2461-IBPP4.4513.366.2016.1.MK - Zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 9 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. (dalej: Spółka lub A.) należy do międzynarodowej A. która jest jednym z wiodących producentów nowoczesnych materiałów budowlanych. Spółka zamierza skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.; dalej: ustawa o podatku akcyzowym), tj. zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej zużywanej w procesie mineralogicznym. W tym celu Spółka dochowa warunków korzystania z tego zwolnienia określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą określoną w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (Dz. U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885; dalej: PKD) m.in. pod numerami: 23.52.Z - Produkcja wapna i gipsu; 23.62.Z - Produkcja wyrobów budowlanych z gipsu.

Spółka prowadzi działalność produkcyjną m.in. w dwóch zakładach produkcyjnych położonych w R. oraz w B. Podstawowym przedmiotem działalności obu zakładów produkcyjnych jest produkcja płyt gipsowo - kartonowych oraz gipsu kalcynowanego z desulfogipsu, czyli gipsu pochodzącego z procesu odsiarczania spalin prowadzonego metodą mokrą wapienną. Spółka nabywa gips dla celów produkcyjnych od elektrowni (zakład w B. od Elektrowni O., B., J., zakład w R. od Elektrowni B.), gdzie gips powstaje jako produkt końcowy z procesu odsiarczania spalin, w którym wykorzystywany jest minerał - węglan wapnia (nazywany potocznie kamieniem wapiennym lub mączką wapienną).

Poniżej Spółka prezentuje opis procesu produkcji płyt gipsowo - kartonowych, w tym także produkcji gipsu kalcynowanego, odrębnie dla obu zakładów. W trakcie realizowanego przez Spółkę procesu produkcyjnego zużywane są różne nośniki energii, w tym energia elektryczna, ciepło i gaz.

Na wstępie Spółka podaje krótką informację dotyczącą nabywanego przez nią gipsu syntetycznego (desulfogipsu) stanowiącego surowiec wykorzystywany do produkcji płyt gipsowo-kartonowych oraz gipsu kalcynowanego.

Desulfogips jest pełnowartościowym surowcem pochodzącym z procesu odsiarczania spalin w elektrowniach konwencjonalnych spalających węgiel kamienny lub brunatny, powstałym jako produkt końcowy tego procesu. Gips uzyskuje się w instalacjach odsiarczania spalin metodą mokrą wapienną i, z uwagi na jego pochodzenie, nazywany jest gipsem syntetycznym, przy czym dla jego wytworzenia wykorzystuje się minerał kopalniany - węglan wapnia. Gips syntetyczny z powodzeniem zastępuje gips naturalny ze względu na jego wysoką jakość i bardzo niski poziom zanieczyszczenia.

Odsiarczanie spalin kotłowych metodą mokrą wapienną polega na kontaktowaniu spalin surowych w absorberze z zawiesiną zmielonego kamienia wapiennego. W tym czasie zachodzi rozpuszczanie w wodzie dwutlenku siarki i kamienia wapiennego oraz reakcja między jonami wodorosiarczanu i wapnia z wytworzeniem siarczynu wapnia, który w wyniku napowietrzania zawiesiny absorpcyjnej utlenia się do dwuwodnego siarczanu wapnia, zwanego gipsem syntetycznym.

Finalny produkt tzw. gips surowy mokry zawiera zarówno wodę związaną chemicznie czyli wodę krystalizacyjną jak również wolną wilgoć czyli wodę związaną fizycznie w ilości do 10% masy substancji.

W takiej postaci gips nabywany jest przez Spółkę od pobliskich elektrowni. Gips wykorzystywany jest przez Spółkę do produkcji płyt gipsowo - kartonowych, które są materiałem używanym w budownictwie do wykańczania wnętrz pomieszczeń i budynków, służącym przede wszystkim do wznoszenia ścianek działowych lub jako licowanie wewnętrzne ścian i sufitów. W trakcie procesu produkcji płyt gipsowo - kartonowych powstaje także gips kalcynowany, który stanowi odrębny produkt gotowy sprzedawany przez Spółkę. Gips kalcynowany jest również wykorzystywany w dalszych etapach produkcji płyt gipsowo - kartonowych. Dlatego też w opisie procesu produkcyjnego Spółki produkcja gipsu przedstawiona będzie jako jeden z elementów produkcji płyt gipsowo - kartonowych, przy czym Spółka zaznacza, że produkty te stanowić mogą odrębne wyroby gotowe, które w takiej postaci sprzedawane są kontrahentom.

Szczegółowy, odrębny opis procesu produkcji płyt gipsowo - kartonowych w zakładzie produkcyjnym w B. i R., w tym produkcji gipsu, znajduje się poniżej.

Zakład produkcyjny w B.

Proces technologiczny produkcji płyt gipsowo - kartonowych obejmuje następujące etapy:

1. Transport i magazynowanie gipsu surowego.

Jak wskazano powyżej, podstawowym surowcem wykorzystywanym w produkcji płyt gipsowo - kartonowych jest gips surowy mokry otrzymywany w procesie odsiarczania spalin, nabywany przez Spółkę od elektrowni w postaci gotowej.

Dostawy gipsu z elektrowni odbywają się przy wykorzystaniu transportu samochodowego lub kolejowego. Gips składowany jest selektywnie w postaci pryzm na placu magazynowym, skąd samochodem ciężarowym, ładowarką lub przenośnikiem taśmowym (napędzanym energią elektryczną) transportowany jest do krytego magazynu gipsu.

W wydzielonej przedniej części magazynowej znajduje się węzeł kruszarki oraz miejsce gromadzenia przeznaczonych do recyklingu i odzysku odpadów gipsowych. Przetransportowany do krytego magazynu gips wraz z odpadami w postaci nie pełnowartościowych płyt jest następnie przeładowywany za pomocą ładowarki, odpowiednio do: podajników taśmowych lub węzła kruszarki w celu wstępnego rozdrobnienia. W dalszej kolejności surowiec transportowany jest zewnętrznym taśmociągiem napędzanym energią elektryczną do urządzeń dozujących i zasilających węzeł suszenia gipsu znajdujących się w hali produkcyjnej.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez podajniki taśmowe, węzeł kruszarki, zewnętrzny taśmociąg.

2. Suszenie gipsu.

Pochodzący z instalacji mokrego odsiarczania gips zawiera ok. 30% wody - 10% to woda wolna, która wydziela się łatwo z surowca pod wpływem czynników zewnętrznych oraz 20% tzw. woda związana, która jest związana z surowcem chemicznie. W celu usunięcia z gipsu wody wolnej, surowiec ten musi być poddany procesowi suszenia oraz wstępnego rozdrabniania w instalacji susząco - mielącej zasilanej ciepłem ze spalania gazu ziemnego w palenisku zewnętrznym oraz gazów odlotowych odzyskiwanych z instalacji prażenia i chłodzenia gipsu. W skład instalacji wchodzą: zbiornik wyposażony w ramię wygarniające, system dozowania gipsu (waga taśmowa), młyn klatkowy (ang. cage mill) oraz urządzenia wstępnego oddzielania suchego gipsu (separator) i końcowego odpylania gazów odlotowych (tkaninowy filtr pulsacyjny).

