2461-IBPP3.4512.633.2016.2.BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 12 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP3.4512.633.2016.1.BJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 12 grudnia 2016 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada udział w nieruchomości położonej w Z. o powierzchni 8,4161 ha. Udział w nieruchomości Wnioskodawca wraz z siostrą otrzymał w wyniku darowizny od swoich rodziców. Darowizna udziału w nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy została dokonana w 2005 r., natomiast udział w nieruchomości będący przedmiotem darowizny został nabyty przez rodziców Wnioskodawcy w 1998 r. Ze względów na wielkość nieruchomości oraz sytuację rynkową, racjonalniejszym rozwiązaniem od sprzedaży jednej, bardzo dużej działki, wydaje się dokonanie uprzedniego jej podziału na mniejsze działki (dalej: nowo powstałe działki) oraz ich sprzedaż (czy to jednorazowo, czy też sukcesywnie, wraz ze zgłaszaniem się zainteresowanych osób).

Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami nieruchomości dokonał podziału ww. nieruchomości na kilkadziesiąt mniejszych działek budowalnych. Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadzić działalności gospodarczej, Wnioskodawca zajmuje się jednie działalnością naukową (jest wykładowcą na uczelni). Wnioskodawca nie jest również podatnikiem podatku od towarów i usług. Działki stanowiły grunty rolne. W związku z uchwalaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część działek jest przeznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako usługowe, a część działek jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową. Wszystkie działki są niezabudowane i położone są na terenie w całości objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zabudowa mieszkaniowa jednorodna wolnostojąca, działalność usługowa). W przyszłości może się okazać, iż ww. działki będą sprzedawane sukcesywnie, każda osobno lub wszystkie razem jednemu nabywcy. Może się okazać, iż zamiar sprzedaży ww. działek zostanie ogłoszony w Internecie lub Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami zawrze z agencją nieruchomości (pośrednikiem) stosowaną umowę na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości/działek, zawarcie umowy z pośrednikiem w przedmiotowym przypadku należy uznać za typowe działanie w zakresie informowania potencjalnych nabywców o ofercie sprzedaży.

Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami nie będzie uzbrajał terenu, nie będzie ich ogradzał, ani nie będzie ponosił dodatkowych nakładów inwestycyjnych na te działki. Wnioskodawca oprócz ww. ogłoszeń nie będzie podejmował czynności marketingowych mających na celu sprzedaż nieruchomości.

Wnioskodawca nie występował i nie zamierza występować o pozwolenie na budowę dla sprzedawanych działek, Wnioskodawca nie będzie budował dróg wewnętrznych.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że Miejscowy Plan Zagospodarowania przestrzennego został uchwalony przez Radę Gminy. Uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego podejmuje rada gminy z własnej inicjatywy lub na wniosek burmistrza, prezydenta lub wójta. MPZP został uchwalony przez Radę Gminy dnia 27 maja 2014 r. Wnioskodawca i współwłaściciele nie wnioskowali o przystąpienie do uchwalenia planu.

Od momentu nabycia Wnioskodawca posiada nieruchomość w swoim majątku prywatnym nie była one przedmiotem dzierżawy/najmu itp., nie była ona też wykorzystywana w działalności gospodarczej. Nieruchomość nie jest zajmowana przez Wnioskodawcę. Po podziale Wnioskodawca zamierza wraz z pozostałymi współwłaścicielami sprzedać działki.

Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu/dzierżawy. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, które przeznaczone byłyby do sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości w celach zarobkowych.

Na pytanie Organu, czy nieruchomość (przed i po podziale), była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej (w tym rolniczej), jeśli tak, to jakiej i w jakim okresie, Wnioskodawca odpowiedział, że nie, nieruchomość nie była nigdy i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia żadnej działalności gospodarczej.

Współwłaścicieli obecnie jest czterech, Wnioskodawca posiada udział w nieruchomości w wysokości 4/30.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę działek (udziału w działkach), których Wnioskodawca jest współwłaścicielem, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług (VAT)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. A więc, przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową czyli stałą tj. że osoba nabywa majątek celem jego odsprzedaży i uzyskania z tego tytułu dochodu. Nie jest zatem działalnością handlową w rozumieniu ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, takie działanie mieści się bowiem w zakresie wykonywania prawa własności.

