2461-IBPP4.4513.404.2016.1.BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów węglowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się handlem paliwami stałymi (wyroby węglowe o kodach CN 2701, CN 2702, CN 2704). Spółka dokonuje sprzedaży paliw stałych zarówno w kraju jak i za granicę. Jest zgłoszona do Urzędu Celnego jako pośredniczący podmiot węglowy. Nabywcy zagraniczni posiadają właściwy i ważny numer VAT-UE nadany przez inny niż Polska kraj UE. Towar Wnioskodawca sprzedaje najczęściej bezpośrednio od dostawcy, którym są inne podmioty gospodarcze na warunkach Incoterms FCA lub z transportem. W przypadku sprzedaży na warunkach FCA kontrahentowi zagranicznemu, kontrahent odbiera towar bądź z wskazanego przez spółkę placu lub bezpośrednio od naszego dostawcy i przemieszcza go na własny koszt własnym środkiem transportu lub wynajętym z firmy spedycyjnej za granicę na teren innego kraju UE. Kontrahent dalej sprzedaje ten towar za granicą na rzecz ostatecznych odbiorców. Nabywca zagraniczny potwierdza Wnioskodawcy na wystawionej dla niego fakturze sprzedaży tych wyrobów, że są one po zakupie wywożone przez niego na teren innego kraju UE.

Dodatkowo wystawiany jest dokument odbioru i przemieszczenia tych wyrobów środkiem transportu nabywcy, który zawiera dane określone w art. 42 ust. 4 ustawy o podatku VAT, tj.

* nazwę i adres dostawcy,

* nazwę i adres odbiorcy,

* określenie towarów i ich ilość,

* datę dostawy,

* -rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym wywiezione zostały z kraju te towary,

* kraj na teren, którego wywieziono towar.

Po przemieszczeniu towaru za granicę przez kontrahenta zagranicznego Wnioskodawca uzyskuje na tym dokumencie potwierdzenie, że towar został przemieszczony na teren innego kraju UE.

Dowód powyższy w świetle ustawy o VAT pozwala ww. uznawać taką sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną 0% stawką VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wyrobów węglowych podmiotom zagranicznym, które nie są zarejestrowane w Polsce jako pośredniczące podmioty węglowe, na warunkach FCA ze wskazaniem miejscowości odbioru w Polsce, z przeznaczeniem do odsprzedaży przez kontrahenta zagranicznego na terytorium państw członkowskich, stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlegają wyroby akcyzowe oraz samochody osobowe. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy do wyrobów akcyzowych zalicza się m.in. wyroby energetyczne.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy wyrobami energetycznymi są m.in. wyroby węglowe określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 pod tymi pozycjami umieszczono wyroby o kodach CN 2701, CN 2702, CN 2704.

W art. 9a ust. 1 ustawy zawarty został zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są wyroby węglowe. W katalogu tym nie wskazano wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów węglowych. Pojęcie to dla celów ustawy zostało określone w art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy. Za dostawę wewnątrzwspólnotową uznaje się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Sprzedaży dokonywanej i planowanej w przyszłości przez spółkę na rzecz kontrahenta zagranicznego nie sposób również zaliczyć do innych czynności wymienionych w rozpatrywanym przepisie, co kwalifikowałoby ją jako czynność podlegającą opodatkowaniu. Dokonywana przez spółkę sprzedaż wyrobów węglowych teraz i w przyszłości na warunkach Incoterms FCA dla odbiorcy z innego kraju UE, który na własny koszt odbiera te wyroby w Polsce i przemieszcza na teren innego państwa członkowskiego UE, co potwierdza stosownym dokumentem spełnia wymogi definicji określonej w art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji powyższa sprzedaż nie kwalifikuje się do czynności opodatkowanych w myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w związku z czym naszym zdaniem nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W ww. załączniku nr 1 do ustawy pod pozycjami umieszczono:

* 19 ex 2701 - węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;

* 20 ex 2702 - węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;

