2461-IBPP2.4512.657.2016.2.JJ - Ustalenie prawa do zmniejszenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych w związku z pobieraniem opłat za udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 2 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zmniejszenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych w związku z pobieraniem opłat za udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zmniejszenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych w związku z pobieraniem opłat za udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 24 października 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.657.2016.1.JJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Miasto - Urząd Miasta rozpoczyna realizację projektu wspófinansowanego środkami unijnymi w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020, Oś priorytetowa VI Rozwój niskoemisyjnego transportu zbiorowego w miastach, Działanie 6.1 Rozwój publicznego transportu zbiorowego w miastach. Planuje się złożenie przedmiotowego projektu w październiku 2016 w ramach ww. programu.

Przedmiot projektu, jakim jest budowa X, w ramach Y, obejmuje następujący zakres inwestycji:

* budowę jednopoziomowego bezobsługowego parkingu naziemnego zlokalizowanego w północno-zachodniej części terenu objętego inwestycją w rejonie ulicy X, ulicy X oraz ulicy X dla samochodów osobowych oraz dla osób niepełnosprawnych. Parking zostanie wyposażony w zautomatyzowany system pobierania opłat za parkowanie połączonych z opłatami za przejazd transportem publicznym, zintegrowanego ze XXX oraz systemem informacji o zajętości parkingu z uwzględnieniem włączenia do planowanego na obszarze XXX Inteligentnego Systemu Zarządzania Transportem (ITS);

* budowę zadaszonych wielostanowiskowych peronów przystankowych dla autobusów w celu obsługi podróżnych korzystających z komunikacji miejskiej, regionalnej, krajowej, międzynarodowej oraz przesiadającymi się pomiędzy różnymi rodzajami komunikacji autobusowej, w powiązaniu z dojazdem do dworca PKP i komunikacji tramwajowej;

* budowę poczekalni z funkcjami towarzyszącymi - toalety, punkty zakupu biletów wraz z pełną infrastrukturą systemu XXX, urzędomat, punkty zakupu prasy, mała gastronomia, urządzeń informacyjnych dla podróżnych w tym tablic Systemu Dynamicznej Informacji Pasażerskiej (SDIP);

* przebudowę przyległych odcinków ulic XXX dla dostosowania układu drogowego do włączenia zjazdów na węzeł dla autobusów i na parking;

* budowę ciągów pieszych i rowerowych dla połączenia z infrastrukturą węzła;

* budowę strefy obsługi operatorów transportu publicznego, w tym punkt dyspozytorski i pomieszczenie socjalne dla kierowców oraz pomieszczenie dla obsługi systemu monitoringu;

* budowę i przebudowę istniejącej infrastruktury podziemnej i naziemnej;

* oświetlenie terenu zainwestowania.

Przedsięwzięcie będzie realizował Wydział Inwestycji Urzędu Miasta. Operatorem i dysponentem majątku tj. podmiotami odpowiedzialnymi za właściwą eksploatację infrastruktury powstałej w wyniku realizacji projektu będą:

* Miejski Zarząd Ulic i Mostów (MZUiM) - dysponent majątku w zakresie infrastruktury drogowej, ścieżek rowerowych, parkingu oraz placu odstawczego, systemów informacji o zajętości parkingu, peronów przystankowych wraz z elementami konstrukcyjnymi zadaszenia, odwodnieniem i oświetleniem, elementów małej architektury,

* Komunalny Zakład Gospodarki Mieszkaniowej (KZGM) - dysponent majątku w zakresie obiektów kubaturowych dla obsługi podróżnych, przy czym wynajem lokali w omawianych obiektach kubaturowych realizowany będzie przez wydział Budynków i Dróg Urzędu Miasta.

Nakłady inwestycyjne obliczono dla całości inwestycji, jak również z uwzględnieniem podziału na część publiczną i komercyjną budynku. Według danych z projektu budowlanego powierzchnia komercyjna w budynku wynosić będzie 236,62 m², co stanowi 43%. Przestrzeń publiczna zajmuje natomiast powierzchnię 316,99 m², co stanowi 57%. Powyższy podział powierzchni stanowić będzie częściowo o kwalifikowalności wydatków, bowiem wydatki poniesione na część komercyjną nie są kwalifikowalne.

