2461-IBPP3.4512.567.2016.1.EJ - Zastosowanie u.p.t.u. do sprzedaży udziału w zespole składników tworzących przedsiębiorstwo.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu w dniu 22 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania ustawy o podatku od towarów i usług do sprzedaży udziału w zespole składników tworzących przedsiębiorstwo oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania ustawy o podatku od towarów i usług do sprzedaży udziału w zespole składników tworzących przedsiębiorstwo oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 6 maja 1985 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: "Wytwórnia...". Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Ponadto Wnioskodawca w zakresie podatku dochodowego wybrał opodatkowanie 19% stawką (podatek liniowy zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Od momentu rozpoczęcia ww. działalności do dnia 1 czerwca 2012 r. Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim, a firma była majątkiem jego i jego żony powstałym na zasadzie wspólnoty ustawowej małżeńskiej. Prowadzeniem działalności firmy Wnioskodawca zajmował i zajmuje się osobiście. W 2012 r. zmarła żona Wnioskodawcy i zgodnie z jej testamentem oraz Aktem Poświadczenia dziedziczenia spadek po zmarłej nabył wprost w całości syn Wnioskodawcy i jego żony - M.W., który spadek ten przyjął. W skład spadku weszły m.in. 1/2 części nieruchomości położonej w miejscowości N. składająca się z działek o łącznej powierzchni 0,52 ha oraz z działki o powierzchni 1,34 ha, udział 1/2 części budynków ww. Wytwórni... oraz udział w 1/2 części ww. Wytwórni....

W związku z powyższym syn M.W. stał się w 2012 r. właścicielem udziałów w składnikach majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności - Wytwórni.... W 2015 r. w celu zabezpieczenia własnych interesów, jak również dokonania zabezpieczenia swojej przyszłości, Wnioskodawca umową dożywocia przekazał swój udział w nieruchomościach synowi M.W.

W związku z powyższym, syn M.W. stał się właścicielem nieruchomości Wytwórni.... Obecnie ze względu na wiek oraz stan zdrowia, Wnioskodawca zamierza sprzedać synowi M.W. prowadzoną obecnie działalność gospodarczą, czyli ww. Wytwórnię Chemiczną, w której syn posiada udziały na podstawie powyżej opisanego spadkobrania i umowy dożywocia. Syn po nabyciu Wytwórni, będzie prowadził ją w tej samej siedzibie i pod tą samą nazwą (zmianie ulegnie jedynie imię przedsiębiorcy oraz NIP, co jest niezbędne z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności). W skład przedsiębiorstwa wejdzie zespół podległych pracowników - na podstawie art. 231 § 1 Kodeksu pracy, 1/2 udziału w środkach trwałych, 1/2 wytworzonych produktów, 1/2 towarów i surowców, wiedza w zakresie technologii produkcji, obowiązujące regulaminy i wytyczne, umowy z dostawcami, klientami, bankami dotyczące spłat kredytów, koncesje, licencje i zezwolenia, zobowiązania wobec dostawców oraz należności od odbiorców. Przedmiotem umowy sprzedaży będzie przedsiębiorstwo rozumiane zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Mianowicie będzie to zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy do sprzedaży udziału w zespole składników tworzących przedsiębiorstwo - Wytwórnię nie będzie miała zastosowania ustawa o podatku od towarów i usług?

2. Czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do korekty połowy podatku naliczonego od zakupów środków trwałych, materiałów, towarów i wytworzonych produktów w związku ze sprzedażą 1/2 swojego udziału w tych składnikach?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1

Wnioskodawca uważa, że do sprzedaży udziału w zespole składników tworzących przedsiębiorstwo - Wytwórnię nie będzie miała zastosowania ustawa o podatkach od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 2 pkt 27e cyt. ustawy przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania.

