3063-ILPB1-2.4511.355.2016.2.ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 10 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 2 lutego 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.355.2016.1.ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 lutego 2017 r., natomiast w dniu 10 lutego 2017 r. (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 9 lutego 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1990 r. Wnioskodawca nabył spadek po zmarłej mamie.

Mama była właścicielem gospodarstwa rolnego, które za jej życia - umową dożywotniego użytkowania przekazała na rzecz Skarbu Państwa w zamian za świadczenie emerytalne.

W 2015 r. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do Starostwa o zwrot działki dożywotniego użytkowania, którą od śmierci mamy nieprzerwanie użytkuje.

Na podstawie decyzji Starostwa, w 2015 r. gospodarstwo rolne w całości zostało zwrócone Zainteresowanemu i stał się właścicielem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Od którego roku Wnioskodawca ma liczyć okres pięciu lat; czy datą nabycia gospodarstwa rolnego przez Zainteresowanego jest rok 1990 (śmierć mamy), czy rok 2015 (decyzja Starostwa)?

Zdaniem Wnioskodawcy - rok 1990, gdyż gospodarstwo rolne nabył na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, tj. z chwilą śmierci mamy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z analizy wniosku wynika, że w 1990 r. zmarła mama Wnioskodawcy, która była właścicielem gospodarstwa rolnego. Jeszcze za życia mama Zainteresowanego przekazała ww. gospodarstwo na podstawie umowy dożywotniego użytkowania na rzecz Skarbu Państwa w zamian za świadczenie emerytalne. Na podstawie decyzji Starostwa, w 2015 r. gospodarstwo rolne w całości zostało zwrócone Zainteresowanemu (na jego wniosek) i od tego momentu stał się jego właścicielem.

W myśl z art. 118 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2015 r. poz. 704, z późn. zm.) osobie, której przysługuje prawo użytkowania działki gruntu z tytułu przekazania gospodarstwa rolnego Państwu, w myśl dotychczasowych przepisów, na jej wniosek przyznaje się nieodpłatnie własność tej działki.

Z wnioskiem o przyznanie prawa własności działki określonej w ust. 1 lub 2 może wystąpić również zstępny osoby uprawnionej, o której mowa w tych przepisach, który po śmierci tej osoby faktycznie włada, w zakresie odpowiadającym jej uprawnieniom, daną nieruchomością; jeżeli jednak uprawnionymi są oboje małżonkowie, wniosek taki może być zgłoszony dopiero po śmierci obojga małżonków (art. 118 ust. 2a cyt. ustawy).

Natomiast decyzje w sprawach określonych w ust. 1-2a wydaje starosta (art. 118 ust. 4 ww. ustawy).

Mając na uwadze zaprezentowany w niniejszej sprawy stan faktyczny, stwierdzić należy, że zgodnie z cytowanymi przepisami ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, Wnioskodawcy przysługiwało jedynie uprawnienie do wystąpienia do starosty z wnioskiem o przeniesienie własności użytkowanej działki.

Nie ulega wątpliwości, że wskazany przepis art. 118 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników nie przewiduje możliwości nabycia własności z mocy samego prawa, nabycie to wiąże się z koniecznością złożenia odpowiedniego wniosku (co uczynił Zainteresowany). Oznacza to, że do nabycia działki (gospodarstwa rolnego) przez Wnioskodawcę, uprzednio przekazanej na rzecz Skarbu Państwa przez byłą właścicielkę (mamę Zainteresowanego), doszło na podstawie wydanej w 2015 r. przez Starostwo decyzji o zwrocie przedmiotowej działki (gospodarstwa rolnego) na własność Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że przyznanie na rzecz Wnioskodawcy prawa własności przedmiotowej nieruchomości na podstawie decyzji Starostwa w 2015 r. stanowi nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że nabył nieruchomość (gospodarstwo rolne) w drodze spadku po zmarłej matce.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Podsumowując tę kwestię zaznaczyć należy, że mama Zainteresowanego - jeszcze za życia - przeniosła własność działki (gospodarstwa rolnego) na rzecz Skarbu Państwa, w zamian za świadczenie emerytalne. Zatem Wnioskodawca po śmierci matki (1990 r.) nie mógł stać się spadkobiercą przedmiotowej nieruchomości, bowiem spadkodawczyni (mama) w chwili śmierci nie była jej właścicielem, a zatem nieruchomość ta nie wchodziła w skład spadku po niej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, rok 2015 jest datą nabycia na własność działki (gospodarstwa rolnego) przez Wnioskodawcę, a podstawą tego nabycia jest decyzja administracyjna Starosty.

W takim stanie rzeczy należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ pragnie nadmienić, że dokument dołączony przez Zainteresowanego do wniosku nie podlega analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.