Całkowite koszty inwestycyjne wynosić będą 48 387 048,85 zł netto (59 516 070,08 zł brutto). Nakłady inwestycyjne poniesione na budowę części publicznej wynosić będą 46 950 673,85 zł netto (57 749 328,83 zł brutto), natomiast budowa części komercyjnej kosztować będzie 1 436 375,00 zł netto (1 766 741,25 zł brutto). Koszty kwalifikowalne inwestycji wynosić będą 46 186 181,88 zł netto. Ponieważ zgodnie z wytycznymi "Wytyczne w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020" (rozdział 6.13.1.) podatek od towarów i usług dla osi priorytetowej VI Rozwój niskoemisyjnego transportu zbiorowego w miastach nie może być uznany za wydatek kwalifikowalny, koszty kwalifikowalne brutto = koszty kwalifikowalne netto.

Z uwagi na to, że część podatku VAT może zostać odzyskana przez Wnioskodawcę (dotyczy podatku od części komercyjnej w wysokości 330 366,25 zł), do analizy przygotowywanej przez wykonawcę Studium Wykonalności (SW) przyjęto całkowite koszty inwestycyjne netto (48 387 048,85 zł) oraz podatek VAT jedynie od części publicznej (10 798 654,98 zł, ponieważ Wnioskodawca nie ma możliwości jego odzyskania). Łączne koszty inwestycyjne brutto przyjęte do analizy wynoszą zatem 59 185 703,83 zł. Koszty te odzwierciedlać będą faktycznie poniesiony przez Beneficjenta wydatek.

Przychody operacyjne projektu obejmują przychody z tytułu udostępnienia stanowisk odjazdowych przewoźnikom, co do których wykonawca Studium Wykonalności ma wątpliwości w zakresie podatku VAT, oraz przychody z tytułu opłat za parking samochodowy, przychody z tytułu najmu powierzchni komercyjnej, przychody z reklam oraz wynajmu powierzchni pod automaty vendingowe (tekst jedn.: automaty z kawą, napojami i/lub żywnością).

Przychody z tytułu, objętego wątpliwościami wykonawcy SW, udostępnienia stanowisk odjazdowych przewoźnikom oszacowano na podstawie przeprowadzonych badań. Według ustawy o transporcie zbiorowym maksymalna stawka za zatrzymanie na dworcu wynosić będzie 1 zł. Według wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, opłata ta jest zwolniona z opodatkowania, w związku z czym stawka 1 zł netto = 1 zł brutto. Ostatecznie szacuje się, że roczne przychody z tytułu udostępnienia przewoźnikom stanowisk odjazdowych na terenie dworca będą kształtowały się na poziomie 202 200,00 zł. Projekt zostanie zakończony na przełomie lat 2017 - 2018. Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2017 r. objęty będzie centralnym rozliczeniem podatku VAT wraz z pozostałymi jednostkami Miasta.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał następujące informacje:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Miasto aktualnie nie ma jeszcze podjętej uchwały Rady Miasta w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych lub dworców. W studium wykonalności dla węzła zawierającym analizę kosztów i korzyści założono pobieranie opłaty w wysokości 1 zł za korzystanie przez przewoźników z części dworcowej przedmiotowego węzła przesiadkowego, co powinno zostać ustalone w drodze podjęcia uchwały Rady Miasta na podstawie art. 16 ust. 4-6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1440 z późn. zm.).

3. Zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1440 z późn. zm.) stawka opłaty za korzystanie przez przewoźników z dworca będzie ustalona z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad.

4. Zgodnie z art. 16 ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1440 z późn. zm.) opłaty pobierane za korzystanie przez przewoźników z dworca stanowić będą dochód z przeznaczeniem na utrzymanie dworca, o którym mowa.

