2461-IBPP2.4512.42.2017.2.WN - Rozstrzygnięcie, czy zgodnie z załącznikiem nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług montaż kompletnej konstrukcji stalowej powinien zostać opodatkowany z zastosowaniem odwrotnego obciążenia, a do prefabrykacji kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacji elementów konstrukcji stalowej powinna zostać zastosowana stawka 23%.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 18 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 17 marca 2017 r. (data wpływu 22 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozstrzygnięcia, czy zgodnie z załącznikiem nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług montaż kompletnej konstrukcji stalowej powinien zostać opodatkowany z zastosowaniem odwrotnego obciążenia, a do prefabrykacji kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacji elementów konstrukcji stalowej powinna zostać zastosowana stawka 23% - jest prawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozstrzygnięcia, czy zgodnie z załącznikiem nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług montaż kompletnej konstrukcji stalowej powinien zostać opodatkowany z zastosowaniem odwrotnego obciążenia, a do prefabrykacji kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacji elementów konstrukcji stalowej powinna zostać zastosowana stawka 23%.

Wniosek został uzupełniony pismem z 17 marca 2017 r. (data wpływu 22 marca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 marca 2017 r. znak: 2461-IBPP2.4512.42.2017.1.WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

25.11.Z - produkcja konstrukcji metalowych i ich części,

25.62.Z - obróbka mechaniczna elementów metalowych,

41.20.Z - roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,

43.12.Z - przygotowanie terenu pod budowę,

43.21.Z - wykonywanie instalacji elektrycznych,

43.22.Z - wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych,

43.31.Z - tynkowanie,

43.99.Z - pozostałe specjalistyczne roboty budowlane gdzie indziej niesklasyfikowane,

68.20.Z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi Rozlicza się w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Podatnik zajmuje się prefabrykacją i montażem konstrukcji stalowych z materiałów własnych i powierzonych takich jak hale, wiaty, magazyny, zakłady produkcyjne. Wykonuje m.in. usługi dla generalnego wykonawcy jako podwykonawca takie jak prefabrykacja i montaż kompletnej konstrukcji stalowej z materiałów własnych lub powierzonych oraz prefabrykację elementów konstrukcji stalowej (bez usługi montażu) z materiałów własnych lub powierzonych.

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy, informując:

1. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

2. Generalny wykonawca, z którym Wnioskodawca podpisał umowę na ww. prace jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

3. Usługi jakie Wykonawca wykonuje jako podwykonawca dla generalnego wykonawcy to: prefabrykacja i montaż kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacja elementów konstrukcji stalowej. Pod pojęciem "generalny wykonawca" należy rozumieć podmiot, który podpisując umowę z Inwestorem zobowiązuje do wykonania określonego zakresu robót osobiście lub za pomocą podwykonawców. (Kodeks Cywilny art. 6471 § 1).

4. Generalny wykonawca ma podpisaną umowę z Inwestorem (zamawiającym) na wykonanie całości robót budowlanych dotyczących danej inwestycji, w tym na wykonanie prefabrykacji i montażu kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykację elementów konstrukcji stalowej, którą to zleca podwykonawcy (Wnioskodawcy) na podstawie odrębnej umowy.

5. Wnioskodawca świadczy prefabrykację kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykację elementów konstrukcji stalowej dla generalnego wykonawcy jako podwykonawca w ramach umowy o roboty budowlane.

6.

* montaż kompletnej konstrukcji stalowej PKWiU 43.99.50.0

* prefabrykacja kompletnej konstrukcji stalowej PKWiU 25.11.10.0

* prefabrykacja elementów konstrukcji stalowej PKWiU 25.11.10.0

Wnioskodawca dodatkowo przesłał odpowiedź z Urzędu Statystycznego w Łodzi w/s nadania symbolu według klasyfikacji PKWiU.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z załącznikiem nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług montaż kompletnej konstrukcji stalowej powinien zostać opodatkowany z zastosowaniem odwrotnego obciążenia, a do prefabrykacji kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacji elementów konstrukcji stalowej powinna zostać zastosowana stawka 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy odwrotne obciążenie powinno znaleźć zastosowanie tylko do montażu kompletnej konstrukcji stalowej, natomiast do prefabrykacji kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacji elementów konstrukcji stalowej powinna zostać zastosowana stawka 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Według art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "podwykonawca", w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: "podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy".

