3063-ILPB1-2.4511.233.2016.2.TR - Możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.), pismem (data wpływu 22 listopada 2016 r.) oraz pismem z dnia 1 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 września 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 14 listopada 2016 r. nr 3063-ILPB1-2/4511.233.2016.1.TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 listopada 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 18 listopada 2016 r.), zaś w dniu 22 listopada 2016 r. (data nadania 18 listopada 2016 r.) oraz w dniu 1 grudnia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 30 kwietnia 2012 r. Zainteresowany dokonał zbycia udziału 1/2 części w nieruchomości o powierzchni gruntu 0,0493 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym o powierzchni użytkowej 150 m², za kwotę 120 000 zł.

Przedmiotowy udział 1/2 części w nieruchomości Wnioskodawca nabył aktem notarialnym z dnia 27 kwietnia 2012 r. w drodze darowizny, do majątku osobistego od swojej małżonki.

Na okoliczność powyższego, złożył w urzędzie skarbowym, w dniu 30 kwietnia 2013 r. zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2012, wykazując przychód - 120 000 zł, dochód - 120 000 zł oraz dochód zwolniony - 120 000 zł, z uwagi iż zamierzał wydatkować na tzw. "własne cele mieszkaniowe", o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.

Stosownego zakupu, na tzw. "własne cele mieszkaniowe" Zainteresowany dokonał aktem notarialnym w dniu 31 października 2014 r., na podstawie którego nabył (do majątku osobistego), od swojego syna i synowej udział 1/3 części w lokalu mieszkalnym o pow. użytkowej 46,58 m², wraz z udziałem wynoszącym 302/26040 części (tj. 1/3 z udziału 302/8680 części) w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną za łączną kwotę 110 000 zł (za pieniądze pochodzące z majątku osobistego).

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, że jest współwłaścicielem innej nieruchomości na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Następnie, w tym samym akcie notarialnym Zainteresowany dokonał darowizny swojego udziału 1/3 części lokalu mieszkalnego, o powierzchni użytkowej 46,58 m², wraz z udziałem wynoszącym 302/26040 części (tj. 1/3 z udziału 302/8680 części) w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną, na rzecz swojego drugiego syna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego, w oparciu o przepisy art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na zakup udziału 1/3 części w lokalu mieszkalnym, wraz z udziałem w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną, należy uznać jako wydatek poniesiony na tzw. "własne cele mieszkaniowe", korzystający ze zwolnienia określonego w powyższym przepisie?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek w kwocie 110 000 zł na zakup udziału 1/3 części w lokalu mieszkalnym, wraz z udziałem w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną w kwocie 110 000 zł stanowi realizację wydatkowania na tzw. "cele mieszkaniowe", o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.

Zgodnie bowiem z powyższym przepisem, dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zaś art. 21 ust. 25 stanowi, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym podano, że aktem notarialnym z dnia 30 kwietnia 2012 r. Zainteresowany dokonał zbycia udziału 1/2 części w nieruchomości o powierzchni gruntu 0,0493 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym o powierzchni użytkowej 150 m², za kwotę 120 000 zł. Przedmiotowy udział 1/2 części w nieruchomości Wnioskodawca nabył aktem notarialnym z dnia 27 kwietnia 2012 r. w drodze darowizny, do majątku osobistego od swojej małżonki.

Zakupu, na tzw. "własne cele mieszkaniowe" Zainteresowany dokonał aktem notarialnym w dniu 31 października 2014 r., na podstawie którego nabył (do majątku osobistego), udział 1/3 części w lokalu mieszkalnym położonym, o pow. użytkowej 46,58 m² wraz z udziałem wynoszącym 302/26040 części (tj. 1/3 z udziału 302/8680 części) w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną za łączną kwotę 110 000 zł (za pieniądze pochodzące z majątku osobistego).