5. Faktury na zakup towarów i usług budowlano-montażowych będą wystawiane na Miasto, jako że inwestycje będzie prowadził tut. Wydział Inwestycji, natomiast Miejski Zarząd Ulic i Mostów będzie zarządzał przedmiotową infrastrukturą powstałą w ramach realizacji projektu (infrastruktura drogowa, ścieżki rowerowe, parkingi i plac odstawczy, systemy informacji o zajętości parkingu, perony przystanków wraz z elementami konstrukcyjnymi zadaszenia, odwodnienie i oświetlenie, elementy małej architektury) po zakończeniu realizacji inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawcy Miastu - Urzędowi Miasta będzie przysługiwało zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych w związku z pobieraniem opłat za udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Miastu - Urzędowi Miasta nie będzie przysługiwało zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych w związku z pobieraniem opłat za udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu z uwagi na fakt, że opłata ta ma charakter opłaty administracyjnej zwolnionej z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W przepisie tym wskazano, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca rozpoczyna realizację projektu X - wspófinansowanego środkami unijnymi w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020, Oś priorytetowa VI Rozwój niskoemisyjnego transportu zbiorowego w miastach, Działanie 6.1 Rozwój publicznego transportu zbiorowego w miastach. Planuje się złożenie przedmiotowego projektu w październiku 2016 w ramach ww. programu.

Przedsięwzięcie będzie realizował Wydział Inwestycji Urzędu Miasta. Operatorem i dysponentem majątku tj. podmiotami odpowiedzialnymi za właściwą eksploatację infrastruktury powstałej w wyniku realizacji projektu będą:

* Miejski Zarząd Ulic i Mostów (MZUiM) - dysponent majątku w zakresie infrastruktury drogowej, ścieżek rowerowych, parkingu oraz placu odstawczego, systemów informacji o zajętości parkingu, peronów przystankowych wraz z elementami konstrukcyjnymi zadaszenia, odwodnieniem i oświetleniem, elementów małej architektury,

* Komunalny Zakład Gospodarki Mieszkaniowej (KZGM) - dysponent majątku w zakresie obiektów kubaturowych dla obsługi podróżnych, przy czym wynajem lokali w omawianych obiektach kubaturowych realizowany będzie przez wydział Budynków i Dróg Urzędu Miasta.

Przychody operacyjne projektu obejmują przychody z tytułu udostępnienia stanowisk odjazdowych przewoźnikom, co do których wykonawca Studium Wykonalności ma wątpliwości w zakresie podatku VAT, oraz przychody z tytułu opłat za parking samochodowy, przychody z tytułu najmu powierzchni komercyjnej, przychody z reklam oraz wynajmu powierzchni pod automaty vendingowe (tekst jedn.: automaty z kawą, napojami i/lub żywnością).

Przychody z tytułu, objętego wątpliwościami wykonawcy SW, udostępnienia stanowisk odjazdowych przewoźnikom oszacowano na podstawie przeprowadzonych badań. Według ustawy o transporcie zbiorowym maksymalna stawka za zatrzymanie na dworcu wynosić będzie 1 zł. Według wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, opłata ta jest zwolniona z opodatkowania, w związku z czym stawka 1 zł netto = 1 zł brutto. Ostatecznie szacuje się, że roczne przychody z tytułu udostępnienia przewoźnikom stanowisk odjazdowych na terenie dworca będą kształtowały się na poziomie 202 200,00 zł. Projekt zostanie zakończony na przełomie lat 2017 - 2018. Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2017 r. objęty będzie centralnym rozliczeniem podatku VAT wraz z pozostałymi jednostkami Miasta.

Wnioskodawca aktualnie nie ma jeszcze podjętej uchwały Rady Miasta w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych lub dworców. W studium wykonalności dla węzła zawierającym analizę kosztów i korzyści założono pobieranie opłaty w wysokości 1 zł za korzystanie przez przewoźników z części dworcowej przedmiotowego węzła przesiadkowego, co powinno zostać ustalone w drodze podjęcia uchwały Rady Miasta na podstawie art. 16 ust. 4-6 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Zgodnie z ustawą o publicznym transporcie zbiorowym stawka opłaty za korzystanie przez przewoźników z dworca będzie ustalona z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad.

Zgodnie z art. 16 ust. 7 pkt 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym opłaty pobierane za korzystanie przez przewoźników z dworca stanowić będą dochód z przeznaczeniem na utrzymanie dworca, o którym mowa.

