3063-ILPB1-1.4511.260.2016.2.AA - Wpłacanie przez pracownika składek na ZUS za zagranicznego pracodawcę - rozliczenia PIT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), uzupełnionym w dniach 21 i 28 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia w zeznaniu podatkowym środków przekazanych podatnikowi przez zagranicznego pracodawcę na wykonanie przez niego obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej niewykazania w zeznaniu podatkowym jako przychodu otrzymanych od zagranicznego pracodawcy środków pieniężnych z tytułu wpłacenia w jego imieniu składek na ubezpieczenie zdrowotne - jest nieprawidłowe,

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia w zeznaniu podatkowym środków przekazanych podatnikowi przez zagranicznego pracodawcę na wykonanie przez niego obowiązków płatnika, oraz w części dotyczącej potwierdzenia prawidłowości zapisu w umowie o pracę.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 10 listopada 2016 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.260.2016.1.AA na podstawie art. 169 § 1 i § 2 oraz art. 155 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 16 listopada 2016 r., a w dniu 21 listopada 2016 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zagraniczna spółka akcyjna niemająca w Polsce przedstawicielstwa, ani siedziby chciałaby zatrudnić Wnioskodawcę i jeszcze trzy osoby w formie umowy o pracę na czas nieokreślony w celu wykonywania pracy na terytorium Polski. Siedziba firmy znajduje się w Szwajcarii.

Byłaby to praca o charakterze pracy biurowej w wynajętym biurze projektowym. Praca polegałaby na wsparciu prac projektowych, dla centralnego biura znajdującego się z Szwajcarii, związanych z konstruowaniem i udoskonalaniem maszyn i urządzań technologicznych.

Pracodawca ze względu na to, że nie chce jeszcze rejestrować firmy w Polsce, m.in. przez barierę językową, przepisy prawa i przelewy międzynarodowe, zaproponował żeby to Wnioskodawca jako przyszły pracownik przejął obowiązek płatnika składek w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Z ZUS Wnioskodawca dostał informację odnośnie możliwości oraz procedury zgłoszenia w przypadku przejęcia przez pracownika obowiązku płatnika składek w zakresie ubezpieczeń społecznych, a także naliczania składek procentowo od kwoty wynagrodzenia brutto, które w zasadzie wygląda dokładnie tak samo jak w przypadku polskiego pracodawcy.

Ze względu jednak na to, że w tym przypadku to pracownik, a nie pracodawca miałby naliczać i przekazywać składki w zakresie ubezpieczeń społecznych (zarówno te, które finansuje pracownik jak i te które finansuje płatnik) to powstaje pytanie odnośnie sposobu zobowiązania płatnika do przekazania pracownikowi środków do sfinansowania których jest zobowiązany (w tym roku 20,74% od kwoty wynagrodzenia brutto) oraz tego czy środki te przekazywane pracownikowi będą zaliczane do przychodu pracownika.

Czyli w przypadku jeżeli oprócz środków na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy tych obliczanych i potrącanych z kwoty wynagrodzenia brutto pracownik miałby również dokonywać wpłaty środków na opłacenie składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy tych po stronie pracodawcy, to środki te powinny być dodatkowo oprócz wynagrodzenia brutto naliczone i przekazane pracownikowi przez płatnika.

Informację uzyskane z ZUS:

"W odpowiedzi na Pana pytanie informuję, że zgodnie z obowiązującymi przepisami unijnymi, pracodawca zagraniczny niemający w Polsce siedziby ani przedstawicielstwa może zawrzeć z zatrudnionym pracownikiem umowę, na podstawie której pracownik ten przejmie obowiązki pracodawcy w zakresie ubezpieczeń społecznych, tj. obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń, rozliczania oraz opłacania składek na własne ubezpieczenia, w zastępstwie pracodawcy zagranicznego. Szwajcaria przyjęła rozporządzenie unijne 883/2004 oraz 987/2009 wobec powyższego obowiązują te same przepisy co państwa członkowskich UE.

