3063-ILPB1-1.4511.303.2016.1.IM - Obowiązki płatnika, spółki prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie zarządzania kadrami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka "A" Spółka z o.o. (zwana dalej Spółką) jest podmiotem działającym w branży nieruchomości, której głównym przedmiotem jest działalność deweloperska.

W związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w ramach strategii zarządzania kadrami, Spółka zamierza organizować różnego rodzaju inicjatywy o charakterze integracyjnym, które będą finansowane ze środków obrotowych Spółki (dalej: "Imprezy integracyjne").

Na początku przyszłego roku 2017, Spółka chciałaby zorganizować dla pracowników (zwanych dalej "Uczestnikami") wyjazd w góry o charakterze sportowo-rekreacyjnym połączony z elementami podsumowującymi dotychczasową działalność Spółki oraz omówieniem spraw związanych zarówno z bieżącą działalnością jak i planami czy założeniami dotyczącymi jej najbliższej działalności. Głównym celem Imprez integracyjnych będzie osiągnięcie korzyści biznesowych w postaci poprawy zaangażowania Uczestników w wykonywaną pracę na rzecz Spółki, wzmocnienia więzi istniejących pomiędzy Uczestnikami a Spółką, zwiększenie motywacji, a także poprawę relacji interpersonalnych, budowania pozytywnej atmosfery w pracy oraz wzmocnienia wizerunku Spółki.

Z perspektywy Spółki wszystkie takie działania wpływają na zwiększenie satysfakcji z łączącego Uczestników ze Spółką stosunku, a jednocześnie wpływają na większe zaangażowanie w sprawy Spółki, lepsze zmotywowanie do pracy oraz bardziej efektywne wykonywanie powierzonych obowiązków, co ostatecznie przekłada się na wyniki finansowe Spółki oraz jej pozycję na rynku. Zdarzyć się mogą przypadki, że w niektórych Imprezach integracyjnych będą mogli brać udział również członkowie rodzin, jednakże każdorazowo takie uczestnictwo związane będzie z realizacją celów Spółki wskazanych powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uczestnicy imprezy integracyjnej uzyskują przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z czym na Spółce ciążą obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne związane z ewentualnie powstałym przychodem uczestników imprezy integracyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy osoby uczestniczące w imprezie integracyjnej nie uzyskują przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a więc na Spółce nie ciążą żądne obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne związane z podatkiem dochodowym jej uczestników.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja Podatkowa zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy p.d.o.f. stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Stosownie zaś do art. 12 ust. 1 ustawy p.d.o.f., za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje za przychody z umowy o pracę wszystkie świadczenia pieniężne, jakie otrzymuje pracownik. Opodatkowaniu podlega zatem nie tylko wynagrodzenie zasadnicze, ale każda inna wypłata pieniężna, którą otrzymuje pracownik od pracodawcy. Ponadto przychodami ze stosunku pracy są także świadczenia nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Jednocześnie, zgodnie z art. 31 ustawy o p.d.o.f., osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W związku z przedstawionym na wstępie stanem faktycznym Spółka uważa, że wydatki na organizację imprezy integracyjnej w tym: wyjazdowej (sportowo-rekreacyjnej) obejmujące dojazd, wyżywienie, noclegi oraz organizację spotkań, leżą w interesie Spółki, która zdecydowała się ponieść taki wydatek w ramach zarządzania personelem w celu uzyskania lepszych efektów wynikających ze stosunku pracy.

Spółka uważa, że sfinansowanie imprezy przez pracodawcę nie jest kosztem poniesionym za pracownika, gdyż gdyby pracodawca nie zorganizował i nie sfinansował imprezy, pracownik z własnych środków nie opłacałby uczestnictwa w takiej imprezie. Dlatego nie można mówić tutaj o przysporzeniu majątkowym. Poza tym uczestnictwo w imprezie jest pewnego rodzaju "obowiązkiem pracowniczym", a zatem świadczenia te nie będą należeć do sfery prywatnej pracownika.

W tym zakresie wypowiedział się również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. (sygnatura akt K 7/13). TK uznał, że aby stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie poskutkowało powstaniem przychodu u pracownika, świadczenie musi spełniać trzy warunki. Po pierwsze - musi ono zostać spełnione za zgodą pracownika (czyli musi on skorzystać z niego dobrowolnie), po drugie - świadczenie musi zostać spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i musi przynieść mu korzyść w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, a po trzecie - korzyść musi być wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie zaś dostępna dla wszystkich). Tych cech według Trybunału nie ma świadczenie w postaci uczestnictwa w imprezie integracyjnej, którego pracownik najczęściej nie może odmówić i którego realnej, zindywidualizowanej wartości nie da się ustalić.

Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku Imprez integracyjnych nie jest możliwe ustalenie w oparciu o przepisy ustawy p.d.o.f. skonkretyzowanej i indywidualnie ustalonej wartości świadczenia otrzymanego przez danego Uczestnika (w szczególności nie jest możliwe zweryfikowanie co Uczestnicy zjedli bądź z jakich atrakcji skorzystali), a szacowanie wartości świadczenia lub przypisanie pracownikowi jako przychodu wartości statystycznej jest w ramach ustawy p.d.o.f. niedopuszczalne (co również potwierdził Trybunał Konstytucyjny).

Powyższe stanowisko oraz wykładnia przepisów ustawy o p.d.o.f. w odniesieniu do określenia, w jakich okolicznościach po stronie pracowników otrzymujących nieodpłatne świadczenia powstaje przychód, zostało odzwierciedlone zarówno w wyrokach sądów administracyjnych oraz w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów.

Przykładowo, w wyroku z dnia 14 stycznia 2015 r. (sygn. II FSK 2170/14) NSA wskazał, że błędne jest stanowisko, że udział pracownika Spółki oraz członka jego rodziny w zorganizowanej przez Spółkę imprezie integracyjnej, stanowi opodatkowany przychód ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy p.d.o.f. Na tle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego nie można bowiem uznać, że świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu wymierną korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. "Nie można przy tym zakładać, że gdyby skarżąca nie zorganizowała i nie sfinansowała tego spotkania, to osoby w nim uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także indywidualnie przypisać uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód, a w przypadku pracownika Spółki oraz członków jego rodziny przychód ze stosunku pracy."

Również w wyroku z dnia 17 listopada 2015 r. (sygn. II FSK 2393/13) NSA uznał, że: "nie można uznać, że świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Nie można przy tym zakładać, że gdyby spotkanie nie zostało zorganizowane przez spółkę i gdyby spółka nie sfinansowała spotkań, to osoby uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także przypisać indywidualnie uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód w przypadku pracownika ze stosunku pracy".

W efekcie NSA potwierdził, że udział pracownika oraz członków jego rodziny w zorganizowanej przez Spółkę imprezie integracyjnej, nie stanowi opodatkowanego przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy p.d.o.f.

Dodatkowo wskazać należy, że również Minister Finansów wielokrotnie potwierdzał brak skutków podatkowych powstających po stronie pracowników w związku z uczestnictwem zarówno pracowników, jak i członków ich rodzin w organizowanych przez pracodawcę imprezach integracyjnych. Stanowisko to wyrażane zostało nie tylko w ostatnio wydawanych interpretacjach indywidualnych, lecz również poprzez dokonywanie zmian interpretacji wydanych przed 8 lipca 2014 r., których pierwotna treść nie była zgodna z tezami wyroku TK.

Przykładowo w zmienionej interpretacji indywidualnej przez Ministra Finansów z dnia 5 listopada 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.364.2015.IMD) wskazano, że " (...) mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. (...) w związku z udziałem w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę, jej uczestnicy nie uzyskują nieodpłatnego świadczenia, a tym samym, po stronie pracowników (i członków ich rodzin) nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy, w tym ze stosunku pracy".

Z kolei w innej zmienionej interpretacji z dnia 11 września 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.369.2015.OBQ), wskazano że (...) bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, wpływającego na brak podstaw do określenia jego wysokości.

Podobnie, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2015 r. (sygn. IPPB4/4511-908/15-2/AK), organ zaznaczył, że (...) nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Także, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 września 2015 r. (sygn. ILPPB-2-I/4511-265/15/AD), podkreślono, że obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych. Trudno bowiem poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika jest możliwość uczestnictwa w imprezie integracyjnej, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

Wnioskodawca może w tym zakresie przywołać również wiele innych indywidualnych interpretacji które potwierdzają zaprezentowane stanowisko Spółki, np.: ILPB2/4511-1-649/16-2/NK, IPPB4/4511-339/16-2/JK2, IPPB4/4511-339/16-3/JK2, IPPB4/4511-56/16-4/MS2, ILPB1/4511-1-65/16-3/AA, ITPB2/4511-182/16/BK (...).

Spółka oczywiście zdaje sobie sprawę, że przywołane wyżej rozstrzygnięcia zapadały w interpretacjach indywidualnych lub wyrokach dotyczących konkretnych spraw, jednak stany faktyczne leżące u podstaw przywołanych orzeczeń są tożsame z prezentowanym przez Spółkę zakresem.

Analizując powyższe, oraz biorąc pod uwagę ujednoliconą już w tym zakresie linię interpretacyjną dotyczącą braku skutków w p.d.o.f. związanych z pobytem Uczestników w organizowanych przez pracodawcę Imprezach integracyjnych, ujednoliconą po wyroku TK, stanowisko Spółki powinno w pełni znaleźć zastosowanie w niniejszej sprawie.

Reasumując, zdaniem Spółki umożliwienie Uczestnikom udziału w Imprezach integracyjnych nie doprowadzi do powstania po ich stronie podlegającego opodatkowaniu przychodu z tytułu uczestnictwa w Imprezach integracyjnych. Tym samym po stronie Spółki nie powstaną jakiekolwiek obowiązki płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.