Ze zbiornika gips zostaje przetransportowany do młyna klatkowego na wadze taśmowej, przy czym odczyt wartości nastawy następuje w komputerze procesowym. Dozowany do młyna klatkowego wilgotny gips jest suszony w bezpośrednim kontakcie ze strumieniem gazów odlotowych. Proces suszenia w młynie klatkowym prowadzi do oddzielenia od surowca wody wolnej. Następnie ciepłe powietrze unosi drobiny wysuszonego gipsu rurociągiem wylotowym młyna do odpylacza cyklonowego. W odpylaczu cyklonowym od gazów odlotowych oddzielana jest zdecydowana większość surowca o wilgotności końcowej nie przekraczającej 0,5%. Resztkowa część surowca oddzielana jest od mieszaniny spalin w tkaninowym filtrze pulsacyjnym.

Całość wytrąconego z urządzeń oddzielających (separator i filtr) suchego gipsu transportowana jest systemem przenośników napędzanych energią elektryczną do zbiornika pośredniego zasilającego węzeł kalcynacji gipsu.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez wentylator systemowy, przenośniki, podajnik C., system dozowania gipsu (waga taśmowa), młyn klatkowy, tkaninowy filtr pulsacyjny.

3. Układ kalcynowania (prażenia) i chłodzenia gipsu.

Wysuszony gips podawany jest ze zbiornika do trzech niezależnych układów prażąco - mielących (kalcynacji) pracujących w układzie zamkniętym. Kalcynowanie gipsu polega na jego ogrzewaniu w celu spowodowania przemiany tego surowca poprzez usunięcie części wody związanej chemicznie. Efektem kalcynowania (prażenia) gipsu jest uzyskanie postaci półwodnej, posiadającej właściwości wiążące, co jest istotne dla dalszego procesu produkcji płyt gipsowo-kartonowych.

Proces równoczesnego prażenia i mielenia gipsu prowadzony jest w instalacji składającej się z następujących podstawowych urządzeń:

* zbiornik zasilający z układem dozowania,

* młyn młotkowy,

* palenisko zewnętrzne,

* separator nadziarna,

* odpylacz cyklonowy,

* wentylator systemowy,

* tkaninowy filtr pulsacyjny,

* przenośniki śrubowe i celkowe.

Proces kalcynacji realizowany jest w strumieniu gazów paleniska z częściowym ich wykorzystaniem w układzie recyrkulacji. Separator nadziarna oddziela części gipsu, które wymagają ponownego zmielenia. Zmielony gips oddzielony w separatorze cyklonowym i filtrze poddawany jest następnie chłodzeniu w silosie chłodzącym poprzez strumień chłodzącego powietrza atmosferycznego, a następnie kierowany jest do silosów magazynowych.

Gips kalcynowany jest również sprzedawany przez Spółkę do zewnętrznych odbiorców, a więc stanowi odrębny produkt gotowy, którego produkcja jest jednym z przedmiotów działalności Spółki.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez młyny, wentylatory i przenośniki.

4. Przygotowanie zaczynu gipsowego i formowanie płyt gipsowo - kartonowych.

Komponenty niezbędne do produkcji płyt gipsowo - kartonowych odmierzone w założonych ilościach są wstępnie mieszane oddzielnie w dwóch grupach, tzw.:

* surowce mokre (woda technologiczna, substancje impregnujące, dodatki modyfikujące czas wiązania, upłynniające i spieniające);

* surowce suche (gips, substancje modyfikujące właściwości płyt).

Następnie mieszanie dwóch strumieni (strumienia surowców mokrych oraz strumienia surowców suchych) prowadzone jest w mikserze, który gotowy zaczyn gipsowy wyprowadza na karton poruszający się po stole formującym, gdzie następuje rozprowadzenie zaczynu.

W kolejnym kroku dochodzi do formowania płyty gipsowej o założonym kształcie przy użyciu stołu ekstrudującego, na którym dochodzi do połączenia górnej warstwy kartonu z zaczynem gipsowym i dolną warstwą kartonu. W takiej formie płyty gipsowe transportowane są na linii formującej o długości ok. 500 metrów, która składa się z czterech odcinków taśm transportujących oraz przenośnika rolkowego napędzanych energią elektryczną.

Na linii formującej następuje proces wiązania gipsu i w efekcie utwardzania się płyty gipsowo-kartonowej. Na linii formującej umieszczone są również sterowane systemy zraszania wodą, które mają na celu dopracowanie zewnętrznej warstwy płyt.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez: mikser, stół wibracyjny, linię formującą, przenośniki i urządzenia dozujące.

5. Wstępne cięcie płyt - tzw. końcówka mokra.

Tak nazywany jest kilkudziesięciometrowy obszar, w którym płyty są wstępnie rozcinane za pomocą specjalnego noża sterowanego przez system komputerowy. Przed wstępnym rozcięciem realizowane są nadruki na płycie (na nadruku podawane są informacje o typie, wymiarach oraz zgodności z normą produktową). Po naniesieniu nadruku nóż tnący odcina kilkunastometrowe odcinki płyt, które po rozcięciu są przyspieszane, przesuwane poprzecznie na przenośnikach, odwracane stroną licową do góry, a następnie parami wprowadzane do suszarni w celu usunięcia z nich wilgoci.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez: napędy rolek i pasów transportujących płyty, drukarkę, system noża.

Suszenie jest najtrudniejszym etapem produkcji płyt. Proces suszenia należy przeprowadzić bardzo precyzyjnie, aby nie nastąpiło wtórne skalcynowanie gipsu przy zachowaniu określonej wilgotności płyty. Proces suszenia odbywa się poprzez bezpośredni kontakt produktu z gorącym powietrzem, podgrzanym do temperatury od 100°C do 250°C za pomocą ciepła uzyskiwanego przy spalaniu gazu ziemnego. Na tym etapie procesu energia elektryczna zużywana jest przede wszystkim przez wentylatory wymuszające cyrkulację gorącej mieszanki powietrza i spalin, wentylatory powietrza spalania i układu wymiennika ciepła, a także napędy rolek transportujących.

6. Konfekcjonowanie płyt na wymiary handlowe i pakowanie - tzw. końcówka sucha.

W ten sposób określa się ostatni etap produkcji płyt - konfekcjonowanie do ostatecznego wymiaru przez układ pił sterowanych przez system komputerowy i układanie płyt na paletach. Płyty mogą być magazynowane pod dachem lub po zafoliowaniu w specjalnym urządzeniu foliującym także na terenach zewnętrznych. Spółka do transportu magazynowego gotowych płyt wykorzystuje wózki widłowe akumulatorowe (w większości napędzane energię elektryczną).

