3063-ILPB1-2.4511.348.2016.1.MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest:

* prawidłowe w odniesieniu do pytania nr 1,

* nieprawidłowe w odniesieniu do pytania nr 2.

W dniu 29 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spadkobiercą H. K. (matka Wnioskodawcy), która do dnia 11 lipca 1968 r. była właścicielką nieruchomości położonych w A., obecnie dzielnica B., tj. działek budowlanych z podstawowym uzbrojeniem (dostęp do wody oraz energii elektrycznej) oznaczonych nr 978/102 (aktualnie po podziale działki nr 1929/102 i 1930/102, 979/102, 980/102 - w części dotyczącej oznaczonych aktualnie po podziale działek nr 1815/102, 1817/102, 1824/102, działki nr 1088/102, 1097/102, 1098/102 - w części dotyczącej oznaczonej aktualnie po podziale działki nr 1493/102, działki nr 895/102 oraz działek nr 896/102, 897/102, 934/102, 935/102, 936/102, 937/102, 968/102, 969/102, 970/102, 971/102, 972/102, 973/102, 974/102, 975/102, 977/102, 1062/102, 1063/102, 1064/102, 1087/102, 1094/102, 1095/102, części działki nr 980/102 oznaczonej aktualnie po podziale jako nr 1816/102, 1818/102, 1819/102, 1920/102, 1821/102, 1822/102, 1823/102, 1825/102 a także działek nr 976/102, 981/102, 982/102, 983/102, 984/102, 1099/102, 1100/102, 1101/102, 1077/102 i części działki oznaczonej aktualnie jako działka 1492/102.

Zastępca Kierownika Wydziału (...) w C. z powołaniem się na uchwałę o uznaniu terenów położonych w A. za tereny należące do budownictwa domków jednorodzinnych z dnia (...) maja 1958 r. w trybie art. 11 ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach budownictwa domków jednorodzinnych w miastach i osiedlach (ustawa weszła w życie z dniem jej ogłoszenia, tj. z dniem 6 czerwca 1958 r.) wydał decyzję administracyjną nr (...) w sprawie przejęcia wyżej opisanych nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa bez żadnej rekompensaty pieniężnej dla H. K.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia (...) sierpnia 2012 r. stwierdziło nieważność decyzji Prezydium w zakresie przejęcia działek oznaczonych nr 978/102 (aktualnie po podziale działki nr 1929/102 i 1930/102, 979/102, 980/102 - w części dotyczącej oznaczonych aktualnie po podziale działek nr 1815/102, 1817/102, 1824/102, działki nr 1493/102, działki nr 895/102 oraz działek nr 896/102 zaś w pozostałych zakresach stwierdzono, że wydanie decyzji Prezydium nastąpiło z naruszeniem prawa skutkującym nieodwracalnymi skutkami, gdyż nieruchomości zostały następnie sprzedane lub oddane w użytkowanie wieczyste.

Wartość rynkowa prawa własności nieruchomości została wyceniona przez biegłego sądowego (na dzień wydania decyzji SKO) na kwotę 1.898.000 zł.

Wnioskodawca wniósł o zasądzenie odszkodowania od Skarbu Państwa mając na względzie treść decyzji SKO do Sądu Okręgowego. Sąd ten w prawomocnym wyroku z dnia (...) czerwca 2015 r. sygn. akt (...) (prawomocność wyroku stwierdzona w dniu 20 stycznia 2016 r.) orzekł, że przejęcie nieruchomości należących uprzednio do H. K. na rzecz Skarbu Państwa nastąpiło bezprawnie, zaś Wnioskodawca w wyniku spadkobrania nabył całość roszczeń o odszkodowanie. Sąd ten podzielił stanowisko powoda (Wnioskodawcy), że przejęcie własności przedmiotowych nieruchomości nie mogło odbyć się w trybie ustawy z 1958 r., gdyż ustawa ta weszła w życie dopiero po wydaniu uchwały z dnia (...) maja 1958 r. W tej sytuacji czynnikiem sprawczym wg Sądu, który wyrządził szkodę matce Wnioskodawcy pozbawiając ja prawa własności jest decyzja z 1968 r., której nieważność została stwierdzona w 2012 r. W związku z powyższym Sąd ten zasądził na rzecz Wnioskodawcy (w wyniku spadkobrania nabył on prawo do odszkodowania po matce H. K.) odszkodowanie od Skarbu Państwa w wysokości 1.898.000 zł (zgodnie z opinią biegłego sądowego w przedmiocie wyceny wartości prawa rynkowego własności nieruchomości) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia (...) czerwca 2015 r., tj. od dnia wydania wyroku.

