3063-ILPB1-1.4511.45.2017.2.AMN

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 27 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 lutego 2017 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.45.2017.1.AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 lutego 2017 r., wniosek uzupełniono w dniu 27 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem kultury fizycznej (klubem sportowym), działającym na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1393, z późn. zm.), posiadającym osobowość prawną, zarejestrowanym w Sądzie Rejonowym. Celem statutowym Wnioskodawcy jest między innymi upowszechnianie kultury fizycznej i sportu, w tym dążenie do osiągania najwyższego poziomu sportowego. Działalność statutowa nie jest działalnością gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie jako dodatkową w stosunku do działalności statutowej. Uzyskana z tego tytułu nadwyżka przychodów nad kosztami w całości przeznaczana jest na realizację celów statutowych.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca organizuje rozgrywki w różnych dyscyplinach sportu, na przykład: w piłce nożnej, koszykowej, ręcznej, w lekkiej atletyce, zapasach, biegu na orientację, strzelectwie. Na każde zawody - przez dany Związek Sportowy (na przykład związek piłki nożnej) - delegowany jest sędzia sportowy, który zaopatrzony jest przez ten Związek w dokument delegacji, określający: imię i nazwisko sędziego, czynności jakie ma wykonać (sędzia, asystent sędziego), klasę zawodów, termin zawodów, kogo dotyczą zawody i miejsce zawodów.

Na podstawie delegacji, Wnioskodawca dopuszcza sędziego do wykonywania obowiązków sędziego sportowego w czasie zawodów sportowych, udostępniając sędziemu pomieszczenie socjalne do przygotowania się do tych zawodów.

Po zakończeniu zawodów sędzia wypełnia rachunek w celu wypłacenia mu ekwiwalentu sędziowskiego w wysokości określonej przez dany Związek Sportowy w tabeli ekwiwalentów. Wnioskodawca (jako płatnik) na podstawie delegacji, wypłaca sędziemu sportowemu ten ekwiwalent naliczony w kwocie brutto do wysokości 200 zł. Wnioskodawca od tego ekwiwalentu oblicza podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18%, jako ryczałt - na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatek ten przekazywany jest następnie do właściwego urzędu skarbowego. Ekwiwalent sędziowski w kwocie przekraczającej 200 zł opodatkowany jest na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów.

Sędziowie sportowi nie są pracownikami Wnioskodawcy, w zakresie sędziowania zawodów, nie prowadzą działalności gospodarczej, działalność sędziowska wykonywana jest przez nich osobiście.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że nie zawiera z sędziami sportowymi i ich asystentami pisemnych umów na prowadzenie zawodów sportowych. Wysokość ekwiwalentu sędziowskiego określana jest przez dany związek sportowy w tabeli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca - dla sędziów sportowych i ich asystentów, którzy otrzymują ekwiwalent sędziowski w kwocie nieprzekraczającej 200 zł za sędziowanie jednych zawodów sportowych - prawidłowo nalicza podatek od osób fizycznych w formie ryczałtu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób tycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, spełnione zostały przesłanki do zastosowania ryczałtu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mianowicie:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

* kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz

* wysokość należności wynika z umowy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w ramach swojej działalności Wnioskodawca organizuje rozgrywki w różnych dyscyplinach sportu. Na każde zawody - przez dany Związek Sportowy - delegowany jest sędzia sportowy, który zaopatrzony jest przez ten Związek w dokument delegacji. Na podstawie delegacji, Zainteresowany dopuszcza sędziego do wykonywania obowiązków sędziego sportowego w czasie zawodów sportowych. Po zakończeniu zawodów sędzia wypełnia rachunek w celu wypłacenia mu ekwiwalentu sędziowskiego w wysokości określonej przez dany Związek Sportowy w tabeli ekwiwalentów. Wnioskodawca (jako płatnik) na podstawie delegacji, wypłaca sędziemu sportowemu ekwiwalent naliczony w kwocie brutto do wysokości 200 zł. Zainteresowany od tego ekwiwalentu oblicza podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18%, jako ryczałt - na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sędziowie sportowi nie są pracownikami Wnioskodawcy, w zakresie sędziowania zawodów nie prowadzą działalności gospodarczej, działalność sędziowska wykonywana jest przez nich osobiście. Zainteresowany nie zawiera z sędziami sportowymi i ich asystentami pisemnych umów na prowadzenie zawodów sportowych. Wysokość ekwiwalentu sędziowskiego określana jest przez dany związek sportowy w tabeli.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w stosunku do wynagrodzeń sędziów za sędziowanie nie zostaną spełnione wynikające z ww. przepisu przesłanki, ponieważ kwota należności - wysokość ekwiwalentów sędziowskich wynika z tabeli ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów utworzonej na postawie uchwał, a nie z umów, o których mowa w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, pomimo że kwota wynagrodzenia określonego na delegacji sędziowskiej nie przekroczy 200 zł, nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych wynagrodzeń art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanego wynagrodzenia nie wynika z zawartej umowy.

Wobec powyższego na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatników, o których mowa w art. 41, do przekazywania kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zatem w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziego należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca - dla sędziów sportowych i ich asystentów, którzy otrzymują ekwiwalent sędziowski w kwocie nieprzekraczającej 200 zł za sędziowanie jednych zawodów sportowych - nieprawidłowo nalicza podatek od osób fizycznych w formie ryczałtu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób tycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.