22 ust. 4 ustawy o PIT, jak i z komentarza do ustawy o PIT pt.: PIT. Komentarz praktyczny, red. Katarzyna Serwińska, Joanna Narkiewicz-Tarłowska, Warszawa 2014 - zgodnie z metodą uproszczoną wydatki zalicza się do kosztów w dacie ich poniesienia (tj. wystawienia faktury albo innego dokumentu będącego podstawą do zaksięgowania kosztu) - niezależnie od tego, czy są to koszty bezpośrednio, czy pośrednio związane z przychodami.

Zdaniem Wnioskodawczyni prawo do zaliczenia ww. opłat sądowych i innych do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia jest niezależne od faktu, że prowadzone przez nią postępowania co do zasady trwają kilka lat. Wnioskodawczyni nie jest bowiem w stanie przewidzieć, kiedy prowadzone przez nią postępowania zostaną definitywnie zakończone.

Tym samym Wnioskodawczyni nie ma jakiejkolwiek możliwości ustalenia okresu, jakiego one będą dotyczyć. Oznacza to, że w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie jedynie ww. przepis art. 22 ust. 4 ustawy o PIT, zgodnie z którym "Koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10".

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawczyni, stanowisko Wnioskodawczyni w przedmiotowym zakresie powinno zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Ponadto odwołanie się do publikacji podatkowej, jako że co do zasady nie stanowi ona źródła prawa, nie jest wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.