2461-IBPP2.4512.1064.2016.1.IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.) oraz pismem z 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od poniesionych nakładów remontowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od poniesionych nakładów remontowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.853.2016.1.IK. Ponadto wniosek został uzupełniony pismem z 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 maja 2002 r., w tym w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych z wznoszeniem budynków - PKD 41.10.Z - pod potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej 25 lipca 2007 r. Wnioskodawca zakupił w T. przy ul. K. za cenę 1.556.800,00 zł budynek mieszkalno-handlowy z docelowym przeznaczeniem na cele biurowo-handlowe - sprzedaż zwolniona z podatku od towarów i usług (VAT) stąd nabywcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i kwotę podatku naliczonego.

Transakcja została przeprowadzona aktem notarialnym z dnia 25 lipca 2007 r. W roku 2004 aktem notarialnym z dnia 7 stycznia 2004 r. za cenę 550.000,00 zł. Wnioskodawca kupił budynek pawilonu handlowego w T. przy ul. T. Sprzedaż również zwolniona z podatku od towarów i usług (VAT).

W związku ze zmianą planów władz miasta T. nie doszło do realizacji planu budowy centrum turystycznego z zapleczem parkingowym pod autokary w miejscu placu targowego a co za tym idzie plany związane z utworzeniem zaplecza hotelowo - gastronomicznego utraciły sens, co w dalszej konsekwencji zmieniło plany i sprzedaż nierentownych budynków.

Budynki jw. ze względu na lokalizację przy prowadzonym przez lata remoncie ul. K. zakończonym wyrokami sądowymi za w tym niegospodarność utraciły swoje walory użytkowe podobnie jak wymarła część miasta.

Powyższe spowodowało, że poszukiwanie nabywcy za rozsądną cenę na budynki jw. trwało prawie lat 3 a potencjalny nabywca stawiał warunki w tym przeprowadzenia remontu mającego na celu utrzymanie substancji gdyż sam w najbliższym czasie nie planuje inwestować w zakupione budynki.

Wnioskodawca wprowadził zakupioną nieruchomość do ewidencji środków trwałych, i amortyzował wg stawek:

* Budynek przy ul. K. - stawka 10%,

* Budynek przy ul. T. 12 - stawka 2,5%.

Warunki potencjalnego nabywcy wymusiły dokonanie bieżących remontów w latach 2015 i 2016 a nie modernizacji czy ulepszenia i polegały na:

Budynek przy ul. T. remont tarasu, który jest jednocześnie dachem dla budynku i lokali użytkowych w nieruchomości oraz remont stolarki okienno - drzwiowej - wartość remontu netto to kwota 140.880,97 zł. + podatek VAT 32.402,63 zł.

W budynku przy ul. K. prace remontowe polegały na usunięciu awarii instalacji wod-kan. wraz z jej częściową wymianą mycie i konserwacja elewacji budynku, dezynfekcja i odgrzybienie murów i sufitów, wymiana termoizolacji rur grzewczych, remont klatki schodowej, uszczelnienie poszycia dachowego, czyszczenie rynien i obróbek blacharskich osuszenie ścian iniekcja krystaliczną wymiana w piwnicy instalacji elektrycznej i osuszenie pomieszczeń piwnicy - wartość remontu netto to kwota 167.174,74 zł. + podatek VAT 38.4450,02 zł.

Łączna wartość remontów sprzedanych nieruchomości to kwota netto 308.084,97 zł + podatek VAT 70.852,65 zł.

Dnia 3 marca 2016 r. aktami notarialnymi Wnioskodawca sprzedał:

* Nieruchomość przy ul. K. - akt notarialny za cenę

1.050.000,00 zł, - sprzedaż zwolniona z podatku VAT,

* Nieruchomość przy ul. T. - akt notarialny za cenę

800.000.00 zł - sprzedaż zwolniona z podatku VAT.

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa:

1. - że mógł zastosować zwolnienie od podatku VAT w zakresie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten stanowi - że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. W stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2. Dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;

Biorąc pod uwagę ww. przepis oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że zostały spełnione oba ww. warunki, tj. przy nabyciu nie przysługiwało mnie jako wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT i wartość poniesionych wydatków na ulepszenie budynku nie przekroczyła 30% wartości początkowej sprzedawanych nieruchomości.

2. - że wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego odliczonego z tytułu wszystkich poniesionych nakładów remontowych oraz, że w przypadku wydatków remontowych przepisy art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują obowiązku korekty podatku naliczonego.

Brak jest regulacji, która wprost dotyczyłaby kwestii korekty podatku naliczonego w związku z nakładami poniesionymi na remont a nie modernizację czy ulepszenie środka trwałego.

