2461-IBPP1.4512.972.2016.1.AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy w przypadku wystawienia faktury korygującej do faktury, która nie została wysłana do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zobowiązany jest wysłać tę fakturę za potwierdzeniem odbioru - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy w przypadku wystawienia faktury korygującej do faktury, która nie została wysłana do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zobowiązany jest wysłać tę fakturę za potwierdzeniem odbioru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca wykonuje działalność, która nie podlega regulacji ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) Wnioskodawca podlega również regulacji ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.).

Gmina dokonuje sprzedaży np. mieszkań komunalnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z tą transakcją kupujący zobowiązani są do zwrotu dodatkowych kosztów np. za sporządzenie operatu szacunkowego dokonanego przez rzeczoznawcę.

Powyższa usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina odprowadza z tego tytułu podatek należny VAT do właściwego Urzędu Skarbowego.

Aby kwota podatku należnego VAT została ujęta w rejestrze sprzedaży za dany miesiąc, a następnie w Deklaracji VAT-7, Wnioskodawca wystawia w systemie informatycznym faktury na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, bowiem technicznie nie posiada innej możliwości zaewidencjonowania podatku należnego VAT, czyli prowadzenia ewidencji sprzedaży bez wystawiania faktur. W tym przypadku faktury wystawione są tylko dla celów ewidencyjnych i nie są wysyłane do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Niejednokrotnie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej dokonują wpłaty dużo wcześniej niż planowana transakcja sprzedaży mieszkania. Zdarza się, że nie dochodzi do sprzedaży, wówczas Gmina koryguje naliczoną wcześniej opłatę z tytułu sporządzenia operatu szacunkowego, wystawiając w systemie informatycznym fakturę korygującą (tylko do celów ewidencyjnych). Faktura korygująca podobnie jak faktura pierwotna nie jest wysyłana do osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej. Po wystawieniu faktury korygującej Gmina dokonuje zwrotu wpłaty na rachunek bankowy wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wystawienia faktury korygującej (do faktury, która nie została wysłana do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej) Gmina zobowiązana jest wysłać tę fakturę za potwierdzeniem odbioru tak jak w przypadku wysyłania faktur korygujących do podatników podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, każda transakcja sprzedaży dokonywana przez Gminę dokumentowana jest fakturą generowaną w systemie informatycznym we właściwych terminach, niezależnie od tego, czy kontrahentem jest podatnik podatku VAT, czy też osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Na podstawie wystawionych faktur w systemie informatycznym generowane są rejestry, a następnie sporządzana jest Deklaracja VAT-7. Faktury wysyłane są tylko do podatników podatku VAT, natomiast do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie są wysyłane, gdyż z art. 106b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) nie wynika wprost, że taki obowiązek istnieje. W związku z powyższym korekty faktur też nie są wysyłane do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - nie istnieje ryzyko że nie wpłacą skorygowanego przez Wnioskodawcę VAT-u ponieważ tego VAT-u nie odebrały, gdyż nie rozliczają się z urzędem skarbowym.

Reasumując:

W przypadku korekty naliczenia należności opodatkowanej Wnioskodawca ma prawo skorygować podatek VAT należny i nie ma obowiązku wysyłania faktury korygującej do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Ponadto wysłanie faktur korygujących do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które nie otrzymały faktur pierwotnych (ponieważ nie ma takiego obowiązku) rodzi niepotrzebne zamieszanie w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że ze względu na fakt, iż przedmiotem wniosku (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) jest zaistniały stan faktyczny, niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przepisów prawnych obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z konstrukcji podatku VAT wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Kwestię tę reguluje art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 29a ust. 15 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

Jak stanowi art. 29a ust. 16 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast ilekroć mowa o fakturze elektronicznej - rozumie się przez to fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym (art. 2 pkt 32 ustawy).

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego).

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

Jak wynika z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, zwrotu sprzedawcy towarów i opakowań, a także zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Wskazać należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu. W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca (Gmina) dokonuje sprzedaży np. mieszkań komunalnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z tą transakcją kupujący zobowiązani są do zwrotu dodatkowych kosztów np. za sporządzenie operatu szacunkowego dokonanego przez rzeczoznawcę.

Powyższa usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca odprowadza z tego tytułu podatek należny VAT do właściwego Urzędu Skarbowego.

