3063-ILPB1-1.4511.69.2017.1.KF - Ustalenie kosztu podatkowego dla sprzedaży nieruchomości w związku określeniem daty jej uprzedniego nabycia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2017 r. (data wpływu 8 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* ustalenia daty nabycia nieruchomości - jest nieprawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* ustalenia daty nabycia nieruchomości,

* kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21 lipca 2004 r. na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży Wnioskodawca nabył wspólnie z żoną, pozostając we wspólności ustawowej, lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 49,12 m², stanowiący przedmiot odrębnej własności, położony w budynku wielolokalowym wraz z udziałem we wspólnych częściach budynku oraz w prawie wieczystego współużytkowania działki gruntu.

Następnie w dniu 17 lutego 2005 r. na podstawie aktu notarialnego umowy o oddanie gruntu we współużytkowanie wieczyste Wnioskodawca nabył wspólnie z żoną we współużytkowanie wieczyste udział w działce gruntu. W ramach tego udziału na działce został wybudowany przez Wnioskodawcę i jego żonę budynek garażu.

W dniu 28 lipca 2011 r. na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży Wnioskodawca dokonał wraz z żoną sprzedaży wyżej wymienionych nieruchomości za cenę 182.500 zł, w tym cena lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem w częściach wspólnych budynku oraz we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu wyniosła 160.000 zł, a cena udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności posadowionego na tym gruncie budynku garażu wyniosła 22.500 zł. Wydanie nieruchomości w posiadanie Kupującej nastąpiło z chwilą sporządzenia aktu notarialnego. Kupująca oświadczyła, ze stan prawny i faktyczny nabywanych nieruchomości jest jej znany i nie zgłasza z tego tytułu w stosunku do strony sprzedającej żadnych zastrzeżeń ani roszczeń.

Sprzedaż nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ okresu 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

W dniu 3 lutego 2012 r. Kupująca na podstawie art. 560 kodeksu cywilnego złożyła pisemne oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży z tytułu rękojmi za wady fizyczne lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem umowy.

W dniu 10 lutego 2015 r. Sąd Okręgowy po długotrwałym procesie, opierając się na badaniach biegłych sądowych, wydał wyrok uchylający całkowicie roszczenia Kupującej, od czego wniosła ona apelację.

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2015 r. Sąd Apelacyjny jako II instancja orzekł obowiązek zwrotu przez stronę sprzedającą na rzecz Kupującej otrzymanego świadczenia kwoty ceny sprzedaży nieruchomości lokalowej i garażowej w łącznej kwocie 182.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lutego 2012 r. na skutek złożonego przez kupującą odstąpienia od umowy sprzedaży.

W dniu 21 listopada 2015 r. Wnioskodawca dokonał wraz z żoną zwrotu przelewem bankowym na rzecz Kupującej kwoty ceny sprzedaży nieruchomości 182.500 zł wraz z zasądzonymi ustawowymi odsetkami 80.505 zł i kosztami procesu 8.817 zł.

Następnie w dniu 14 stycznia 2016 r. na podstawie aktu notarialnego umowy przeniesienia własności lokalu na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży na podstawie art. 560 kodeksu cywilnego Kupująca dokonała zwrotu otrzymanych świadczeń (to jest: lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z tym lokalem udziałem w częściach wspólnych budynku oraz we współużytkowaniu wieczystym gruntu, a także udziału we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu wraz z posadowionym na niej budynkiem garażu) według przepisów o zobowiązaniach wzajemnych i przeniosła na rzecz sprzedających opisane wyżej nieruchomości. Wydanie nieruchomości przez Kupującą nastąpiło w dniu sporządzenia aktu notarialnego.

W dniu 10 stycznia 2017 r. na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży Wnioskodawca dokonał wspólnie z żoną, pozostając we wspólności majątkowej, odpłatnego zbycia zwróconych nieruchomości. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w wyżej przedstawionym stanie faktycznym za datę nabycia sprzedanej w dniu 10 stycznia 2017 r. nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć: datę 21 lipca 2004 r. dla lokalu mieszkalnego, stanowiącego przedmiot odrębnej własności w budynku wielolokalowym wraz ze związanym z tym lokalem udziałem w częściach wspólnych budynku oraz we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu i datę 17 lutego 2005 r. dla udziału w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu z posadowionym na niej budynkiem garażu, czy datę 14 stycznia 2016 r., czyli datę sporządzenia aktu notarialnego umowy przeniesienia własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży na podstawie art. 560 kodeksu cywilnego?

