2461-IBPP3.4512.571.2016.2.SR - Ustalenie wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 23 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 14 listopada 2016 r. (data wpływu 18 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich, a także braku wpływu poziomu dochodowości na konieczność stosowania tzw. prewspółczynnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich, a także braku wpływu poziomu dochodowości na konieczność stosowania tzw. prewspółczynnika. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 listopada 2016 r. (data wpływu 18 listopada 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 4 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP3.4512.571.2016.1.SR.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 14 listopada 2016 r. przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

....Komunalne (dalej: "...", "Wnioskodawca") są jednostką budżetową w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawca został powołany w celu realizacji zadań Miasta (dalej: "Miasto"), związanych przede wszystkim z utrzymaniem dróg, ulic, placów i mostów na terenie Miasta, a także utrzymaniem i wymianą znaków, sygnałów oraz urządzeń ostrzegawczo-zabezpieczających na drogach, chodnikach i ścieżkach rowerowych. Dodatkowo, Wnioskodawca jest odpowiedzialny za utrzymanie czystości na terenie Miasta oraz usuwanie pojazdów z dróg publicznych w przypadkach określonych w ustawie - Prawo o ruchu drogowym.

W powyższym zakresie, Wnioskodawca realizuje swoje zadania statutowe niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W wyjątkowych tylko sytuacjach, Wnioskodawca wystawia faktury z wykazaną stawką VAT 23%, w związku z wynajmem podmiotom zewnętrznym sprzętu drogowego.

Pomimo tego, że znaczna część działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę znajduje się poza zakresem podatku VAT, w ich strukturze organizacyjnej znajdują się także działy, które prowadzą odpłatną działalność opodatkowaną VAT - są to dział parkingów, dział targowisk oraz dział gospodarki odpadami.

W przypadku parkingów i targowisk, Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu świadczonych usług parkingowych, a także dzierżawy pawilonów targowych oraz opłaty rezerwacyjnej miejsc na targowisku. Natomiast w odniesieniu do gospodarki odpadami - w zarządzie Wnioskodawcy znajduje się gminny punkt odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu, gdzie wszystkie przyjęte odpady (zarówno gruz jak i towary niebezpieczne) są następnie sprzedawane do firm zewnętrznych. Sprzedaż gruzu opodatkowana jest podatkiem VAT na zasadach ogólnych, natomiast w odniesieniu do sprzedaży towarów niebezpiecznych zastosowanie znajduje mechanizm odwrotnego obciążenia.

Dodatkowo, Wnioskodawca jest również odpowiedzialny za utrzymywanie szaletów miejskich, które także przeznaczone są do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT - za korzystanie z nich pobierane są każdorazowo opłaty.

Należy podkreślić, że infrastruktura przynależąca do wspomnianych powyżej działów (tj. parkingi, targowiska, punkt odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz szalety), wykorzystywana jest wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. W żadnym stopniu nie służy ona czynnościom znajdującym się poza zakresem ustawy o VAT.

W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca ponosi wydatki na nabycia towarów i usług od podmiotów zewnętrznych. Wydatki te wiążą się w szczególności z:

* zakupem mediów do posiadanych obiektów (woda, energia elektryczna oraz ciepło),

* zakupem maszyn służących do utrzymania dróg oraz przeznaczonych do nich paliw,

* przechowywaniem samochodów usuniętych z dróg publicznych,

* ogólnymi kosztami funkcjonowania biura (np. nabyciem materiałów biurowych, obsługą prawną itp.).

Należy także zaznaczyć, że Wnioskodawca jest w stanie dokonać przyporządkowania każdego wydatku osobno do poszczególnych działów swojej działalności.

Z uwagi na posiadaną formę prawną, Wnioskodawca pobrane dochody odprowadza na rachunek budżetu Miasta (jednocześnie pokrywając swoje wydatki bezpośrednio z budżetu). Wnioskodawca pragnie wskazać, iż możliwa jest sytuacja, w której roczne przychody z tytułu prowadzonej przez jednostkę działalności są niższe niż koszty jej prowadzenia. W takim wypadku nadwyżka wydatków pokrywana jest z budżetu Miasta.

W zakresie zakupów wymienionych w pytaniu 1 wezwania tj. maszyn służących do utrzymania dróg oraz przeznaczonych do nich paliw, wydatków związanych z przechowywaniem samochodów usuniętych z dróg publicznych oraz ogólnych kosztów funkcjonowania biura Wnioskodawca pragnie wskazać, iż wykorzystywane one są zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej.

