3063-ILPB1-1.4511.175.2016.2.IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 3 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zobowiązania podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zobowiązania podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 19 października 2016 r., znak 3063-ILPB1-1.4511.175.2016.1.IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 25 października 2016 r., wniosek uzupełniono w dniu 3 listopada 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest członkiem spółdzielni mieszkaniowej. W ramach tego w 1993 r. nabył w drodze przydziału od spółdzielni mieszkaniowej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego numer 2, położonego na działce gruntu o powierzchni 26 m² stanowiącej własność spółdzielni mieszkaniowej. Aktem notarialnym z dnia 22 czerwca 2012 r. przedstawiciele spółdzielni mieszkaniowej przenieśli na rzecz Wnioskodawcy własność budynku - pawilonu handlowo-usługowego oraz własność działki gruntu o powierzchni 26 m².

Od 1993 r. lokal ten był wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W 2011 r. nastąpiło zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w przedmiotowym lokalu i wycofanie lokalu z ewidencji środków trwałych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że dokładną datą wycofania lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych jest 4 stycznia 2012 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystąpi zobowiązanie podatkowe w momencie sprzedaży nieruchomości i gruntu do dnia 31 grudnia 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, lokal wraz z gruntem zostanie sprzedany do końca 2017 r., w związku z tym, iż w lokalu była prowadzona działalność gospodarcza do 2011 r. Wnioskodawca będzie musiał odprowadzić podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości i gruntu, gdyż zwolnienie od podatku dochodowego będzie obowiązywało dopiero od 1 stycznia 2018 r., czyli 6 lat od momentu wycofania z ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (pkt 8).

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy - przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jak stanowi art. 10 ust. 3 ww. ustawy - przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższych uregulowań wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a- c) cyt. ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością wymienioną w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy - za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W art. 14 ust. 2 ww. ustawy wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które - w przypadku uzyskania ich przez podatnika - stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy. Przepis ten stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym zauważyć należy, że zgodnie z art. 14 ust. 2c ww. ustawy - do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zatem przy ustalaniu źródła przychodu ze sprzedaży nieruchomości istotny jest okres jaki upłynął pomiędzy wycofaniem składnika majątku z działalności gospodarczej, a datą sprzedaży. Jeżeli okres ten nie przekracza sześciu lat, o których mowa w przepisie art. 10 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego składnika majątku stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca od 1993 r. wprowadził lokal do ewidencji środków trwałych i wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. W 2011 r. nastąpiło zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w przedmiotowym lokalu i wycofanie lokalu z ewidencji środków trwałych. Wycofanie lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych nastąpiło 4 stycznia 2012 r.

Mając powyższe okoliczności na względzie, skoro Wnioskodawca dokona zbycia lokalu użytkowego wraz z gruntem wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, a zbycie to będzie miało miejsce przed upływem sześcioletniego okresu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uzyskany ze zbycia nieruchomości przychód będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, w niniejszej sprawie sprzedaż nieruchomości i gruntu będzie stanowiła dla Wnioskodawcy źródło przychodu, bowiem jej zbycie nastąpi przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te majątku zostały wycofane z działalności. Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przychód ze sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ przedmiotowa nieruchomość była składnikiem majątku wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej, który został wpisany do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przypadku gdy sprzedaż opisanego we wniosku składnika majątku nastąpi do końca 2017 r., to uzyskany z tego tytułu przychód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe z uwagi na przedstawione przez Zainteresowanego uzasadnienia.

Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że jego zdaniem będzie musiał odprowadzić podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości i gruntu, gdyż zwolnienie od podatku dochodowego będzie obowiązywało dopiero od 1 stycznia 2018 r., czyli 6 lat od momentu wycofania z ewidencji środków trwałych. Jednakże ze względu na to, że wycofanie lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych nastąpiło 4 stycznia 2012 r., zwolnienie od podatku dochodowego będzie obowiązywało - stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dopiero od 1 lutego 2018 r.

W myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.