2. Gdyby Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że za datę nabycia nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć datę 14 stycznia 2016 r., czyli datę sporządzenia aktu notarialnego umowy przeniesienia własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży na podstawie art. 560 kodeksu cywilnego, to czy kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia przeniesionej własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży, ustalonym zgodnie z art. 22 ust. 6c będzie wartość 182.500 zł, tj. cena odpowiadająca wartości ustalonej na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży z dnia 28 lipca 2011 r. i na podstawie aktu notarialnego przeniesienia własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży z dnia 14 stycznia 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, w wyżej przedstawionym stanie faktycznym za datę nabycia sprzedanej w dniu 10 stycznia 2017 r. nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć: daty, w których powyższe nieruchomości zostały pierwotnie nabyte na podstawie aktów notarialnych, czyli datę 21 lipca 2004 r. dla lokalu mieszkalnego, stanowiącego przedmiot odrębnej własności w budynku wielolokalowym wraz ze związanym z tym lokalem udziałem w częściach wspólnych budynku oraz we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu, oraz datę 17 lutego 2005 r. dla udziału w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu z posadowionym na niej garażem.

Kierując się orzecznictwem Sądu Najwyższego należy przyjąć, że skutkiem odstąpienia od umowy jest wygaśnięcie stosunku prawnego, a więc umowę sprzedaży uważa się za niezawartą. Strony umowy zwróciły sobie nawzajem otrzymane świadczenia według przepisów kodeksu cywilnego o odstąpieniu od umowy wzajemnej (art. 560 k.c.), co nie mieści się w pojęciu odpłatnego zbycia nieruchomości przez odstępującą od umowy sprzedaży. Tym samym za datę nabycia należy przyjąć jak wyżej.

W związku z tym, według Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości w 2017 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, gdyby jednak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że za datę nabycia nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć datę 14 stycznia 2016 r., czyli datę sporządzenia aktu notarialnego umowy przeniesienia własności na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży na podstawie art. 560 kodeksu cywilnego, to kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia przeniesionej własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży, ustalonym zgodnie z art. 22 ust. 6c będzie wartość 182.500 zł, tj. cena odpowiadająca wartości ustalonej na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży z dnia 28 lipca 2011 r. i na podstawie aktu notarialnego przeniesienia własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży z dnia 14 stycznia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* ustalenia daty nabycia nieruchomości - jest nieprawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W analizowanej sprawie dokonując oceny skutków podatkowoprawnych sprzedaży opisanych w treści wniosku nieruchomości w dniu 10 stycznia 2017 r., konieczne jest rozstrzygnięcie jakie skutki wywołało odstąpienie od umowy sprzedaży oraz zwrotne przeniesienie własności, do którego doszło w dniu 14 stycznia 2016 r., na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.

W związku z powyższym należy wskazać, że przeniesienie (nabycie) własności na podstawie umowy stanowi podstawowy cywilnoprawny sposób nabycia własności właściwy prawu rzeczowemu.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W myśl art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Umowa sprzedaży w ujęciu przepisów Kodeksu jest umową dwustronnie zobowiązującą. W związku z jej zawarciem sprzedawca staje się zobowiązany do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz do wydania przedmiotu sprzedaży kupującemu. Z kolei treścią zobowiązania kupującego jest zapłacenie ceny oraz odebranie rzeczy. Tym samym umowa sprzedaży jest umową wzajemną, gdyż świadczenie jednej strony jest z założenia odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. Z istoty umowy sprzedaży wynika jedynie zobowiązanie do spowodowania, aby własność rzeczy została przeniesiona na nabywcę. Za wykonanie tego zobowiązania sprzedawca będzie odpowiadał według przepisów Kodeksu cywilnego o wykonaniu zobowiązań i skutkach ich niewykonania.