W przypadku zakupu mediów do posiadanych obiektów, Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, iż:

* w przypadku mediów związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich - jest w stanie przyporządkować je do działalności gospodarczej;

* w przypadku mediów związanych ze wszystkimi pozostałymi obiektami - jest w stanie powiązać je z działalnością pozostającą poza zakresem VAT;

* w przypadku biura Wnioskodawcy - wydatki te wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej;

W przypadku zakupu maszyn służących do utrzymania dróg oraz przeznaczonych do nich paliw, Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, iż służą one przede wszystkim utrzymywaniu dróg (a więc czynności poza działalnością gospodarczą), jednak w sporadycznych przypadkach są one także wynajmowane podmiotom zewnętrznym, co dokumentowane jest fakturami VAT ze stawką 23%. Tak więc Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać zakupu maszyn wyłącznie do działalności opodatkowanej lub poza VAT.

W przypadku przechowywania samochodów usuniętych z dróg publicznych, Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, iż czynność ta wykonywana jest w ramach władztwa publicznego (poza VAT). Mogą jednak zdarzyć się sytuacje, w których właściciel pojazdu nie odbierze go w ciągu 6 miesięcy - wtedy następuje jego przepadek i sprzedaż, co dokumentowane jest fakturą VAT. Tak więc w momencie poniesienia wydatków związanych z przechowywaniem samochodów usuniętych z dróg publicznych, Wnioskodawca co do zasady nie jest w stanie dokonać ich przyporządkowania wyłącznie do czynności opodatkowanych lub wyłącznie poza podatkiem VAT.

W przypadku ogólnych kosztów funkcjonowania biura (w tym także zakupów mediów), Wnioskodawca nie jest w stanie dokonać przyporządkowania poszczególnych wydatków odrębnie do działalności opodatkowanej lub poza VAT.

W zakresie ww. zakupów, do działalności innej niż działalność gospodarcza Wnioskodawca jest w stanie przypisać w całości jedynie zakupy mediów do obiektów innych niż parkingi, targowiska, punkt odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu, szaletów miejskich oraz biura Wnioskodawcy.

W związku z przechowywaniem samochodów usuniętych z dróg publicznych, Wnioskodawca ponosi koszty transportu lawetą pojazdu na parking, koszty wyceny pojazdu przez rzeczoznawcę oraz inne koszty ogólne związane z funkcjonowaniem jednostki pośrednio związane z tym typem aktywności. Wydatków tych Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować w całości do działalności innej niż działalność gospodarcza, ze względu na okoliczności przedstawione w odpowiedzi na pytanie 1.

Na pytanie Organu "Czy w związku z działami parkingów, targowisk, gospodarki odpadami oraz działalnością związaną z utrzymaniem szaletów miejskich Wnioskodawca osiąga wyłącznie obroty opodatkowane podatkiem VAT?", Wnioskodawca odpowiedział, że w związku z powyżej wymienionymi rodzajami działalności Wnioskodawca osiąga wyłącznie obroty opodatkowane podatkiem VAT (nie osiąga obrotów zwolnionych z opodatkowania).

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić zakupy związane wyłącznie z prowadzeniem parkingów, targowisk, gospodarki odpadami oraz utrzymaniem szaletów miejskich?", Wnioskodawca podał, że w odniesieniu do powyżej wymienionych rodzajów działalności Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić zakupy związane wyłącznie z nimi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 listopada 2016 r.):

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich?

2. Czy ze względu na brak odpowiedniego poziomu dochodowości działalności Wnioskodawcy, w związku z czym nadwyżka wydatków nad przychodami pokrywana jest z budżetu Miasta, po stronie Wnioskodawcy powstaje konieczność stosowania prewspółczynnika w zakresie wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 listopada 2016 r.):

Ad. 1.

