2461-IBPP2.4512.712.2016.2.RSz - Podatek od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez gminę w związku z realizacją projektu współfinansowanego ze środków europejskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2016 r. (data wpływu 16 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 31 października 2016 r. znak:. (data wpływu 3 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją projektu pn. "..." współfinansowanego ze środków europejskich - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją projektu pn. "..." współfinansowanego ze środków europejskich.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 października 2016 r. znak:. (data wpływu 3 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 października 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.712.16.1.RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Z. (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) przystąpiła do realizacji projektu pn. "..." współfinansowanego w 85% ze środków zewnętrznych, tj. ze środków europejskich (85% dofinansowania) oraz w 15% ze środków własnych gminy.

Projekt jest realizowany w ramach działania 10.2. Rozwój mieszkalnictwa socjalnego, wspomaganego i chronionego oraz infrastruktury usług społecznych, poddziałanie 10.2.1 Rozwój mieszkalnictwa socjalnego, wspomaganego i chronionego oraz infrastruktury usług społecznych - ZIT - perspektywa 2014 - 2020.

Celem głównym projektu jest lepszy dostęp do usług społecznych dla osób wykluczonych lub zagrożonych wykluczeniem. Celami szczegółowymi są m.in. utworzenie mieszkań wspomaganych i chronionych - w ramach projektu planuje się utworzenie 11 mieszkań (10 jednoosobowych i 1 trzyosobowe) oraz utworzenie Centrum usług społecznych.

Projekt przewiduje świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, utworzenie klubu poszukiwania pracy, centrum wolontariatu, działania związane z profilaktyką zdrowotną.

Przewidywana liczba użytkowników 51 osób.

* biuro - 2 osoby (parter)

* gabinet rehabilitacji - 1 osoba (parter)

* obsługa aneksu kuchennego -1 osoba (parter)

* prace porządkowe -1 osoba (parter i piętro, poddasze)

* opieka nad mieszkańcami wspomaganymi i chronionymi - 1 osoba (parter, piętro, poddasze)

* psycholodzy - 2 osoby (poddasze)

* mieszkańcy wspomagani i chronieni - pobyt stały - poziom piętra - 13 osób w 11 pokojach z niezależnymi sanitariatami dostosowanymi do potrzeb osób niepełnosprawnych (10 pokoi jednoosobowych - 10 osób i 1 pokój trzyosobowy).

Parter - dostępny dla osób zamieszkujących mieszkania chronione i wspomagane oraz ogólnodostępny dla mieszańców dzielnicy....

Użytkownicy czasowi mieszkańcy osiedla... - 30 osób.

Opracowana przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej (MOPS) w Z. "Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych Miasta Z. na lata 2014 - 2020" wykazała, że na terenie miasta 9472 osób korzysta ze wszystkich świadczeń pomocowych realizowanych przez tutejszy MOPS, co stanowi 18,6% mieszkańców miasta. W grupie tej znajduje się 2539 osób (tekst jedn.: 631 rodzin) objętych pomocą w oparciu o ustawę o pomocy społecznej.

Utworzenie mieszkań wspomaganych i chronionych oraz Centrum usług społecznych spowoduje wzrost zaangażowania osób objętych projektem w życie społeczne i gospodarcze Gminy.

Beneficjentem a zarazem Wnioskodawcą projektu jest Gmina Z., która będzie odpowiedzialna za realizację projektu i zabezpieczenie środków na jego realizację. Faktury VAT za wykonane roboty, usługi i dostawy związane z realizacją projektu będą wystawiane na Gminę Z., która będzie z tego tytułu ponosiła wydatki.

Właścicielem nieruchomości, która będzie przedmiotem rewitalizacji jest Beneficjent - Gmina Z., która, po realizacji projektu zapewni jej wykorzystanie zgodnie z przeznaczeniem.

Po realizacji zadania zrewitalizowany obiekt zostanie przekazany w zarządzanie Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej (MOPS) w Z., który jest wyodrębnioną jednostką budżetową Gminy Z. nie posiadającą osobowości prawnej. Jednostka ta prowadzi działalność polegającą m.in. na analizie i ocenie zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia pomocy społecznej, pracy socjalnej, prowadzeniu i rozwoju niezbędnej infrastruktury socjalnej, realizacji zadań wynikających z rozeznanych potrzeb, rozwijaniu nowych form pomocy społecznej, przyznawaniu i wypłacaniu przewidzianych ustawą świadczeń. MOPS w Z. realizuje więc zadania własne gminy z zakresu pomocy społecznej, w tym środków i zakładów opiekuńczych, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 Ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. z późn. zm.. Gmina będzie zapewniała bieżące administrowanie rezultatami i produktami projektu oraz będzie pokrywała koszty związane z bieżącą eksploatacją i utrzymaniem powstałej infrastruktury.

