2461-IBPP2.4512.827.2016.2.IK - Moment powstania obowiązku podatkowego w warsztacie samochodowym w związku z otrzymaniem od ubezpieczyciela kwoty na poczet przyszłej naprawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu dokonywanych przez kontrahenta wpłat - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu dokonywanych przez kontrahenta wpłat.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.827.2016.1.IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

M. jest spółką prawa polskiego, zarejestrowaną dla celów VAT (jest czynnym podatnikiem podatku VAT) oraz posiadającą siedzibę w Polsce. Spółka jest autoryzowanym dilerem samochodów marki X oraz wchodzi w skład międzynarodowego koncernu sprzedającego głównie samochody marki X. Oprócz sprzedaży samochodów działalność Spółki obejmuje również sprzedaż usług związanych naprawą samochodów i sprzedaż części samochodowych, w tym napraw blacharsko-lakierniczych, powypadkowych, dla których płatnikiem są firmy ubezpieczeniowe.

Naprawa blacharsko-lakiernicza jest realizowana od momentu przyjęcia zlecenia naprawy od klienta serwisu. Płatnikiem kwot wynikających z naprawy powypadkowej pojazdu jest z reguły towarzystwo ubezpieczeniowej, w których klient likwiduje szkodę. Zdarzają się przypadki, że towarzystwo ubezpieczeniowe wpłaca na konto M tzw. kwotę bezsporną odszkodowania, zanim naprawa zostanie zrealizowana. Wówczas mogą wystąpić 2 przypadki:

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Istnieje możliwość, aby klient w ogóle nie zlecił naprawy w serwisie, pomimo wpłaty na konto Wnioskodawcy kwoty bezspornej

2. W przypadku braku zlecenia naprawy kwota jest zwracana na konto firmy ubezpieczeniowej, z którego zlecany był przelew

3. Z chwilą otrzymania kwoty bezspornej mogą wystąpić następujące przypadki:

a. Wnioskodawca (M) wie jakie naprawy będzie dokonywać, na jakim samochodzie. Wówczas wystawiana jest faktura zaliczkowa,

b. Wnioskodawca (M) nie wie jaki będzie zakres prac zleconych przez klienta, nie wie jakiego samochodu będzie dotyczyć naprawa,

c. Wnioskodawca (M) może wiedzieć jakiego samochodu będzie dotyczyć naprawa, ale klient nie uzgodnił jeszcze zakresu prac, gdyż część naprawy może zrealizować w innym warsztacie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy należy opodatkować podatkiem od towarów i usług wpłatę - dokonaną przez towarzystwo ubezpieczeniowe - kwoty bezspornej odszkodowania komunikacyjnego na poczet przyszłej naprawy, w sytuacji gdy towarzystwo ubezpieczeniowe dokonuje wpłaty określając w tytule przelewu na rachunek bankowy M "wpłata do szkody nr...", a klient do momentu przelania środków nie złożył zamówienia/nie podpisał zlecenia naprawy pojazdu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem M, w opisanej sytuacji nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, ponieważ:

Zgodnie z art. 106b ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek w podatku od towarów i usług powstanie w dniu otrzymania zamówienia/podpisania zlecenia naprawy pojazdu, gdzie określony zostanie rodzaj i zakres świadczonej usługi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. Nr 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust, 5.07.11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłat, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy),

Należy podkreślić, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie z definicją wskazaną w "Małym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przedpłata to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie.

Zgodnie z powyższym, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), w wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C- 419/02 BUPA Hospitals Ltd. Goldsborough development Ltd. przeciwko Commisioners Of Customs & Excise

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 503/13 opierając się na ww. orzeczeniu TSUE stwierdził, że "... ETS orzekł, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. W jego uzasadnieniu (pkt 46), ETS przypomniał, że art. 10 ust. 1 lit. a VI Dyrektywy VAT określa "zdarzenie podatkowe" w podatku VAT jako fakt, przez którego zaistnienie spełnione zostają przesłanki powstania obowiązku podatkowego. Z powyższego wynika, że obowiązek podatkowy może powstać z chwilą lub po zajściu zdarzenia podatkowego, jednak, o ile przepis nie stanowi inaczej, nie przed jego wystąpieniem.