W tym miejscu należy wskazać, że definicja remontu została zawarta w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.) i stanowi, że remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżących konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Biorąc pod uwagę ww. przepis, nakłady remontowe poniesione przed sprzedażą nieruchomości były robotami strikte remontowymi, dla których nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podnieść należy, że nie były ponoszone wydatki na modernizację nieruchomości w tzw. okresie korekty, który dla środków trwałych będących nieruchomością wynosi 10 lat, która winna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty i zostać uwzględniona w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Ad. 1

A. Budynek w T. przy ul. K. - nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług - lokale w budynku były wynajmowane podmiotom gospodarczym.

B. Budynek w T. przy ul. T. - nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług - lokale w budynku były wynajmowane podmiotom gospodarczym.

Ad. 2

A. Budynek w T. przy ul. K. - budynek był nabyty dnia 25 lipca 2007 r. jako towar używany w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) w brzmieniu w dniu nabycia stąd nie był naliczony podatek, co skutkowało jego brakiem.

B. Budynek w T. przy ul. T. - budynek był nabyty dnia 7 stycznia 2004 r. jako towar używany w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) w brzmieniu w dniu nabycia stąd nie był naliczony podatek, co skutkowało jego brakiem.

Ad. 3.

A. Budynek w T. przy ul. K. - na budynek ani jego części nie zostały poniesione wydatki na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych stąd nie wystąpiło pojęcie odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od nakładów podnoszących jego wartość księgową.

B. Budynek w T. przy ul. T. - na budynek ani jego części nie zostały poniesione wydatki na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych stąd nie wystąpiło pojęcie odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od nakładów podnoszących jego wartość księgową.

Ad. 4.

A. Budynek w T. przy ul. K. - lokale w budynku były przedmiotem najmu w chwili jego nabycia z czego część umów najmu była kontynuowana a część lokali została wynajęta nowym najemcom (podmiotom gospodarczym) na nowych warunkach. Budynek po nabyciu nie zmienił swojego przeznaczenia.

B. Budynek w T. przy ul. T. - lokale w budynku były przedmiotem najmu w chwili jego nabycia z czego część umów najmu była kontynuowana a część lokali została wynajęta nowym najemcom (podmiotom gospodarczym) na nowych warunkach. Budynek po nabyciu nie zmienił swojego przeznaczenia.

Ad. 5

A. Budynek w T. przy ul. K. - wybudowany wg mojej wiedzy przed I wojną światową około 1900 r. a lokale w nim się znajdujące były przedmiotem wynajmu, co najmniej od lat 50 stąd Wnioskodawca nie posiada wiedzy a także nie jest w posiadaniu żadnych materiałów archiwalnych kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedzenie.

B. Budynek w T. przy ul. T. - wybudowany wg mojej wiedzy przed 1 wojną światową około 1900 r. a lokale w nim się znajdujące były przedmiotem wynajmu, co najmniej od lat 50 stąd Wnioskodawca nie posiada wiedzy a także nie jest w posiadaniu żadnych materiałów kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedzenie.

Ad 6.

A. Budynek w T. przy ul. K. - z powodu jak wyżej okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku nie mógł być krótszy niż 2 lata.

B. Budynek w T. przy ul. T. - z powodu jak wyżej okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku nie mógł być krótszy niż 2 lata.

Ad 7.

A. Budynek w T. przy ul. K. - od pierwszego zajęcia, używania budynku do dnia dostawy minął okres znacznie dłuższy niż 2 lata.

B. Budynek w T. przy ul T. - od pierwszego zajęcia, używania budynku do dnia dostawy minął okres znacznie dłuższy niż 2 lata.

Ad. 8.

A. Budynek w T. przy ul. K. - jak Wnioskodawca podnosił w pkt 3 budynek jako wpisany do rejestru zabytków nie został poddany robotom, które można zaliczyć do ulepszenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a jedynie z racji jego wieku i podleganiu nadzorowi konserwatorskiemu był wyłącznie remontowany oraz podlegał ciągłej konserwacji w celu utrzymania jego substancji.

B. Budynek w T. przy ul. T. - jak Wnioskodawca podnosił w pkt 3 budynek jako wpisany do rejestru zabytków nie został poddany robotom, które można zaliczyć do ulepszenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a jedynie z racji jego wieku i podleganiu nadzorowi konserwatorskiemu był wyłącznie remontowany oraz podlegał ciągłej konserwacji w celu utrzymania jego substancji.

Ad. 9.

A. Budynek w T. przy ul. K. - budynek pod nadzorem Konserwatora Zabytków - remont i konserwacja prowadzone była od miesięcy jesiennych 2015 a zakończone z dnia 29 lutego 2016 r. - łączna wartość netto 7 faktur to 167.174,00 zł. + podatek VAT 38.450,02 zł.