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez: układ pił, urządzenie foliujące, wózki widłowe.

Zakład produkcyjny w R.

Proces technologiczny produkcji gipsu kalcynowanego oraz płyt gipsowo - kartonowych obejmuje następujące etapy:

a. Transport i magazynowanie gipsu;

b. Suszenie i kalcynacja gipsu;

c. Stacja przygotowania zaczynu gipsowego i linia formująca;

d. Stacja nożyc i suszarnia płyt;

e. Stacja pił i paletyzatora oraz magazynowanie gotowego produktu.

1. Transport i magazynowanie gipsu.

Jak wskazano powyżej, podstawowym surowcem wykorzystywanym w produkcji gipsu kalcynowanego oraz płyt gipsowo - kartonowych jest gips surowy mokry otrzymywany w procesie odsiarczania spalin, nabywany w postaci gotowej przez Spółkę od pobliskiej elektrowni.

Dostawy gipsu odbywają się przede wszystkim za pomocą układu przenośników taśmowych, skąd gips może trafiać bezpośrednio do silosu znajdującego się wewnątrz hali produkcyjnej i następnie do dalszego etapu produkcji lub być składowany na magazynowych placach buforowych w sytuacji, gdy silos zostanie w całości zapełniony. W takim przypadku punkt przesyłowy przekierowuje pozostały gips na taśmociąg należący do Spółki w celu przetransportowania go na magazynowy plac buforowy.

Sporadycznie dostawy gipsu z Elektrowni B. mogą odbywać się przy wykorzystaniu transportu samochodowego. W takiej sytuacji gips po przetransportowaniu magazynowany jest na placach buforowych.

Gips znajdujący się na magazynowych placach buforowych zostaje załadowany za pomocą ładowarki spalinowej do kosza zasypowego, z którego następnie zostaje przetransportowany za pomocą taśmociągu Elektrowni do silosu znajdującego się wewnątrz hali produkcyjnej w celu dalszego przetworzenia w procesie produkcyjnym.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez układ taśmociągów transportowych zewnętrznych należących do Spółki, odprowadzających gips z punktu przesyłowego na teren magazynowego placu buforowego.

2. Suszenie i kalcynacja gipsu surowego.

Gips transportowany taśmociągiem do silosu trafia poprzez wygarniacz typu C. na wagę taśmową dozującą gips do instalacji suszącej. Pochodzący z instalacji mokrego odsiarczania spalin gips zawiera ok. 10% masowych wilgoci, która usuwana jest z materiału w suszarce gipsu surowego. Proces suszenia odbywa się poprzez bezpośredni kontakt materiału z gorącym powietrzem podgrzanym przy użyciu pary wodnej i oleju ciężkiego. Gips surowy mokry poddawany procesowi suszenia jest jednocześnie transportowany przez strumień gorącego powietrza do filtra. W filtrze następuje oddzielenie materiału od powietrza. Poprzez układ podajników ślimakowych i kubełkowych gips surowy suszony (pozbawiony wody związanej fizycznie) transportowany jest do dalszych etapów przetwarzania. Przeważająca część wysuszonego gipsu zostaje przetransportowana podajnikiem kubełkowym do prażarki kotłowej, gdzie następuje proces usunięcia części wody związanej chemicznie, czyli kalcynacji. Pozostała ilość stanowi surowiec wykorzystywany do produkcji płyt gipsowo-kartonowych w formie nealitu (gipsu surowego suszonego zmielonego z dodatkami w młynie kulowym) lub w formie nieprzetworzonej.

Proces kalcynacji odbywa się poprzez pośredni kontakt gipsu surowego suszonego z gorącym powietrzem, uzyskanym w procesie spalania gazu ziemnego. Wzrost temperatury surowca indukuje proces dehydratacji, czyli tracenia wody związanej chemicznie (krystalizacyjnej). W efekcie kalcynacji powstaje gips palony (półwodny) o ściśle kontrolowanym składzie. Po uzyskaniu docelowych parametrów zawartości wody krystalizacyjnej w gipsie palonym, produkt o temperaturze około 140°C odprowadzany jest do chłodziarki w celu obniżenia temperatury. Redukcja temperatury uzyskiwana jest poprzez pośredni kontakt materiału ze strumieniem chłodzącego powietrza atmosferycznego.

Tak uzyskany gips kalcynowany kierowany jest podajnikami ślimakowymi i kubełkowymi do silosów magazynowych i może być sprzedawany do odbiorców zewnętrznych lub stanowić surowiec w procesie produkcji płyt gipsowo-kartonowych.

Kalcynacja odbywa się poprzez pośredni kontakt gipsu z gorącym powietrzem, uzyskanym w procesie spalania gazu ziemnego. Ciepło o temperaturze do 1200°C wprowadzane jest do prażarki kotłowej wężownicą z czynnikiem grzewczym. Po uzyskaniu docelowych parametrów zawartości wody w gipsie, surowiec odprowadzany jest do strefy chłodzenia. Efektem kalcynacji gipsu surowego jest uzyskanie jego postaci półwodnej, posiadającej właściwości wiążące, co istotne jest dla dalszego procesu produkcji płyt gipsowo - kartonowych.

Uzyskany produkt o temperaturze około 120°C poddawany jest chłodzeniu w silosie chłodzącym napędzanym energią elektryczną poprzez strumień chłodzącego powietrza atmosferycznego, a następnie kierowany jest podajnikami ślimakowymi i kubełkowymi do silosów magazynowych. Tak uzyskany gips kalcynowany może być sprzedawany do odbiorców zewnętrznych lub przekazywany do dalszej produkcji.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez: układy przenośników, system dozowania gipsu (waga taśmowa), filtry, młyn, układ wentylatorów, kompresory wytwarzające sprężone powietrze.

3. Przygotowanie zaczynu gipsowego i linia formująca.

Komponenty używane do produkcji płyt gipsowo - kartonowych są zestawiane w następujące grupy:

* surowce mokre np. woda procesowa, piana mydlana, dodatki modyfikujące czas wiązania (stanowiące elementy składowe zaczynu gipsowego),

* surowce suche np. gips, nealit, cement, pył gipsowy, skrobia, mączka wapienna (stanowiące elementy składowe zaczynu gipsowego).

Wszystkie komponenty odmierzone w założonych ilościach podzielone są na dwa strumienie komponentów: strumień surowców mokrych oraz strumień surowców suchych. Mieszanie strumieni prowadzone jest w mieszalniku ciągłym, który gotowy zaczyn gipsowy wprowadza na karton poruszający się po stole formującym, gdzie następuje rozprowadzenie zaczynu. W kolejnym kroku dochodzi do formowania płyty gipsowej o założonym kształcie przy użyciu stołu ekstrudującego (tzw. ekstrudera), na którym dochodzi do połączenia górnej warstwy kartonu z zaczynem gipsowym i dolną warstwą kartonu. W takiej formie wstęga płyty gipsowo-kartonowej transportowana jest na linii formującej o długości kilkuset metrów, która składa z układu przenośników taśmowych napędzanych energią elektryczną. Na linii formującej następuje proces wiązania (krystalizowania się) gipsu, w efekcie dochodzi do utwardzenia płyt gipsowych. Na linii formującej umieszczone są również systemy zraszania wody regulowane systemem komputerowym, które mają na celu dopracowanie zewnętrznej warstwy płyt.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez: mieszalnik ciągły, stół formujący, linię formującą, przenośniki (suwnice), układ urządzeń dozujących.

