2461-IBPP2.4512.985.2016.2.KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 grudnia 2016 r. (data wpływu 14 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 6 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) i z 16 lutego 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej nieruchomości w zamian za odszkodowanie,

* momentu powstania obowiązku podatkowego,

* zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie,

* ustalenia czy w przypadku, gdy czynność dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania to będzie miało to wpływ na prawo do odliczenia podatku naliczonego

- jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej nieruchomości w zamian za odszkodowanie,

* momentu powstania obowiązku podatkowego,

* zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie,

* ustalenia czy w przypadku, gdy czynność dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania, to będzie miało to wpływ na prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 30 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPP2.4512.985.2016.1.KO oraz pismem z 16 lutego 2017 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

A jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Urząd Wojewódzki pismem z dnia 29 sierpnia 2016 r. działając na podstawie art. 11f ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2031) zawiadomił zainteresowane strony w tym A, że na wniosek Zarządu Województwa została wydana decyzja z dnia 29 sierpnia 2016 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. "Rozbudowa" Następnie pismem z dnia 19 września 2016 r. Wojewoda działając na podstawie art. 61 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych zawiadomił A, że zostało wszczęte postępowanie w sprawie o ustalenie i wypłatę odszkodowania za prawo własności oraz prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w J. oznaczonej jako działka nr 1867/305, która powstała z podziału działki nr 1867/221. Jak wynika z dalszej treści zawiadomienia nieruchomość oznaczona jako działka 1867/305 została objęta ww. decyzją Województwa z dnia 29 sierpnia 2016 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Nieruchomość oznaczona jako działka 1867/20 w obrębie której wydzielona została nieruchomość oznaczona jako działka 1867/305 będąca przedmiotem postępowania o ustalenie i wypłatę odszkodowania została przez A nabyta nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste na mocy decyli Wojewody z dnia 19 lipca 1994 r. znak (kserokopia decyzji w załączeniu do wniosku). Ww. decyzja Wojewody została wydana po rozpatrzeniu odwołania A od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia 25 lutego 1993 r. (kserokopia decyzji w załączeniu do wniosku). Decyzją z dnia 19 lipca 1994 r. znak Wojewoda uchylił w części decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia 25 lutego 1993 r. i orzekł we własnym zakresie odnośnie oddania A nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste nieruchomości oznaczonej jako działka 1867/20, jednocześnie w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejowego. Nieruchomość oznaczona jako działka 1867/20 w dniu oddania w wieczyste użytkowania A była zabudowana budynkami i budowlami zgodnie z treścią załączonego do niniejszego wniosku zawiadomienia z dnia 1 października 1994 r. Sądu Rejonowego Wydział Ksiąg Wieczystych o urządzeniu nowej księgi wieczystej i dokonanych w niej wpisach. Budynki i budowle znajdujące się na działce 1867/20 zostały A sprzedane na mocy ww. decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia 25 lutego 1993 r. za cenę odpowiadającą nakładom poniesionym przez A na ich wybudowanie, których wysokość została zaliczona na poczet ceny sprzedaży (kserokopia oświadczenia z dnia 15 lutego 1993 r. o poniesionych przez A nakładach w załączeniu do wniosku). Wobec wydzielenia będącej przedmiotem postępowania o ustalenie odszkodowania działki 1816/305 na działce tej znalazły się hangar samolotowy konstrukcji stalowej wraz z dobudówką warsztatową trwale z gruntem związane, budynek administracyjny murowany również trwale z gruntem związany oraz część placu utwardzonego (asfaltowy) znajdującego się bezpośrednio przez hangarem (do niniejszego wniosku dołączamy mapkę poglądową na której zaznaczono kolorem czerwonym linię podziału dla wydzielania działki nr 1816/305, hangar oraz budynek administracyjny oznaczony na mapce jako barak oraz plac asfaltowy zaznaczony linią przerywaną). Zarówno hangar jak i budynek administracyjny stanowiły w A środki trwałe, które podlegały amortyzacji od wartości początkowych stanowiących ich cenę nabycia, tj. ceny za jaką zostały nabyte zgodnie z decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia 25 lutego 1993 r. Ponadto również grunt z którego została wydzielona działka nr 1867/305 (prawo wieczystego użytkowania gruntu) był zaliczony przez A do jego środków trwałych, używanych na potrzeby działalności A. Należy zaznaczyć, że A zarówno w przypadku hangaru jak i budynku administracyjnego znajdujących się na działce nr 1867/305 nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał by prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedynymi wydatkami jakie poniósł A po nabyciu ww. hangaru i budynku administracyjnego były wydatki na malowanie dachu hangaru, jednakże wydatki te były znacznie niższe niż 30% wartości początkowej hangaru. Cześć powierzchni hangaru była przez A wynajmowana podmiotom oraz osobom prywatnym dla przechowywania ich sprzętu lotniczego. Również budynek administracyjny był przez A wynajmowany. Jednakże należy wskazać iż oddanie w najem miało miejsce zarówno w przypadku powierzchni hangarowych jak i budynku administracyjnego wiele lat temu. Jak wynika z dokumentacji posiadanej przez A pierwsze umowy najmu zarówno hangaru jak i budynku administracyjnego i oddanie ich w najem miało miejsce ponad 10 lat temu. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż całość przychodów uzyskanych z wynajmu A przeznaczał na swoją działalność statutową.