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, że jest współwłaścicielem innej nieruchomości na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Następnie, w tym samym akcie notarialnym Zainteresowany dokonał darowizny swojego udziału 1/3 części lokalu mieszkalnego położonego, o powierzchni użytkowej 46,58 m², wraz z udziałem wynoszącym 302/26040 części (tj. 1/3 z udziału 302/8680 części) w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną, na rzecz swojego drugiego syna.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy ma charakter zamknięty; jest to wyliczenie enumeratywne. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) dochodu ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przychód uzyskany z tytułu zbycia w kwietniu 2014 r. przedmiotowego udziału w nieruchomości przeznaczył na nabycie innego udziału w nieruchomości, tj. udziału 1/3 części w lokalu mieszkalnym, o pow. użytkowej 46,58 m², wraz z udziałem wynoszącym 302/26040 części (tj. 1/3 z udziału 302/8680 części) w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną. Następnie, w tym samym akcie notarialnym Zainteresowany dokonał darowizny swojego udziału 1/3 części lokalu mieszkalnego położonego, o powierzchni użytkowej 46,58 m² wraz z udziałem wynoszącym 302/26040 części (tj. 1/3 z udziału 302/8680 części) w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną, na rzecz swojego drugiego syna. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, że jest współwłaścicielem innej nieruchomości na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Podkreślenia wymaga, że dla zwolnienia określonego w ww. przepisie istotne jest, aby podatnik realizował cel mieszkaniowy ściśle określony w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a i b) ww. ustawy. Przedmiotowe zwolnienie jest regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków na zakup prawa do lokalu mieszkalnego. Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu "własne cele mieszkaniowe" rozumianym jako bycie właścicielem lokalu mieszkalnego czy spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych w rozumieniu, że będą ich właścicielami.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest dążenie, aby w tej nabywanej nieruchomości zamieszkać. Wyrażenie "własne cele mieszkaniowe" należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania. U podstaw zwolnienia leży bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane jedynie te środki, które zostały wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Wynika to wprost z treści przepisu normującego zwolnienie.

Skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nabyć, które służą określonemu celowi - zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, nabycie powinno być ukierunkowane na zaspokojenie wyłącznie własnych celów mieszkaniowych podatnika i nie może służyć ani realizacji celów mieszkaniowych innych osób, ani uniknięciu opodatkowania poprzez dokonanie wydatku.

Ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na "własne cele mieszkaniowe". Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne", świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Istota odpowiedzi na postawione we wniosku wątpliwości sprowadza się zatem do interpretacji ustawowego terminu "własne cele mieszkaniowe". Należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie np. lokalu mieszkalnego, jego remont, wykończenie, nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona, określona przez ustawodawcę, przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. "dachu nad głową". Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy - zaspokojenie jego własnych celów mieszkaniowych.

W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego bądź udziału w nim ze środków ze sprzedaży innej nieruchomości bądź udziału w niej podatnik faktycznie winien w nowo nabytej nieruchomości własne cele mieszkaniowe realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości - w nieruchomości tej trzeba jeszcze faktycznie zamieszkać. Innymi słowy podatnik, który nabywa lokal dla własnych potrzeb winien w tym lokalu faktycznie mieszkać. Lokal, który nie jest zamieszkały przez podatnika, jest niewykorzystywany przez niego do zamieszkania lub jest wykorzystywany do innych celów niż zaspokojenie własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują go inne niż podatnik osoby) nie jest lokalem, którego zakup mógłby zostać uznany za realizację własnego celu mieszkaniowego.

W świetle tych założeń wynikających z odkodowania znaczenia treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaspokaja własnych potrzeb mieszkaniowych osoba - która tak jak Wnioskodawca - nabywa opisany udział w lokalu mieszkalnym i następnie, w tym samym akcie notarialnym dokonuje jego darowizny na rzecz innej osoby, a ponadto jest jednocześnie współwłaścicielem innej nieruchomości na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Powyższe okoliczności uniemożliwiają stwierdzenie, że w przypadku Wnioskodawcy nabycie opisanego udziału w lokalu mieszkalnym ukierunkowane będzie na zaspokojenie wyłącznie własnych celów mieszkaniowych. Zakup tegoż udziału i natychmiastowe darowanie go innej osobie nie świadczy o zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego zwolnieniu uregulowanemu w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlega wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości na nabycie przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym, tj. udziału 1/3 części w lokalu mieszkalnym, o pow. użytkowej 46,58 m², wraz z udziałem wynoszącym 302/26040 części (tj. 1/3 z udziału 302/8680 części) w lokalu niemieszkalnym stanowiącym lokal użytkowy - halę piwniczną, który natychmiast po nabyciu został darowany przez Zainteresowanego innej osobie (synowi).

Przyjęcie wykładni proponowanej przez Wnioskodawcę oznaczałoby możliwość wydatkowania przychodu na realizację cudzych, a nie własnych, celów mieszkaniowych, a nie o takie cele podatnika chodzi w przywołanym przepisie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.