3063-ILPB1-2.4511.293.2016.1.TR - Możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 23 czerwca 2015 r. Zainteresowana otrzymała w formie umowy darowizny od ojca dom jednorodzinny wraz z działką.

Ponieważ ww. nieruchomość wymagała znacznych nakładów finansowych w celu doprowadzenia jej do zamieszkania (wymiana dachu, podłóg, izolacji ścian i piwnicy, ogrzewania i wielu innych napraw), Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży ww. nieruchomości przed upływem terminu pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Sprzedaż nastąpiła w dniu 10 marca 2016 r. za kwotę 200 tys. zł. Sprzedaż ta nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zainteresowanej nie stać na budowę domu jednorodzinnego, dlatego też uzyskany przychód w całości w kwocie 200 tys. zł postanowiła przeznaczyć na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, tj. zakup nowego lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość.

W dniu 12 października 2016 r. za całą kwotę przychodu, tj. 200 tys. zł, uzyskaną ze sprzedaży ww. nieruchomości, Wnioskodawczyni z mężem kupili jako majątek wspólny mieszkanie od dewelopera wybudowane w technologii energooszczędnej, na ogrodzonym, monitorowanym osiedlu, które spełni potrzeby mieszkaniowe małżonków w porównaniu do obecnie zajmowanego starego lokalu wybudowanego w latach siedemdziesiątych. Mieszkanie stanowi odrębną nieruchomość i położone jest w Polsce, państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Zakupione mieszkanie w tzw. stanie deweloperskim, aby mogło być zamieszkane, wymaga jeszcze dodatkowych nakładów, m.in. podłogi, stolarkę drzwiową, parapety, szpachlowanie i malowanie, glazurę i armaturę w łazience i ubikacji oraz inne. Szacunkowy koszt wykończenia mieszkania to kwota ok. 45 tys. zł.

Zamieszkanie z całą rodziną w krótkim czasie stało się więc niemożliwe. Wnioskodawczyni jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w urzędzie pracy, a jedynym żywicielem rodziny jest mąż, który co prawda posiada stałą pracę, jednakże na utrzymaniu małżonkowie mają jeszcze dwoje dzieci w wieku szkolnym, tj. 7 i 9 lat.

Ponadto sytuację komplikuje fakt, że córka wymaga stałej opieki lekarskiej, przeszła kilka zabiegów w klinice dermatologicznej, gdzie część zabiegów małżonkowie musieli pokryć z własnych środków. Nadal głównym celem małżonków jest zrealizowanie własnych celów mieszkaniowych w nowo nabytym mieszkaniu i przeprowadzenie się do niego, a obecne problemy traktują jako przejściowe.

W celu zmniejszenia obciążeń z tytułu opłat eksploatacyjno-czynszowych dwóch mieszkań w niedalekiej przyszłości małżonkowie chcą wynająć na czas określony kupione mieszkanie, gdzie dodatkowy dochód z wynajmu pozwoliłby na spłatę zaciągniętych zobowiązań lub przy udziale najemcy wykończenie mieszkania z ewentualnym rozliczeniem w późniejszym czynszu. Takie rozwiązanie pozwoli małżonkom przyspieszyć sfinalizowanie ich potrzeb mieszkaniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku planowanego wynajmu mieszkania w najbliższej przyszłości, które będzie działaniem doraźnym, podyktowanym skomplikowaną, trudną sytuacją życiową, gdy mieszkanie to nadal (docelowo) stanowi prywatne mieszkanie Wnioskodawczyni z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe, Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podatkowego w postaci ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych cały przychód uzyskany ze sprzedaży domu, przeznaczony następnie na nabycie lokalu mieszkalnego w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych, które będzie wynajmowane doraźnie - można uwzględnić w zwolnieniu przedmiotowym, o którym mowa w art. 2I ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Zostały spełnione przesłanki literalnie wymienione w ww. przepisie w zakresie celu wydatkowanych środków, jak i zakreślonego terminu.

Jak podała Zainteresowana, powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w następujących interpretacjach indywidualnych i rozstrzygnięciach:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 lipca 2012 r. nr IPPB4/415-335/12-4/JK2;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 lipca 2012 r. nr IPTPB2/415-279/12-4/AKR,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 marca 2016 r. nr ILPB2/4511-1-1342/15-2/TR,

* wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2014 r. sygn. III SA/Wa 1028/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

* odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

* zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni 10 marca 2016 r. sprzedała nieruchomość nabytą 23 czerwca 2015 r. (w drodze darowizny). Sprzedaż ta nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zatem sprzedaż ww. nieruchomości nastąpiła przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, a więc stanowi źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Stosownie do art. 30e ust. 5 ustawy podatkowej, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 - jak stanowi art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy ma charakter zamknięty; jest to wyliczenie enumeratywne. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie.

Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) dochodu ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni z mężem w dniu 12 października 2016 r. za całą kwotę przychodu, tj. 200 tys. zł, uzyskaną ze sprzedaży ww. nieruchomości kupili jako majątek wspólny lokal mieszkalny. Zakupione mieszkanie w tzw. stanie deweloperskim, aby mogło być zamieszkane, wymaga jeszcze dodatkowych nakładów, m.in. podłogi, stolarkę drzwiową, parapety, szpachlowanie i malowanie, glazurę i armaturę w łazience i ubikacji oraz inne. Szacunkowy koszt wykończenia mieszkania to kwota ok. 45 tys. zł. Zamieszkanie z całą rodziną w krótkim czasie stało się więc niemożliwe. Wnioskodawczyni jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w powiatowym urzędzie pracy, a jedynym żywicielem rodziny jest mąż, który co prawda posiada stałą pracę, jednakże na utrzymaniu małżonkowie mają jeszcze dwoje dzieci w wieku szkolnym, tj. 7 i 9 lat. Ponadto sytuację komplikuje fakt, że córka wymaga stałej opieki lekarskiej, przeszła kilka zabiegów w klinice dermatologicznej, gdzie część zabiegów małżonkowie musieli pokryć z własnych środków. Nadal głównym celem małżonków jest zrealizowanie własnych celów mieszkaniowych w nowo nabytym mieszkaniu i przeprowadzenie się do niego, a obecne problemy traktują jako przejściowe. W celu zmniejszenia obciążeń z tytułu opłat eksploatacyjno-czynszowych dwóch mieszkań w niedalekiej przyszłości małżonkowie chcą wynająć na czas określony kupione mieszkanie, gdzie dodatkowy dochód z wynajmu pozwoliłby na spłatę zaciągniętych zobowiązań lub przy udziale najemcy wykończenie mieszkania z ewentualnym rozliczeniem w późniejszym czynszu. Takie rozwiązanie pozwoli małżonkom przyspieszyć sfinalizowanie ich potrzeb mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga, że dla zwolnienia określonego w ww. przepisie istotne jest, aby podatnik realizował cel mieszkaniowy ściśle określony w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a i b) ww. ustawy. Przedmiotowe zwolnienie jest regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków na zakup prawa do lokalu mieszkalnego. Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu "własne cele mieszkaniowe" rozumianym jako bycie właścicielem lokalu mieszkalnego czy spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych w rozumieniu, że będą ich właścicielami.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków na zakup nieruchomości lub lokalu mieszkalnego. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest dążenie, aby w tej nabywanej nieruchomości zamieszkać. Wyrażenie "własne cele mieszkaniowe" należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania. U podstaw zwolnienia leży bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane jedynie te środki, które zostały wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Wynika to wprost z treści przepisu normującego zwolnienie.

Skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nabyć, które służą określonemu celowi - zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, nabycie powinno być ukierunkowane na zaspokojenie wyłącznie własnych celów mieszkaniowych podatnika i nie może służyć ani realizacji celów mieszkaniowych innych osób, ani uniknięciu opodatkowania poprzez dokonanie wydatku.

Jednocześnie tutejszy Organ podatkowy zaznacza, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są też wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

W tym miejscu należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter celowościowy. Znajduje zastosowanie w przypadku, gdy podatnik realizuje zdefiniowane w ustawie cele mieszkaniowe.

Zasadne jest przyjęcie, że celu mieszkaniowego nie realizuje podatnik, który przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości wydatkuje na nabycie np. lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem wyłącznie na wynajem w celu osiągania przychodów z najmu albo w celu dalszej odsprzedaży.

Wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym, brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym - z różnych powodów - zamieszka po upływie określonego czasu, np. kilku miesięcy. W takim przypadku prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy lokal będzie wynajmowany. Prawa do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym, np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal zbył w drodze darowizny albo sprzedaży.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości (budynku mieszkalnego wraz z działką) na nabycie lokalu mieszkalnego uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia od podatku uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w istocie Wnioskodawczyni będzie realizowała w tym lokalu mieszkalnym własne cele mieszkaniowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.