Pismem z 6 lutego 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

W związku z nieścisłościami co do oznaczenia działki Wnioskodawca wyjaśnia, iż w każdym z wymienionych w wezwaniu przypadków chodzi o działkę oznaczoną jako działka nr 1867/305 zabudowaną hangarem samolotowym konstrukcji stalowej wraz z dobudówką warsztatową, budynkiem administracyjnym oraz placem utwardzonym (asfaltowym).

Ad. 1

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.) przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Posadowiony na działce nr 1867/305 będącej przedmiotem zapytania hangar wraz z przybudówką warsztatową jest trwale z gruntem związany, posiada fundamenty i dach oraz jest wydzielony w określonej przestrzeni, wobec powyższego zdaniem A spełnia definicję budynku zawartą w wyżej przytoczonym art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane.

Ponadto zgodnie z art. 3 pkt 3 powołanej wyżej ustawy - Prawo budowlane przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Dalej art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane stwierdza, iż ilekroć w ustawie jest mowa o urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne, związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Plac utwardzony (asfaltowy) znajduje się bezpośrednio przed drzwiami hangaru i umożliwia jego użytkowanie zgodnie z jego przeznaczeniem (możliwość kołowania i wykołowania z hangaru przechowywanego w hangarze sprzętu lotniczego). Pozostała część będącego przedmiotem dostawy placu utwardzonego (asfaltowego) bezpośrednio przylega do budynku administracyjnego i umożliwia z kolei użytkowanie tego budynku zgodnie z jego przeznaczeniem. Wobec powyższego zdaniem A zarówno część placu utwardzonego (asfaltowego) przylegająca bezpośrednio do drzwi hangaru jak i pozostała część placu utwardzonego (asfaltowego) przylegająca bezpośrednio do budynku administracyjnego są urządzeniami technicznymi (budowlami) związanymi z obiektem budowlanym (hangarem) oraz obiektem budowlanym w postaci budynku administracyjnego zapewniającymi możliwość użytkowania tych obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Ad. 2

A wszystkie obiekty budowlane będące obecnie własnością A, w tym hangar samolotowy wraz z dobudówką, budynek administracyjny oraz plac utwardzony przed hangarem i budynkiem administracyjnym budował we własnym zakresie. Po działaniach II wojny światowej obiekty A były w zgliszczach. Odbudowę obiektów A rozpoczęto od odbudowy hangaru co miało miejsce od 1948 r. Jak wynika z zachowanych w A dokumentów w 1950 r. hangar już funkcjonował, a więc rozpoczęcie używania hangaru przez A poprzez przechowywanie w nim sprzętu lotniczego będącego własnością A miało już miejsce w 1950 r. Jednocześnie brak jest możliwości ustalenia dokładnego dnia w którym A zaczął użytkować hangar samolotowy. Jak wynika z zachowanych dokumentów w latach 1950-52 wybudowano budynek administracyjny jak również dobudówkę do hangaru. Niezwłocznie po wybudowaniu zarówno budynek administracyjny jak i dobudówka do hangaru zostały przyjęte do użytkowania przez A. W latach 80 tych, jak wynika z zachowanych dokumentów budynek administracyjny A powiększono przez dobudowanie 2 pomieszczeń. Również w latach 80 tych powiększono o jedno przęsło hangar samolotowy. Również w latach 80 tych powstały przed hangarem i budynkiem administracyjnym place utwardzone (asfaltowe). Z powyższego wynika, że bez wątpliwości pod koniec lat 80 tych lub wcześniej zarówno hangar samolotowy wraz z dobudówką, budynek administracyjny oraz place utwardzone przed hangarem i budynkiem administracyjnym były użytkowane przez A.