W świetle powyżej zacytowanych przepisów odnosząc je do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, należy uznać, iż z tytułu dokonanej sprzedaży udziału w działkach podatnik nie stanie się podatnikiem podatku VAT, a zatem sprzedaż przez podatnika udziału w działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Jak bowiem wynika z przedstawionego stanu faktycznego podatnik nabył udział w nieruchomości w wyniku darowizny od rodziców, a zatem nie nabył udziału w nieruchomości w celach inwestycyjnych. Tym samym, nie może być mowy o potraktowaniu planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży na równi z działalnością handlowców. Handlowiec bowiem najpierw kupuje, a następnie dokonuje sprzedaży towarów. W rozważanym przypadku nie dojdzie do takiej sekwencji czynności, gdyż Wnioskodawca nie kupił nigdy nieruchomości, które będą podlegały sprzedaży.

Wnioskodawca traktuje i wykorzystuje przedmiotowa nieruchomość jak zwykły majątek osobisty, prywatny. Nie wykorzystuje ich komercyjnie, tzn. nie przeznaczył jej na potrzeby działalności gospodarczej, w tym dzierżawy i wynajmu. Jednocześnie podkreślić należy, że Wnioskodawca nie podejmuje obecnie i nie planuje podejmować w przyszłości aktywnych działań, które odpowiadałyby swoim charakterem działaniom podejmowany przez profesjonalistów działających na rynku nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w przedmiocie sprzedaży nieruchomości (tzn. nie posiada wykształcenia w tym zakresie, nie odbył specjalistycznych kursów ani nie zajmował się zawodowo czynnościami związanymi ze sprzedażą nieruchomości). Dlatego zasadnym jest, aby sprzedażą zajął się pośrednik obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów inwestycyjnych na działkach przeznaczonych do sprzedaży, takich jak uzbrojenie terenu, czy wybudowanie drogi wewnętrznej. Nie będzie przeprowadzał także działań marketingowych, które miałyby na celu znalezienie potencjalnych zainteresowanych nabyciem nowopowstałych działek. Samo dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki nie powinno w żaden sposób wpływać na postrzeganie Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży w przyszłości działek. Podjęte w tym kierunku działania są bowiem działaniami racjonalnymi, podejmowanymi przez właściciela działki, który dąży do jej sprzedaży, czy to w całości, czy to w częściach. Wnioskodawca - tak samo jak uczyniłby to inny właściciel w jego sytuacji, który podjął decyzję o wyzbyciu się części prywatnego majątku - zdecydował się na podjęcie kroków zmierzających do podziału nieruchomości na mniejsze działki ułatwi dokonanie planowanej sprzedaży.

Jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10: "Z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawne C-155/94 Wellcome Trust, Rec.s. I 3013, pkt 32. Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawne Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami dokonał podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje będą następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Kierując się uwagami zawartymi w cytowanym wyroku TSUE nie można postrzegać podjętych przez Wnioskodawcę dotychczas działań oraz zamierzonych, jako rodzących skutki w podatku VAT. Wnioskodawca nie podjął się także wykonywania czynności, które odpowiadałyby działaniom przedsiębranym przez profesjonalistów działających na rynku sprzedaży działek.

Dlatego nie zachodzi tutaj przypadek, o jakim jest mowa w następującym fragmencie uzasadnienia ww. wyroku TSUE: "Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Podatnik w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku nieruchomości, nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Podatnik nie nabył terenu przeznaczonego pod zabudowę celem dalszej jego odsprzedaży, przedmiotem sprzedaży będzie udział w działkach - nieruchomości, którą otrzymał od rodziców. Podatnik nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie podejmuje i nie będzie podejmował marketingowych działań w przedmiocie zbycia nieruchomości wskazanej we wniosku, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podsumowując, podatnik planując sprzedaż działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, nie będzie działał w charakterze handlowca. Działania podejmowane przez podatnika (tj. podział działek itp.) należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, bowiem nie były one dokonywane w celu przygotowania działek do sprzedaży, a stanowiły czynności podejmowane w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb podatnika. Podatnik nie podejmował ani nie podejmuje żadnych aktywnych działań zmierzających do zwiększenia atrakcyjności dziełek celem ich sprzedaży, nie podejmował (i nie zamierza podejmować) szczególnych czynności marketingowy, nie dokonywał specjalnych czynności związanych z uzbrojeniem terenu, nie występował i nie zamierza występować o pozwolenie na budowę dla sprzedawanych działek. Należy zatem przyjąć, iż w niniejszym stanie faktycznym dostawa nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę stanowi czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, planując sprzedaż przedmiotowych działek podatnik korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Powyższe twierdzenie wynika z licznych interpretacji m.in. interpretacji z dnia 14 czerwca 2012 nr IBPP1/443-263/12/MS, interpretacji z dnia 17 maja 2011 nr IBPP1/443-489/11/ES, interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 listopada 2010 nr ILPP2/443-1308/10-4/SJ, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 lipca 2016 nr IPPP3/4512-393/16-2/ISK, czy Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2016 r. nr IPPP3/4512-255/16-2/WH.