Ustęp 2 akapit drugi odchodzi od tego porządku chronologicznego przewidując, że w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał przed dokonaniem dostawy (usługi), wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone (pkt 48 wyroku).

W konsekwencji ETS uznał, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji (zob. wyrok z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 Cantor Fitzgerald International, Rec. 2001 r. str. 1-07257, pkt 17). Tym samym opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny (pkt 50 wyroku).

Powyższe oznacza to, że aby powstał obowiązek podatkowy z tytułu planowanych dostaw towarów, na poczet których otrzymano zaliczkę lub przedpłatę, istotnym jest, aby przyszłe dostawy były określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo, że strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości".

Analiza treści wniosku, przywołanych regulacji prawnych, oraz orzeczeń NSA i TSUE pozwala na stwierdzenie, że z tytułu planowanego świadczenia usług/dostaw (nieskonkretyzowanych co do rodzaju towaru, jego ilości i wartości), na poczet których M otrzymał od kontrahentów krajowych zaliczki lub przedpłaty nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy podatku od towarów i usług, z chwilą wpływu środków pieniężnych na konto bankowe. Obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonanych wpłat dokonanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe powstanie - dopiero z chwilą, gdy klienci zgłaszający szkodę sprecyzują rodzaj usługi, zakres naprawy, zlecą wykonanie naprawy, etc.

Wobec powyższego, Spółka wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów ustawy o VAT, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Według art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z treści art. 19a ust. 8 tej ustawy wynika, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o VAT definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie z definicją wskazaną w "Małym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przedpłata to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie.

Dla rozpoznania przedmiotowej sprawy konieczne jest skonfrontowanie przepisów polskiej ustawy z regulacją prawa wspólnotowego, tj. art. 62-66 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Europy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L Nr 347 s. 1 z późn. zm.), obowiązującej od 1 stycznia 2007 r., w której powielono rozwiązania przyjęte w analizowanym zakresie w art. 10 VI Dyrektywy.

W wyroku z 21 lutego 2006 r. BUPA Hospitals Ltd, Goldsborough Developments Ltd przeciwko Commissioners of Customs & Excise, sprawa C-419/02, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. W jego uzasadnieniu (pkt 46), TSUE przypomniał, że art. 10 ust. 1 lit. a VI Dyrektywy VAT określa "zdarzenie podatkowe" w podatku VAT jako fakt, przez którego zaistnienie spełnione zostają przesłanki powstania obowiązku podatkowego. Z powyższego wynika, że obowiązek podatkowy może powstać z chwilą lub po zajściu zdarzenia podatkowego, jednak, o ile przepis nie stanowi inaczej, nie przed jego wystąpieniem.

Ustęp 2 akapit drugi odchodzi od tego porządku chronologicznego przewidując, że w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał przed dokonaniem dostawy (usługi), wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone (pkt 48 wyroku).

W konsekwencji TSUE uznał, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji (vide wyrok z 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 Cantor Fitzgerald International, Rec. 2001 r. str. 1-07257, pkt 17). Tym samym opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny (pkt 50 wyroku).

Dokonując prowspólnotowej wykładni przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług i uwzględniając ww. wyroki TSUE przy interpretacji art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19a ust. 8, istotnym jest, aby:

Takie samo stanowisko zostało zajęte również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1100/09. W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny zajął bowiem stanowisko, że "obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 u.p.t.u. powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej" (publ. LEX nr 607451, M. Podat. 2010/11/33-36).

Należy zauważyć, że co prawda wskazany wyrok rozstrzyga w innym stanie prawnym niż występuje w przedmiotowej sprawie, to jednak z uwagi na fakt, że przepisy art. 19 ust. 11 ustawy o VAT obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. i art. 19a ust. 8 tej ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. rozstrzygają w tym samym zakresie to tezy ww. wyroku NSA można odnieść do aktualnie obowiązujących przepisów.