B. Budynek w T. przy ul. T. - budynek pod nadzorem Konserwatora Zabytków - remont i konserwacja prowadzone była od miesięcy jesiennych 2015 a zakończone z dnia 16 marca 2016 r. - łączna wartość netto 6 faktur to 231.289,93 zł. + podatek VAT 53.196,69 zł.

Ad. 10.

A. Budynek w T. przy ul. K. - nie ponoszono wydatków na jego ulepszenie - brak możliwości ze względu nadzoru konserwatorskiego.

B. Budynek w T. przy ul. T. - nie ponoszono wydatków na jego ulepszenie - brak możliwości ze względu nadzoru konserwatorskiego.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy wymagana jest korekta podatku naliczonego od poniesionych nakładów remontowych, o której stanowi art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 26 stycznia 2017 r.).

Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego odliczonego z tytułu wszystkich poniesionych nakładów remontowych nie posiadających znamion ulepszenia lub modernizacji oraz, że w przypadku wydatków remontowych przepisy art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują obowiązku korekty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od poniesionych nakładów remontowych, w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 - na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy - ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie bowiem do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik nabywając towar lub usługę z przeznaczeniem do działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, a następnie zmienione zostało przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych (np. ze związanych z czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi), wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok.

Ponadto, przepis art. 91 ust. 5 ustawy wprowadza szczególny przypadek dokonywania korekt w sytuacji, gdy podatnik w okresie trwania korekty cząstkowej - tj. w okresie 10 lat w przypadku nieruchomości - zbywa dany środek trwały.

W takich sytuacjach - zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych - przyjmuje się fikcję prawną, że zbyte składniki majątku służą nadal działalności opodatkowanej lub nadal działalności zwolnionej, aż do końca okresu korekty. Jednakże w miesiącu dokonania sprzedaży dokonuje się od razu korekty za wszystkie pozostałe okresy. Korekty dokonuje się w deklaracji za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży.

Jeśli transakcja zbycia środka trwałego została opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały do korekty okres towar ten bądź usługa służy w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż była zwolniona, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały służy czynnościom niedającym prawa do odliczenia.

Jak wskazano w interpretacji znak: 2461-IBPP2.4512.853.2016.2.IK, sprzedaż dwóch budynków będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją wskazaną w przepisie art. 91 ust. 7 ustawy, gdyż doszło do zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku ze zmianą przeznaczenia budynków, w odniesieniu do których Wnioskodawca poniósł nakłady na ich remont, które przekroczyły kwotę 15.000 zł dla każdego z budynków. W konsekwencji, Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać korekty podatku na podstawie powołanych wyżej przepisów art. 91 ustawy.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że przepis art. 91 ust. 7b ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

W ww. art. 91 ust. 7a ustawy jest natomiast mowa o towarach i usługach, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł.

Tak więc ww. przepis art. 91 ust. 7b ustawy, jako że nie ma w tym przepisie stwierdzenia, że dotyczy tylko środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, lecz jedynie, że dotyczy towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, należy przyjąć, że przepis ten dotyczy wszelkich towarów i usług, w tym również towarów i usług niepodlegających amortyzacji, których wartość przekracza 15.000 zł.

Rozważenia wymaga kwestia, czy w sytuacji przedstawionej we wniosku ma zastosowanie przepis art. 91 ust. 7c ustawy, który stwierdza, że jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w odniesieniu do towarów i usług zakupionych w związku z remontem budynku przy ul. K. (dokonanego od jesieni 2015 r. do lutego 2016 r.), których wartość przekroczyła 15.000 zł oraz z remontem budynku przy ul. T. (dokonanego od jesieni 2015 r. do marca 2016 r.), których wartość przekroczyła 15.000 zł, z uwagi na fakt, że nie podlegały amortyzacji oraz nie zwiększały wartości środka trwałego, zastosowanie znajdzie cytowany powyżej przepis art. 91 ust. 7b i 7c ustawy, zgodnie z którym korekty dokonuje się jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia, jednakże nie później niż 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary do użytkowania.

W analizowanej sprawie, od daty zakończenia prac remontowych do chwili sprzedaży nie upłynęło więcej niż 12 miesięcy, zatem Wnioskodawca - na podstawie art. 91 ust. 7b i ust. 7c ustawy - ma obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na remont.

Podsumowując, w odniesieniu do towarów i usług zakupionych w związku z remontem budynków przy ul. T. i ul. K., które były wykorzystywane w działalności gospodarczej, Wnioskodawca ma obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ust. 7b i 7c ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od poniesionych nakładów remontowych jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w wyżej wskazanym zakresie. Kwestia zakreślona pytaniem nr 1 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego w szczególności gdy wydatki opisane we wniosku nie stanowiły wydatków na remont lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.