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

* podwykonawcę - jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,

* głównego wykonawcę - jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz

* inwestora - jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca - główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

* nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);

* podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

* usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,

* usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,

* świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Wnioskodawca zajmuje się prefabrykacją i montażem konstrukcji stalowych z materiałów własnych i powierzonych takich jak hale, wiaty, magazyny, zakłady produkcyjne. Wykonuje m.in. usługi dla generalnego wykonawcy jako podwykonawca takie jak prefabrykacja i montaż kompletnej konstrukcji stalowej z materiałów własnych lub powierzonych oraz prefabrykację elementów konstrukcji stalowej (bez usługi montażu) z materiałów własnych lub powierzonych.

Generalny wykonawca, z którym Wnioskodawca podpisał umowę na ww. prace jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Usługi jakie Wykonawca wykonuje jako podwykonawca dla generalnego wykonawcy to: prefabrykacja i montaż kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacja elementów konstrukcji stalowej. Generalny wykonawca ma podpisaną umowę z Inwestorem (zamawiającym) na wykonanie całości robót budowlanych dotyczących danej inwestycji, w tym na wykonanie prefabrykacji i montażu kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykację elementów konstrukcji stalowej, którą to zleca podwykonawcy (Wnioskodawcy) na podstawie odrębnej umowy. Wnioskodawca świadczy prefabrykację kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykację elementów konstrukcji stalowej dla generalnego wykonawcy jako podwykonawca w ramach umowy o roboty budowlane.

Wnioskodawca sklasyfikował świadczone przez siebie usługi wg PKWiU:

* montaż kompletnej konstrukcji stalowej PKWiU 43.99.50.0

* prefabrykacja kompletnej konstrukcji stalowej PKWiU 25.11.10.0

* prefabrykacja elementów konstrukcji stalowej PKWiU 25.11.10.0

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy zgodnie z załącznikiem nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług montaż kompletnej konstrukcji stalowej powinien zostać opodatkowany z zastosowaniem odwrotnego obciążenia, a do prefabrykacji kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacji elementów konstrukcji stalowej powinna zostać zastosowana stawka 23%.

Odnosząc przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe do powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie mechanizm odwróconego obciążenia zastosowanie znajdzie wyłącznie dla czynności montażu kompletnej konstrukcji stalowej, albowiem spełnione są następujące warunki:

* usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,

* usługodawca (Wnioskodawca) jest podwykonawcą usługobiorcy,

* świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 45), objętych wskazanym tam symbolem PKWiU, tj. 43.99.50.0.

W konsekwencji, Wnioskodawca wykonując jako podwykonawca opisywaną we wniosku usługę montażu kompletnej konstrukcji stalowej, wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 45), objętą symbolem PKWiU 43.99.50.0 - winien rozliczyć ją na zasadach odwrotnego obciążenia.

Natomiast dla pozostałych czynności będących przedmiotem niniejszego wniosku, takich jak: prefabrykacja kompletnej konstrukcji stalowej (PKWiU 25.11.10.0) oraz prefabrykacja elementów konstrukcji stalowej (PKWiU 25.11.10.0), nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia, gdyż ww. czynności nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48).

Zatem skoro czynności te nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o Vat - podlegają rozliczeniu na ogólnych zasadach.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że czynności te nie zostały wskazane przez ustawodawcę ani w ustawie ani w przepisach wykonawczych do niej, do grup towarów, które są zwolnione z podatku lub co do których można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT. Zatem prefabrykacja kompletnej konstrukcji stalowej oraz prefabrykacja elementów konstrukcji stalowej podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego nie mieści się bowiem w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego.

Stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Tak więc, to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania świadczonych przez niego czynności. Konsekwencje błędnie wskazanego symbolu PKWiU ponosi Wnioskodawca, bowiem wydana w takim przypadku interpretacja traci swą ważność i nie daje wówczas Wnioskodawcy ochrony, o której mowa w przepisach Rozdziału 1a Działu II ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zatem zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku (w szczególności zmiana wskazanych symboli PKWiU) lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.