Istotne zatem dla uznania wpłaty jako zaliczki, o której mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jest ustalenie, czy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłego świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonuje napraw blacharsko-lakierniczych, powypadkowych, dla których płatnikiem są firmy ubezpieczeniowe.

Naprawa blacharsko-lakiernicza jest realizowana od momentu przyjęcia zlecenia naprawy od klienta serwisu. Płatnikiem kwot wynikających z naprawy powypadkowej pojazdu jest z reguły towarzystwo ubezpieczeniowej, w których klient likwiduje szkodę. Zdarzają się przypadki, że towarzystwo ubezpieczeniowe wpłaca na konto Wnioskodawcy tzw. kwotę bezsporną odszkodowania, zanim napraw zostanie zrealizowana. Wówczas mogą wystąpić 2 przypadki:

Istnieje możliwość, aby klient w ogóle nie zlecił naprawy w serwisie, pomimo wpłaty na konto Wnioskodawcy kwoty bezspornej. W przypadku braku zlecenia naprawy kwota jest zwracana na konto firmy ubezpieczeniowej, z którego zlecany był przelew

Z chwilą otrzymania kwoty bezspornej mogą wystąpić następujące przypadki:

a. Wnioskodawca wie jakie naprawy będzie dokonywać, na jakim samochodzie. Wówczas wystawiana jest faktura zaliczkowa,

b. Wnioskodawca nie wie jaki będzie zakres prac zleconych przez klienta, nie wie jakiego samochodu będzie dotyczyć naprawa,

c. Wnioskodawca może wiedzieć jakiego samochodu będzie dotyczyć naprawa, ale klient nie uzgodnił jeszcze zakresu prac, gdyż część naprawy może zrealizować w innym warsztacie.

Z okoliczności sprawy wynika zatem, że mogą wystąpić sytuacje gdzie z chwilą dokonania wpłaty Wnioskodawca wie jakich napraw będzie dokonywać oraz sytuacje gdzie z chwilą dokonania wpłaty Wnioskodawca nie wie jakich napraw będzie dokonywał i czy w ogóle będzie naprawiał samochód.

Zatem tylko w odniesieniu do dokonanych wpłat dokonanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe w sytuacji, gdy klienci zgłaszający szkodę sprecyzują rodzaj usługi, zakres naprawy, zlecą wykonanie naprawy, etc., należy wskazać że wpłaty te, pozostają związane z konkretnymi czynnościami tj. świadczeniem usługi naprawy. Określone zostały cechy identyfikujące rodzaj świadczonej usługi. W dniu otrzymania takiej wpłaty przez Wnioskodawcę wpłata odzwierciedla stosunek prawny między Wnioskodawcą a właścicielem samochodu. Wnioskodawca jest w pełni świadomy, że otrzymana kwota została wpłacona w związku ze skonkretyzowanym przyszłym świadczeniem usługi naprawy pojazdu. W omawianej sytuacji rodzaj usługi oraz wskazanie pojazdu na jakim usługa ta jest wykonywana stanowią niewątpliwie istotne składniki zawartej umowy o świadczenie usługi naprawy. dostawy.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonanych wpłat dokonanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe powstanie z chwilą, gdy klienci zgłaszający szkodę sprecyzują rodzaj usługi, zakres naprawy, zlecą wykonanie naprawy, etc.

Natomiast w sytuacji nieskonkretyzowania usługi, gdzie Wnioskodawca nie zna zakresu prac zleconych przez klienta i nie wie jakiego samochodu będzie dotyczyć naprawa oraz gdzie Wnioskodawca może wiedzieć jakiego pojazdu będzie dotyczyć naprawa, ale klient nie uzgodnił zakresu prac obowiązek z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę wskazanej wpłaty obowiązek podatkowy nie powstanie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.