Pracownicy stają się płatnikami składek (na podstawie umowy zawartej z pracodawcą zagranicznym z państwa członkowskiego Unii), obsługiwani są więc przez właściwy dla ich miejsca zamieszkania oddział (inspektorat) ZUS. Pracownik pełniący obowiązki płatnika składek w imieniu pracodawcy zagranicznego musi posiadać NIP. Pracownik będący obywatelem Polski wykorzystuje do tego celu osobisty NIP. Natomiast obywatel z państwa Unii Europejskiej musi wystąpić o nadanie NIP-u do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania w Polsce.

Może Pan jako pracownik przejąć obowiązki zagranicznego pracodawcy, w tym celu pracownik powinien zawrzeć umowę z zagranicznym pracodawcą o przejęciu obowiązków płatnika.

1. Pracownik zgłasza się do ZUS wg swojego miejsca zamieszkania.

2. Pracownik musi posiadać NIP-osobisty.

3. Pracownik zgłasza się do ZUS z kopią ww. umowy oraz kopią decyzji o nadanie NIP.

4. Składa w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych druk ZUS ZUA (jeśli będzie podlegać wszystkim ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu) lub ZUS ZZA (jeśli będzie podlegać tylko do ubezpieczenia zdrowotnego) oraz ZUS ZAA (adres podmiotu zagranicznego). W pozycji płatnika i ubezpieczonego wpisuje pracownik swoje dane.

5. Dokumenty rozliczeniowe DRA. Termin przesyłania deklaracji "4", termin rozliczania składek do "15".

Więcej informacji na ten temat http://www.zus.pl (...).

Ponadto informuję, że składki są opłacane procentowo od podstawy wymiaru składek, którą stanowi przychód z umowy o pracę.

Składka na ubezpieczenie emerytalne wynosi 19,52% od podstawy wymiaru składek. Finansuje ją po połowie ubezpieczony i pracodawca.

Składka na ubezpieczenie rentowe wynosi 8% od podstawy wymiaru składek 1,5% finansuje ubezpieczony, 6,5% pracodawca.

Składka na ubezpieczenie chorobowe wynosi 2,45% od podstawy wymiaru składek, którą w całości finansuje ubezpieczony (w przypadku umowy zlecenia ubezpieczenie chorobowe jest dobrowolne).

Składka na ubezpieczenie wypadkowe 1,8%. Finansuje w całości pracodawca.

Składka na ubezpieczenie zdrowotne 9% od podstawy wymiaru składek.

Podstawą wymiaru do obliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne jest wynagrodzenie brutto pomniejszone o część składek finansowanych przez osobę ubezpieczoną.

Składka na Fundusz Pracy jest finansowana przez pracodawcę w zależności od wysokości wynagrodzenia. Jeśli osoba otrzymuje co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, wówczas opłaca się składkę na Fundusz Pracy w wysokości: 2,45% od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe."

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia w zeznaniu podatkowym środków przekazanych podatnikowi przez zagranicznego pracodawcę na wykonanie przez niego obowiązków płatnika.

1. Czy składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy, które pracownik miałby opłacać w imieniu pracodawcy, w części do której sfinansowania obowiązany jest płatnik-pracodawca (w tym roku 20,74% od kwoty wynagrodzenia brutto), będą stanowiły przychód pracownika?

Wnioskodawca prosi o informację, jak należy rozliczyć w zeznaniu podatkowym środki przekazane podatnikowi przez pracodawcę zagranicznego na wykonanie przez niego obowiązków płatnika?

2. Czy w powyższej sytuacji pracownik powinien w zeznaniu rocznym w kwocie przychodu wykazać wyłącznie kwotę wynagrodzenia otrzymanego od pracodawcy w wysokości brutto bez uwzględnienia otrzymanych kwot od pracodawcy z tytułu wpłacenia w jego imieniu opisanych składek, a w szczególności na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, a także Fundusz Pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opierając się na informacji uzyskanej z ZUS oraz telefonicznie z Krajowej Informacji Podatkowej oraz interpretacji odnoszącej się do podobnej sytuacji opublikowanej w internecie wydanej 22 stycznia 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBII/1/415-862/14/MK) Wnioskodawca rozumie, że w powyższym przypadku podpisując "umowę o pracę" oraz "umowę o przejęciu przez pracownika obowiązku płatnika składek w zakresie ubezpieczeń społecznych", kwota środków obliczona procentowo (20,74%) od kwoty brutto jako składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy, te po stronie pracodawcy, przekazana pracownikowi nie będzie stanowiła przychodu pracownika.

