2461-IBPP1.4512.876.2016.1.MG - Dostawa nieruchomości: budynku mieszkalno-biurowego, a podatek VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2016 r. (data wpływu 16 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości - budynku mieszkalno-biurowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości tj. budynku mieszkalno-biurowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Uniwersytet jest publiczną szkołą wyższą działającą na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, które regulują zasady tworzenia, działania i finansowania uczelni publicznych.

Uniwersytet jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach ogółu zadań wykonywanych przez Uczelnię można wyróżnić te, które stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz te, które nie podlegają pod reżim przepisów o VAT. Działalność Uczelni niepodlegająca opodatkowaniu to przede wszystkim finansowane ze środków budżetu państwa kształcenie studentów na nieodpłatnych studiach stacjonarnych, czy też prowadzenie prac rozwojowych i badań służących rozwojowi nauki. Z kolei w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT można wyodrębnić czynności zwolnione, jak i opodatkowane. Główną grupę czynności zwolnionych z VAT stanowią świadczone przez Uczelnię odpłatne usługi edukacyjne, np.: kształcenie na płatnych, niestacjonarnych formach studiów, kształcenie na studiach podyplomowych. Z kolei wśród czynności opodatkowanych można wyróżnić m.in.: usługi najmu pomieszczeń, działania promocyjno-reklamowe na rzecz sponsorów, sprzedaż wydawnictw, wykonywanie na zlecenie podmiotów zewnętrznych prac badawczych, świadczenie usług noclegowych.

W 1994 r. Uniwersytet nabył budynek mieszkalno-biurowy w stanie surowym niepełnym. Zakup budynku został potwierdzony fakturą. Transakcja została opodatkowana 22% stawką podatku VAT - Uczelnia nie dokonała odliczenia podatku naliczonego. W 1995 r. została podpisana umowa z Państwowym Funduszem Osób Niepełnosprawnych dotycząca przyznania środków finansowych na adaptację zakupionego budynku na cele dydaktyczne oraz część hotelową dla osób niepełnosprawnych. Dofinansowanie zostało przyznane na roboty budowlano-montażowe, instalacje sanitarne, instalacje elektroenergetyczne oraz windy i platformy. Realizacja inwestycji oprócz środków z PFRON finansowana była ze środków otrzymanych z Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz środków własnych Uczelni. Uczelnia nie odliczała podatku naliczonego z faktur związanych z przedmiotową inwestycją.

Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i przyjęty do użytkowania w grudniu 1999 r. Cały budynek ma powierzchnię użytkową 2.655,15 m². W obiekcie można wyróżnić część hotelową i dydaktyczną. W części hotelowej znajduje się 12 pokoi z kuchnią /aneksem kuchennym i łazienką. Pokoje wynajmowane są osobom z zewnątrz (sprzedaż opodatkowana). Zdarza się, że w pokojach kwaterowani są nieodpłatnie zaproszeni goście Uniwersytetu (działalność wyłączona z VAT).

W części dydaktycznej znajdują się sale seminaryjne i wykładowe, pomieszczenia techniczne, gospodarcze i biurowe, a także bufet z zapleczem. Bufet o powierzchni ok. 50 m² wynajmowany był do końca marca 2015 r. Po rozwiązaniu umowy najmu bufet udostępniany był odpłatnie w sposób okazjonalny - na podstawie harmonogramu (głównie w weekendy). Od czerwca bieżącego roku bufet jest nieczynny. W budynku prowadzone są zajęcia edukacyjne dla studentów studiów stacjonarnych i słuchaczy odpłatnych studiów podyplomowych.

Uczelnia nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego obiektu.

Obecnie Uniwersytet rozważa możliwość sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, czy też opodatkowana tym podatkiem wg stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 powołanej ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym na mocy art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, od stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 23%.

Jednocześnie ustawodawca wprowadził także opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. W odniesieniu do dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawa przewiduje zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Kluczowym dla określenia prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości na podstawie powołanego zapisu ustawy jest zatem ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie oraz jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do zapisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W tym miejscu chcielibyśmy odwołać się do zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112, państwa członkowskie zwalniają dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a.

Stosownie do zapisu art. 12 ust. 1 lit. a dyrektywy państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził iż "...definicja "pierwszego zasiedlenia (zajęcia)" zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowania budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji "pierwszego zasiedlenia" wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

Analiza powyższych zapisów prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do wybudowanych i przyjętych do użytkowania budynków z pierwszym zasiedleniem mamy do czynienia z chwilą zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Jedynie w przypadku budynków zmodernizowanych, w przypadku których wydatki poniesione na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej konieczne jest oddanie budynku (budowli lub ich części) do użytkowania w "wykonaniu czynności opodatkowanych".

Zgodnie z informacjami przedstawionymi w opisie sprawy budynek, który Uczelnia ma zamiar sprzedać, został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i oddany do użytkowania w grudniu 1999 r. Uniwersytet nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego obiektu. Budynek użytkowany jest przez Uczelnię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 2 lata. W budynku prowadzone są zajęcia dydaktyczne, świadczone usługi noclegowe. Niewielka część budynku (bufet) była wynajmowana. A zatem biorąc pod uwagę przepisy dyrektywy 112, orzecznictwo TSUE oraz powołany wyrok NSA, należy stwierdzić, iż planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Tym samym w naszej ocenie zostały spełnione obie przesłanki warunkujące prawo do zwolnienia planowanej sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zwolnienie dostawy budynków, budowli lub ich części zostało przewidziane również w kolejnym artykule ustawy o VAT. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części po warunkiem, że:

Przy czym ustawodawca zaznaczył, iż zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a może mieć zastosowanie do tych nieruchomości, które nie spełnianą przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie pkt 10.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nieruchomości, w obecnym stanie prawnym, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym dalsza analiza warunków zwolnienia przewidzianych w pkt 10a w odniesieniu do planowanej sprzedaży budynku jest bezprzedmiotowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

Tym samym zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem". Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu". Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Należy w tym miejscu zauważyć, że takie rozumienie pojęcia "pierwszego zasiedlenia" odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek/budowla zostanie ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

W takim bowiem przypadku decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ma kwestia oddania budynku/budowli po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 1994 r. nabył budynek mieszkalno-biurowy w stanie surowym niepełnym. Zakup budynku został potwierdzony fakturą. Transakcja została opodatkowana 22% stawką podatku VAT. W 1995 r. została podpisana umowa z Państwowym Funduszem Osób Niepełnosprawnych dotycząca przyznania środków finansowych na adaptację zakupionego budynku na cele dydaktyczne oraz część hotelową dla osób niepełnosprawnych. Dofinansowanie zostało przyznane na roboty budowlano-montażowe, instalacje sanitarne, instalacje elektroenergetyczne oraz windy i platformy. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i przyjęty do użytkowania w grudniu 1999 r. Cały budynek ma powierzchnię użytkową 2655,15 m². W obiekcie można wyróżnić część hotelową i dydaktyczną. W części hotelowej znajduje się 12 pokoi z kuchnią/aneksem kuchennym i łazienką. Pokoje są wynajmowane osobom z zewnątrz (sprzedaż opodatkowana). Zdarza się, że w pokojach kwaterowani są nieodpłatnie zaproszeni goście Uniwersytetu (działalność wyłączona z VAT). W części dydaktycznej znajdują się sale seminaryjne i wykładowe, pomieszczenia techniczne, gospodarcze i biurowe, a także bufet z zapleczem. Bufet o powierzchni ok. 50 m² wynajmowany był do końca marca 2015 r. Po rozwiązaniu umowy najmu bufet udostępniany był odpłatnie w sposób okazjonalny - na podstawie harmonogramu (głównie w weekendy). W budynku prowadzone są zajęcia edukacyjne dla studentów studiów stacjonarnych i słuchaczy odpłatnych studiów podyplomowych.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego obiektu.

Obecnie Uniwersytet rozważa możliwość sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości tj. budynku mieszkalno-biurowego.

Aby zatem stwierdzić, czy dostawa nieruchomości tj. budynku mieszkalno-biurowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23% czy też korzysta ze zwolnienia od podatku VAT koniecznym jest ustalenie czy w stosunku do przedmiotowego budynku doszło już do jego pierwszego zasiedlenia oraz jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy stwierdzić należy, że w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, muszą być spełnione łącznie 2 warunki:

* dostawa budynków, budowli lub ich części nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, oraz

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych obiektów nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz orzecznictwem TSUE - należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do budynku mieszkalno-biurowego nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowy budynek mieszkalno-biurowy Wnioskodawca nabył w 1994 r. i jego zakup został potwierdzony fakturą a transakcja została opodatkowana 22% stawką podatku VAT. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i przyjęty do użytkowania w grudniu 1999 r. W obiekcie można wyróżnić część hotelową i dydaktyczną. Pokoje wynajmowane są osobom z zewnątrz (sprzedaż opodatkowana). W części dydaktycznej znajdują się sale seminaryjne i wykładowe, pomieszczenia techniczne, gospodarcze i biurowe, a także bufet z zapleczem. Bufet o powierzchni ok. 50 m² wynajmowany był do końca marca 2015 r. Po rozwiązaniu umowy najmu bufet udostępniany był odpłatnie w sposób okazjonalny - na podstawie harmonogramu (głównie w weekendy). W budynku prowadzone są zajęcia edukacyjne dla studentów studiów stacjonarnych i słuchaczy odpłatnych studiów podyplomowych.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego obiektu.

Zatem należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do budynku mieszkalno-biurowego nastąpiło pierwsze zasiedlenie po jego wybudowaniu, gdyż budynek od momentu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i przyjęcia do użytkowania w grudniu 1999 r. jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę zarówno w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jak i do pozostałej działalności Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż planowana dostawa budynku mieszkalno-biurowego nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

W tej sytuacji badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, jest bezzasadne.

W związku z powyższym planowana przez Wnioskodawcę dostawa budynku mieszkalno-biurowego będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że planowana sprzedaż nieruchomości, w obecnym stanie prawnym, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.