Projekt nie będzie generował dochodów i sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast w piśmie z 31 października 2016 r. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, w następujący sposób:

1. MOPS, będący wyodrębnioną jednostką budżetową Gminy, nie posiadający osobowości prawnej, nie będzie odrębnym od Gminy podatnikiem VAT.

2. Przedmiotowy projekt będzie realizowany w ramach zadań własnych gminy z zakresu pomocy społecznej, w tym środków i zakładów opiekuńczych, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 Ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. z późn. zm.. Obowiązki gminy w zakresie pomocy społecznej wynikają wprost z ustawy z dnia 12 marca 2004 r. (z późniejszymi zmianami) o pomocy społecznej. Art. 17.1 określa zadania własne gminy o charakterze obowiązkowym, należy do nich m.in. prowadzenie i zapewnienie miejsc w mieszkaniach chronionych (pkt 12).

3. Zrewitalizowany obiekt, będący własnością gminy zostanie przekazany Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w Z. nieodpłatnie w trwały zarząd.

4. Przekazanie zrewitalizowanego obiektu w trwały zarząd nastąpi niezwłocznie po zakończeniu realizacji projektu.

5. Wnioskodawca - Gmina Z. nie będzie wykorzystywać przedmiotu realizowanego projektu dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

6. Przedmiotowy budynek zrewitalizowany w ramach projektu nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie Gminy.

7. Efekt realizacji projektu nie będzie w żadnym czasie i zakresie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

8. Gmina Z. w okresie realizacji projektu w swoich rozliczeniach dokonywanych na potrzeby podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2017 r. zgodnie z ustawą z dnia 5 września 2016 r., nie będzie uwzględniał odrębności podatkowej MOPS w Z.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie:

Czy jest możliwe odliczenie podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją wyżej opisanego projektu współfinansowanego ze środków europejskich?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Beneficjentem projektu jest Gmina Z. - jednostka samorządu terytorialnego, która będzie odpowiedzialna za realizację projektu i utrzymanie powstałej infrastruktury. MOPS, który jest jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej będzie zarządzał budynkiem. W myśl art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE jednostka ta nie spełnia kryterium samodzielności i nie będzie uznana za podatnika VAT odrębnego od Gminy. Nakłady na projekt będzie ponosić Gmina, natomiast zarządzać obiektem będzie jednostka organizacyjna Gminy, która nie będzie uzyskiwać żadnych przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Art. 86.1 ustawy o VAT określa, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W tym przypadku zakupy związane z realizacją projektu nie są powiązane ze sprzedażą opodatkowaną (MOPS nie uzyskuje przychodów objętych podatkiem VAT). W związku z tym Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. z późn. zm., do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, m.in. w zakresie pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy). Zadania te należy uznać za wykonywane przez organ władzy publicznej w oparciu o ich wskazanie w przepisach prawa - ustawie o samorządzie gminnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Jak wynika z powyższego ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Wyjaśnić należy, że przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Powyższe wynika z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Należy również zauważyć, że w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656 z późn. zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Ponadto, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 930 z późn. zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej - pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Stosownie do zapisu zawartego w art. 6 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej, przez jednostkę organizacyjną pomocy społecznej rozumie się regionalny ośrodek polityki społecznej, powiatowe centrum pomocy rodzinie, ośrodek pomocy społecznej, dom pomocy społecznej, placówkę specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, ośrodek wsparcia i ośrodek interwencji kryzysowej.

Obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą (art. 16 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).

Gmina i powiat, obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, mimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych (art. 16 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej).

Do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy prowadzenie i zapewnienie miejsc w mieszkaniach chronionych (art. 17 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy o pomocy społecznej).

W myśl art. 110 ww. ustawy o pomocy społecznej, zadania pomocy społecznej w gminach wykonują jednostki organizacyjne - ośrodki pomocy społecznej (ust. 1). Ośrodek pomocy społecznej, wykonując zadania własne gminy w zakresie pomocy społecznej, kieruje się ustaleniami wójta (burmistrza, prezydenta miasta) (ust. 3).

W świetle art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1774, z późn. zm.), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości mogą być oddawane jednostce organizacyjnej w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczenie na cele związane z ich działalnością.