Faktury na zakup towarów i usług budowlano-montażowych będą wystawiane na Miasto, jako że inwestycje będzie prowadził tut. Wydział Inwestycji, natomiast Miejski Zarząd Ulic i Mostów będzie zarządzał przedmiotową infrastrukturą powstałą w ramach realizacji projektu (infrastruktura drogowa, ścieżki rowerowe, parkingi i plac odstawczy, systemy informacji o zajętości parkingu, perony przystanków wraz z elementami konstrukcyjnymi zadaszenia, odwodnienie i oświetlenie, elementy małej architektury) po zakończeniu realizacji inwestycji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zmniejszenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych w związku z pobieraniem opłat za udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu.

Aby odpowiedzieć na przedstawione pytanie Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy czynność odpłatnego udostępniania przez Miasto przystanków na rzecz przewoźników stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania VAT - jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów, to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Istotą stosunku świadczenia jest każde zachowanie się na rzecz innej osoby (podmiotu). Świadczenie jest zatem dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Tak więc określone ustawą "świadczenie na rzecz" obejmuje świadczenie na rzecz skonkretyzowanych, a nawet zindywidualizowanych podmiotów (ostatecznych konsumentów).

Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym) oraz lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Jak stanowi art. 9 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym zadaniami użyteczności publicznej, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1440 z późn. zm.) organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej "organizatorem", właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest gmina:

Na mocy art. 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym do zadań organizatora należy:

W myśl art. 15 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na:

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Przepisy ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wprowadzają pojęcie operatora publicznego transportu zbiorowego, przez którego w myśl art. 4 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy rozumie się samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorcę uprawnionego do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym - w transporcie drogowym za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców mogą być pobierane opłaty. Stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców oraz standardy, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 3 lit. a, są ustalane w drodze negocjacji między gminą, na obszarze której jest usytuowany przystanek komunikacyjny lub dworzec, i właścicielem albo zarządzającym przystankiem komunikacyjnym lub dworcem.

W przepisie art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, przewidziano również możliwość pobierania przez jednostkę samorządu terytorialnego opłat za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których jest właścicielem albo zarządzającym, z tym, że stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad.

Zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, stawka opłaty, o której mowa w ust. 4, nie może być wyższa niż:

W myśl art. 16 ust. 7 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego, z przeznaczeniem na:

W przypadku więc gdy właściwa jednostka samorządowa ustanowi - w drodze uchwały wydanej na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym - opłatę za korzystanie z przystanków, jednym z warunków korzystania z tych obiektów, określonych uchwałą wydaną na podstawie art. 15 ust. 2, powinien być obowiązek ponoszenia przez podmioty świadczące usługi przewozowe tej opłaty w wysokości wynikającej z pomnożenia opłaty przez liczbę zatrzymań wynikającą z rozkładu jazdy.

W kwestii wyłączenia organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości akcentując, że dla takiego wyłączenia konieczne jest spełnienie równocześnie dwóch przesłanek: działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być wykonywana w celu sprawowania władzy publicznej (wyroki C-408/97, C-4/89, C-288/07). Zatem wyłączenie, o którym mowa jest wyłączeniem o charakterze podmiotowo-przedmiotowym; następuje wówczas, gdy spełniona jest przesłanka podmiotowa - czynności dokonuje organ władzy publicznej i przedmiotowa - czynność mieści się w zakresie władztwa publicznego.

Pojęcie "organu władzy publicznej" (ani "urzędu obsługującego ten organ") nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. Poszukując cech identyfikujących takie podmioty, w odróżnieniu od innych uczestników obrotu gospodarczego będących podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zasadne jest odwołanie się do postanowień Konstytucji RP. Art. 16 ust. 2 Konstytucji RP stanowi, że samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Z art. 163 Konstytucji RP wynika z kolei, że samorząd wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Przepisy te pozwalają na usytuowanie jednostek samorządu terytorialnego obok innych organów władzy publicznej, co w istocie czyni je takimi organami, przy spełnieniu przesłanek przedmiotowych. Samorząd terytorialny wykonuje zadania administracji publicznej niezastrzeżone do kompetencji innych organów władzy państwowej. W tych działaniach organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, które są właściwe dla władzy państwowej.