4. Stacja nożyc i suszarnia płyt.

Na kolejnym etapie płyty są wstępnie rozcinane za pomocą specjalnych noży sterowanych przez system komputerowy. Płyty transportowane są na rolkach napędzanych energią elektryczną. Przed wstępnym rozcięciem drukowany jest nadruk tylni na płycie. Podawane są na nim informacje o typie, wymiarach oraz zgodności z normą. Po naniesieniu nadruku, nóż tnący odcina odcinki płyt, które po ucięciu są przyspieszane, przesuwane poprzecznie na przenośnikach, a następnie wprowadzane do suszarni w celu usunięcia wilgoci.

Suszenie jest najtrudniejszym etapem produkcji płyt. Proces suszenia należy tak przeprowadzić, aby nie nastąpiło wtórne skalcynowanie gipsu przy zachowaniu wilgotności płyty poniżej ułamka procenta. Płyty przechodzą przez suszarnię przez jeden z 8 poziomów suszarni. Proces suszenia odbywa się poprzez bezpośredni kontakt płyty z gorącym powietrzem, podgrzanym do temperatury od 160°C do 180°C za pomocą ciepła uzyskiwanego z pary wodnej i kondensatu (nabywanego od elektrowni).

Energia elektryczna używana jest na tym etapie przede wszystkim do napędu rolek transportujących płyty, drukarki, systemu noży, napędu suszarni, układ wentylatorów oraz regulacji zaworów pary wodnej i kondensatu.

5. Stacja pił i paletyzatora oraz magazynowanie gotowego produktu.

Ostatnim etapem produkcji płyt jest ich docinanie do ostatecznego wymiaru przez układ pił sterowanych przez system komputerowy i układanie płyt na paletach. Tak przygotowane palety z produktem są składowane w magazynie wyrobów gotowych i przygotowane do załadunku oraz transportu do odbiorcy końcowego.

Na powyższym etapie procesu energia elektryczna jest zużywana w szczególności przez: napędy układu transportowego, układ pił.

Oprócz maszyn, urządzeń i instalacji opisanych powyżej, Spółka posiada w swojej infrastrukturze inne urządzenia i systemy związane z procesem produkcyjnym, które konsumują energię elektryczną, m.in. oświetlenie terenów zewnętrznych (w tym placów buforowych), oświetlenie hali produkcyjnej, akumulatorownię przeznaczoną do ładowania elektrycznych wózków widłowych, układy odpylania i filtracji na wszystkich zbiornikach magazynowych i przenośnikach transportowych, urządzenia wykorzystywane w warsztacie przy naprawie maszyn i urządzeń produkcyjnych/transportowych.

Podsumowanie

W świetle powyższego, warto jeszcze raz podkreślić, iż Spółka produkuje płyty gipsowo-kartonowe oraz gips kalcynowany z pozyskiwanego surowca, jakim jest desulfogips. Desulfogips jest pełnowartościowym surowcem pochodzącym z procesu odsiarczania spalin w pobliskich elektrowniach spalających węgiel kamienny lub brunatny, powstałym jako produkt końcowy tego procesu. Gips uzyskuje się w instalacjach odsiarczania spalin metodą mokrą wapienną, przy czym dla jego wytworzenia wykorzystuje się minerał - węglan wapnia.

Maszyny i urządzenia biorące udział w procesie produkcyjnym zainstalowane w zakładach Spółki zasilane są energią elektryczną, która jest zużywana na każdym etapie procesu produkcji płyt gipsowo - kartonowych oraz gipsu kalcynowanego. W celu właściwego prowadzenia tych procesów w obu zakładach Spółki wykorzystywane są urządzenia, takie jak: przenośniki taśmowe, węzeł kruszarki, zewnętrzne taśmociągi, wentylatory, silos chłodzący, podajnik C., system dozowania gipsu i inne urządzenia dozujące, młyny klatkowe, filtry, miksery, stół wibracyjny, stół formujący, linia formującą, napędy rolek i pasów transportujących płyty, drukarki, systemy noża, układy pił, wózki widłowe i inne urządzenia, w których wykorzystywana jest przemiana energii elektrycznej na inne rodzaje energii niezbędne do pełnego i właściwego prowadzenia oraz monitorowania procesu technologicznego. Pominięcie któregokolwiek etapu procesu technologicznego i związanych z nim czynności spowodowałoby jego przerwanie i uniemożliwiłoby wyprodukowanie produktu gotowego do sprzedaży dla klienta.

Dla uproszczenia w dalszej części wniosku Spółka na określenie procesów produkcyjnych tj. w przebiegu regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym, będzie posługiwać się określeniem "Proces".

Spółka zaznacza, że do Procesu nie zalicza zużycia energii elektrycznej w budynkach biurowych, a także energii elektrycznej zużywanej do celów socjalnych oraz energii wykorzystywanej w procesach niebędących procesami produkcyjnymi Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy opisany w stanie faktycznym Proces mieści się w pojęciu "proces mineralogiczny" i w efekcie, czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisany w stanie faktycznym Proces mieści się w pojęciu "proces mineralogiczny" i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE.L2003.283.51; dalej: "Dyrektywa Energetyczna") w art. 2 ust. 4 lit. b tiret piąte zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych, m.in. energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów mineralogicznych.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to zostało zrealizowane poprzez zwolnienie - w odniesieniu do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych - wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym na mocy art. 30 ust. 7a pkt 4. Powyższy przepis wszedł w życie 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z jego brzmieniem zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach mineralogicznych. Warunkami skorzystania z tego zwolnienia jest zgodnie z ust. 7b tego samego artykułu wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Dyrektywa Energetyczna w art. 2 ust. 4 wprowadza definicję procesów mineralogicznych, zgodnie z którą pod pojęciem procesów mineralogicznych należy rozumieć procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej.

Polski ustawodawca zdecydował się na transponowanie powyższego przepisu wprost do ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku akcyzowym, procesy mineralogiczne to procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz.UE.L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.; dalej: NACE).

Mając na uwadze analogiczne definicje procesu mineralogicznego zawarte w Dyrektywie Energetycznej oraz ustawie o podatku akcyzowym należy stwierdzić, że zwolnieniu z podatku akcyzowego podlega m.in. zużycie energii elektrycznej w procesach mineralogicznych zdefiniowanych poprzez odesłanie do kodu DI26 NACE. Dlatego też, aby określić szczegółowo zakres zwolnienia, należy odnieść się do definicji procesów mineralogicznych wskazanych w NACE.