Z kolei, w myśl definicji przedsiębiorstwa zawartej w Kodeksie cywilnym w art. 55¹ przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Użyte przez ustawodawcę słowo "w szczególności" wskazuje, że nie wszystkie wymienione składniki są konieczne do tego, aby powstało przedsiębiorstwo. Ustawodawca wskazuje, że składniki majątkowe nie mogą być przypadkowe, a mają stanowić "zespół" czyli być ze sobą powiązane tak, by móc realizować funkcję, do której zostały powołane. Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego w brzmieniu "czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych" daje możliwość zbywcy sprzedaży nie wszystkich składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Jednakże nadal te składniki, które będą przedmiotem zbycia mają tworzyć ów wymagany "zespół", czyli być ze sobą powiązane. Wnioskodawca nie może sprzedać wszystkich składników synowi, gdyż syn nabył już w drodze spadkobrania udział wynoszący 1/2 Wytwórni. Zatem Wnioskodawca może zbyć 1/2 udziału składników wykazanych w remanencie. Niemniej jednak składniki te będą stanowić taki zespół składników, który umożliwi prowadzenie działalności gospodarczej o tym samym profilu, czyli takiej, która będzie kontynuacją firmy prowadzonej obecnie przez Wnioskodawcę, a następnie przez syna Wnioskodawcy M.W.

Ad. 2

Wnioskodawca jest zdania, że nie będzie zobowiązany do korekty połowy podatku naliczonego od zakupów środków trwałych, materiałów, towarów i wytworzonych produktów w związku ze sprzedażą 1/2 swojemu udziału w tych składnikach, gdyż zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnioskodawca nie może (nie jest uprawniony) sprzedać wszystkich składników synowi, gdyż syn nabył już w drodze spadkobrania udział wynoszący 1/2 Wytwórni. Niemniej jednak składniki te będą stanowić taki zespół składników, który umożliwi prowadzenie działalności gospodarczej o tym samym profilu, czyli takiej, która będzie kontynuacją firmy prowadzonej obecnie przez Wnioskodawcę, a następnie przez syna Wnioskodawcy M.W.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zaznaczyć, że czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że aby wykonywaną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług, to istotne jest, aby podmiot wykonujący ją działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, "zbycie" obejmuje wszelkie czynność, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że o tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 30 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 540/08). Ponadto - wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 355/08 - sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo jako przedmiot musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Zatem - stosownie do powołanych orzeczeń - zbycie przedsiębiorstwa winno być oceniane w każdej takiej czynności indywidualnie. Przy czym podstawą takiej oceny - a więc podstawą uznania czy mamy do czynienia z przeniesieniem przedsiębiorstwa - nie może być wartość wnoszonych składników lub elementów. Ponadto, kryterium uznania za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa przenoszonych składników jest ich zorganizowany charakter, dzięki któremu mogą one realizować zadania gospodarcze. Kluczowa zatem jest ich wzajemna funkcjonalność oraz organizacyjna odrębność. Wskazać także należy, że muszą być to składniki zarówno materialne, jak i niematerialne ściśle związane z przedsiębiorstwem. Przy czym sama czynność przeniesienia przedsiębiorstwa dotyczy głównie kompletnego objęcia fizycznych elementów umożliwiających określone działanie, a jeśli z taką działalnością związane są także składniki niematerialne wówczas także i one winny zostać przeniesione na nowego nabywcę.

Ponadto, jak stwierdzono w orzeczeniu z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt C-497/01, zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga, aby wszystkie aktywa przekazane podatnikowi były używane dla celów związanych z jego transakcjami podlegającymi opodatkowaniu. W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia spod działania ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz, ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.

Z powyższego wyroku jasno wynika, iż warunkiem wyłączenia spod działania ustawy zbycia przedsiębiorstwa jest kontynuacja działalności przez nabywcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w zespole składników tworzących przedsiębiorstwo.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy - Kodeks cywilny. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Współwłaścicielom przysługują idealne udziały we wspólnym prawie własności. Współwłasność przedstawia się zatem jako prawo własności składające się z zespolonych udziałów (Edward Gniewek, "Kodeks cywilny. Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe". Komentarz, Zakamycze 2001, komentarz do art. 195).

