2461-IBPP2.4512.1015.2016.1.RSz - Stawka VAT od dostawy lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 20 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w przypadku gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego - bez uwzględnienia powierzchni garażu - przekracza 150 m² - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w przypadku gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego - bez uwzględnienia powierzchni garażu - przekracza 150 m².

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik (Wnioskodawca) jest osobą prawną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka prowadzi działalność deweloperską. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca jest w trakcie wznoszenia budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługowo-handlową. Po wybudowaniu Wnioskodawca wyodrębni w budynku lokale mieszkalne, które będą stanowić odrębny przedmiot prawa własności. Lokale są oferowane przyszłym nabywcom wraz z przynależnościami w postaci znajdujących się na kondygnacji podziemnej garaży. Garaże zlokalizowane będą w obrębie jednego budynku. Garaże będą znajdować się na kondygnacji innej niż lokale mieszkalne, nie mniej jednak stanowić będą część składową danego lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny wraz z garażem będą objęte jedną księgą wieczystą.

Powierzchnia użytkowa niektórych lokali mieszkalnych - bez uwzględnienia powierzchni garażu - będzie przekraczała 150 m.kw.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, jaką stawką podatku od towarów i usług powinien opodatkować część ceny nabycia odnoszącą się do garaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług powinna być opodatkowana część ceny nabycia lokalu mieszkalnego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu o następujących cechach:

Zdaniem Wnioskodawcy, do części ceny nabycia lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu, który posiada następujące cechy:

w przypadku gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego - bez uwzględnienia powierzchni garażu - przekracza 150 m.kw., powinna być zastosowana obniżona stawka podatku VAT 8%.

Wnioskodawca uzyskał interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2016 r. (sygn. sprawy IBPP2/4512-19/16/KO), w której organ upoważniony do jej wydania potwierdził, że do powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług nie wlicza się powierzchni garaży i dodatkowych pomieszczeń gospodarczych, tj. komórek. Powierzchnię lokalu mieszkalnego, która upoważnia do stosowania obniżonej stawki podatku VAT określonej w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 ustawy, ustala się bez uwzględnienia powierzchni garaży i dodatkowych pomieszczeń gospodarczych. Jednocześnie, z uwagi na to, że powierzchnie garaży i dodatkowych pomieszczeń gospodarczych, które są pomieszczeniami przynależnymi i objętymi jedną księgą wieczystą, stanowią jeden przedmiot sprzedaży ich dostawa objęta jest jedną stawką podatku od towarów i usług właściwą dla samego lokalu mieszkalnego.

Takie poglądy ugruntowane są w orzecznictwie sądów administracyjnych: por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1798/07, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt I FSK 945/05, wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK 103/05.

Zdaniem Wnioskodawcy także w przypadku dostawy garaży stanowiących jeden przedmiot sprzedaży z lokalami mieszkalnymi, których powierzchnia - bez uwzględnienia powierzchni garażu - przekracza 150 m.kw., do podstawy opodatkowania stanowiącej cenę nabycia garażu zastosowanie ma obniżona stawka 8%. Stawka podstawowa - 23% - liczona jest wyłącznie do powierzchni samego tylko lokalu mieszkalnego - bez uwzględnienia powierzchni garażu - która przekracza limit 150 m.kw.

Brak jest podstawy prawnej do innego opodatkowania ceny garaży przynależnych do mieszkań o powierzchni nieprzekraczającej 150 m.kw. i ceny garaży przynależnych do mieszkań o powierzchni przekraczającej tę powierzchnię.

Takie zróżnicowanie powodowałoby niekorzystne ukształtowanie sytuacji klientów nabywających mieszkania o pow. ponad 150 m.kw. w stosunku do klientów kupujących mieszkania o pow. równej lub mniejszej niż 150 m.kw. - bez prawnego uzasadnienia dla takiego stanu rzeczy.

Zauważyć należy, że ustawodawca dał podstawę do opodatkowania dostawy mieszkania o metrażu większym niż 150 m. kw., wyższą stawką podatku VAT, wprowadzając przepis art. 41 ust. 12c ustawy. Brak natomiast takiego unormowania w odniesieniu do garaży, które są częścią składową lokalu mieszkalnego o pow. przekraczającej 150 m.kw., a których powierzchnia nie jest wliczana do ustalania limitów określonych w art. 41 ust. 12b ustawy.