Zgodnie z brzmieniem nomenklatury NACE, dział DI26 odpowiada produkcji wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych oraz dzieli się na następujące sekcje i podsekcje:

* 26.1 - Produkcja szkła

* 26.11 Produkcja szkła płaskiego

* 26.12 Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego

* 26.13 Produkcja szkła gospodarczego

* 26.14 Produkcja włókien szklanych

* 26.15 Produkcja i przetwarzanie innych rodzajów szkła, łącznie ze szkłem technicznym

* 26.2 - Produkcja ceramiki szlachetnej; produkcja ogniotrwałych wyrobów ceramicznych

* 26.21 Produkcja ceramicznych wyrobów gospodarstwa domowego i ozdobnych

* 26.22 Produkcja ceramicznych wyrobów sanitarnych

* 26.23 Produkcja izolatorów ceramicznych i ceramicznych osłon izolacyjnych

* 26.24 Produkcja pozostałych technicznych wyrobów ceramicznych

* 26.25 Produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych

* 26.26 Produkcja ogniotrwałych wyrobów ceramicznych

* 26.3 - Produkcja ceramicznych kafli i płytek

* 26.30 Produkcja ceramicznych kafli i płytek

* 26.4 - Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny

* 26.40 Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny

* 26.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu

* 26.51 Produkcja cementu

* 26.52 Produkcja wapna

* 26.53 Produkcja gipsu

* 26.6 - Produkcja wyrobów betonowych, gipsowych i cementowych

* 26.61 Produkcja wyrobów betonowych budowlanych

* 26.62 Produkcja wyrobów gipsowych budowlanych

* 26.63 Produkcja masy betonowej

* 26.64 Produkcja zaprawy murarskiej

* 26.65 Produkcja wyrobów włóknisto - cementowych

* 26.66 Produkcja pozostałych wyrobów betonowych, gipsowych i cementowych

* 26.7 - Cięcie, formowanie i wykańczanie kamieni ozdobnych i budowlanych

* 26.70 Cięcie, formowanie i wykańczanie kamieni ozdobnych i budowlanych

* 26.8 - Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych

* 26.81 Produkcja artykułów ściernych

* 26.82 Produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana

Ponadto, Spółka pragnie wskazać na Zasady Budowy Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (dalej: Zasady Budowy PKD), określone w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885).

Zgodnie z Zasadami Budowy PKD, Polska Klasyfikacja Działalności jest klasyfikacją pochodną w stosunku do klasyfikacji macierzystej - NACE. Klasyfikacja PKD została opracowana na podstawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej Unii Europejskiej NACE, a tym samym - dla określenia zakresu stosowania NACE w Polsce - należy posiłkować się również klasyfikacją PKD.

Mając na uwadze powyższe, dział 23 PKD (analogiczny do DI26 NACE) obejmuje:

* 23.1 - Produkcja szkła i wyrobów ze szkła

* 23.11 Produkcja szkła płaskiego

* 23.11.Z Produkcja szkła płaskiego

* 23.12 Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego

* 23.12.Z Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego

* 23.13 Produkcja szkła gospodarczego

* 23.13.Z Produkcja szkła gospodarczego

* 23.14 Produkcja włókien szklanych

* 23.14.Z Produkcja włókien szklanych

* 23.19 Produkcja i obróbka pozostałego szkła, włączając szkło techniczne

* 23.19.Z Produkcja i obróbka pozostałego szkła, włączając szkło techniczne

* 23.2 - Produkcja wyrobów ogniotrwałych

* 23.20 Produkcja wyrobów ogniotrwałych

* 23.20.Z Produkcja wyrobów ogniotrwałych

* 23.3 - Produkcja ceramicznych materiałów budowlanych

* 23.31 Produkcja ceramicznych kafli i płytek

* 23.31.Z Produkcja ceramicznych kafli i płytek

* 23.32 Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny

* 23.32.Z Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny

* 23.4 - Produkcja pozostałych wyrobów z porcelany i ceramiki

* 23.41 Produkcja ceramicznych wyrobów stołowych i ozdobnych

* 23.41.Z Produkcja ceramicznych wyrobów stołowych i ozdobnych

* 23.42 Produkcja ceramicznych wyrobów sanitarnych

* 23.42.Z Produkcja ceramicznych wyrobów sanitarnych

* 23.43 Produkcja ceramicznych izolatorów i osłon izolacyjnych

* 23.43.Z Produkcja ceramicznych izolatorów i osłon izolacyjnych

* 23.44 Produkcja pozostałych technicznych wyrobów ceramicznych

* 23.44.Z Produkcja pozostałych technicznych wyrobów ceramicznych

* 23.49 Produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych

* 23.49.Z Produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych

* 23.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu

* 23.51 Produkcja cementu

* 23.51.Z Produkcja cementu

* 23.52 Produkcja wapna i gipsu

* 23.52.Z Produkcja wapna i gipsu

* 23.6 - Produkcja wyrobów z betonu, cementu i gipsu

* 23.61 Produkcja wyrobów budowlanych z betonu

* 23.61.Z Produkcja wyrobów budowlanych z betonu

* 23.62 Produkcja wyrobów budowlanych z gipsu

* 23.62.Z Produkcja wyrobów budowlanych z gipsu

* 23.63 Produkcja masy betonowej prefabrykowanej

* 23.63.Z Produkcja masy betonowej prefabrykowane/li>

* 23.64 Produkcja zaprawy murarskiej

* 23.64.Z Produkcja zaprawy murarskiej

* 23.65 Produkcja cementu wzmocnionego włóknem

* 23.65.Z Produkcja cementu wzmocnionego włóknem

* 23.69 Produkcja pozostałych wyrobów z betonu, gipsu i cementu

* 23.69.Z Produkcja pozostałych wyrobów z betonu, gipsu i cementu

* 23.7 - Cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia

* 23.70 Cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia

* 23.70.Z Cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia

* 23.9 - Produkcja wyrobów ściernych i pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej ni es klasyfikowana

* 23.91 Produkcja wyrobów ściernych

* 23.91.Z Produkcja wyrobów ściernych

* 23.99 Produkcja pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana

* 23.99.Z Produkcja pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Przekładając powyższe na opisany stan faktyczny, Spółka wskazuje, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji wyrobów pochodzenia mineralogicznego. Przedstawiony Proces produkcji wyrobów pochodzenia mineralogicznego realizowany przez Spółkę obejmuje produkcję płyt gipsowo-kartonowych oraz gipsu kalcynowanego z desulfogipsu (gipsu syntetycznego).

Zdaniem Spółki, będący przedmiotem wniosku i opisany w stanie faktycznym Proces jest procesem mineralogicznym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku akcyzowym, gdyż Proces reprezentuje procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych".

