2461-IBPP2.4512.727.2016.3.JJ - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lokali mieszkalnych i/lub lokali użytkowych gdzie na fakturach dokumentujących nabycie tych lokali występować będą oboje małżonkowie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 września 2016 r. (data wpływu 20 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 24 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lokali mieszkalnych i/lub lokali użytkowych gdzie na fakturach dokumentujących nabycie tych lokali występować będą oboje małżonkowie - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lokali mieszkalnych i/lub lokali użytkowych gdzie na fakturach dokumentujących nabycie tych lokali występować będą oboje małżonkowie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 18 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.727.2016.1.JJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje wraz z małżonkiem nabyć lokale mieszkalne lub/i lokale użytkowe, które stanowiły będą składnik majątku wspólnego małżonków.

Małżonek Wnioskodawcy:

Wnioskodawca planuje zarejestrować jednoosobową działalność gospodarczą, a także zarejestrować się jako czynny podatnik VAT. Następnie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza nabyć wraz z małżonkiem do majątku wspólnego lokale mieszkalne lub/i lokale użytkowe. Zakup lokali mieszkalnych lub/i użytkowych zostanie sfinansowany ze środków pochodzących z majątku wspólnego małżonków. Faktury na zakup lokali mieszkalnych lub/i użytkowych zostaną wystawione na Wnioskodawcę oraz małżonka Wnioskodawcy (przy czym w przypadku, gdy małżonek Wnioskodawcy będzie również zarejestrowany jako czynnik podatnik VAT, faktura w tym zakresie nie zostanie wystawiona na małżonka Wnioskodawcy działającego jako czynny podatnik VAT - małżonek Wnioskodawcy będzie na fakturze występować jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej). W aktach notarialnych dokumentujących nabycie lokali zostanie wskazane, że Wnioskodawca nabywa lokale jako czynny podatnik VAT, natomiast małżonek Wnioskodawcy nabywa lokale nie jako czynny podatnik VAT. Lokale mieszkalne lub/i lokale użytkowe zostaną następnie wprowadzone do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawcy i będą wynajmowane na rzecz podmiotów trzecich.

Dodatkowo w piśmie z 24 listopada 2016 r. Wnioskodawca odniósł się do wezwania tut. organu w następujący sposób:

1. Stroną umów najmu lokali użytkowych i/lub mieszkalnych, które będą zawierane w przyszłości będzie tylko Wnioskodawca, tj. Pani X zarówno w przypadku, gdy tylko Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, jak również w sytuacji, gdy zarówno Wnioskodawca, jak i małżonek Wnioskodawcy będą czynnymi podatnikami podatku VAT.

2. Nabywane lokale mieszkalne/użytkowe będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku nabycia lokali mieszkalnych lub/i lokali użytkowych przez oboje małżonków pozostających we wspólności majątkowej, gdy tylko Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem VAT, a zakupione lokale będą wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy (przy czym wynajem lokali mieszkalnych nie będzie korzystał ze zwolnienia w podatku VAT), Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego na fakturach dokumentujących nabycie lokali, pomimo, że na fakturach, jak i w aktach notarialnych oprócz danych Wnioskodawcy znajdą się również dane małżonka niebędącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

2. Czy w przypadku nabycia lokali mieszkalnych lub/i lokali użytkowych przez oboje małżonków pozostających we wspólności majątkowej, gdy zarówno Wnioskodawca, jak i małżonek Wnioskodawcy będą czynnymi podatnikami VAT, a zakupione lokale będą wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy (przy czym wynajem lokali mieszkalnych nie będzie korzystał ze zwolnienia w podatku VAT), Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego na fakturach dokumentujących nabycie lokali, pomimo, że na fakturach, jak i w aktach notarialnych oprócz danych Wnioskodawcy znajdą się również dane małżonka, przy czym zarówno w aktach notarialnych, jak i na fakturach małżonek nie będzie występować jako czynny podatnik VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie z 24 listopada 2016 r.).

W ocenie Wnioskodawcy:

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż wynajmując lokale mieszkalne/użytkowe w sposób ciągły dla celów zarobkowych, Wnioskodawca spełniać będzie przesłanki do uznania za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.; dalej "VATU"). Wynajem lokali użytkowych stanowi czynność opodatkowaną i nie zwolnioną z podatku. Wynajem lokali mieszkalnych stanowi czynności podatkowaną i zwolnioną z podatku jedynie w przypadkach określonych w art. 43 ust. 1 pkt 36 VATU, z tym że jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie będzie wynajmował lokali mieszkalnych w okolicznościach opisanych art. 43 ust. 1 pkt 36 VATU.

Wobec powyższego, nabywane lokale niewątpliwie wykorzystywane będą - przez podatnika w rozumieniu art. 15 VATU - do wykonywania czynności opodatkowanych i nie zwolnionych, a zatem zgodnie z art. 86 ust. 1 VATU Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo takie będzie przysługiwało jednakże Wnioskodawcy w szczególności w przypadku świadczenia w lokalach mieszkalnych usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do VATU (tj. usług związanych z zakwaterowaniem PKWiU - 55).