Ad. 3

Plac utwardzony przed hangarem oraz budynkiem administracyjnym, ani żadna jego część nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Ad. 4

A zawierał następujące umowy najmu dotyczące hangaru samolotowego oraz budynku administracyjnego:

* na podstawie umowy z 25 maja 1972 r. w okresie od 1 grudnia 1972 do 31 grudnia 1988 r. wynajem części pomieszczeń biurowych w budynku administracyjnym oraz części powierzchni hangaru dla Ośrodka,

* na podstawie umowy z 25 maja 1976 r. w okresie od 1 czerwca 1976 r. do 31 grudnia 1977 r. wynajem dla Ośrodka części powierzchni hangaru (400 m²),

* na podstawie umowy z 1 stycznia 1989 r. w okresie od 1 stycznia 1989 r. do 31 grudnia 1998 r. wynajem dla Wo części pomieszczeń biurowych w budynku administracyjnym oraz części powierzchni w hangarze,

* na podstawie umowy z 29 stycznia 1999 r. w okresie od 29 stycznia 1999 r. do 30 września 2006 r. wynajem dla B części pomieszczeń biurowych w budynku administracyjnym oraz części powierzchni w hangarze,

* na podstawie umowy z 30 września 2009 r. w okresie od 30 września 2009 r. do 31 grudnia 2014 r. wynajem dla R pomieszczeń biurowych w budynku administracyjnym oraz części powierzchni w hangarze.

Ad. 5

A nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym placów utwardzonych (asfaltowych) znajdujących przed hangarem samolotowym oraz budynkiem administracyjnym, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ad. 6

Nie dotyczy.

Ad. 7

Nie dotyczy.

Ad. 8

Plac utwardzony przed budynkiem hangaru oraz budynkiem administracyjnym był wykorzystywany wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast hangar samolotowy oraz budynek administracyjny ze względu, iż w różnych wskazanych wyżej okresach były w części powierzchni wynajmowane, w tym zakresie i okresach wykorzystywane były zarówno na cele działalności zwolnionej z VAT jak i opodatkowanej.

Ad. 9

Plac utwardzony przed hangarem samolotowym oraz plac utwardzony przed budynkiem administracyjnym zostały zaliczone przez A na podstawie przepisów o podatku dochodowym od 1992 r. do środków trwałych A podlegających amortyzacji.

Ad. 10

Hangar samolotowy wraz z dobudówką warsztatową, budynek administracyjny i plac utwardzony przed hangarem oraz budynkiem administracyjnym były przez A w sposób nieprzerwany używane na potrzeby jego działalności.

W piśmie z 16 lutego 2017 r. Wnioskodawca wskazał:

W uzupełnieniu do pisma z dnia 6 lutego 2017 r. stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 30 stycznia 2017 r. o uzupełnienie wniosku z dnia 8 grudnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, sygn. sprawy 2461-IBPP2.4512.985.2016.KO A wyjaśnia co następuje:

W ww. piśmie, w punkcie "Ad.1" błędnie stwierdzono, że część placu utwardzonego (asfaltowego) przylegająca do drzwi hangaru jak i pozostała część placu utwardzonego (asfaltowego) przylegająca bezpośrednio do budynku administracyjnego są urządzeniami technicznymi związanymi z obiektem budowlanym (hangarem) oraz obiektem budowlanym w postaci budynku administracyjnego.

Prostując powyższe A stwierdza, iż wymienione wyżej część placu utwardzonego (asfaltowego) przylegająca bezpośrednio do drzwi hangaru jak i pozostała część placu utwardzonego (asfaltowego) przylegająca bezpośrednio do budynku administracyjnego są budowlami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przeniesienie własności nieruchomości z nakazu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług?

2. Czy obowiązek podatkowy z tytułu czynności wymienionej w punkcie 1 powstaje w dniu otrzymania odszkodowania?

3. Czy w opisanym stanie faktycznym czynność wymieniona w punkcie 1 korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania?