Dla potwierdzenia poniżej link do strony z interpretacją:

htpps://interpretacje-podatkowe.org/przychod/ibpbii-1-415-862-14-mk.

Powołując treść art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych gramatyczna wykładnia tego przepisu wskazuje, iż przychód powinien mieć charakter definitywny. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego.

Wnioskodawca rozumie, że niewykazanie w zeznaniu podatkowym jako przychodu otrzymanych od zagranicznego pracodawcy środków (w tym roku 20,74% od kwoty wynagrodzenia brutto), które będą przekazywane na opłacenie składek w zakresie ubezpieczeń społecznych (tj. składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy), które płatnik winien finansować z własnych środków, uznaje się za prawidłowe.

Opis zdarzenia przyszłego, pytania i własne stanowisko w sprawie oceny prawnej wynikają z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie rozliczenia w zeznaniu podatkowym środków przekazanych podatnikowi przez zagranicznego pracodawcę na wykonanie przez niego obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej niewykazania w zeznaniu podatkowym jako przychodu otrzymanych od zagranicznego pracodawcy środków pieniężnych z tytułu wpłacenia w jego imieniu składek na ubezpieczenie zdrowotne jest nieprawidłowe,

* w pozostałej części jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Gramatyczna wykładnia ww. przepisów wskazuje, że przychód powinien mieć charakter definitywny. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że zagraniczna spółka akcyjna niemająca przedstawicielstwa, ani siedziby w Polsce chciałaby zatrudnić Wnioskodawcę na umowę o pracę na czas nieokreślony w celu wykonywania pracy na terytorium Polski. Siedziba firmy znajduje się w Szwajcarii. Pracodawca zaproponował żeby to Wnioskodawca jako przyszły pracownik przejął obowiązek płatnika składek na ubezpieczenie społeczne.

Ze względu jednak na to, że w tym przypadku to pracownik, a nie pracodawca miałby naliczać i przekazywać składki na ubezpieczenia społeczne (zarówno te które finansuje pracownik jak i te które finansuje płatnik), to Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące sposobu zobowiązania płatnika do przekazania pracownikowi środków do sfinansowania których jest zobowiązany oraz tego czy środki te przekazywane pracownikowi będą zaliczane do przychodu pracownika.

Stosownie do postanowień wynikających z art. 16 ustawy z dnia 13 października 1998 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 963, z późn. zm.) pracodawca ma obowiązek finansowania z własnych środków części składek do ZUS związanych z zatrudnieniem pracownika, natomiast część składek finansowana jest ze środków pracownika.

Na podstawie art. 17 ust. 1 ww. ustawy składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5, 6 i 9-12, obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu w całości płatnicy składek.

Natomiast w myśl art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1793, z późn. zm.) za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85 z późn. zm.) - podmiot obowiązany do wypłaty tych świadczeń.

Wskazany przepis jednoznacznie określa, że składka zdrowotna dotycząca osoby pozostającej w stosunku pracy finansowana jest ze środków pracownika (z jego dochodów).

Zgodnie z uregulowaniami art. 104 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, z późn. zm.) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy (...), opłacają pracodawcy za osoby pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) Nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U.UE.L 09.284.1, z późn. zm.) pracodawca, którego siedziba lub miejsce prowadzenia działalności znajdują się poza terytorium właściwego państwa członkowskiego, zobowiązany jest do wypełnienia wszystkich obowiązków wynikających z ustawodawstwa mającego zastosowanie do jego pracowników, w szczególności obowiązku zapłacenia składek przewidzianych w tym ustawodawstwie, tak jak jego siedziba lub miejsce prowadzenia działalności znajdowały się we właściwym państwie członkowskim.