Na rzecz Wnioskodawcy dokonano zapłaty należnego odszkodowania w dniu 5 lutego 2016 r., tj. kwoty 1.898.000 zł powiększonego o należne odsetki ustawowe liczone od dnia (...) czerwca 2015 r. do dnia zapłaty, tj. 5 lutego 2016 r. w kwocie 89.648 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zapłaconego odszkodowania w wysokości 1.898.000 zł zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z uwagi na treść art. 21 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zapłaconych odsetek naliczonych za czas od wniesienia pozwu do dnia zapłaty zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego, należnych w związku z zasądzeniem i zapłatą odszkodowania z uwagi na treść art. 21 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie nie zachodzi obowiązek uiszczenia podatku PIT od zasądzonego odszkodowania z uwagi na treść art. 21 pkt 3b ustawy o PIT dotyczącej zwolnień przedmiotowych i stanowiący, że wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku do wysokości określonej w tym wyroku.

Na rzecz Wnioskodawcy zasądzono odszkodowanie od Skarbu Państwa na mocy prawomocnego wyroku SO z dnia (...) czerwca 2015 r. sygn. akt (...) w wysokości 1.898.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia (...) czerwca 2015 r. do dnia 5 lutego 2016 r. (do dnia zapłaty) w wysokości 89.648 zł.

W ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 21 pkt 3b ustawy o PIT uzasadniające zwolnienie Wnioskodawcy od obowiązku uiszczenia podatku PIT od zasądzonego na jego rzecz odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe w odniesieniu do pytania nr 1

* nieprawidłowe w odniesieniu do pytania nr 2.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono inne źródła.

Stosownie do przepisów art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 analizowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jednocześnie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji legalnej odszkodowania lub zadośćuczynienia podobnie jak tego rodzaju definicji nie zawierają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Zdefiniowanie tych pojęć jest dorobkiem doktryny i orzecznictwa. Jak wynika bowiem z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. akt SK 62/08, jeśli określony sposób rozumienia przepisu ustawy utrwalił się już w sposób oczywisty, a zwłaszcza jeśli znalazł jednoznaczny i autorytatywny wyraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego bądź Naczelnego Sądu Administracyjnego, to należy uznać, że przepis ten - w praktyce swego stosowania - nabrał takiej właśnie treści.

Na gruncie prawa cywilnego, świadczenie odszkodowawcze to najogólniej świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkodą jest uszczerbek jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem krzywda. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin zadośćuczynienie, natomiast odszkodowanie wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego. W Kodeksie cywilnym świadczenie odszkodowawcze wynika głównie z tytułu odpowiedzialności deliktowej (art. 415 i nast.) lub odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 i nast.), a co za tym idzie jest następstwem czynu niedozwolonego lub niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w dniu 5 lutego 2016 r. Skarb Państwa wypłacił Wnioskodawcy (stosownie do wyroku sądu) tytułem odszkodowania kwotę 1.898.000 zł powiększona o należne odsetki ustawowe liczone od dnia (...) czerwca 2015 r. do dnia zapłaty, tj. 5 lutego 2016 r. w kwocie 89.648 zł.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawca odnośnie pytania nr 1, zgodnie z którym otrzymane odszkodowanie (należność główna) korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 3b tej ustawy należy ocenić jako prawidłowe.