Podkreślenia wymaga, że cechą umowy sprzedaży jest także jej konsensualność. W zakresie skutków obligacyjnych umowa sprzedaży dochodzi do skutku mocą samego porozumienia stron (solo consensu), bez konieczności dokonywania jakichkolwiek czynności realnych. Tym samym z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli w zakresie zawarcia umowy sprzedaży każda ze stron uzyskuje odpowiednie roszczenie w stosunku do drugiej strony. Przeniesienie własności i wydanie rzeczy, jak również odebranie rzeczy i zapłata ceny są jedynie przejawem wykonania umowy przez strony; nie warunkują natomiast w żadnym wypadku jej ważności lub skuteczności.

Zważyć zatem należy, że w przypadku gdy umowa sprzedaży przyjmuje z mocy prawa charakter czynności zobowiązująco-rozporządzającej, przeniesienie własności następuje bezpośrednio w wyniku zawarcia samej umowy. Taki charakter ma właśnie umowa sprzedaży nieruchomości, co wynika z przywołanego powyżej art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego. W takim przypadku samo zawarcie umowy powoduje skutek rozporządzający. Oznacza to, że umowa sprzedaży rzeczy oznaczonej co do tożsamości jest umową zobowiązującą do przeniesienia własności, która co do zasady przenosi własność - przeniesienie własności następuje z chwilą zawarcia umowy.

W odniesieniu natomiast do kwestii dopuszczalności (umownego) rozwiązania umowy, na podstawie której doszło do przeniesienia własności nieruchomości oraz odstąpienia od takiej umowy, to w orzecznictwie przyjmuje się (por. np. stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale siedmiu sędziów z dnia 30 listopada 1994 r., III CZP 130/94 (OSNCP 3/95), że strona może odstąpić od umowy zobowiązująco-rozporządzającej, na podstawie której nastąpiło przeniesienie własności nieruchomości, w ramach ustawowego uprawnienia.

Zgodnie z art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.

Przy czym samo oświadczenie nabywcy nieruchomości o odstąpieniu od umowy jej zbycia samo przez się nie wywołuje skutku w postaci przeniesienia własności nieruchomości z powrotem na zbywcę, lecz rodzi jedynie obowiązek nabywcy zwrotu nieruchomości. Do wykonania tego obowiązku może dojść w drodze umowy między nabywcą nieruchomości i jej zbywcą (zawartej w formie aktu notarialnego), lub - gdy do umowy takiej nie dojdzie - w drodze orzeczenia sądu stwierdzającego, na żądanie zbywcy, obowiązek nabywcy złożenia stosownego oświadczenia woli. Tak więc w przypadku odstąpienia od umowy konieczne jest dokonanie zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości na wcześniejszego zbywcę.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że w dniu 28 lipca 2011 r. na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży Wnioskodawca dokonał wraz z żoną sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem w częściach wspólnych budynku oraz we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu oraz udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności posadowionego na tym gruncie budynku garażu. Wydanie nieruchomości w posiadanie Kupującej nastąpiło z chwilą sporządzenia aktu notarialnego. W dniu 3 lutego 2012 r. Kupująca na podstawie art. 560 Kodeksu cywilnego złożyła pisemne oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży. Wyrokiem z dnia 4 listopada 2015 r. Sąd Apelacyjny jako II instancja orzekł obowiązek zwrotu przez stronę sprzedającą na rzecz Kupującej otrzymanego świadczenia kwoty ceny sprzedaży nieruchomości lokalowej i garażowej wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lutego 2012 r. na skutek złożonego przez kupującą odstąpienia od umowy sprzedaży. W dniu 21 listopada 2015 r. Wnioskodawca dokonał wraz z żoną zwrotu przelewem bankowym na rzecz Kupującej kwoty ceny sprzedaży nieruchomości wraz z zasądzonymi ustawowymi odsetkami kosztami procesu. Następnie w dniu 14 stycznia 2016 r. na podstawie aktu notarialnego umowy przeniesienia własności lokalu na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży na podstawie art. 560 kodeksu cywilnego Kupująca dokonała zwrotu otrzymanych świadczeń (tj. lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z tym lokalem udziałem w częściach wspólnych budynku oraz we współużytkowaniu wieczystym gruntu, a także udziału we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu wraz z posadowionym na niej budynkiem garażu) według przepisów o zobowiązaniach wzajemnych i przeniosła na rzecz sprzedających opisane wyżej nieruchomości. Wydanie nieruchomości przez Kupującą nastąpiło w dniu sporządzenia aktu notarialnego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której przedmiotowe nieruchomości zostały najpierw zbyte przez Wnioskodawcę w roku 2011, a następnie w roku 2016 doszło do ich ponownego nabycia przez Wnioskodawcę. Zwrotne przeniesienie własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy przez Kupującą w dniu 14 stycznia 2016 r. ukształtowało więc na nowo stosunki własności wobec przedmiotowych nieruchomości. W żaden sposób czynność ta nie zniweczyła skutków prawnych umowy sprzedaży z dnia 28 lipca 2011 r., która była ważnie zawarta i wywołała zamierzone w niej skutki w postaci przeniesienia własności na nabywcę. Już z samej istoty umowy sprzedaży wynika, że samo jej zawarcie jest wystarczające do wywołania skutku rzeczowego w postaci przeniesienia własności. Zatem, w dniu 14 stycznia 2016 r. bezsprzecznie doszło do nabycia przez Wnioskodawcę własności przedmiotowych nieruchomości.

Podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "nabycia", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy. Należy zatem przyjąć, że nabyciem w rozumieniu tego przepisu jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną - nabywcę przechodzi własność nieruchomości, niezależnie od tego czy nabycie następuje w sposób odpłatny, czy nieodpłatny.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji przedstawionej w treści wniosku, przejście własności nieruchomości na Wnioskodawcę w 2016 r. stanowi nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powodujące, że w okresie 5 lat od tego zdarzenia każde odpłatne zbycie tych nieruchomości rodzić będzie obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Pięcioletni termin, o którym mowa w tym przepisie - w analizowanej sprawie - winien być zatem liczony od końca roku kalendarzowego 2016. Tym samym dokonana przez Wnioskodawcę w dniu 10 stycznia 2017 r. sprzedaż tych nieruchomości nastąpiła przed upływem tego terminu, a zatem skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym za datę nabycia sprzedanych w dniu 10 stycznia 2017 r. nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć datę 14 stycznia 2016 r., czyli datę sporządzenia aktu notarialnego umowy przeniesienia własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży na podstawie art. 560 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości w 2017 r. tut. Organ wyjaśnia co następuje.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Oznacza to, że przychód Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości może być pomniejszony o koszty uzyskania, które Wnioskodawca poniósł w związku z ich nabyciem. Za koszt nabycia, o którym mowa w ww. przepisie, może zostać uznany wydatek poniesiony przez nabywcę w związku z nabyciem nieruchomości.

Wnioskodawca nabył nieruchomość na podstawie umowy zwrotnego przeniesienie własności nieruchomości sporządzonej w formie aktu notarialnego w 2016 r. Wcześniej Wnioskodawca został zobowiązany do zwrotu na rzecz kupującej otrzymanego świadczenia kwoty ceny sprzedaży nieruchomości lokalowej i garażowej na skutek złożonego przez kupującą odstąpienia od umowy sprzedaży, co też Wnioskodawca uczynił.

W świetle powyższego kosztem nabycia w analizowanej sprawie będzie kwota jaką Wnioskodawca zwrócił Kupującej, tj. kwota odpowiadająca cenie sprzedaży powyższych nieruchomości jaką Wnioskodawca otrzymał od Kupującej na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży z dnia 28 lipca 2011 r.

Podsumowując, kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowych nieruchomości w 2017 r., ustalonym zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie kwota 182.500 zł, tj. kwota opowiadająca cenie ustalonej na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży z dnia 28 lipca 2011 r. i na podstawie aktu notarialnego przeniesienia własności nieruchomości na skutek odstąpienia od umowy sprzedaży z dnia 14 stycznia 2016 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.