W konsekwencji współwłasność nie cechuje się fizycznym rozgraniczeniem własności w określonej rzeczy. Nie można przypisać jej określonego fizycznego składnika w rzeczy wspólnej.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie czy budowli (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu lub budowli należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać synowi prowadzoną obecnie działalność gospodarczą, czyli Wytwórnię Chemiczną. Działalność gospodarcza prowadzona jest na bazie składników materialnych, które częściowo są własnością cywilnoprawną syna (syn posiada udziały oraz własność nieruchomości na podstawie spadkobrania i umowy dożywocia). Syn po nabyciu Wytwórni będzie prowadził ją w tej samej siedzibie i pod tą samą nazwą (zmianie ulegnie jedynie imię przedsiębiorcy oraz NIP). W skład przedsiębiorstwa wejdzie zespół podległych pracowników - na podstawie art. 231 § 1 Kodeksu pracy, 1/2 udziału w środkach trwałych, 1/2 wytworzonych produktów, 1/2 towarów i surowców, wiedza w zakresie technologii produkcji, obowiązujące regulaminy i wytyczne, umowy z dostawcami, klientami, bankami dotyczące spłat kredytów, koncesje, licencje i zezwolenia, zobowiązania wobec dostawców oraz należności od odbiorców.

Zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Fakt, że Wnioskodawca i syn są cywilnoprawnymi współwłaścicielami nieruchomości i ruchomości nie stanowi o tym, że Wnioskodawca nie posiada przedsiębiorstwa.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przekazanie cywilnoprawnej własności ułamkowej części przedsiębiorstwa nie skutkuje jakąkolwiek ingerencją w fizyczną (materialną) sferę przedsiębiorstwa, tak w sensie organizacyjnym, finansowym czy funkcjonalnym. Zmienią się jedynie stosunki własnościowe, tj. właścicielem przedsiębiorstwa stanie się syn Wnioskodawcy. W wyniku sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału w zespole składników tworzących przedsiębiorstwo, przedsiębiorstwo nadal pozostanie całością łącznie z pracownikami, umowami z dostawcami, klientami, bankami, koncesjami, licencjami i zezwoleniami, zobowiązaniami wobec dostawców oraz należnościami od odbiorców. Co istotne, nabywca części ułamkowej przedsiębiorstwa będzie kontynuował dotychczasową działalność gospodarczą w tej samej siedzibie i pod tą samą nazwą.

W konsekwencji należy stwierdzić, że ze strony Wnioskodawcy dojdzie do zbycia zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na przedsiębiorstwo na rzecz nabywcy (syna), który stanie się jedynym właścicielem przedsiębiorstwa i będzie kontynuował dotychczasową działalność gospodarczą, podlega wyłączeniu spod działania ustawy o podatku VAT na podstawie art. 6 pkt 1 tejże ustawy.

Zatem dostawa udziału w zespole składników majątkowych tworzących przedsiębiorstwo na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, jest czynnością niepodlegającą zapisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawodawca na gruncie podatku od towarów i usług wprowadził regulacje szczególne związane z przypadkiem zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W stosunku do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa przepisów ustawy nie stosuje się na podstawie art. 6 pkt 1, natomiast korekta podatku naliczonego określona w art. 91 ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Konsekwencją takiej konstrukcji jest realizacja możliwości stworzonej przez art. 19 Dyrektywy 2006/112, stanowiącej, że nabywca przedsiębiorstwa jest następcą prawnym (w odniesieniu do rozliczeń podatku VAT) zbywcy. Konstrukcja ta wprowadza zasadę sukcesji nabywcy przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po podmiocie, który wcześniej zbył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Skutkiem tego następstwa jest przeniesienie na nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa zasad dotyczących opodatkowania VAT, na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą przedsiębiorstwa, zatem w stosunku do Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie przepis art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty połowy podatku naliczonego od zakupu środków trwałych, materiałów, towarów i wytworzonych produktów, które staną się przedmiotem dostawy na rzecz syna Wnioskodawcy, kontynuującego działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.