Jednakże opisane powyżej zwolnienie z opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do należności głównej (odszkodowania), nie znajdzie natomiast zastosowania do odsetek (pytanie nr 2). Przywołana ustawa - Kodeks cywilny nie zawiera definicji legalnej odsetek. Również słownikowa definicja, według której odsetki to określona kwota stanowiąca ustalony procent od jakiejś sumy pieniędzy (Słownika języka polskiego PWN wydanie internetowe - http://sjp.pwn.pl/sjp/odsetka;2493727.html) nie przyczynia się do wyjaśnienia istoty sprawy. Nie ulega jednak wątpliwości, że odsetki mają charakter akcesoryjny (dodatkowy, uboczny) co nie oznacza jednak, że są one elementem należności głównej (tu odszkodowania). Charakter uboczny jeżeli już powstaje, to uzyskuje samoistny byt prawny, a więc nie zależy od długu głównego. Może więc trwać nawet po wygaśnięciu zobowiązania głównego (por. orz. Sądu Najwyższego z 19 stycznia 1990 r. sygn. akt IV CR 294/89). Odsetki (por. orz. SN z 20 lipca 2000 r. sygn. akt V CKN 104/00) mają charakter akcesoryjny w stosunku do świadczenia głównego. Cechą tej akcesoryjności jest przede wszystkim to, iż początek wymagalności świadczenia głównego oznacza jednocześnie powstanie roszczenia o zapłatę odsetek za czas opóźnienia (art. 455 k.c., art. 476 k.c. i art. 481 § 1 k.c.). Odmiennie jednak przedstawia się w określonych sytuacjach problem wygaśnięcia obu należności: głównego i ubocznego. Roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego po powstaniu uzyskuje byt niezależny od długu głównego i ulega przedawnieniu według własnych reguł. Roszczenie to staje się w konsekwencji wymagalne osobno w każdym dniu opóźnienia i przedawnia się osobno za każdy dzień opóźnienia. Jeżeli jednak wygaśnięcie zobowiązania pieniężnego nastąpi przez spełnienie świadczenia, to jednocześnie wygasa roszczenie o odsetki po tej dacie. Bezzasadne natomiast jest przyjęcie, że wygaśnięcie należności głównej powoduje wygaśnięcie należności odsetkowej za czas wsteczny.

Wspomniany Kodeks cywilny w art. 481 § 1 i § 2 normuje natomiast instytucję prawną odsetek za zwłokę. Przepis ten stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty zadośćuczynienia nie są wliczane do wartości zadośćuczynienia. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem, czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Potwierdza to orzecznictwo sądów powszechnych, zgodnie z którym Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 Kodeksu cywilnego) jest więc roszczeniem innym niż roszczenie deliktowe (por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r. III CZP 184/93, publ. OSNC 1994/7-8/155). Odsetki za opóźnienie są skonstruowane przez ustawodawcę niezależnie od faktu poniesienia szkody przez wierzyciela, są w pewnych sensie elementem waloryzacji, ale spełniają również rolę kompensacji tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej (por. Izabella Dyka, glosa do przywołanej powyżej uchwały SN z dnia 31 stycznia 1994 r., PS 1997/9/72).

Jak już zauważono, nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem (zadośćuczynieniem) czy innym świadczeniem (np. naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego.

Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń - zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania i zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego. Wyraźnie stanowi o tym art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, stosownie do którego wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy wyraźnie o tym stanowi (konkretnie odnosi się do odsetek).

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są:

* pkt 52 - odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 156, poz. 776);

* pkt 95 - odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1;

* pkt 119 - odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta;

* pkt 130 - odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a;

Zatem skoro ustawodawca nie zamieścił w katalogu zwolnień odsetek przysługujących od zasądzonego Wnioskodawcy świadczenia głównego (odszkodowania), to należy stwierdzić, że odsetki te podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Rodzaje źródeł przychodów jak wskazano wyżej zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono inne źródła. Wskazany w wyżej cytowanym art. 20 ust. 1 ustawy katalog przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy, o czym świadczy posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem: w szczególności. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie.

Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Powyższe potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp., który w wyroku z dnia 21 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Go 419/15 stwierdził: Zgodzić się należy z twierdzeniem, że skoro ustawodawca wyraźnie określa przypadki, w których także odsetki od określonych przychodów wolne są od podatku, natomiast w stosunku do innych kategorii zwolnień o odsetkach nie wspomina, to jest to celowe uregulowanie, pozwalające wywieść wniosek, że tylko w niektórych przypadkach, wyraźnie w ustawie wskazanych, także odsetki od określonych przychodów objęte są zwolnieniem od podatku. Podobnie WSA w Krakowie - wyrok z dnia 19 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1275/15. Natomiast w uchwale z dnia 6 czerwca 2016 r. sygn. akt II FPS 2/16 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: odsetki za nieterminowe uiszczenie ceny za zbyte akcje powinny zostać zaliczone do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując: odsetki - jako niewymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych i stanowiące wyraźnie odmienną instytucję prawną od odszkodowania (również na tle przepisów podatkowych) - stanowią dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2 należało ocenić jako nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.