4. Czy w przypadku gdy czynność wymieniona w punkcie 1 korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania będzie to miało wpływ na prawo do odliczenia podatku naliczonego nie dającego się bezpośrednio przyporządkować do czynności nie podlegających opodatkowaniu, zwolnionych z opodatkowania oraz opodatkowanych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Wobec powyższego zdaniem A opodatkowaniu podatkiem VAT nie będzie podlegało samo odszkodowanie, lecz przeniesienie prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie - zgodnie z treścią wyżej przywołanego art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad. 2. Obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia własności nieruchomości z nakazu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie powstanie w dniu otrzymania tego odszkodowania - zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit.b.

Ad. 3. Na wstępie należy wskazać, iż nieruchomość gruntowa oznaczona jako działka nr 1816/305 stanowiąca przedmiot postępowania o ustalenie i wypłatę odszkodowania jest zabudowana hangarem oraz budynkiem administracyjnym. Mając powyższe na uwadze dla ustalenia właściwej stawki VAT dla dostawy prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej nieruchomości gruntowej zdaniem A należy wziąć pod uwagę przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwała z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to zdaniem A, że właściwą dla gruntu na którym posadowione są ww. hangar i budynek gospodarczy stawką opodatkowania VAT będzie stawka podatku ustalona dla hangaru i budynku administracyjnego.

Zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Dodatkowo na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Mając na uwadze opisane wyżej regulacje art. 43 ust. 1 ustawy o VAT zdaniem A dostawa hangaru oraz budynku administracyjnego wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu oznaczonego jako działka nr 1816/305 korzystać będzie ze zwolnienia ww. art. 43 ust. 1 gdyż po pierwsze nie znajdzie tu zastosowanie wyłączenie zwolnienia wynikające pkt 10 pierwsze zasiedlenie miało miejsce w momencie oddania w najem części powierzchni hangaru oraz budynku administracyjnego i od pierwszego zasiedlenia minęło ponad 2 lata. Ponadto dla przedmiotowej dostawy znalazł by również zastosowanie przepis pkt 10a art. 43 ust. 1. Jak wynika z opisanego stanu faktycznego obiekty znajdujące się na działce 1816/305 zostały przez A nabyte w 1993 r. a więc w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało A prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Również A nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które by osiągnęły wartość co najmniej 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ad. 4 Zdaniem A dostawa budynków i budowli wraz z przynależnym im prawem wieczystego użytkowania działki nr 1867/305 nie będzie miała wpływu na prawo do odliczenia przez A podatku naliczonego. W tym przypadku bowiem znajdzie zastosowanie przepis art. 90 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług z godnie z treścią którego do obrotu, o którym mowa w ust, 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby działalności. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego obiekty posadowione na działce nr 1867/305 stanowiły w A środki trwałe podlegające amortyzacji. Jednocześnie grunt stanowiący działkę nr 867/305 (prawo wieczystego użytkowania) był przez A zaliczony do środków trwałych A i używany na potrzeby jego działalności.

Pismem z 6 lutego 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Uzupełniając własne stanowisko w sprawie w zakresie postawionego we wniosku przez A pytania nr 3 "czy w opisanym stanie faktycznym czynność wymieniona w punkcie 1 korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania" na wstępie wskazać należy, iż nieruchomość gruntowa oznaczona jako działka nr 1867/305 stanowiąca przedmiot postępowania o ustalenie i wypłatę odszkodowania jest zabudowana hangarem wraz z dobudówką warsztatową, budynkiem administracyjnym oraz utwardzonym (asfaltowym) placem przylegającym do hangaru i budynku administracyjnego. Mając powyższe na uwadze dla ustalenia właściwej stawki VAT dla dostawy prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej nieruchomości gruntowej, zdaniem A należy wziąć pod uwagę, jak już zaznaczono w stanowisku A zawartym we wniosku o wydanie interpretacji, przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to zdaniem A, że właściwą dla gruntu na którym posadowione są ww. hangar wraz z przybudówką warsztatową, budynek gospodarczy oraz plac utwardzony (asfaltowy) stawką opodatkowania VAT będzie stawka podatku ustalona dla hangaru wraz z przybudówką, budynku administracyjnego oraz placu utwardzonego.

Zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Dodatkowo na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Mając na uwadze opisane wyżej regulacje art. 43 ust. 1 ustawy o VAT zdaniem A, dostawa hangaru wraz z przybudówką warsztatową, budynku administracyjnego oraz placu utwardzonego jako dostawa budynków i budowli wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu oznaczonego jako działka nr 1867/305 korzystać będzie ze zwolnienia ww. art. 43 ust. 1 gdyż po pierwsze nie znajdzie tu zastosowanie wyłączenie zwolnienia wynikające z pkt 10. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce, biorąc pod uwagę tezy wyroku NSA z dnia 14 maja 2014 r. sygn. I FSK 382/14 dotyczące m.in. sposobu interpretacji definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT w momencie przyjęcia do używania przez A hangaru wraz z przybudówką warsztatową, budynku administracyjnego oraz placu utwardzonego (asfaltowego) przed hangarem oraz budynkiem administracyjnym, co miało miejsce nie później niż pod koniec lat 80 tych. Po drugie, w związku z powyższym, od pierwszego zasiedlenia minęło ponad 2 lata. Ponadto dla przedmiotowej dostawy znalazł by również zastosowanie przepis pkt 10a art. 43 ust. 1. Jak wynika z opisanego stanu faktycznego obiekty znajdujące się na działce 1867/305 zostały przez A wybudowane w okresie od roku 1950 do końca lat 80 tych, a następnie nabyte w 1993 r. na mocy decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia 25 lutego 1993 r., a więc w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało A prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Również A nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które by osiągnęły wartość co najmniej 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto A uzupełniając wniosek o interpretację stwierdza, iż w zakresie postawionych we wniosku o interpretację pytań w nr 1, 2 i 4 podtrzymuje w całości w nie zmienionej treści własne stanowisko w sprawie zawarte we wniosku o interpretację z dnia 8 grudnia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W związku z powyższym przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w tym nieruchomości w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zasady ogólne dotyczące obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zostały określone w art. 19a ust. 1 ustawy. Natomiast dla czynności przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje na szczególnych zasadach określonych w art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy. Zgodnie z ww. przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Zatem w opisanym we wniosku zdarzeniu, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, czyli w dniu otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia własności nieruchomości należącej do Wnioskodawcy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem". Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanie się bezzasadne.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na działce 1867/305 znajduje się hangar samolotowy konstrukcji stalowej wraz z dobudówką warsztatową trwale z gruntem związane, budynek administracyjny murowany również trwale z gruntem związany oraz place utwardzone (asfaltowe) Wnioskodawca wskazał, że bez wątpliwości pod koniec lat 80 tych lub wcześniej zarówno hangar samolotowy wraz z dobudówką, budynek administracyjny oraz place utwardzone przed hangarem i budynkiem administracyjnym były użytkowane przez niego. Plac utwardzony przed hangarem oraz budynkiem administracyjnym, ani żadna jego część nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Wnioskodawca zawierał umowy najmu dotyczące hangaru samolotowego oraz budynku administracyjnego:

* w okresie od 1 grudnia 1972 do 31 grudnia 1988 r. wynajem części pomieszczeń biurowych w budynku administracyjnym oraz części powierzchni hangaru,

* w okresie od 1 czerwca 1976 r. do 31 grudnia 1977 r. wynajem części powierzchni hangaru (400 m²),

* w okresie od 1 stycznia 1989 r. do 31 grudnia 1998 r. wynajem części pomieszczeń biurowych w budynku administracyjnym oraz części powierzchni w hangarze,

* w okresie od 29 stycznia 1999 r. do 30 września 2006 r. wynajem części pomieszczeń biurowych w budynku administracyjnym oraz części powierzchni w hangarze,

* w okresie od 30 września 2009 r. do 31 grudnia 2014 r. wynajem pomieszczeń biurowych w budynku administracyjnym oraz części powierzchni w hangarze.

A nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym placów utwardzonych (asfaltowych) znajdujących przed hangarem samolotowym oraz budynkiem administracyjnym oraz hangaru jak i budynku administracyjnego, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa hangaru samolotowego wraz z dobudówką warsztatową, budynku administracyjnego oraz placów utwardzonych będzie podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem doszło do pierwszego zasiedlenia tych budynków i budowli, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W opisie Wnioskodawca wskazał, że hangar samolotowy wraz z dobudówką warsztatową, budynek administracyjny i place były przez niego w sposób nieprzerwalny używane na potrzeby jego działalności, a zatem w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdą przepisy art. 90 ustawy. Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Natomiast w świetle art. 90 ust. 5 ustawy do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca przy dostawie hangaru samolotowego wraz z dobudówką warsztatową, budynku administracyjnego i placów nie będzie zobowiązany do zastosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT, gdyż zostały spełnione przez Wnioskodawcę przesłanki, o których mowa w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zatem Organ wydający interpretację nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała