3063-ILPB1-1.4511.279.2016.1.AN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 28 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 27 stycznia 2015 r. Pracownik, korzystając z Programu Wcześniejszych Odejść Emerytalnych dla pracowników S.A., podpisał Porozumienie stron rozwiązujące umowę o pracę, które nastąpiło 28 lutego 2015 r.

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę, Pracodawca w dniu 2 marca 2015 r. wypłacił Pracownikowi przysługujące świadczenia:

* jednorazową odprawę pieniężną PWOE w kwocie brutto: 45.000 zł,

* odprawę emerytalną w kwocie brutto: 15.420,40 zł,

* nagrodę jubileuszową w kwocie brutto: 8.224,22 zł.

Kwota brutto wypłaconych świadczeń wyniosła 68.644,62 zł.

Pracodawca od wypłaconej kwoty świadczeń obliczył, pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 12.331,00 zł.

Pracownik przystąpił do programu dobrowolnych odejść emerytalnych działając w przekonaniu, że spełnia warunki o posiadaniu prawa do emerytury pomostowej.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych po rozpatrzeniu wniosku o emeryturę pomostową, wydał decyzję o odmowie przyznania emerytury pomostowej. Pracownik odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Sądzie Okręgowym/Sądzie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015, oddalił odwołanie Pracownika.

W związku z zaistniałą sytuacją, Pracownik 18 stycznia 2016 r. został przywrócony do pracy i też w tym dniu zwrócił na konto Spółki nienależne świadczenia w kwocie netto: 56.313,62 zł.

W styczniu 2016 r. dokonano w systemie płacowym u Pracownika korekty (zwrotu) wypłaconych w 2015 r. świadczeń ze znakiem ujemnym:

* przychód

68.644,42 zł,

* zaliczka na podatek dochodowy

12.331,00 zł.

Zaliczka na podatek dochodowy pod osób fizycznych Spółki za miesiąc styczeń 2016, została pomniejszona o przeprowadzoną korektę podatku (12.331,00).

W chwili obecnej okazało się, że przychody uzyskane przez pracownika za 2016 rok, będą mniejsze od dokonanej wpłaty, w związku z czym wystąpi problem z prawidłowym sporządzeniem informacji PIT-11 dla pracownika za rok 2016 (w PIT-11 należałoby wykazać przychód ze znakiem minus).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zaistniałą sytuacją, o kwotę zwróconych przez Pracownika w dniu 18 stycznia 2016 r. nienależnych świadczeń otrzymanych przez niego w 2015 r., należy pomniejszyć przychód oraz zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych Pracownika za rok 2015, a tym samym dokonać korekty informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R za 2015 r.?

2. Czy mając na uwadze fakt, że pracodawca wypłacił pracownikowi świadczenia w 2015 r. i w tym też roku obliczył i odprowadził należną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz po zakończeniu roku sporządził i złożył informację PIT-11 oraz deklarację PIT-4R, natomiast zwrot nienależnych świadczeń przez pracownika nastąpił w 2016 r., nie należy korygować przedmiotowych dokumentów sporządzonych za rok 2015 zgodnie ze stanem faktycznym. Natomiast korekty zaistniałej sytuacji (odzyskania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zapłaconej w 2015 r.) należy dokonać w 2016 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż przychody Pracownika w 2016 r. będą niższe od wpłaconej przez niego w 2016 r. kwoty dotyczącej nienależnie pobranych świadczeń w 2015 r., pracodawca winien dokonać korekty przychodów, i zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2015 rok, a co za tym idzie sporządzić korekty informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R za rok 2015.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru. (PIT-4R) - art. 38 ust. 1a ww. ustawy.

Natomiast art. 39 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Pracownik, korzystając z Programu Wcześniejszych Odejść Emerytalnych dla pracowników podpisał Porozumienie stron rozwiązujące umowę o pracę. W związku z rozwiązaniem umowy o pracę, Pracodawca w dniu 2 marca 2015 r. wypłacił Pracownikowi przysługujące świadczenia:

* jednorazową odprawę pieniężną,

* odprawę emerytalną,

* nagrodę jubileuszową.

Pracodawca od wypłaconej kwoty świadczeń obliczył, pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracownik przystąpił do programu dobrowolnych odejść emerytalnych działając w przekonaniu, że spełnia warunki o posiadaniu prawa do emerytury pomostowej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych po rozpatrzeniu wniosku o emeryturę pomostową, wydał decyzję o odmowie przyznania emerytury pomostowej. Pracownik odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Sądzie Okręgowym. Sąd Okręgowy oddalił odwołanie Pracownika. W związku z zaistniałą sytuacją, Pracownik 18 stycznia 2016 r. został przywrócony do pracy i też w tym dniu zwrócił na konto Spółki nienależne świadczenia w kwocie netto.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, którzy na skutek różnych okoliczności dokonali zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, w kwotach uwzględniających podatek dochodowy, przysługuje prawo do odliczenia tego świadczenia od dochodu.

Ustawodawca wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika w przypadku otrzymania od podatnika zwrotu kwot wcześniej wypłaconych. W myśl art. 41b ww. ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Płatnik, któremu podatnik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest zatem pomniejszać miesięczny dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki, o dokonany przez podatnika zwrot. Jeżeli kwota dokonanego zwrotu przekracza dochód danego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.

Brak możliwości rozliczania przez płatnika kwoty zwrotów w latach następnych nie oznacza, że powyższa kwota podatnikowi przepada. Bowiem ustawodawca w art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy ustanowił procedury dokonywania takich odliczeń bezpośrednio przez podatnika, pozwalające samodzielnie pomniejszyć podstawę obliczenia podatku o dokonane w roku podatkowym zwroty nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Zauważyć również należy, iż zgodnie z art. 26 ust. 7h ww. ustawy, kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

W sytuacji zatem zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za rok ubiegły płatnik zobowiązany jest wystawić formularze PIT-4R i PIT-11, odzwierciedlające zaistniały w roku ubiegłym stan faktyczny, a więc bez uwzględnienia faktu zwrotu nienależnego świadczenia. W sytuacji natomiast, gdy ww. formularze zostały już wystawione, płatnik nie jest upoważniony do dokonania ich korekty, bowiem formularze te sporządzone były prawidłowo i tym samym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Reasumując, w świetle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w sytuacji zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za rok ubiegły płatnik zobowiązany jest wystawić formularze PIT-4R i PIT-11, odzwierciedlające zaistniały w roku ubiegłym stan faktyczny, a więc bez uwzględnienia faktu zwrotu nienależnego świadczenia, a zatem nie powinien dokonać korekty przychodów, i zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2015 rok, a co za tym idzie sporządzić korekty informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R za rok 2015.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.