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a Ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak odpowiedniego poziomu dochodowości działalności Wnioskodawcy, w związku z czym nadwyżka wydatków nad przychodami pokrywana jest z budżetu Miasta, nie ma wpływu na konieczność stosowania prewspółczynnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok TSUE C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła. W związku z ww. wyrokiem nr

C-276/14, Ministerstwo Finansów wydało Komunikaty, w których stwierdzono, że mając na uwadze rozstrzygnięcie TSUE zakłada się obowiązkowe "scentralizowanie" w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Jednocześnie wskazano, że stosowany obecny model rozliczeń do momentu obowiązkowego scentralizowania nie będzie kwestionowany. Mając powyższe na uwadze oraz wystosowane przez Ministerstwo Finansów komunikaty w sprawie objętej ww. wyrokiem TSUE, Organ udziela odpowiedzi na złożony wniosek.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), dalej ustawa, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie musi być - co do zasady - prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym podatnikami VAT są również samorządowe jednostki organizacyjne, realizujące zadania publiczne, przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności wykonywane przez tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności, czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca jest jednostką budżetową, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. W strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy znajdują się działy, które prowadzą odpłatną działalność opodatkowaną VAT - są to dział parkingów, dział targowisk oraz dział gospodarki odpadami. Dodatkowo, Wnioskodawca jest również odpowiedzialny za utrzymywanie szaletów miejskich, które także przeznaczone są do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT. Infrastruktura przynależąca do wspomnianych powyżej działów wykorzystywana jest wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej i w żadnym stopniu nie służy ona czynnościom znajdującym się poza zakresem ustawy o VAT. Wnioskodawca wskazał również, że z uwagi na posiadaną formę prawną, Wnioskodawca pobrane dochody odprowadza na rachunek budżetu Miasta (jednocześnie pokrywając swoje wydatki bezpośrednio z budżetu). Wnioskodawca wskazał, że możliwa jest sytuacja, w której roczne przychody z tytułu prowadzonej przez jednostkę działalności są niższe niż koszty jej prowadzenia. W takim wypadku nadwyżka wydatków pokrywana jest z budżetu Miasta.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich, oraz czy na konieczność stosowania prewspółczynnika w zakresie wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich będzie miał wpływ brak odpowiedniego poziomu dochodowości działalności Wnioskodawcy, w związku z czym nadwyżka wydatków nad przychodami pokrywana jest z budżetu Miasta.

Jak wskazano powyżej, powołane przepisy art. 86 ust. 2a-2 h ustawy mają zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Wyłącznie w takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

A zatem w przypadku zakupów, które podatnik jest w stanie jednoznacznie przyporządkować wyłącznie do działalności gospodarczej (od których przysługuje odliczenie na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) nie jest zobowiązany do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast w przypadku zakupów towarów i usług mających związek zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności innej niż gospodarcza, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, znajdą zastosowanie zasady odliczania podatku naliczonego określone w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei w przypadku zakupów związanych wyłącznie z działalnością inną niż gospodarcza prawo to w ogóle nie przysługuje.

Wprawdzie z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić zakupy związane wyłącznie z prowadzeniem parkingów, targowisk, gospodarki odpadami oraz utrzymaniem szaletów miejskich, a zatem jest w stanie przyporządkować je do celów wykonywanej działalności gospodarczej. Jednakże z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów i usług (ogólne koszty funkcjonowania biura), które wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej. Nie ulega wątpliwości, że ogólne koszty funkcjonowania biura związane są również z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że w odniesieniu do wydatków związanych z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich, które Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować do celów wykonywanej działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w odniesieniu do ogólnych kosztów funkcjonowania biura, których Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać w całości do działalności gospodarczej, a które niewątpliwie związane są również z parkingami, targowiskami, punktem odbioru towarów niebezpiecznych i gruzu oraz utrzymaniem szaletów miejskich, znajdzie zastosowanie art. 86 ust. 2a ustawy. Tym samym w odniesieniu do ogólnych kosztów funkcjonowania biura Wnioskodawca w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu będzie zobowiązany do zastosowania art. 86 ust. 2a i następne ustawy.

Ponadto należy wskazać, że bez wpływu na konieczność stosowania prewspółczynnika pozostaje fakt, że w przypadku braku odpowiedniego poziomu dochodowości działalności Wnioskodawcy, nadwyżka wydatków nad przychodami pokrywana jest z budżetu Miasta.

Jak bowiem wyjaśniono powyżej, przepisy art. 86 ust. 2a-2 h ustawy mają zastosowanie wyłącznie w okolicznościach, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy tj. w przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. Należy podkreślić, że obowiązek stosowania art. 86 ust. 2a ustawy nie zależy od poziomu dochodowości podatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w którym wskazano, że Wnioskodawca realizuje czynności statutowe niepodlegające opodatkowaniu. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego, w szczególności w przypadku scentralizowania rozliczeń przez Miasto ze swoimi jednostkami organizacyjnymi oraz utraty statusu podatnika przez. Komunalne.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.