Spółka przedstawia poniżej analizę poszczególnych wyrobów, a w ich kontekście etapów Procesu pod kątem ich zaklasyfikowania jako procesu mineralogicznego dla celów ustawy o podatku akcyzowym. Z uwagi na określenie procesu mineralogicznego klasyfikacją NACE i jej powiązaniu z PKD, Spółka zestawia produkty (podprocesy produkcji) z obiema klasyfikacjami. Należy podkreślić, iż w ramach przedstawionego poniżej zaklasyfikowania poszczególnych wyrobów, Spółka opiera się na Notach Wyjaśniających NACE (dalej: Wyjaśnienia do NACE więcej: http://ec.europa.eu/eurostat/ramon/nomenclatures/index.cfm?TargetUrl=LST_CLS_DLD&StrNom=NACE 1_1).

Produkcja gipsu kalcynowanego

Spółka produkuje gips kalcynowany, którego proces produkcji został opisany w stanie faktycznym. Gips kalcynowany produkowany jest z przeznaczeniem do celów budowlanych.

Zdaniem Spółki, dla celów PKD, produkcja gipsu kalcynowanego zalicza się do:

* grupy PKD 23.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu,

* klasy 23.52 - Produkcja wapna i gipsu,

* podklasy 23.52.Z - Produkcja wapna i gipsu,

które są odwzorowaniem NACE:

* działu DI26 - Produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych,

* grupy 26.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu,

* klasy 26.53 - Produkcja gipsu.

Zgodnie z Wyjaśnieniami do NACE, klasa 26.53 obejmuje produkcję gipsu.

Do wyprodukowania gipsu kalcynowanego Spółka wykorzystuje desulfogips (gips syntetyczny), który jest surowcem otrzymywanym w procesie odsiarczania spalin przy wykorzystaniu węglanu wapnia pochodzenia mineralnego. Proces produkcji gipsu pozwala na produkcję produktu gotowego, jakim może być gips kalcynowany, zaliczany zdaniem Spółki do podklasy 23.52.Z PKD - Produkcja wapna i gipsu (co stanowi odwzorowanie klasy 26.53 NACE - Produkcja gipsu). Należy podkreślić, iż gips kalcynowany jest przez Spółkę sprzedawany lub wykorzystywany do dalszej produkcji - płyt gipsowo-kartonowych.

W kontekście powyższego, proces produkcji gipsu realizowany przez Spółkę stanowi proces mineralogiczny w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym, energia elektryczna zużyta w tym procesie podlegać będzie zwolnieniu z podatku akcyzowego.

Produkcja płyt gipsowo-kartonowych

Jak wskazano w stanie faktycznym, płyty gipsowo-kartonowe produkowane są z gipsu oraz papieru, a także innych dodatków mokrych i suchych przedstawionych szczegółowo w opisie stanu faktycznego. Płyty są wykorzystywane w budownictwie do wykańczania wnętrz pomieszczeń i budynków.

Zdaniem Spółki, dla celów PKD, produkcja płyt gipsowo-kartonowych zalicza się do:

* grupy PKD 23.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu,

* klasy 23.52 - Produkcja wapna i gipsu,

* podklasy 23.52.Z - Produkcja wapna i gipsu,

które są odwzorowaniem NACE:

* działu DI26 - Produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych,

* grupy 26.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu,

* klasy 26.53 - Produkcja gipsu.

Zgodnie z Wyjaśnieniami do NACE, klasa 26.62 obejmuje produkcję wyrobów budowlanych z gipsu, takich jak: płyty, arkusze itp.

W kontekście powyższego, proces produkcji płyt gipsowo-kartonowych realizowany przez Spółkę stanowi proces mineralogiczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym, energia elektryczna zużyta w procesie produkcji płyt gipsowo-kartonowych podlegać będzie zwolnieniu z podatku akcyzowego.

Zintegrowany Proces produkcji

Zdefiniowany w ustawie o podatku akcyzowym i Dyrektywie energetycznej proces mineralogiczny obejmuje procesy wskazane w klasyfikacji działalności NACE (a tym samym w pokrewnym PKD). W rezultacie, proces mineralogiczny należy postrzegać jako czynności warunkujące produkcję wyrobów pochodzenia mineralnego, którymi w przypadku Spółki są wyroby z węglanu wapnia (w postaci desulfogipsu).

W szczególności należy podkreślić, iż realizowany przez Spółkę w ramach procesu mineralogicznego komplet działań zawiera również te czynności, które nie są odrębnie sklasyfikowane dla celów PKD. W tym miejscu Spółka wskazuje, że zgodnie z pkt 3 "Definicje działalności" Zasad Budowy Klasyfikacji PKD "działalność może polegać na prostym procesie (np. tkactwo), ale może również dotyczyć całego szeregu < >, gdzie każdy z nich jest wymieniony w różnych podklasach, klasach, grupach, działach, a nawet sekcjach klasyfikacji (np. produkcja samochodów polega na takich działalnościach jak odlewanie, kucie, spawanie, montaż, malowanie itp.). Jeżeli proces produkcyjny jest zorganizowany jako zintegrowany szereg elementarnych działalności, całość jest traktowana jako jedna działalność".

Co więcej, w akapitach 22 i 23, Zasad Budowy Klasyfikacji PKD regulator wskazuje, że:

22. "Integracja pionowa działalności występuje wówczas, gdy poszczególne etapy produkcji są wykonywane sukcesywnie przez tę samą jednostkę, gdy wynik jednego procesu produkcji jest początkiem kolejnego. Przykładami integracji pionowej mogą być: ścinanie drzew połączone z produkcją tarcicy, wydobycie gliny połączone z cegielnią lub produkcja włókien syntetycznych z produkcją tkanin.

23. Stosując PKD 2007, integracja pionowa powinna być traktowana jak każda inna forma wielorakiej działalności, tj. jednostka z pionowo zintegrowanym łańcuchem działalności powinna być klasyfikowana w pozycji odpowiadającej przeważającej działalności w ramach tego łańcucha, to jest działalności posiadającej największy udział wskaźnika, określonej metodą góra-dół. Podejście to jest odmienne niż przyjęte w poprzedniej wersji klasyfikacji PKD 2004 (efekt końcowy)."

Spółka w ramach procesu mineralogicznego realizuje bardzo szerokie spektrum czynności, których całość warunkuje zrealizowanie kompletnego procesu produkcyjnego (produkcja wyrobów pochodzenia mineralogicznego z desulfogipsu, który z kolei powstaje z minerału - węglanu wapnia). Ponadto Spółka potwierdza, że jej działalność koncentruje się na produkcji gipsu i wyrobów budowlanych z gipsu, a tym samym - działalność Spółki jest dla celów podatku akcyzowego uznawana za proces mineralogiczny.

W efekcie, zgodnie z Zasadami Budowy Klasyfikacji PKD - zintegrowany łańcuch czynności produkcyjnych realizowany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest procesem klasyfikowanym dla celów podatku akcyzowego jako proces mineralogiczny, całość Procesu powinna być traktowana jako jedna działalność (proces produkcyjny zorganizowany jako zintegrowany szereg czynności).