W przywołanych interpretacjach organ wskazał:

"Z uwagi na powyższe należy zauważyć, że z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. ponoszenie nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, czyli np. uzbrojenie działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego terenu, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze (...) W konsekwencji należy stwierdzić, iż okoliczności sprawy nie wskazują, że sprzedaż działki nr 146 będzie stanowiła działalność gospodarczą. Zatem działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotową działkę nr 146 korzystać będzie z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług".

Przedstawione powyżej stanowiska wynika również z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE (C-180/10 oraz C-181/10 z 15 września 2011 r.) oraz orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 9 listopada 2012 r. (sygn. akt I FSK 3/12), z dnia 26 października 2012 r. (sygn. akt 2170/11), z dnia 21 września 2012 r. (sygn. akt. I FSK 1842/11).

W konsekwencji, należy stwierdzić, że dokonując planowanej sprzedaży Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka sprzedaż będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania. Wnioskodawca będzie dokonywał zbycia gruntów należących do majątku prywatnego, dlatego ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r.,poz. 380 z późn. zm.).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie, czy budowli (w prawie własności nieruchomości).

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegająca opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112.

Trybunał orzekł m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie gruntu nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od rodziców udział w nieruchomości gruntowej. Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami nieruchomości dokonał podziału ww. nieruchomości na kilkadziesiąt mniejszych działek budowalnych. Wszystkie działki są niezabudowane i położone są na terenie w całości objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zabudowa mieszkaniowa jednorodna wolnostojąca, działalność usługowa). Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony przez Radę Gminy dnia 27 maja 2014 r. Wnioskodawca i współwłaściciele nie wnioskowali o przystąpienie do uchwalenia planu. Od momentu nabycia Wnioskodawca posiada nieruchomość w swoim majątku prywatnym nie była one przedmiotem dzierżawy/najmu itp., nie była ona też wykorzystywana w działalności gospodarczej. Nieruchomość nie jest zajmowana przez Wnioskodawcę. Po podziale Wnioskodawca zamierza wraz z pozostałymi współwłaścicielami sprzedać działki. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu/dzierżawy. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, które przeznaczone byłyby do sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości w celach zarobkowych. Nieruchomość nie była nigdy i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia żadnej działalności gospodarczej. Współwłaścicieli obecnie jest czterech, Wnioskodawca posiada udział w nieruchomości w wysokości 4/30. W przyszłości może się okazać, iż ww. działki będą sprzedawane sukcesywnie, każda osobno lub wszystkie razem jednemu nabywcy. Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami nie będzie uzbrajał terenu, nie będzie ich ogradzał, ani nie będzie ponosił dodatkowych nakładów inwestycyjnych na te działki. Wnioskodawca oprócz ww. ogłoszeń nie będzie podejmował czynności marketingowych mających na celu sprzedaż nieruchomości. Wnioskodawca nie występował i nie zamierza występować o pozwolenie na budowę dla sprzedawanych działek, Wnioskodawca nie będzie budował dróg wewnętrznych.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia, czy z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę działek (udziału w działkach), których Wnioskodawca jest współwłaścicielem, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług (VAT).

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto działki, o których mowa we wniosku, nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej oraz nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych, co mogłoby wskazywać na ekonomiczne wykorzystanie gruntu.

Zatem w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek nabytych w drodze darowizny, Wnioskodawca nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wnioskodawca wskazał, że może się okazać, iż zamiar sprzedaży ww. działek zostanie ogłoszony w Internecie lub Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami zawrze z agencją nieruchomości (pośrednikiem) stosowaną umowę na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości/działek. Potwierdza to fakt, że Wnioskodawca nie zajmuje się profesjonalnie takimi czynnościami i dlatego też ww. działań nie można uznać za zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się w sposób specjalistyczny obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością. Zatem powyższe działania, które zamierza podjąć Wnioskodawca należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Wnioskodawca, dokonując sprzedaży udziałów w działkach będących przedmiotem wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w działkach opisanych we wniosku nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca, w związku z tą dostawą będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniał przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że przed dokonaniem sprzedaży nie będzie podejmował działań wykraczających poza zakres zarządu majątkiem prywatnym.

Reasumując, sprzedaż udziału w działkach w okolicznościach opisanych we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednakże wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla współwłaścicieli sprzedawanych gruntów.

Należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Należy zatem wskazać, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono przy założeniu, iż faktycznie Wnioskodawca, nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.