Za stanowiskiem tym przemawia też analiza treści art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Wynika z niej bowiem, że trzeba rozróżnić sferę imperium, która jest wyłączona z opodatkowania od sfery dominium, w której organy powinny być traktowane jak podatnicy VAT. Generalną zasadą regulacji wspólnotowych jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych.

W kontekście omawianej sprawy należy również zwrócić uwagę na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 20 marca 2013 r. o sygn. akt I FSK 687/12, odwołując się do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT oraz art. 4 ust. 5 Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U.UE.L z 13 czerwca 1977 r., dalej: VI Dyrektywa), jednoznacznie stwierdził, że organy władzy o charakterze krajowym, regionalnym i lokalnym i inne instytucje prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują i transakcjami, które zawierają jako władze publiczne, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub inne płatności w związku z taką działalnością lub transakcjami. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, że "pobieranie przez samorząd opłat (daniny publicznej) za korzystanie z przystanków komunikacyjnych i dworców jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego".

Ponadto należy zauważyć, że Miasto nie ma swobody wydatkowania dochodów uzyskanych z opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego. Środki uzyskane w ww. sposób mogą być wydatkowane wyłącznie na cele wskazane w ustawie o publicznym transporcie drogowym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że czynności prawne, wskazane w zapytaniu Wnioskodawcy (tekst jedn.: udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu), należą do imperium uprawnionego organu zarządzającego daną drogą publiczną i infrastrukturą jej towarzyszącą, który wyposażony w kompetencje do orzekania w tych sprawach, realizuje zadania publiczne, wynikające z ustawowego powołania do pełnienia funkcji zarządcy dróg. W konsekwencji uznać należy, że Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego, w przedstawionym we wniosku zakresie, spełnia obie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Pobieranie przez Miasto opłat (daniny publicznej) za korzystanie z przystanków komunikacyjnych jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego. Podmiot sprawujący zarząd i organizowanie lokalnego transportu zbiorowego przy wykonywaniu tych czynności działa na ustawowo uregulowanych zasadach, a zatem nie jest w stanie dokonywać modyfikacji, dopuszczalnych w stosunkach cywilnoprawnych w ramach swobody zawierania umów. Organ taki, co istotne, pobiera należność o charakterze daniny publicznej, zaś dochód uzyskany z jej poboru służy celom publicznym. Tak więc w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, Miasto, nie jest w tym przypadku podatnikiem podatku od towarów i usług. A zatem opłaty pobierane od przewoźników za korzystanie ze stanowisk odjazdowych na dworcu, w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, Miasto w zakresie poboru opłat za korzystanie ze stanowisk odjazdowych na dworcu będzie działać jako organ władzy publicznej i w tym zakresie wyłączona będzie z kategorii podatników, co oznacza, że czynności udostępniania stanowisk odjazdowych na dworcu za które pobierane będą ww. opłaty nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc treść powołanych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że z uwagi na fakt, iż Miasto w zakresie poboru opłat za korzystanie ze stanowisk odjazdowych będzie działać jako organ władzy publicznej i w tym zakresie wyłączona będzie z kategorii podatników, co oznacza, że czynności udostępniania stanowisk odjazdowych, za które pobierane będą ww. opłaty nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to Miasto nie będzie miało prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących zakup towarów i usług budowlano-montażowych związanych ze stanowiskami odjazdowymi w ramach realizacji projektu, jakim jest budowa Węzła.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie będzie przysługiwało mu zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych w związku z pobieraniem opłat za udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu, jest prawidłowe.

Zwrócić jednakże należy uwagę, że jak wskazano powyżej, opłata za udostępnienie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu, będąc opłatą, która ma charakter opłaty administracyjnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie jak wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku, że opłata ta ma charakter opłaty administracyjnej zwolnionej z opodatkowania.

Powyższe nie ma jednak wpływu na rozstrzygnięcie kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy czyli problemu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących zakup towarów i usług budowlano-montażowych związanych ze stanowiskami odjazdowymi w ramach realizacji ww. projektu.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania), tj. prawa do zmniejszenia podatku VAT należnego o podatek naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych w związku z pobieraniem opłat za udostępnianie przewoźnikom stanowisk odjazdowych na dworcu. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, w tym prawa do odliczenia w związku z realizacją całego projektu, nie są przedmiotem rozstrzygnięcia w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.