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a VATU, kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towaru stanowi suma kwot podatku wynikających z otrzymanych przez podatnika faktur. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca otrzyma faktury dokumentujące nabycie lokali, wobec czego, wykazany w nich podatek naliczony będzie dla Wnioskodawcy podatkiem naliczonym.

Zasadności powyższego stanowiska nie zmienia okoliczność, iż przedmiotowe lokale stanowić będą składnik majątku wspólnego małżonków (tj. Wnioskodawcy i małżonka Wnioskodawcy). Wskazać bowiem należy, iż autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. W szczególności, w myśl art. 15 ust. 1-2 VATU, podatnikiem jest osoba prowadząca działalność gospodarczą, nie zaś osoba będąca właścicielem/współwłaścicielem składników majątkowych wykorzystywanych do jej prowadzenia. W myśl art. 86 ust. 1 VATU, prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi wykorzystującemu składniki majątkowe do czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca wskazuje, że przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2014 r., sygn. akt: IPPP1/443-1233/14-2/k.c.,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 14 kwietnia 2014 r., sygn. akt: ITPP1/443-142/14/DM,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2013 r., sygn. akt: IPPP2/443-828/13/MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób nabywane towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje wraz z małżonkiem nabyć lokale mieszkalne lub/i lokale użytkowe, które stanowiły będą składnik majątku wspólnego małżonków.

Małżonek Wnioskodawcy:

Wnioskodawca planuje zarejestrować jednoosobową działalność gospodarczą, a także zarejestrować się jako czynny podatnik VAT. Następnie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza nabyć wraz z małżonkiem do majątku wspólnego lokale mieszkalne lub/i lokale użytkowe. Faktury na zakup lokali mieszkalnych lub/i użytkowych zostaną wystawione na Wnioskodawcę oraz małżonkiem Wnioskodawcy (przy czym w przypadku, gdy małżonek Wnioskodawcy będzie również zarejestrowany jako czynnik podatnik VAT, faktura w tym zakresie nie zostanie wystawiona na małżonka Wnioskodawcy działającego jako czynny podatnik VAT - małżonek Wnioskodawcy będzie na fakturze występować jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej). W aktach notarialnych dokumentujących nabycie lokali zostanie wskazane, że Wnioskodawca nabywa lokale jako czynny podatnik VAT, natomiast małżonek Wnioskodawcy nabywa lokale nie jako czynny podatnik VAT. Lokale mieszkalne lub/i lokale użytkowe zostaną następnie wprowadzone do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawcy i będą wynajmowane na rzecz podmiotów trzecich.

Stroną umów najmu lokali użytkowych i/lub mieszkalnych, które będą zawierane w przyszłości będzie tylko Wnioskodawca, zarówno w przypadku, gdy tylko Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, jak również w sytuacji, gdy zarówno Wnioskodawca, jak i małżonek Wnioskodawcy będą czynnymi podatnikami podatku VAT.

Nabywane lokale mieszkalne/użytkowe będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy w pierwszej kolejności odnieść się do kwestii czy małżonkowie na płaszczyźnie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług występują jako odrębna kategoria podatników.

Zatem należy mieć na uwadze przepis art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przytaczając natomiast przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2082 z późn. zm.) stwierdzić należy, iż stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Dokonując analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług istotnym jest, czy dany podmiot spełnia definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z cytowanym już art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy zatem stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż wyłącznie Wnioskodawca jako Wynajmujący jest stroną umów najmu lokali objętych małżeńską wspólnością majątkową.

Jeżeli zatem przedmiotem najmu są rzeczy (lokale) stanowiące majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który dokona wynajmu we własnym imieniu (który będzie stroną czynności prawnej).

Tak więc w zaistniałej sytuacji, skoro umowa najmu lokali zostanie zawarta przez jednego z małżonków (Wnioskodawcę), podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu zawartej umowy najmu jest Wnioskodawca.

Ponadto, jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego należy dokonać oceny czy nabywany przez Wnioskodawcę towar będzie służył wykonywanej działalności opodatkowanej przez Wnioskodawcę.

Jak wyjaśniono w opisie zdarzenia przyszłego, nabywane lokale mieszkalne/użytkowe będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym, skoro to Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu czynności najmu wskazanych lokali, to mimo, iż na fakturach dokumentujących nabycie tych lokali znajdą się również dane współmałżonka, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie lokali, bowiem lokale mieszkalne i/lub lokale użytkowe - jak wskazał Wnioskodawca - będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, wyłącznie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

- jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie, będącą przedmiotem zapytania, kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lokali mieszkalnych i/lub lokali użytkowych gdzie na fakturach dokumentujących nabycie tych lokali występować będą oboje małżonkowie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii opodatkowania czynności najmu lokali mieszkalnych. Nie była ona bowiem przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, jak również nie zostało sformułowane własne stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie.

Zauważyć przy tym należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.