* 21 ex 2704 00 - koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych Równocześnie w świetle uregulowań art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycją CN 2707, 2710 i 2902.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Zatem przedmiotowe wyroby są wyrobami akcyzowymi i zaliczają się do wyrobów energetycznych.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy, dostawa wewnątrzwspólnotowa to przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Spółka zajmuje się handlem paliwami stałymi (wyroby węglowe o kodach CN 2701, CN 2702, CN 2704). Spółka dokonuje sprzedaży paliw stałych zarówno w kraju jak i za granicę. Jest zgłoszona do Urzędu Celnego jako pośredniczący podmiot węglowy. Nabywcy zagraniczni posiadają właściwy i ważny numer VAT-UE nadany przez inny niż Polska kraj UE. Towar Wnioskodawca sprzedaje najczęściej bezpośrednio od dostawcy, którym są inne podmioty gospodarcze na warunkach Incoterms FCA lub z transportem. W przypadku sprzedaży na warunkach FCA kontrahentowi zagranicznemu, kontrahent odbiera towar bądź z wskazanego przez spółkę placu lub bezpośrednio od naszego dostawcy i przemieszcza go na własny koszt własnym środkiem transportu lub wynajętym z firmy spedycyjnej za granicę na teren innego kraju UE. Kontrahent dalej sprzedaje ten towar za granicą na rzecz ostatecznych odbiorców. Nabywca zagraniczny potwierdza Wnioskodawcy na wystawionej dla niego fakturze sprzedaży tych wyrobów, że są one po zakupie wywożone przez niego na teren innego kraju UE.

Dodatkowo wystawiany jest dokument odbioru i przemieszczenia tych wyrobów środkiem transportu nabywcy, który zawiera dane określone w art. 42 ust. 4 ustawy o podatku VAT, tj.

* nazwę i adres dostawcy,

* nazwę i adres odbiorcy,

* określenie towarów i ich ilość,

* datę dostawy,

* rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym wywiezione zostały z kraju te towary,

* kraj na teren, którego wywieziono towar.

Po przemieszczeniu towaru za granicę przez kontrahenta zagranicznego Wnioskodawca uzyskuje na tym dokumencie potwierdzenie, że towar został przemieszczony na teren innego kraju UE.

Dowód powyższy w świetle ustawy o VAT pozwala ww. uznawać taką sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną 0% stawką VAT.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że w art. 9a ust. 1 ustawy wymieniono enumeratywnie czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą, których przedmiotem są wyroby węglowe. W katalogu tym nie wskazano wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów węglowych.

Oznacza to, że wewnątrzwspólnotowa dostawa wyrobów węglowych nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Tym samym u Wnioskodawcy zamierzającego dokonywać dostawy wyrobów węglowych na rzecz kontrahenta zagranicznego z przeznaczeniem ich do odsprzedaży na rynkach zagranicznych (przez kontrahenta zagranicznego na terytorium państwa członkowskiego), w wyniku której dochodzi do przemieszczenia wyrobów węglowych z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa wyrobów węglowych, która - zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym - nie podlega opodatkowaniu akcyzą.

Należy jednak zwrócić uwagę, że ustawa o podatku akcyzowym nie określa jakie dokumenty winien Wnioskodawca posiadać w celu potwierdzenia przemieszczenia wyrobów węglowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Zatem to w interesie Wnioskodawcy - dla udowodnienia w sposób nie budzący wątpliwości, że w wyniku dostawy wyroby węglowe zostały dostarczone do innego niż Polska kraju członkowskiego - jest posiadanie odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej ten fakt. Oznacza to zarazem, że Wnioskodawca w celu zabezpieczenia własnych interesów związanych z ewentualnym sporem z właściwym dla Wnioskodawcy organem podatkowym - związanym z faktem udokumentowania przemieszczania sprzedanych wyrobów węglowych na terytorium innego państwa członkowskiego - winien zadbać o to aby z otrzymanych od kontrahenta zagranicznego i przez niego potwierdzonych dokumentów wynikało w sposób jednoznaczny, że w wyniku dostawy - dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz tego kontrahenta zagranicznego - wyroby węglowe zostały odebrane, przemieszczone i dostarczone przez nabywcę na terytorium innego kraju członkowskiego.

Tym samym posiadane przez Wnioskodawcę dowody w postaci faktury, z której wynika że zakupione wyroby węglowe zostaną przemieszczone do innego kraju UE oraz dokument odbioru i przemieszczenia wyrobów węglowych na terytorium innego kraju Unii Europejskiej powinny potwierdzić dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Co do zasady zatem dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów węglowych spełniającej warunki dla zastosowania zerowej stawki podatku VAT może być również wykorzystana do celów potwierdzenia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej dla celów podatku akcyzowego.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, że będzie posiadać fakturę, na której nabywca zagraniczny potwierdzi fakt wywiezienia przez niego wyrobów węglowych na terytorium innego państwa UE oraz dowód odbioru i przemieszczenia wyrobów, który będzie potwierdzać dla celów podatku od towarów i usług dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, dla której zastosowanie będzie miała zerowa stawka podatku VAT. Tym samym posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej jest elementem opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji. W tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania oraz nie przedstawił własnego stanowiska.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Uwzględniając powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.