3063-ILPB1-1.4511.46.2017.1.PP - Zwolnienie z PIT świadczenia pieniężnego rekompensującego utracony dochód w związku z odbywaniem ćwiczeń wojskowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczenia pieniężnego rekompensującego utracony dochód w związku z odbywaniem ćwiczeń wojskowych - jest prawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczenia pieniężnego rekompensującego utracony dochód w związku z odbywaniem ćwiczeń wojskowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniach od 22 sierpnia 2016 r. do 18 listopada 2016 r. Wnioskodawca odbywał ćwiczenia wojskowe w jednostce wojskowej. Tym samym Wnioskodawca pełnił niezawodową służbę wojskową.

Z tego tytułu, na podstawie art. 119a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca otrzymał z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (nr decyzji z dnia 1 grudnia 2016 r.) świadczenie rekompensujące utracony dochód z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, który Wnioskodawca mógłby uzyskać w wyżej wskazanym okresie odbywania ćwiczeń wojskowych.

Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi na podstawie wpisu do CEIDG, jako jednoosobowy przedsiębiorca niezatrudniający pracowników. W roku 2016 Wnioskodawca prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów i z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowany był na zasadach ogólnych (według skali podatkowej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji z dnia grudnia 2017 r. nr wydanej przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej świadczenie pieniężne rekompensujące utracony dochód z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, który Wnioskodawca mógłby uzyskać w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych w dniach od 22 sierpnia 2016 r. do 18 listopada 2016 r., w ramach niezawodowej służby wojskowej, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane przez niego (na podstawie art. 119a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej) z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej świadczenie pieniężne (rekompensujące utracony dochód z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, który Wnioskodawca mógłby uzyskać w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych w dniach od 22 sierpnia 2016 r. do 18 listopada 2016 r., w ramach niezawodowej służby wojskowej) podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego wyżej wskazane stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBII/1/415-122/14/MK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem praktycznej realizacji wspomnianej zasady jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z treścią ww. przepisu, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia osób otrzymywane z tytułu odbywania lub pełnienia:

- przyznane na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1534, z późn. zm.), obowiązek służby wojskowej polega na:

W myśl natomiast art. 119a ust. 1 ww. ustawy, żołnierzowi rezerwy oraz osobie przeniesionej do rezerwy niebędącej żołnierzem rezerwy, którzy odbyli ćwiczenia wojskowe, z wyjątkiem ćwiczeń trwających do dwudziestu czterech godzin odbywających się w czasie lub dniu wolnym od pracy, przysługuje świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy lub stosunku służbowego albo dochód z prowadzonej działalności gospodarczej lub rolniczej, które mogliby uzyskać w okresie odbywania ćwiczeń wojskowych.

Z przepisu art. 119a ust. 2 ww. ustawy z kolei wynika, że świadczenie pieniężne za każdy dzień ćwiczeń wojskowych stanowi kwota 1/21 miesięcznego wynagrodzenia lub dochodu, o których mowa w ust. 1, pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych. W myśl art. 119a ust. 3 ww. ustawy, kwota dziennego świadczenia pieniężnego nie może być wyższa od 1/21 dwuipółkrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw obowiązującego w okresie poprzedzającym termin powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych, którego wysokość ogłasza Prezes Głównego Urzędu Statystycznego. Zgodnie natomiast z art. 119a ust. 5 ww. ustawy, świadczenie pieniężne ustala i wypłaca wójt lub burmistrz (prezydent miasta) na udokumentowany wniosek uprawnionego żołnierza rezerwy lub osoby przeniesionej do rezerwy niebędącej żołnierzem rezerwy, złożony nie później niż w ciągu trzech miesięcy od zakończenia ćwiczeń wojskowych. Świadczenie pieniężne wypłaca się w kwocie pomniejszonej o uposażenie, jakie żołnierz rezerwy otrzymał z tytułu odbytych ćwiczeń wojskowych (art. 119a ust. 6 ww. ustawy).

Odnosząc powyższe unormowania do informacji zawartych w treści wniosku stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę - na podstawie art. 119a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - świadczenie pieniężne rekompensujące utracony dochód Wnioskodawcy z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, który Wnioskodawca mógłby uzyskać w okresie odbywania ćwiczeń wojskowych (tj. w okresie od dnia 22 sierpnia 2016 r. do dnia 18 listopada 2016 r.) wolne jest od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 15 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.