Opodatkowanie dostawy garaży, będących częściami składowymi lokali mieszkalnych, powinno być traktowane jednakowo w odniesieniu do lokali mieszkalnych nieprzekraczających 150 m.kw., jak i lokali mieszkalnych przekraczających 150 m.kw.

Inna wykładania art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 i 12b, naruszałaby art. 2 Konstytucji z którego wynika zasada demokratycznego państwa prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Artykuł 146a pkt 1 i pkt 2 stanowi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się - w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega obecnie dostawa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12. Jednocześnie z prawa do zastosowania obniżonej stawki podatku 8% wyłączone są lokale użytkowe.

Wskazać należy także, że dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Rozporządzenie powyższe dzieli budynki na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, że budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1892).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl ust. 4 ww. artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść przywołanych wyżej przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Jak wynika z powyższego, ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1422). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Mieszkaniem - stosownie do § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia - jest zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można m.in. stwierdzić, że garaże zlokalizowane w obrębie jednego budynku, które będą znajdować się na kondygnacji podziemnej - innej niż lokale mieszkalne, nie mieszczą się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowią wydzieloną do celów użytkowych część lokalu użytkowego.

Ponadto wskazać należy, że stosownie do art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), dalej: k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 k.c.).

Zgodnie z art. 50 k.c., za części składowe nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji prawnych z prawa do stosowania obniżonej stawki korzystają tylko obiekty objęte społecznym programem mieszkaniowym, do którego nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Jednocześnie w art. 41 ust. 12c ustawy o VAT postanowiono, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, obniżoną stawkę podatku, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zatem, w sytuacji gdy powierzchnia lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego będzie przekraczała powyższe limity, wówczas będą miały do dostawy zastosowanie dwie stawki podatku - obniżona i podstawowa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność deweloperską. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest w trakcie wznoszenia budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługowo-handlową. Po wybudowaniu Wnioskodawca wyodrębni w budynku lokale mieszkalne, które będą stanowić odrębny przedmiot prawa własności. Lokale są oferowane przyszłym nabywcom wraz z przynależnościami w postaci znajdujących się na kondygnacji podziemnej garaży. Garaże zlokalizowane będą w obrębie jednego budynku. Garaże będą znajdować się na kondygnacji innej niż lokale mieszkalne, nie mniej jednak stanowić będą część składową danego lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny wraz z garażem będą objęte jedną księgą wieczystą. Powierzchnia użytkowa niektórych lokali mieszkalnych - bez uwzględnienia powierzchni garażu - będzie przekraczała 150 m².

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, jaką stawką podatku od towarów i usług powinien opodatkować część ceny nabycia lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w przypadku gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego - bez uwzględnienia powierzchni garażu - przekracza 150 m², a garaż:

Jak wskazano wyżej ustalenie właściwej stawki podatku VAT w przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest budynek mieszkalny/lokal mieszkalny i garaż, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT dla sprzedaży garażu ma bowiem sposób jego sprzedaży i przynależność do lokalu mieszkalnego.

W zaistniałej sytuacji analizie poddać należy zatem okoliczność, czy garaż może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, czy też garaż, jako że stanowi pomieszczenie przynależne do lokalu mieszkalnego i jest integralnie związany z prawem własności obiektu mieszkalnego może być sprzedawany tylko i wyłącznie z tym obiektem mieszkalnym.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym lub ich części, w sytuacji gdy obiekty te służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych. Obiektem takim jest np. garaż, który - w świetle przepisów ustawy o własności lokali, jak i rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - jest lokalem użytkowym, służy bowiem w sensie funkcjonalnym, zaspokajaniu innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi. Zatem, co do zasady, dla dostawy garaży nie można stosować stawki VAT w wysokości 8%.

Niemniej jednak w sytuacji, gdy w ramach jednej transakcji nastąpi sprzedaż obiektu budownictwa mieszkaniowego wraz z pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, to w przypadku, gdy garaż ten stanowić będzie pomieszczenie integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego i nie będzie mógł być przedmiotem odrębnej sprzedaży, to taka transakcja na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 2 pkt 12 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Powyższe wynika z faktu, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę) to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W okolicznościach niniejszej sprawy, będącej przedmiotem zapytania, należy uznać, że w sytuacji gdy powierzchnia lokalu mieszkalnego będzie przekraczała limity wskazane w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, wówczas do dostawy lokalu mieszkalnego sprzedawanego wraz z garażem, w przypadku gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego - bez uwzględnienia powierzchni garażu - przekracza 150 m², będą miały zastosowanie dwie stawki podatku - obniżona i podstawowa.