W art. 21 ust. 2 ww. rozporządzenia, pracodawca niemający miejsca prowadzenia działalności w państwie członkowskim, którego ustawodawstwo ma zastosowanie, może uzgodnić z pracownikiem, że spoczywający na pracodawcy obowiązek zapłacenia składek może być wypełniany w jego imieniu przez pracownika, bez uszczerbku dla podstawowych obowiązków pracodawcy. Pracodawca powiadamia instytucję właściwą tego państwa członkowskiego o dokonanych uzgodnieniach.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania pracy na rzecz zagranicznego pracodawcy podlega opodatkowaniu w Polsce. Wnioskodawca jest bowiem polskim rezydentem i praca wykonywana jest na terytorium Polski.

Przechodząc do kwestii dodatkowych środków finansowych przekazywanych Wnioskodawcy przez pracodawcę na wykonanie obowiązków płatnika, należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę od zagranicznego pracodawcy środki pieniężne na opłacenie składek zdrowotnych stanowią przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyjaśnić należy, że jak wynika z treści art. 85 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, składki na ubezpieczenie zdrowotne finansowane są z dochodu ubezpieczonego, więc w omawianej sprawie - z dochodu Wnioskodawcy. Zadaniem płatnika tych składek, czyli pracodawcy jest ich pobór ze środków (dochodu) pracownika i przekazanie do ZUS. To oznacza, że przekazanie przez pracodawcę Wnioskodawcy środków na sfinansowanie tychże składek powoduje powstanie przysporzenia, w jego majątku, gdyż składki te winny być pobierane z wynagrodzenia Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie "otrzymane" - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast "postawionymi do dyspozycji" są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki na ubezpieczenie zdrowotne przez pracodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winno ono być sfinansowane środkami pracownika).

Dlatego też, otrzymana przez Wnioskodawcę ze środków pracodawcy kwota na ubezpieczenie zdrowotne która powinna być pokryta z dochodu Wnioskodawcy (pracownika), w świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowić będzie dla Wnioskodawcy przysporzenie majątkowe (przychód) mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Użyty bowiem przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Wnioskodawca otrzyma nieodpłatne świadczenie od pracodawcy, gdyż pracodawca zapłaci z własnych środków składki na ubezpieczenie zdrowotne, które powinny być finansowane ze środków pracownika (Wnioskodawcy). Tym samym inny podmiot (pracodawca) wykona kosztem swego majątku zobowiązanie, które powinno być finansowane z majątku pracownika (Wnioskodawcy).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie niewykazania w zeznaniu podatkowym jako przychodu otrzymanych od zagranicznego pracodawcy środków pieniężnych z tytułu wpłacenia w jego imieniu składek na ubezpieczenie zdrowotne należało uznać za nieprawidłowe.

W przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę od zagranicznego pracodawcy środków pieniężnych z przeznaczeniem na opłacanie składek społecznych oraz na Fundusz Pracy obciążających pracodawcę (a więc nie tych, które płacone są ze środków pracownika - obciążających jego dochód) środki te nie będą zaliczane do przychodów Wnioskodawcy jeśli w całości zostaną przekazane zgodnie z ich przeznaczeniem. Środki te nie będą więc przychodem w ogóle, jeśli w wyniku ostatecznego rozliczenia otrzymane środki od pracodawcy zostaną w całości przekazane na opłacenie składek społecznych, czyli na sfinansowanie tych wydatków, które zgodnie z przepisami obciążają majątek pracodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej niewykazania w zeznaniu podatkowym jako przychodu otrzymanych od zagranicznego pracodawcy środków pieniężnych z tytułu wpłacenia w jego imieniu składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy (które pracodawca winien finansować z własnych środków) należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że wniosek w części dotyczącej potwierdzenia prawidłowości zapisu w umowie o pracę w dniu 20 grudnia 2016 r. został rozstrzygnięty odrębnym pismem nr 3063-ILPB1-1.4511.260.2016.3.AA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.