2461-IBPP4.4512.91.2016.1.PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania procedury VAT marża oraz rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania procedury VAT marża oraz rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej używanych samochodów osobowych, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności dokonał zakupu sprawnych lub uszkodzonych, uprzednio używanych samochodów osobowych na terytorium państw trzecich (Szwajcarii). Samochody zostały kupione od osoby fizycznej, to jest od podmiotu niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług ani niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, na podstawie rachunku. Samochody będące przedmiotem sprzedaży stanowiły towar używany w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Podatnik nabywał wskazane samochody w celu ich dalszej odsprzedaży, jednocześnie nabyte samochody pomiędzy zakupem a ich sprzedażą nie były wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Samochody zakupione na terytorium Szwajcarii, zostały następnie zaimportowane i dopuszczone do obrotu na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej (Niemcy). W Niemczech dokonana została odprawa celna wskazanych samochodów zgodnie z przepisami niemieckimi. Samochody zostały przemieszczone na terytorium Polski jako towar własny. W Polsce podlegały naprawie i sprzedaży.

W toku przeprowadzonej analizy dokumentów wewnętrznych zakupowych przez właściwy miejscowo Urząd Skarbowy podatnik został poinformowany o następującym stanie faktycznym:

Podatnik w Polsce, na podstawie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2015 r., wykazywał przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) na terenie Wspólnoty. Natomiast podatnik w Niemczech nie we wszystkich dostawach wykazywał wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT). Tylko dla dostaw rozliczanych bezgotówkowo (nie płacony podatek 19% przez polskiego podatnika) Niemcy zidentyfikowali dostawy jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT) ze stawką 0% do Polski. Natomiast dla dostaw rozliczanych gotówkowo (płacony podatek 19% przez polskiego podatnika) Niemcy nie identyfikowali dostaw jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT). Oznacza to, że w przypadku transakcji gotówkowych Unia Europejska (Niemcy) za pomocą przekazu elektronicznego nie potwierdzała żadnych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT) do Polski, mówiąc inaczej Niemcy nie wykazywały dostaw wewnątrzwspólnotowych przez system do polskiego Urzędu Skarbowego. Podatnik polski natomiast był zobligowany poprzez wydaną interpretację indywidualną do wykazywania wszystkich transakcji gotówkowych i bezgotówkowych jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) w Polsce.

W związku z powyższym zadano pytanie.

1. Czy do sprzedaży samochodów używanych, sprowadzonych ze Szwajcarii na terytorium Polski podatnik mógłby zastosować szczególną procedurę wynikającą z art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)?

2. Czy przemieszczenie samochodu z kraju członkowskiego Unii Europejskiej (Niemiec) do Polski będzie stanowić wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w ramach Wspólnoty i czy podatnik polski zobligowany będzie do wykazywania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku, gdy podatnik niemiecki nie identyfikuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Według podatnika przesłanki wymienione w powyższym przepisie ustawy są spełnione. Po pierwsze, podatnik nabywał samochody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po drugie dokonywał dostawy towarów używanych i po trzecie dokonywał tego w celu dalszej odsprzedaży.

Analizując art. 120 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) uzyskujemy informację, że tylko wtedy, gdy towar nabyty jest od:

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane w powyższym przepisie warunki zastosowania systemu VAT marża zostały spełnione. Samochody zostały nabyte od osoby fizycznej, która nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT na podstawie rachunku, a nie faktury. Oznacza to, że samochody nie zostały nabyte ani od podatnika podatku od towarów i usług (tzw. podatnika Vatowca) ani podatnika podatku od wartości dodanej. Podatnik nie miał możliwości dokonania pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu od osoby fizycznej. Jesteśmy skłonni twierdzić, że możemy sprzedawać samochody w procedurze VAT marża, ponieważ przesłanki wynikające z art. 120 ustawy o VAT definitywnie znajdują zastosowanie.

W ramach dokonanej analizy we właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym pozyskaliśmy informację, że podatnik niemiecki do transakcji gotówkowych nie identyfikuje ich jako wewnątrzwspólnotowych dostaw. Polski podatnik był zobligowany do pokazania wewnątrzwspólnotowych nabyć. Skoro, po pierwsze Niemcy nie identyfikowali transakcji gotówkowych jako WDT to naszym zdaniem polski podatnik również nie powinien identyfikować takich transakcji jako WNT. Po drugie, polski podatnik był obowiązany do wykazywania transakcji nabyć wewnątrzwspólnotowych, a podatnik niemiecki do tej samej transakcji nie wykazywał dostawy wewnątrzwspólnotowej, co w konsekwencji naszym zdaniem spowodowało rozbieżność podatkową.

Skoro prawo unijne (wspólnotowe) ma być prawem spójnym, dotyczącym w równej mierze wszystkich unijnych podatników to według nas nieprawidłowym jest, by jeden podatnik unijny zobligowany był do wykazywania WNT, a drugi podatnik unijny nie wykazywał WDT. Z prawa wspólnotowego wynika, że wszystkie działania, transakcje, dostawy w ramach Unii Europejskiej muszą być jednolite i spójne, aby to prawo działało i potwierdzało jednolite stosowanie przepisów prawa podatkowego oraz by mogło być uzasadnieniem zasady wspólnego systemu podatkowego. Zatem Wnioskodawca jest zdania, że polski podatnik nie powinien identyfikować w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, skoro podatnik niemiecki do tych samych transakcji nie identyfikuje ich jako dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez terytorium kraju - art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 2 pkt 2 ustawy - przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy - przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, żeby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Artykuł 2 pkt 7 ustawy stanowi, że przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Zgodnie z art. 201 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny towary nieunijne przeznaczone do wprowadzenia na rynek Unii lub przeznaczone do osobistego użytku lub konsumpcji na obszarze celnym Unii są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu. Dopuszczenie do obrotu nadaje towarom nieunijnym unijny status celny.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Powielając rozwiązania unijne ustawa traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów także sytuacje, w których podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

I tak, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 11 ust. 1 ustawy.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy, określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tytułu obrotu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Podkreślić wszakże należy, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy, nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie - zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą samochodów używanych na terenie Polski. Wnioskodawca sprowadza używane samochody osobowych z Szwajcarii z zamiarem ich dalszej odsprzedaży na terytorium kraju. Auta zakupione są od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Odprawa celna zakupionych samochodów następuje w Niemczech. Tam też są płacone opłaty związane z importem. Po sprowadzeniu samochodów na rynek wewnątrzunijny będą one przemieszczone przez Wnioskodawcę do Polski.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w związku z planowanym na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska importem towarów, Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie, a towary dopuszczone do obrotu na terytorium tego państwa członkowskiego UE uzyskają status towarów wspólnotowych.

Tym samym, Wnioskodawca dla ww. transakcji będzie działał w innym państwie członkowskim (np. na terytorium Niemiec) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Towar zostanie zaimportowany przez Wnioskodawcę na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej).

Fakt że na terytorium Niemiec dostawa niektórych samochodów została opodatkowana podatkiem od wartości dodanej nie zmienia faktu, że na terytorium kraju należy rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jak i też nie zmienia faktu, że Wnioskodawca na terytorium Niemiec działał jako podatnik.

Podkreślić należy, że przez działalność gospodarczą, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku VAT należy rozumieć wszelkie działania podatnika spełniające definicję zawartą w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy oraz art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu - bez względu na miejsce, gdzie działalność ta jest wykonywana. Zatem działalność gospodarcza, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, to także działalność gospodarcza prowadzona przez podatnika na terytorium kraju.

Wyjaśnić także należy, że dokonując importu towarów (samochodów używanych), Wnioskodawca nabędzie prawo do rozporządzania nimi jak właściciel - staną się one jego własnością już na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z przemieszczeniem towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego zaimportowane, a towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przemieszczenie własnych towarów - używanych samochodów osobowych (uprzednio zaimportowanych z Szwajcarii) z kraju członkowskiego UE innego niż Polska na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy nawet jeśli dostawa ta nie została przez Wnioskodawcę rozpoznana Niemczech jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy do sprzedaży ww. towarów na terytorium kraju będzie miał prawo zastosować procedurę VAT marża.

Procedura ta uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale XII ustawy Rozdziale 4 "Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków". Zaznaczyć należy, że wszystkie definicje zawarte w art. 120 ust. 1 ustawy - w tym definicja towarów używanych - zostały stworzone jedynie na użytek tego przepisu.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy - w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Stosownie do powyższego przepisu, towarami używanymi są ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie. Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy, na mocy którego - przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkującą zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu.

Odnosząc się do możliwości zastosowania procedury VAT-marża do nabytych przez Wnioskodawcę samochodów osobowych, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że katalog w art. 120 ust. 10 ustawy jest katalogiem zamkniętym. A zatem, jest to wyliczenie wszystkich możliwych sposobów nabycia towarów używanych, które upoważniają do zastosowania opodatkowania na zasadzie marży dalszej sprzedaży nabytych towarów używanych. Tym samym, gdy Wnioskodawca (podatnik-pośrednik) nabędzie towary używane od podmiotów innych niż wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, nie będzie uprawniony do zastosowania opodatkowania marży.

Ponadto należy zauważyć, że ustawodawca nie wymienił importu ani nabycia wewnątrzwspólnotowego jako sposobu nabycia towarów używanych uprawniającego do zastosowania procedury VAT marża przy ich sprzedaży.

Należy wskazać również, że z przywołanego wyżej przepisu wynika, że procedura opodatkowania marży znajdzie zastosowanie w sytuacji, gdy nabycie towaru używanego przez Wnioskodawcę będzie nieopodatkowane, z uwagi na status zbywcy określony w ww. artykule. W żadnym z przypadków wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, nie występuje podatek naliczony z tytułu nabycia towarów używanych, inaczej niż ma to miejsce przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (samochodów osobowych).

Biorąc pod uwagę przedstawione informacje oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przemieszczenie z kraju członkowskiego UE innego niż Polska na terytorium kraju, towarów uprzednio zaimportowanych przez Wnioskodawcę z kraju trzeciego i dopuszczonych do obrotu na obszarze Unii Europejskiej (Niemcy), będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z przepisami ustawy, regulującymi dokonanie takich transakcji, także w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z tym, nie zostaną spełnione warunki umożliwiające zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marżą sprzedaży używanych samochodów osobowych zaimportowanych uprzednio przez Wnioskodawcę na terytorium państwa członkowskiego UE inne niż terytorium Polski.

Podsumowując, sprzedaży samochodów zakupionych w sposób przedstawiony w stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie mógł opodatkować przy zastosowaniu procedury szczególnej VAT-marża, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.