2461-IBPP2.4512.129.2017.1.BW

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony od zakupu samochodu osobowego do przewozu osób niepełnosprawnych - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony od zakupu samochodu osobowego do przewozu osób niepełnosprawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W roku 2017 Wnioskodawca (Gmina) w ramach "Programu " wyrównywania różnic miedzy regionami" wystąpi z wnioskiem do Państwowego Fundusz Rehabilitacyjnego Osób Niepełnosprawnych, w ramach obszaru D na zakup samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych na zajęcia terapeutyczno-rehabilitacyjne do Środowiskowego Domu Samopomocy w (...). Samochód zostanie zakupiony przez Gminę przy 60% dofinansowaniu wartości samochodu przez PFRON i 40% wkładzie własnym Gminy. Samochód ten będzie stanowił własność Gminy a w drodze umowy cywilnoprawnej - umowy użyczenia zostanie nieodpłatnie użyczony Środowiskowemu Domu Samopomocy.

Środowiskowy Dom Samopomocy jest gminną jednostką organizacyjna pomocy społecznej pobytu dziennego o zasięgu ponadgminnym. Dom jest jednostką budżetową finansowaną przez wojewodę w ramach zadania zleconego przez administrację rządową. Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 939) do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez gminę należy prowadzenie i rozwój infrastruktury ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

Środowiskowy Dom Samopomocy będzie wykorzystywać objęty wnioskiem samochód do przewozu osób niepełnosprawnych na zajęcia rehabilitacyjne do ośrodka wsparcia - dowóz uczestników na zajęcia i odwóz do miejsca zamieszkania. Uczestnicy za dowóz nie będą ponosić odpłatności. Z tego tytułu samochód będzie służył wyłącznie czynnościom zwolnionym od podatku. Gmina jest płatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony w związku ze zdarzeniem przyszłym dotyczącym planowanego zakupu samochodu osobowego, zwanego mikrobusem w wersji standardowej, 9-osobowego, do przewozu osób niepełnosprawnych na zajęcia terapeutyczno-rehabilitacyjne do Środowiskowego Domu Samopomocy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina stoi na stanowisku, że nie może obniżyć podatku należnego o podatek naliczony, wynikającego z przyszłej realizacji ww. programu, gdyż jest to realizacja zadania niezwiązana z działalnością opodatkowaną i nie ma podstaw do odliczenia podatku VAT. Zakupiony w przyszłości samochód nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17, 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy czynnościami opodatkowanymi VAT są odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Nieodpłatne świadczenie usług nie jest opodatkowane podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Należy również zaakcentować, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest płatnikiem podatku VAT. W roku 2017 Wnioskodawca w ramach "Programu "wyrównywania różnic miedzy regionami" wystąpi z wnioskiem do Państwowego Fundusz Rehabilitacyjnego Osób Niepełnosprawnych, w ramach obszaru D na zakup samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych.

Gmina wskazała, że przedmiotowy samochód będzie służył wyłącznie czynnościom zwolnionym od podatku.

Gmina ma wątpliwości, czy będzie miała prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony w związku z planowanym zakupem przedmiotowego samochodu.

Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia w opisanej sytuacji, należy wskazać, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Jak wynika z wniosku, będący przedmiotem pytania samochód Gmina będzie wykorzystywała wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

Zatem, Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem przedmiotowego samochodu.

Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będzie spełniona wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, samochód nie będzie służył do wykonywania czynności opodatkowanych.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym opisem zdarzenia przyszłego. Tym samym Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia opisu sprawy w sposób niezgodny z rzeczywistością.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy także zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionego pytania. W szczególności nie rozstrzyga w zakresie opodatkowania (zwolnienia) czynności do jakich będzie wykorzystywany samochód, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem pytania.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.