Reasumując, dokonana w oparciu o umowę deweloperską, sprzedaż lokalu mieszkalnego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu przepisu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (tj. o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 150 m²), wraz z garażem, który:

będzie podlegać opodatkowaniu 8% stawką podatku od towarów i usług - zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 pkt 12 i art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanej sprawie garaż stanowi pomieszczenie przynależne do lokalu mieszkalnego, jest integralnie związany z prawem własności tego lokalu i nie może być przedmiotem sprzedaży bez przeniesienia prawa własności lokalu mieszkalnego.

Natomiast, w odniesieniu do opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem, w zakresie obejmującym cenę garażu, na warunkach sprzedaży wskazanych w pytaniu, w przypadku gdy powierzchnia samego tylko lokalu mieszkalnego - bez uwzględnienia powierzchni garażu - przekracza 150 m², należy stwierdzić, że w okolicznościach sprzedaży, wskazanych we wniosku, garaż wraz z lokalem mieszkalnym, którego powierzchnia użytkowa przekracza 150 m², stanowi jeden przedmiot dostawy - tj. lokal mieszkalny z garażem. Tym samym obniżona stawka podatku VAT znajdzie zastosowanie jedynie do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi 150 m² powierzchni w całości powierzchni użytkowej lokalu. W pozostałej części podstawy opodatkowania należy zastosować stawkę podstawową 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się do zawartego w stanowisku Wnioskodawcy stwierdzenia cyt.: (...) Inna wykładnia art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 i 12 b, naruszałaby art. 2 Konstytucji z którego wynika zasada demokratycznego państwa prawnego." należy zauważyć, że jak stanowi art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

W przedstawionym wyżej rozstrzygnięciu wskazano przepisy prawa stanowiące jego podstawę w tym przede wszystkim art. 41 ust. 12, ust. 12a i ust. 12b w związku z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT. Przepisy te regulują kwestię stawki podatku w przypadku m.in. dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W przepisach tych sprecyzowano też co nie mieści się w zakresie pojęciowym budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zwrócić też należy uwagę, że w przedmiotowej sprawie zapytanie Wnioskodawcy nie dotyczyło kwestii opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego i dostawy garażu, lecz dostawy lokalu mieszkalnego wraz z garażem stanowiących jeden przedmiot dostawy, wobec faktu, iż są one objęte jedną księgą wieczystą. Wskazane wyżej przepisy mają niewątpliwie odniesienie do całego przedmiotu dostawy a nie tylko do jej części, czyli jak uważa Wnioskodawca tylko do lokalu mieszkalnego.

Zatem, w niniejszej sprawie sposób opodatkowania garażu, stanowiącego wraz z lokalem mieszkalnym jeden przedmiot dostawy, winien być tożsamy z opodatkowaniem samego lokalu mieszkalnego, mając oparcie we wskazanych wyżej regulacjach art. 41 ust. 12, ust. 12a i ust. 12b w związku z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o interpretację jest zobowiązany do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) stanowi jedyną podstawę faktyczną wydanej interpretacji i tym samym wyznacza granice dokonanej wykładni oraz granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne.

Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, a interpretacje indywidualne wydawane są w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe. W powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 kwietnia 2016 r., sygn. IBPP2/4512-19/16/KO, oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych. Zatem, powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w innym stanie faktycznym niż ten występujący w przedmiotowej sprawie.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń, należy stwierdzić, że Organ wydający interpretację jest zobowiązany analizować orzecznictwo sądów administracyjnych w postępowaniu zmierzającym do wydania interpretacji, co nie oznacza jednak obowiązku polemiki z rozstrzygnięciami wskazanymi w treści wniosku.

W świetle powyższego - nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego - należy stwierdzić, że wyroki sądów administracyjnych wiążący charakter mają w konkretnej sprawie i ściśle określonym stanie faktycznym. Tylko do tych konkretnych elementów odnosi się moc wiążąca orzeczenia sądu administracyjnego. W konsekwencji odniesienie jakiegokolwiek orzeczenia sądowego - czy też uzasadnienia wyroku do innej sytuacji, nie nadaje powołanej sytuacji mocy wiążącej orzeczenia. Nie można zatem w szeregu orzeczeń sądowych, ich rozstrzygnięć odnosić do własnej sprawy, bowiem dotyczą one konkretnych powstałych już zdarzeń.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.