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że poszczególne czynności wykonywane w ramach opisanego w stanie faktycznym Procesu powinny być rozpatrywane kompleksowo, jako elementy zintegrowanej działalności Spółki, z których wszystkie mieszczą się w NACE DI26 (PKD 23). Tym samym, czynności opisane w stanie faktycznym w ramach Procesu są realizowane przez Spółkę w ramach procesu mineralogicznego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny oraz uzasadnienie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że energia elektryczna zużyta w Procesie realizowanym przez Spółkę jest energią elektryczną wykorzystywaną w procesie mineralogicznym, zgodnie z jego definicją ustanowioną w ustawie o podatku akcyzowym i Dyrektywie Energetycznej. Tym samym zużycie energii elektrycznej w Procesie będzie uprawniało do skorzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, pod warunkami określonym w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 i 33 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą:

* wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy,

* procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz.UE.L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...).

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz.U.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią "wyroby energetyczne" podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 5 cyt. Dyrektywy Rady 2003/96/WE dyrektywa nie ma zastosowania do procesów mineralogicznych.

Wyłączenie to nie oznacza jednak, że ww. energia podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym. Tym samym zakres zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych może być określany dowolnie przez każde z państw członkowskich.

Równocześnie w art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96/WE mowa jest o ściśle określonych procesach, a nie przedsiębiorstwach realizujących te procesy.

Zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach mineralogicznych.

Zwolnienie to jest uwarunkowane:

Stosownie do art. 30 ust. 7c ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

Zgodnie z ww. przepisami od 1 stycznia 2016 r. wprowadzono zwolnienia dla energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych. Procesy te zostały zdefiniowane jako procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych".

Należy tutaj zauważyć, że zgodnie z art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej, celem tego rozporządzenia jest ustanowienie wspólnej statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej. Należy także wskazać, że ww. nomenklatura klasyfikuje produkcję danego towaru, natomiast w definicji procesów mineralogicznych jest mowa o procesach sklasyfikowanych na podstawie tej nomenklatury. Jest tu zatem mowa o dwóch różnych czynnościach, które w praktyce mogą lecz nie musza się pokrywać.

Jak wynika bowiem z potocznego znaczenia produkcja oznacza zorganizowaną działalność mającą na celu wytworzenie np. określonych towarów, lakonicznie ujmując jest to wytwarzanie określonych towarów.

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 "proces" to przykładowo: przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym.

Należy zauważyć, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Przywołać należy również definicje zaczerpnięte z Leksykonu Naukowo Technicznego Wydawnictwa Naukowo-Technicznego WNT, Warszawa 1984, zgodnie z którym "proces produkcji" oznacza zespół czynności przetwarzania surowców, materiałów i półwyrobów w wyroby; proces produkcyjny zawsze dotyczy określonego wyrobu i przebiega w określonych w komórkach produkcyjnych; podstawową częścią procesu produkcji jest proces technologiczny; ponadto w jego skład wchodzą procesy pomocnicze (magazynowanie; transport, kontrola itd.)". Ten sam leksykon podaje również definicję procesu technologicznego, zgodnie z którą jest to podstawowa część procesu produkcyjnego, podczas której następuje zmiana kształtu przedmiotu i jego własności fizycznych, chemicznych i innych.

Wskazać w tym miejscu również należy, że Polska Klasyfikacja Działalności (PKD) będąca odpowiednikiem Statystycznej Klasyfikacji Działalności Gospodarczych w Unii Europejskiej - NACE, do czwartego poziomu klasyfikacji jest zgodna z klasyfikacją NACE i zachowuje pełną spójność i porównywalność metodologiczną, pojęciową, zakresową i kodową na poziomie czterech cyfr.

Analizując zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (Dz. U. Nr 251, poz. 1885) wchodzą w skład m.in. produkcji wapna i gipsu oraz produkcji wyrobów budowlanych z gipsu zauważyć należy, że zakres ten jest bardzo rozległy.

Z wyjaśnień zawartych w ww. rozporządzeniu w sprawie PKD wynika, że wykonywana działalność, w tym rodzaj przeważającej działalności, jest kodowana według Polskiej Klasyfikacji Działalności na poziomie podklasy. Rodzaj przeważającej działalności dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, których celem jest osiąganie zysku, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą ustala się na podstawie procentowego udziału poszczególnych rodzajów działalności w ogólnej wartości przychodów ze sprzedaży. Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie tego miernika, działalność przeważającą ustala się na podstawie udziału pracujących, wykonujących poszczególne rodzaje działalności, w ogólnej liczbie pracujących. Upraszczając, przedsiębiorca musi samodzielnie określić i zdecydować, który rodzaj wykonywanej w firmie działalności będzie dominujący.

Dopasowanie kodów PKD do działalności danej firmy zależy od zakresu i zasięgu jej działania. Działalność może bowiem polegać na prostym procesie, ale może również dotyczyć całego szeregu "pod-procesów", gdzie każdy z nich jest wymieniony w różnych podklasach, klasach, grupach, działach, a nawet sekcjach klasyfikacji. Jeżeli działalność danej firmy, np. produkcja, jest zorganizowana jako zintegrowany szereg elementarnych działalności, całość jest traktowana jako jedna działalność.

W celu zaklasyfikowania jednostki do danego poziomu (grupowania) klasyfikacji PKD, niezbędne jest określenie jej działalności przeważającej, o której była mowa wcześniej. Działalnością drugorzędną jest każdy inny rodzaj działalności podmiotu, której efektem końcowym są wyroby lub usługi wykonywane dla strony trzeciej. Działalności przeważająca i drugorzędne są zazwyczaj wykonywane przy wsparciu pewnej liczby działalności pomocniczych, takich jak np. księgowość, magazynowanie, zaopatrzenie. Tak więc działalności pomocnicze to te, które są wykonywane wyłącznie po to, by wesprzeć działalność przeważającą lub drugorzędną firmy poprzez dostarczanie wyrobów lub usług wyłącznie na jej potrzeby.

Zatem klasyfikację działalności dokonuje się w pozycji odpowiadającej przeważającej działalności danego podmiotu. Natomiast na przeważającą działalność mogą składać się różne działalności z różnych dziedzin, które gdyby występowały samodzielnie byłyby zaklasyfikowane do odrębnych klasyfikacji zgodnie z ich cechami.

W tym miejscu należy wskazać, że w dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać "podatkowego" rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) - por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Należy również wskazać, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Wobec powyższego za proces mineralogiczny w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym należy rozumieć proces, w którym następuje przemiana fizykochemiczna minerałów (związków chemicznych powstałych wskutek procesów geologicznych).

W konsekwencji zwolnieniu od podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy podlega wyłącznie energia elektryczna zużywana w ww. procesie. Zatem nie obejmuje całokształtu produkcji a jedynie ściśle określony etap całego procesu produkcyjnego.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy stwierdzić należy, że nie wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę można zakwalifikować jako procesy mineralogiczne o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy.

