2461-IBPP2.4512.876.2016.2.MG - Opodatkowanie wycofania samochodu z działalności gospodarczej na cele osobiste oraz późniejszej jego sprzedaży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 października 2016 r. (data wpływu 28 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 23 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania samochodu z działalności gospodarczej na cele osobiste oraz późniejszej jego sprzedaży - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania samochodu z działalności gospodarczej na cele osobiste oraz późniejszej jego sprzedaży.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.876.2016.1.MG.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca używał w działalności gospodarczej samochodu prywatnego, został on wciągnięty na środki trwałe i w całości zamortyzowany. Kupiony był w 2009 r. na podstawie umowy kupna sprzedaży od osoby prywatnej. Wnioskodawca zamierza wyciągnąć ten samochód z działalności i używać do celów prywatnych. W niedalekiej przyszłości (do roku) Wnioskodawca zamierza sprzedać ten samochód. Samochód był używany do działalności opodatkowanej, kilka razy kupowane były części składowe do tego samochodu.

Wnioskodawca zamierza sprzedać prywatny samochód, wycofany uprzednio z działalności gospodarczej na cele osobiste. Jest to jednorazowa czynność, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem powtarzania i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru.

Opis sprawy został uzupełniony ww. pismem z 23 grudnia 2016 r. o następujące informacje:

* Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z działalnością gastronomiczną (sieć restauracji),

* Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT,

* Zakup towarów określanych jako części składowe był udokumentowany na fakturach VAT i dotyczył zarówno jako dostawa towarów (opony, żarówki, tablice rejestracyjne), jak i świadczenie usług (naprawa, wulkanizacja),

* w związku z zakupem towarów (części składowych) przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego,

* z wymienionych powyżej towarów definicję części składowych w rozumieniu art. 47 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.k.c. spełniają jedynie nowo zakupione opony w grudniu 2012 r. (choć od tamtej pory zapewne są mocno zużyte). Pozostałe towary czy naprawy były związane ze zużyciem pojazdu,

* przedmiotowy samochód po wycofaniu z działalności gospodarczej nie będzie udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Wnioskodawca planuje go sprzedać,

* z majątku prywatnego Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży samochodów. Planuje sprzedaż w przyszłym roku,

* do sprzedaży samochodu Wnioskodawca będzie szukał nabywców wśród znajomych. Możliwe, że skorzysta też z usług reklamowych.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

* Czy wycofanie nieodpłatne samochodu z działalności na cele osobiste właściciela powoduje naliczenie wewnętrzne podatku VAT? Czy wystarczy naliczyć wewnętrznie VAT należny do Urzędu Skarbowego jedynie od wydatków na nabycie części składowych do tegoż samochodu? - pytanie oznaczone we wniosku numerem 2.

* Zamierzam sprzedać prywatny samochód, wycofany uprzednio z działalności gospodarczej na cele osobiste. Czy w tym przypadku czynność ta będzie podlegała podatkowi od towarów i usług? - pytanie oznaczone we wniosku numerem 3.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wg Wnioskodawcy wycofanie nieodpłatne samochodu z działalności na cele osobiste właściciela powinno powodować naliczenie wewnętrzne podatku vat dotyczącego zakupionych części składowe do tego samochodu, zgodnie z art. 7 ust. 2 oraz art. 29a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wg Wnioskodawcy sprzedaż prywatnego samochodu, wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej na cele osobiste powinno być zwolnione z VAT. Nie stanowi to bowiem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedając samochód Wnioskodawca rozporządza własnym majątkiem, co oznacza, iż nie ma przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 i nie wystąpi w odniesieniu do tej transakcji w charakterze podatnika. Tym samym transakcja sprzedaży samochodu nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Ponadto w myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Zgodnie brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów, z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów niezużytych całkowicie do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Zatem sam brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu np. samochodu nie jest wystarczającą przesłanką do uznania czynności przekazania samochodu na cele prywatne za czynność niepodlegającą opodatkowaniu.

Niezależnie od powyższego, podkreślić należy, że aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że aby wykonywaną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług, to istotne jest, aby podmiot ją wykonujący działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającemu temu celowi.

Przesłanka do opodatkowania wystąpi natomiast w przypadku, gdy fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości np. samochodu w chwili przekazania samochodu na cele osobiste.

Reasumując, aby ocenić czy mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT należy ustalić również:

* czy zamontowanie wskazanych towarów nastąpiło w rezultacie dostawy towarów czy świadczenia usług - tylko w przypadku dostawy towarów spełniona zostanie przesłanka do ewentualnego opodatkowania,

* czy zamontowane towary spełniają definicję części składowej oraz

* czy poszczególne części składowe zostały zużyte do momentu przekazania samochodu na cele osobiste.

Podstawą opodatkowania będzie, co do zasady, cena nabycia części składowych określona w momencie przekazania, czyli uwzględniająca ich realną wartość w momencie przekazania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył w 2009 r. samochód od osoby prywatnej na umowę kupna sprzedaży. Po nabyciu samochodu ponoszone były wydatki związane z jego eksploatacją. Wydatki te dotyczyły zarówno zakupu towarów jak i usług, jednakże, jak wskazał Wnioskodawca, jedynie zakupione w 2012 r. w rezultacie dostawy towarów, opony, spełniają definicję części składowych. Wnioskodawca wyjaśnił, że opony te są mocno zużyte.

Biorąc zatem pod uwagę okres eksploatacji ww. części składowych (zakupu opon dokonano w grudniu 2012 r.) nie sposób uznać, że ww. części będą miały wpływ na trwały wzrost wartości samochodu w chwili wycofania go z działalności gospodarczej na cele osobiste Wnioskodawcy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przekazanie na cele osobiste ww. samochodu przy nabyciu którego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, a w którym wymieniono części składowe (opony), od których odliczono podatek VAT, jednakże z uwagi na okres eksploatacji zostały one zużyte, będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku numerem 2 jest nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Zainteresowanego dotyczą również opodatkowania sprzedaży samochodu wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej i przeznaczonego na cele prywatne.

W tym miejscu powtórzyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie. Po pierwsze, dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu odpowiednio art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego majątku prywatnego (po wycofaniu go z działalności gospodarczej) stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przedmiotowego samochodu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu tut. Organ podatkowy zwraca uwagę, że faktura VAT jest dokumentem wystawianym przez podatnika podatku VAT. Jak wskazano wyżej, opisana we wniosku sprzedaż pozostaje poza zakresem VAT, tzn. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika. Wobec tego sprzedaż ta nie będzie udokumentowana fakturą VAT.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanego we wniosku samochodu, wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej, na zasadach wskazanych powyżej - nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Bowiem Wnioskodawca, w związku z dokonaną sprzedażą, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w odniesieniu do tej transakcji w charakterze podatnika. Tym samym, transakcja sprzedaży samochodu nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą VAT.

W związku z powyższym, wobec stwierdzenia Wnioskodawcy we własnym stanowisku, że sprzedaż prywatnego samochodu, wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej na cele osobiste powinno być zwolnione z VAT, stanowisko należy uznać za nieprawidłowe. Wnioskodawca nieprawidłowo utożsamia zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT z wyłączeniem z opodatkowania. Pojęcia te nie są tożsame.

Reasumując, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług, należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pozostałe kwestie objęte wnioskiem, tj. dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży samochodu osobowego (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) zostały zawarte w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n, dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji, nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi-tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.