2461-IBPP3.4512.721.2016.2.SR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.) oraz pismami z 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) oraz z 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 sprzedaży działki nr Y - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 sprzedaży działki nr Y. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP3.4512.721.2016.1.SR oraz pismami z 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) i z 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.).

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismami z 2 grudnia 2016 r. oraz z 21 grudnia 2016 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina... (dalej Gmina) zamierza dokonać sprzedaży w drodze przetargu nieruchomości w postaci działek o nr ewid. X o powierzchni 0,2568 ha oraz Y o powierzchni 0,2643 ha położonych w miejscowości.... Nieruchomość została nabyta na podstawie Decyzji Wojewody... z dnia 1 grudnia 1995 r. Dla ww. działek nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ostatni utracił ważność 31 grudnia 2002 r. Działki o nr ewid. X oraz nr ewid. Y zostały wydzielone z działki o nr ewid. Z. Dodatkowo z działki Z decyzją nr... z dnia 1 września 2008 r. została wydzielona droga dojazdowa nr ewid. A do przedmiotowych działek. Na część działki o nr ewid. Z została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nr... z 1 września 2008 r. Granice obszaru objętego tą decyzją (załącznik graficzny nr 1-ABCD) pokrywają się z obecnymi granicami działki nr ewid. Y. Przedmiotowe działki objęte są Księgą Wieczystą Nr KW.... prowadzoną w Sądzie Rejonowym. Na działkach brak jakichkolwiek zabudowań. Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem czynnym. Składa deklarację VAT. Użyte sformułowanie "Ustawa VAT" bez dalszych określeń oznacza ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Działka X nie posiada wydanej decyzji o warunkach zabudowy, nie obowiązuje dla niej plan zagospodarowania przestrzennego.

Działka Y posiada decyzję o warunkach zabudowy poprzez to, że odpowiada konturem części działki Z dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy i nadal jest obowiązującą. Nie ma natomiast wydanej decyzji o warunkach zabudowy bezpośrednio dla działki Y. Nie obowiązuje dla niej plan zagospodarowania przestrzennego.

Dnia 1 września 2008 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy znak... dla części działki o nr ewid. Z dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego, szczelnego zbiornika na nieczystości ciekłe i zjazdu z drogi gminnej. Obszar dla którego została wydana decyzja odpowiada konturem działce o nr ewid. Y. Decyzja ta w dalszym ciągu jest obowiązująca toteż potencjalny nabywca działki Y będzie miał możliwość uzyskania pozwolenia na budowę ww. obiektu i urządzeń towarzyszących.

Z posiadanej przez Urząd Gminy dokumentacji wynika, że działka ta nie była przedmiotem umów cywilnoprawnych, nie była wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Działka nie była wykorzystywana do żadnej działalności, nie była wykorzystywana również na cele działalności zwolnionej z VAT.

Gmina otrzymała działkę Z na podstawie decyzji nr... z dnia 1 grudnia 1995 r. Wojewody. Nie miała możliwości odliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży działek X oraz Y w miejscowości... prawidłowe będzie zastosowanie przez podatnika zwolnionej stawki VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży działek nr ewid. X i nr ewid. Y w miejscowości... będzie miał zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Dostawa gruntów w rozumieniu przepisów ustawy VAT jest przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, także wówczas gdy czynności tych dokonuje gmina. Gospodarowanie gruntami to czynności realizowane przez zawieranie umów cywilnoprawnych oraz aktów notarialnych, a te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W art. 7 ust. 1 ustawy VAT postanowiono, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Oznacza to, że zwolnieniu podlega dostawa gruntów, które mają status innych niż budowlane. Zwolnienie to oparte jest na regulacji art. 135 ust. 1 lit. k dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którą państwa członkowskie zwolnią od podatku dostawy terenów niezabudowanych inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit.b. Nowelizacja ustawy z 7 grudnia 2012 r., która weszła w życie 1 kwietnia 2013 r. wprowadziła w art. 2 pkt 33 ustawy VAT definicję terenów budowlanych. Zgodnie z nią terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Działki X oraz Y w miejscowości... nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie są wydane dla tych działek decyzje o warunkach zabudowy (jest wydana decyzja o warunkach zabudowy dla części działki Z, granice obszaru objętego decyzją o warunkach zabudowy określone literami ABCD, w załączniku nr 1, pokrywają się z obecnymi granicami działki nr ewid. Y powstałej w wyniku podziału działki nr ewid. Z). Gmina nie podjęła też szeregu działań świadczących o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Zdaniem Gminy w przypadku zbycia przedmiotowych działek należy zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 sprzedaży działki nr Y jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W świetle ww. przepisów grunty spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast w myśl art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 2024) obowiązującej od 1 stycznia 2017 r. w art. 146a we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy "2016 r." zastępuje się wyrazami "2018 r.".

