2461-IBPP1.4512.923.2016.2.BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 1 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z majątku firmowanego do majątku prywatnego i przeznaczenia jej na wynajem w ramach tzw. "najmu prywatnego" - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z majątku firmowanego do majątku prywatnego i przeznaczenia jej na wynajem w ramach tzw. "najmu prywatnego".

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 1 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPP1.4512.923.2016.1.BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 15 listopada 1997 r. prowadzi działalność gospodarczą związaną z handlem. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

W 2007 r. jako rolnik Wnioskodawca otrzymał pozwolenie na budowę zagrody, tj. budynku mieszkalnego jednorodzinnego i budynku inwentarsko-składowego (decyzja Nr AB IV 1-739/07 z dnia 12 października 2007 r.).

W trakcie budowy Wnioskodawca nie odliczał VAT naliczonego, gdyż budynek budował jako rolnik.

W 2011 r. Wnioskodawca przekształcił budynek na przedszkole (decyzja Nr). Wnioskodawca wprowadził budynek do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i od 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca wynajmuje go przedszkolu.

Wydatki poniesione na ulepszenie były niższe niż 30% wartości początkowej.

Obecnie Wnioskodawca chce zlikwidować działalność gospodarczą ze względu na niską opłacalność handlu, a budynek który jest wynajmowany przedszkolu Wnioskodawca chce przekazać na jego własny użytek na cele prywatne, osobiste. W przyszłości Wnioskodawca chciałby wynajmować lokal jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

Symbol budynku, który Wnioskodawca chce przekazać do majątku osobistego PKOB 137.

Budynek, który Wnioskodawca chce przekazać na własny użytek został wybudowany w 2008 r. jako budynek inwentarsko-składowy, ponieważ Wnioskodawca jest rolnikiem i nie odliczał VAT-u jako rolnik z tegoż budynku.

W 2011 r. Wnioskodawca przekształcił ów budynek na przedszkole decyzją i wprowadził do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej handlowej i od 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca wynajmuje go Firmie P na przedszkole zgodnie z umową z dn. 30 czerwca 2011 r. i odprowadza VAT i podatek z tegoż wynajmu.

Wydatki na ulepszenie i funkcjonowanie budynku były niższe niż 30% wartości początkowej a było to: dołączenie gazu, ogromnienie budynku i ogrodzenie budynku oraz dobudowa klatki schodowej. 1 września 2016 r. Wnioskodawca podpisał aneks do umowy z dnia 30 czerwca 2011 r. przedłużający wynajem budynku do dn. 30 czerwca 2025 r. i Wnioskodawca chciałby wynajmować jako osoba fizyczna, ponieważ Wnioskodawca chce zlikwidować działalność handlową ze względu na niską opłacalność i opłacać ryczałt 8,5% tylko z tytułu wynajmu poza działalnością gospodarczą.

Budynek zostanie wykreślony z ewidencji środków trwałych w momencie likwidacji działalności gospodarczej.

Budynek po wykreśleniu z ewidencji będzie wynajmowany.

Wykorzystywanie na cele prywatne będzie polegało na najmie prywatnym dokonywanym przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną.

Budynek będzie wynajmowany przedszkolu.

Z umowy najmu wynika, że budynek będzie wykorzystywany na przedszkole.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji do przekazania nieruchomości z majątku firmowanego do majątku prywatnego, osobistego można zastosować zwolnienie z art. 43 z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w takim stanie zgodnie ze spełnieniem warunków zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 10a i b Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie przedmiotowe przy przekazaniu budynku na cele osobiste.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o VAT rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynność stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, usługi w zakresie najmu nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, tzw. "prywatny" najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, podatnik VAT czynny, od 15 listopada 1997 r. prowadzi działalność gospodarczą związaną z handlem.

Wnioskodawca w 2011 r. przekształcił budynek inwentarsko-składowy na przedszkole i wprowadził go do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca od 30 czerwca 2011 r. wynajmuje budynek przedszkolu.

Obecnie Wnioskodawca chce zlikwidować działalność gospodarczą, a budynek który jest wynajmowany przedszkolu Wnioskodawca chce przekazać na jego własny użytek na cele prywatne, osobiste.

Symbol budynku, który Wnioskodawca chce przekazać do majątku osobistego PKOB 137.

Wnioskodawca podpisał w dniu 1 września 2016 r. aneks do umowy z dnia 30 czerwca 2011 r. przedłużający wynajem jako osoba fizyczna, ponieważ Wnioskodawca chce zlikwidować działalność handlową. Budynek zostanie wykreślony z ewidencji środków trwałych w momencie likwidacji działalności gospodarczej. Budynek po wykreśleniu z ewidencji będzie wynajmowany

Wykorzystywanie na cele prywatne będzie polegało na najmie prywatnym dokonywanym przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną. Z umowy najmu wynika, że budynek będzie wykorzystywany na przedszkole.

Zgodnie z powołanym przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Należy mieć na uwadze, że konieczność ustalenia właściwej stawki podatku czy też zwolnienia od podatku danej czynności występuje wyłącznie w odniesieniu do faktycznie dokonanych czynności i to czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Będzie do zatem co do zasady odpłatne świadczenie usług lub odpłatna dostawa towarów oraz czynności nieodpłatne lecz zrównane przez ustawodawcę z odpłatnymi na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W przypadku czynności nieodpłatnych istotnym jest aby taka czynność faktycznie zaistniała w okolicznościach wskazanych w ww. przepisach, tj. musi mieć miejsce np. faktyczne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika na jego cele osobiste, prywatne.

Przy czym celami osobistymi są takie, które pozostają bez związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Z przekazaniem na cele osobiste, prywatne mielibyśmy do czynienia w sytuacji gdyby Wnioskodawca po zlikwidowaniu działalności gospodarczej i wycofaniu budynku z ewidencji środków trwałych rozpoczął jego wykorzystywanie np. do własnych celów mieszkaniowych. Natomiast w sytuacji takiej jak opisana we wniosku nie mamy do czynienia, na gruncie przepisów o VAT, z przekazaniem na cele osobiste, prywatne gdyż Wnioskodawca mimo zlikwidowania działalności na gruncie odrębnych przepisów, będzie w dalszym ciągu prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, będzie tym samym dalej podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji wynajem nieruchomości jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT niezależnie od tego jaki ma on charakter na gruncie podatku dochodowego. Fakt zatem wycofania budynku z ewidencji środków trwałych pozostaje dla celów podatku VAT bez znaczenia, gdyż przedmiotowa nieruchomość będzie nadal wykorzystywana do działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a Wnioskodawca nadal będzie podatnikiem tego podatku.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, iż w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do wycofanego z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy budynku, który Wnioskodawca jako osoba fizyczna ma zamiar wynajmować w formie tzw. najmu prywatnego, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy.

Skoro więc na gruncie przepisów ustawy o VAT nie wystąpi przekazanie nieruchomości na cele osobiste to brak jest podstaw do ustalania stawki podatku czy też zwolnienia od podatku.

Tym samym do przekazania nieruchomości z majątku firmowego do majątku prywatnego lecz z przeznaczeniem na dalszą działalność gospodarczą w postaci wynajmu, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania podatkiem VAT usługi najmu świadczonej przez Wnioskodawcę gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.