3063-ILPB1-1.4511.215.2016.2.IM - Wydatki na naukę języka angielskiego jako koszt podatkowy programisty.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24 października 2016 r., znak 3063-ILPB1-1.4511.215.2016.1.IM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 października 2016 r., wniosek uzupełniono w dniu 28 października 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma ukończone studia wyższe w kierunku telekomunikacji, na których poznał języki, techniki i sposoby programowania. Do tej pory pracował na umowie o pracę jako programista w różnych firmach. Z dniem 1 czerwca 2016 r. rozpoczął jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług programisty. Wnioskodawca ma podpisaną umowę z firmą A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., na świadczenie wsparcia programistycznego w prowadzonych przez A projektach. Obecnie Wnioskodawca bierze udział przy m.in. oprogramowaniach dla przemysłu motoryzacyjnego. Popełniony błąd przy programowaniu może ponieść bardzo znaczne kłopoty przy stwierdzonym choć minimalnym błędzie. Kontrahent Wnioskodawcy ma podpisane umowy z różnymi osobami i firmami (w tym spoza Polski) z którymi musi współpracować podczas świadczenia usług. Obowiązkowym językiem komunikacji jest angielski.

Chcąc jak najlepiej wykonywać swoją pracę Wnioskodawca musi także korzystać z książek, czasopism lub informacji specjalistycznych dotyczących programowania. Dokonywane w literaturze opisy są coraz bardziej precyzyjne. Na rodzimy język książki czy wiadomości są tłumaczone z dużym opóźnieniem sięgającym nawet kilku lat, a to w specjalności Wnioskodawcy jest już prawdziwą wiecznością ze względu na tzw. technologiczne starzenie się. Wszystkie, w tym zakresie książki są wydawane w języku angielskim, co powoduje, konieczność uczestniczenia na kursie języka angielskiego aby jak najlepiej móc wykonywać swoją pracę. Również wszelkie komentarze w programowaniu zapisuje się w języku angielskim co powoduje, że chcąc świadczyć swoje usługi Wnioskodawca musi coraz lepiej posługiwać się angielskim.

W działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w podatku od towarów i usług natomiast w podatku dochodowym rozlicza się na zasadach ogólnych ze stałą stawką 19%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższą sytuacją zasadne jest wliczenie wydatków poniesionych na naukę języka angielskiego do kosztów prowadzonej działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22 ust. 1 określa, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, gdzie nie wskazano wydatku na naukę języka obcego dla osób prowadzących działalność gospodarczą jako wydatku, który nie może być uznany za koszt.

W ww. art. 22 nie wskazano wprost iż wydatek na naukę języka obcego można uznać za koszt uzyskania przychodów. W związku z powyższym istnieje konieczność wykazania iż określenie w celu "osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów" wskazuje aby był zachowany związek przyczynowo-skutkowy wydatku (jakim jest kursu językowy) z przychodem jaki osiąga podczas świadczenia usług. Zdaniem Wnioskodawcy jest to zasadne ponieważ język angielski wykorzystuje:

* w komunikacji pomiędzy poszczególnymi kontrahentami, w tym spoza Polski, z którymi musi współpracować świadcząc usługi programistyczne,

* wykonując świadczenie usług (czytając komentarze podczas programowania lub sam pisząc),

* zdobywając wiedzę z literatury fachowej.

Brak znajomości języka angielskiego w zakresie świadczenia usług przez Wnioskodawcę powoduje nie tylko zmniejszenie możliwości świadczenia usług lecz nawet praktycznie to świadczenie usług uniemożliwia. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wydatek na kurs języka angielskiego winien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w Jego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Przez pojęcie "zachować" należy rozumieć "dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać". Natomiast "zabezpieczyć" oznacza "uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę". Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Wydatki na naukę języka angielskiego nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Do stwierdzenia, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na kurs języka angielskiego może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca z dniem 1 czerwca 2016 r. rozpoczął jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług programisty. Wnioskodawca ma podpisaną umowę ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na świadczenie wsparcia programistycznego w prowadzonych przez spółkę projektach. Kontrahent Wnioskodawcy ma podpisane umowy z różnymi osobami i firmami (w tym spoza Polski) z którymi musi współpracować podczas świadczenia usług. Obowiązkowym językiem komunikacji jest angielski. Chcąc jak najlepiej wykonywać swoją pracę Wnioskodawca musi także korzystać z książek, czasopism lub informacji specjalistycznych dotyczących programowania w języku angielskim.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione informacje stwierdzić należy, że skoro chcąc świadczyć swoje usługi Wnioskodawca musi coraz lepiej posługiwać się angielskim, a poniesione wydatki na kształcenie językowe pozwolą osiągnąć przychód, to wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Przy czym podkreślić należy, że ciężar wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.