Przez jednostkę organizacyjną, o której mowa w cytowanym wyżej przepisie - w myśl art. 4 pkt 10 cyt. ustawy o gospodarce nieruchomościami - należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca przystąpił do realizacji projektu pn. "..." współfinansowanego w 85% ze środków zewnętrznych, tj. ze środków europejskich (85% dofinansowania) oraz w 15% ze środków własnych gminy. Celem głównym projektu jest lepszy dostęp do usług społecznych dla osób wykluczonych lub zagrożonych wykluczeniem. Celami szczegółowymi są m.in.: utworzenie mieszkań wspomaganych i chronionych - w ramach projektu planuje się utworzenie 11 mieszkań (10 jednoosobowych i 1 trzyosobowe) oraz utworzenie Centrum usług społecznych. Beneficjentem a zarazem Wnioskodawcą projektu jest Gmina Z., która będzie odpowiedzialna za realizację projektu i zabezpieczenie środków na jego realizację. Faktury VAT za wykonane roboty, usługi i dostawy związane z realizacją projektu będą wystawiane na Gminę Z., która będzie z tego tytułu ponosiła wydatki. Właścicielem nieruchomości, która będzie przedmiotem rewitalizacji jest Beneficjent - Gmina Z., która, po realizacji projektu zapewni jej wykorzystanie zgodnie z przeznaczeniem. Po realizacji zadania zrewitalizowany obiekt zostanie przekazany w zarządzanie Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej (MOPS) w Z., który jest wyodrębnioną jednostką budżetową Gminy Z. nie posiadającą osobowości prawnej. MOPS nie będzie odrębnym od Gminy podatnikiem VAT. MOPS w Z. realizuje zadania własne gminy z zakresu pomocy społecznej, w tym środków i zakładów opiekuńczych, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 Ustawy o samorządzie gminnym. Obowiązki gminy w zakresie pomocy społecznej wynikają wprost z ustawy o pomocy społecznej (art. 17 ust. 1 pkt 12). Zrewitalizowany obiekt, będący własnością gminy zostanie przekazany Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w Z. nieodpłatnie w trwały zarząd. Przekazanie zrewitalizowanego obiektu w trwały zarząd nastąpi niezwłocznie po zakończeniu realizacji projektu. Wnioskodawca nie będzie wykorzystywać przedmiotu realizowanego projektu dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowy budynek zrewitalizowany w ramach projektu nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie Gminy. Efekt realizacji projektu nie będzie w żadnym czasie i zakresie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca w okresie realizacji projektu w swoich rozliczeniach dokonywanych na potrzeby podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2017 r. nie będzie uwzględniał odrębności podatkowej MOPS w Z.

Kwestią budzącą wątpliwości Wnioskodawcy jest prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją projektu pn. "..." współfinansowanego ze środków europejskich.

Rozpatrując kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnień do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Jak wynika z ww. wyroku TSUE w sprawie C-276/14 samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

W związku z ww. wyrokiem C-276/14, w dniach 29 września 2015 r. oraz 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało Komunikaty, w których stwierdzono, że mając na uwadze rozstrzygnięcie TSUE zakłada się obowiązkowe "scentralizowanie" w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Jednocześnie wskazano, że stosowany obecny model rozliczeń do momentu obowiązkowego scentralizowania nie będzie kwestionowany.

Jak wynika z wniosku, po realizacji przedmiotowego zadania zrewitalizowany obiekt, będący własnością gminy, zostanie przekazany Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej (MOPS) w Z., nieodpłatnie w trwały zarząd. Przekazanie zrewitalizowanego obiektu w trwały zarząd nastąpi niezwłocznie po zakończeniu realizacji projektu. MOPS - jako wyodrębniona jednostka budżetowa Gminy Z., nie posiadająca osobowości prawnej - nie będzie odrębnym od Gminy podatnikiem VAT. Wnioskodawca w okresie realizacji projektu, w swoich rozliczeniach dokonywanych na potrzeby podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2017 r. nie będzie uwzględniał odrębności podatkowej MOPS w Z.

Biorąc pod uwagę opis sprawy i wskazane przepisy ustawy o VAT należy stwierdzić, że skoro, jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowy budynek zrewitalizowany w ramach projektu nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie Gminy, a także efekt realizacji projektu nie będzie w żadnym czasie i zakresie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług, a mianowicie związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle powyższych ustaleń uznać należy, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT za wykonane roboty, usługi i dostawy związane z realizacją projektu ww. projektu pn. "...", ponieważ nie zostanie spełniona przesłanka wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. nabyte towary i usługi w ramach projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie Gminy.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma też możliwości zwrotu różnicy podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku naliczonego na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r., gdyż środki wskazane we wniosku, nie są środkami, o których mowa w zawartych tam regulacjach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.