Podkreślić należy, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym fakt, że Wnioskodawca jest producentem płyt gipsowo - kartonowych oraz gipsu kalcynowanego z desulfogipsu tj. uzyskuje gotowe produkty w wyniku m.in. procesów mineralogicznych, nie oznacza, że każdy etap produkcji winien być objęty ww. zwolnieniem nawet jeśli pośrednio jest związany z procesem mineralogicznym, lecz który obiektywnie rzecz ujmując nie może być uznany za proces mineralogiczny.

Zwraca na to uwagę również sam Wnioskodawca nie zaliczając do procesów mineralogicznych zużycia energii elektrycznej w budynkach biurowych, a także energii elektrycznej zużywanej do celów socjalnych oraz energii wykorzystywanej w procesach niebędących procesami produkcyjnymi Spółki.

Ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe wymaga dokonania wykładni zawężającej aby inne podmioty, nie korzystające przywileju podatkowego, jakim niewątpliwie jest zwolnienie z akcyzy, nie były dyskryminowane. Rozszerzanie procesu mineralogicznego na inne czynności obiektywnie i racjonalnie niezwiązane bezpośrednio z tym procesem jest zatem niedopuszczalne. Fakt, że Wnioskodawca wytwarza produkty m.in. w wyniku procesów mineralogicznych, nie może stanowić przesłanki, aby dla celów podatkowych całą jego działalność traktować kompleksowo. Ustawodawca wprowadzając narzędzie wsparcia dla podmiotów, które w ramach prowadzonej działalności przeprowadzają m.in. procesy mineralogiczne, objął tym wsparciem wyłącznie pewien ściśle określony etap działalności produkcyjnej.

Wobec powyższego do zakresu zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów mineralogicznych zdaniem Organu nie można zaliczyć czynności związanych z transportem i magazynowaniem gipsu surowego (etapu 1 w obu Zakładach produkcyjnych), czynności związanych z cięciem płyt na wymiary handlowe oraz pakowaniem i magazynowaniem gotowych produktów (etap 6 Zakładu w B. i etap 5 Zakładu w R.), czynności związanych z nadrukowywaniem informacji na płyty (cześć etap 5 Zakładu w B. i etapu 4 Zakładu w R.), a także zużycie energii elektrycznej do oświetlenia terenów zewnętrznych (w tym placów buforowych), oświetlenia hal produkcyjnych, do ładowania elektrycznych wózków widłowych w akumulatorowni oraz przez urządzenia wykorzystywane w warsztacie przy naprawie maszyn i urządzeń produkcyjnych/transportowych.

Czynności związane z transportem i magazynowaniem gipsu surowego (w tym kruszenie odpadów produkcyjnych) nie rozpoczynają procesu mineralogicznego. Jest to zdaniem Organu etap przygotowania surowca (zgodnie z opisem sprawy mający na celu m.in. wstępne rozdrobnienie surowca) do przeprowadzenia właściwego procesu mineralogicznego, który rozpoczyna się na etapie suszenia gipsu.

Z kolei czynności związane z cięciem płyt na wymiary handlowe oraz pakowaniem i magazynowaniem gotowych produktów mają miejsce już po zakończeniu procesu mineralogicznego tj. uksztaltowaniu się cech fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów.

Również czynności związane z nadrukowywaniem informacji na płyt, a także zużycie energii elektrycznej do oświetlenia terenów zewnętrznych (w tym placów buforowych), oświetlenia hal produkcyjnych, do ładowania elektrycznych wózków widłowych w akumulatorowni oraz przez urządzenia wykorzystywane w warsztacie przy naprawie maszyn i urządzeń produkcyjnych/transportowych nie przyczyniają się w bezpośredni sposób do przeprowadzenia procesu mineralogicznego. Zużycie energii w trakcie tych czynności nie ma bezpośredniego związku z kształtowaniem się cech fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów. Ponadto zgodnie z opisem sprawy wózki widłowe wykorzystywane są na etapie przewożenia gotowych wyrobów po konfekcjonowaniu tj. po zakończeniu już procesów mineralogicznych.

Wskazać w tym miejscu należy, że istotą przepisu art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy jest zwolnienie z akcyzy dla energii elektrycznej efektywnie zużytej w procesie mineralogicznym - procesie technologicznym będącym częścią procesu produkcyjnego w wyniku którego następuje przemiana fizykochemiczna minerałów (związków chemicznych powstałych wskutek procesów geologicznych). Tym samym dotyczy wyłącznie energii wykorzystanej w ściśle określonym procesie i nie obejmuje energii wykorzystanej do przygotowania tego procesu, w trakcie tego procesu (ale bezpośrednio nie uczestniczącej w tym procesie) jak również wykorzystania energii elektrycznej po zakończeniu procesu mineralogicznego. Gdyby zamiarem racjonalnego ustawodawcy było objęcie zwolnieniem takiego zużycia energii elektrycznej z pewnością taką normę prawną by ustanowił.

Powyższe wynika również z orzeczeń sądów administracyjnych, które wyraźnie wskazują, że gdy mowa jest w ustawie o zwolnieniu energii elektrycznej wykorzystywanej do określonego celu czy procesu, to dany cel czy proces należy traktować ściśle tj. zakres zwolnienia obejmuje jedynie zużycie energii elektrycznej w bezpośrednim procesie i nie obejmuje procesów przygotowawczych do tego procesu ani mających miejsce po zakończeniu właściwego procesu (por. prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 18 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 812 potwierdzony wyrokiem NSA z 21 maja 2013 r. sygn. akt I FSK 425/13, wyrok WSA w Poznaniu z 8 listopada 2012 r. sygn. III SA/Po 640/12, wyrok WSA w Łodzi z 16 września 2016 r. sygn. akt III SA/Łd 569/16, wyrok WSA w Opolu z 21 października 2016 r. sygn. akt I SA/Op 183/16, wyrok WSA z Gorzowa Wielkopolskiego z 3 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Go 329/16 oraz wyrok WSA w Krakowie w orzeczeniu z 10 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 1029/16).

Pozostałe czynności opisane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego (ze wskazanymi wyłączeniami) podczas których następuje zużycie energii elektrycznej, zdaniem Organu można zakwalifikować do procesów mineralogicznych, o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy.

Zastrzec jednocześnie należy, że wykorzystanie energii elektrycznej do układów odpylania i filtracji może zostać zakwalifikowane jako zwolnione z akcyzy wyłącznie w zakresie tych etapów, które zostały zakwalifikowane do procesów mineralogicznych i uczestniczą w tych procesach w ścisłym tego znaczeniu.

Zważywszy, że nie wszystkie czynności w opisanym przez Wnioskodawcę opisie procesu produkcyjnego mogą zostać zakwalifikowane do procesu mineralogicznego uprawniającego do zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy po spełnieniu pozostałych warunków formalnych, tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy Organ zobligowany jest uznać to stanowisko za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.