Powyższe oznacza, że stawka wymieniona w art. 146a pkt 1 ustawy będzie obowiązywała nadal do 31 grudnia 2018 r.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 778 z późn. zm.), która - zgodnie z art. 1 ust. 1 - określa:

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Należy również zwrócić uwagę na treść art. 63 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym - w odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości.

Stosownie do art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 z późn. zm.) - podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. W razie braku tego planu stosuje się przepisy art. 94.

Zgodność z ustaleniami planu w myśl ust. 1 dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu - ust. 2 ww. artykułu.

Natomiast art. 94 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że - w przypadku braku planu miejscowego - jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu - podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli:

Zatem podział działek na podstawie art. 93 ustawy o gospodarce nieruchomościami może być dokonany wyłącznie wówczas, gdy przeznaczenie i możliwość zagospodarowania działek ewidencyjnych, powstałych po podziale, będzie odpowiadać przepisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Gdy brak jest takiego planu, podział jest możliwy w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która określa warunki podziału i możliwość zabudowy powstałych w ten sposób działek (art. 94).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że mające być przedmiotem sprzedaży działki o nr X oraz Y zostały wydzielone z działki o nr Z. Na działkach brak jakichkolwiek zabudowań. Dla ww. działek nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ostatni utracił ważność 31 grudnia 2002 r. Działka X nie posiada wydanej decyzji o warunkach zabudowy. Działka Y posiada decyzję o warunkach zabudowy przez to, że odpowiada konturem części działki Z dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy i nadal jest obowiązującą. Dnia 1 września 2008 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla części działki o nr ewid. Z dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego, szczelnego zbiornika na nieczystości ciekłe i zjazdu z drogi gminnej. Decyzja ta w dalszym ciągu jest obowiązująca toteż potencjalny nabywca działki Y będzie miał możliwość uzyskania pozwolenia na budowę ww. obiektu i urządzeń towarzyszących. Granice obszaru objętego tą decyzją pokrywają się z obecnymi granicami działki nr ewid. Y. Nie ma natomiast wydanej decyzji o warunkach zabudowy bezpośrednio dla działki Y. Działka nie była wykorzystywana do żadnej działalności, nie była wykorzystywana również na cele działalności zwolnionej z VAT.

W świetle przywołanych przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy, odnosząc się do działki o nr Y należy zauważyć, że skoro dla części działki o nr Z pokrywającej się z obecnymi granicami działki nr Y wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i nadal jest obowiązująca, to dla wydzielonej z niej działki o nr Y nie istnieje konieczność wydawania nowej decyzji w odniesieniu do tego samego terenu, w sprawie tych samych warunków zabudowy powstałych działek, wyłącznie z powodu zmiany w numeracji ewidencyjnej. Należy również zauważyć, że pojęcie "terenu" jest pojęciem szerszym niż określenie "działka", a z opisu sprawy wynika, że dla działki nr Z została już wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, uwzględniająca możliwość jego zagospodarowania (budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, szczelnego zbiornika na nieczystości ciekłe i zjazdu z drogi gminnej). Ustalenie warunków zabudowy wyodrębnionej ewidencyjnie działki gruntu jest ważne także po dokonaniu podziału tej działki. Jak wskazał Wnioskodawca decyzja ta w dalszym ciągu jest obowiązująca toteż potencjalny nabywca działki Y będzie miał możliwość uzyskania pozwolenia na budowę ww. obiektu i urządzeń towarzyszących.

W konsekwencji działkę o nr Y należy uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, gdyż według decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jest to teren przeznaczony pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, szczelnego zbiornika na nieczystości ciekłe i zjazdu z drogi gminnej, a zatem do jej sprzedaży nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w ww. przepisie, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, działka Y nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej z VAT. Tym samym dostawa działki Y nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W rezultacie, skoro dostawa działki Y nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania 23% stawki podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tej działki.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr Y jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy zaznaczyć, że w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 sprzedaży działki nr X zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.