Aby kwota podatku należnego VAT została ujęta w rejestrze sprzedaży za dany miesiąc, a następnie w Deklaracji VAT-7, Wnioskodawca wystawia w systemie informatycznym faktury na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, bowiem technicznie nie posiada innej możliwości zaewidencjonowania podatku należnego VAT, czyli prowadzenia ewidencji sprzedaży bez wystawiania faktur. W tym przypadku faktury wystawione są tylko dla celów ewidencyjnych i nie są wysyłane do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Niejednokrotnie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej dokonują wpłaty dużo wcześniej niż planowana transakcja sprzedaży mieszkania. Zdarza się, że nie dochodzi do sprzedaży, wówczas Wnioskodawca koryguje naliczoną wcześniej opłatę z tytułu sporządzenia operatu szacunkowego, wystawiając w systemie informatycznym fakturę korygującą (tylko do celów ewidencyjnych). Faktura korygująca podobnie jak faktura pierwotna nie jest wysyłana do osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej. Po wystawieniu faktury korygującej Gmina dokonuje zwrotu wpłaty na rachunek bankowy wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w przypadku wystawienia faktury korygującej (do faktury, która nie została wysłana do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej) Wnioskodawca zobowiązany jest wysłać tę fakturę za potwierdzeniem odbioru tak jak w przypadku wysyłania faktur korygujących do podatników podatku VAT.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić po pierwsze, że fakturę korygującą wystawia się wyłącznie w przypadku gdy transakcja została udokumentowana fakturą. Nie można bowiem korygować dokumentu, który nie istnieje. Jeżeli więc pierwotnie nie wystawiono faktury to brak jest podstaw (w przypadku np. gdy nie doszło ostatecznie do sprzedaży) do wystawienia faktury korygującej bo nie istnieje wcześniejsza faktura, która miałaby podlegać korekcie.

Przenosząc wskazane przepisy prawa na grunt sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca błędnie rozumie pojęcie faktury na gruncie ustawy o VAT. Wnioskodawca podał, że wystawia w systemie informatycznym faktury na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, bowiem technicznie nie posiada innej możliwości zaewidencjonowania podatku należnego VAT. W tym przypadku faktury wystawione są tylko dla celów ewidencyjnych i nie są wysyłane do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W odniesieniu do powyższego tut. organ wyjaśnia, że "faktura" jest fakturą w rozumieniu ustawy o VAT wyłącznie wtedy, gdy jest dokumentem poświadczającym zaistnienie określonego zdarzenia, zawierającym wszystkie elementy wymagane ustawą, wystawionym co do zasady przez sprzedawcę w sposób papierowy lub elektroniczny oraz wprowadzonym do obiegu prawnego poprzez jej doręczenie nabywcy. Nie jest natomiast fakturą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT dokument wygenerowany przez Wnioskodawcę wyłącznie w systemie informatycznym służący jego celom ewidencyjnym (stanowiący w istocie zapis księgowy wygenerowany w systemie Wnioskodawcy), niedoręczony w żaden sposób nabywcy.

Należy zwrócić uwagę, że wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Natomiast w przedstawionych okolicznościach sprawy mamy do czynienia jedynie z wygenerowaniem przez Wnioskodawcę dokumentu dla celów ewidencyjnych, księgowych, przy czym pozostaje on niewprowadzony do obrotu prawnego (nie został doręczony nabywcy, wręcz nabywca nawet nie ma świadomości jego istnienia), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu cyt. wyżej przepisu art. 106b ust. 1 ustawy o VAT.

W przypadku zatem gdy Wnioskodawca, zgodnie z przepisami ustawy o VAT nie jest zobowiązany do dokumentowania fakturami sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (za wyjątkiem oczywiście sytuacji, o której mowa w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy) i w rzeczywistości tych faktur nie wystawia i nie doręcza ich nabywcom w żaden sposób, a coś co Wnioskodawca określa mianem "faktury" czy "faktury korygującej" stanowi jedynie zapis wygenerowany przez system księgowy stosowany przez Wnioskodawcę, to brak jest podstaw do uzyskiwania potwierdzenia odbioru dokumentu i tak niedoręczanego.

Zatem w sytuacji opisanej we wniosku, gdy u Wnioskodawcy wystąpią zdarzenia skutkujące obniżeniem kwoty podatku należnego (np. ostatecznie nie dojdzie do sprzedaży na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej), co skutkuje zwrotem już uiszczonej wpłaty na rachunek bankowy danej osoby, Wnioskodawca ma prawo do skorygowania podatku należnego VAT, przy czym - jak już zaznaczono - brak jest podstaw do uzyskiwania potwierdzenia odbioru dokumentu, który nie jest doręczany.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku braku dokumentowania sprzedaży fakturami Wnioskodawca powinien posiadać w swojej dokumentacji inne dowody uzasadniające obniżenie podatku należnego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, że bez znaczenia pozostają ewentualne techniczne możliwości używanego przez Wnioskodawcę systemu księgowego, gdyż Wnioskodawca jest zobligowany do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, w tym dotyczące zasad wystawiania faktur czy faktur korygujących.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.