3063-ILPB1-2.4511.324.2016.2.MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku (data wpływu: 22 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 4 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 22 grudnia 2016 r. nr 3063-ILPB1 -2.4511.324.2016.1.MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 22 grudnia 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 30 grudnia 2016 r.), w dniu 4 stycznia 2017 r. (data nadania: 3 stycznia 2017 r.) do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do Wnioskodawcy przyjechał na urlop kolega (syn koleżanki). Jego matka wysłała dla niego pieniądze (2000 euro) na konto (nazwisko) Zainteresowanego. Jak podaje Wnioskodawca pieniądze te należą do syna jego koleżanki, który zarobił je za granicą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy z tej kwoty należy odprowadzić podatek?

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien on płacić podatku za pieniądze, które nie są jego i z których nie ma korzyści ani ulgi finansowej. W tej sprawie Wnioskodawca jest tylko środkowym ogniwem (pośrednikiem) między bankiem i jego kolegą. Wnioskodawca tylko odebrał pieniądze z banku i podał koledze te same pieniądze. To są pieniądze kolegi Wnioskodawcy, które jego matka wysłała dla niego. Także w tej sprawie te pieniądze nie są zyskiem dla Wnioskodawcy i nie powinno się ich liczyć do jego zarobku albo finansowego zysku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów - art. 9 ust. 2.

Z powyższego wynika zatem, że podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wynika z art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Jednak, aby zastosowanie mogły znaleźć postanowienia tej ustawy, w konkretnej sytuacji, u podatnika musi powstać przychód. Następnie przychód ten musi mieścić się w katalogu źródeł przychodów zdefiniowanych w ustawie podatkowej.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Co do zasady, przychodem jest więc każda wartość wchodząca do majątku podatnika, która:

* powiększa jego aktywa,

* ma definitywny charakter,

* którą podatnik może rozporządzać jak własną.

Z dotychczas przywołanych przepisów wynika, że jednym ze źródeł przychodów uregulowanych w ustawie są inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9). Za przychody z innych źródeł - stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy - uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty w cytowanym przepisie zwrot w szczególności oznacza, że zawarty w nim katalog przychodów ma charakter otwarty, a wyliczenie w nim zawarte jest jedynie przykładowe. Nie oznacza to jednak, że do tego katalogu można automatycznie przypisać jakiekolwiek przysporzenia majątkowe podatnika. W każdym przypadku należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy.

Reasumując: analizowana sytuacja nie powoduje powstania przychodu, gdyż nie wypełnia dyspozycji przywołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie można bowiem tracić z pola widzenia wskazanych we wniosku okoliczności sprawy, z których wynika, że rola Wnioskodawcy miała charakter techniczny i sprowadzała się w istocie do przyjęcia przelewu, wypłaty kwoty na którą opiewała transakcja i przekazania jej faktycznemu odbiorcy, tj. koledze.

W świetle ww. wyjaśnień stanowisko Wnioskodawcy, według którego w rozpatrywanej sprawie nie powinien płacić podatku należało ocenić jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.