2461-IBPP1.4512.874.2016.1.AL - VAT w zakresie opodatkowania dostawy budynku gastronomiczno-noclegowego (pensjonatu).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 25 maja 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy budynku gastronomiczno-noclegowego (pensjonatu) - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy budynku gastronomiczno-noclegowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nabył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w formie spółki cywilnej, obiekt gastronomiczno-hotelowy (pensjonat), w którym znajdują się pokoje oraz część gastronomiczna. Wnioskodawca rozpoczął w przedmiotowym obiekcie działalność praktycznie niezwłocznie, ponieważ obiekt był w pełni przystosowany do prowadzenia działalności gospodarczej, jak były już możliwości prowadzenia następnych turnusów. Wnioskodawca prowadzi działalność w tym obiekcie, która polega przede wszystkim na przyjmowaniu grup zorganizowanych.

Obiekt poprzednio należał do firmy z grupy kopalni i był wykorzystywany co najmniej przez kilkanaście lat. Nie mieliśmy więc do czynienia w przedmiotowej sprawie z pierwotnym zasiedleniem.

Wnioskodawca nabył obiekt w roku 2007 na podstawie aktu notarialnego i związanej z tym faktury. Przy nabyciu nie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT, ponieważ sprzedaż ta była sprzedażą zwolnioną z podatku, gdyż obiekt opisany powyżej wykorzystywany był na działalność socjalną.

W wyniku redukcji działalności socjalnej postanowiono ten obiekt sprzedać.

Wnioskodawca, który nabył ten obiekt, przez cały okres prowadzenia działalności prowadzi działalność opodatkowaną, świadcząc usługi gastronomiczne oraz usługi o charakterze noclegowym.

Ponieważ obiekt był w pełni przygotowany, więc nie zaistniała konieczność znaczącej inwestycji. Dokonano co prawda pewnych ulepszeń, ale ulepszenia, które miały charakter częściowo modernizacyjny, a częściowo polegały na dostosowaniu obiektu do aktualnych wymagań wynikających z innych przepisów. Ulepszenia te nie przekroczyły 30% początkowej wartości tego obiektu.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać przedmiotowy obiekt, najprawdopodobniej innej firmie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż budynku gastronomiczno-noclegowego, w stosunku do którego dokonującemu zakupu nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, i który wykorzystywany był od 2007 r. do nadal, będzie zwolniona z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca nabył ten budynek w 2007 r. Przy zakupie nabywcy nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ transakcja ta była zwolniona z VAT. Cały czas, do chwili obecnej, prowadzona jest działalność opodatkowana. Wydatki dokonane na ulepszenia tego obiektu nie przekroczyły 30% wartości początkowej obiektu. Nie mieliśmy również do czynienia z tak zwanym pierwszym zasiedleniem, ponieważ obiekt był poprzednio wykorzystywany na działalność przez firmę z grupy kopalni (co najmniej kilkanaście lat). Ponadto nastąpiło bezzwłoczne rozpoczęcie prowadzenia działalności w tym obiekcie, po lekkim przystosowaniu, w związku z czym nie było również okresu istotnej przerwy w zakresie wykorzystywania tego obiektu. Dlatego Wnioskodawca uważa, że biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, sprzedaż tego obiektu (dostawa budynku) powinna zostać zwolniona z podatku od towarów i usług, właśnie na podstawie spełnienia warunków, o których wspomniano powyżej. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Wnioskodawca uważa, że abyśmy mieli do czynienia z ulepszeniem środka trwałego, to wydatki te powinny powodować wzrost wartości użytkowej, w stosunku do wartości przyjęcia środka trwałego do używania, która mierzona jest w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych. W przedmiotowej sprawie wydatki, które mieściłyby się w definicji ulepszenia, nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Jest rzeczą oczywistą, że użytkując tego typu obiekt dokonywano różnego typu wydatków, ale wydatki te, które polegały na przykład na wymianie zniszczonych elementów, lub też naprawie uszkodzeń (elementy sieciowe z zakresu dostawy mediów) nie stanowią ulepszenia, o ile nie miały charakteru modernizacyjnego, i z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. W rezultacie, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, Wnioskodawca uważa, że w przedmiotowej sprawie powinniśmy mieć do czynienia ze zwolnieniem sprzedaży z podatku VAT, ponieważ dostawa budynku nie korzystała pierwotnie z możliwości odliczenia podatku VAT (transakcja była zwolniona z podatku VAT), a ponadto ulepszenia nie przekroczyły 30% wartości pierwotnej budynku. W związku z powyższym przepisy dot. dostawy przedmiotowego budynku powinny mieć w przedmiotowej sprawie zastosowanie. Ponadto nie mieliśmy do czynienia tutaj z pojęciem pierwszego zasiedlenia w świetle przepisów, a także nie wystąpiły przesłanki, które powodowałyby konieczność opodatkowania tej sprzedaży. Nie występowało w przedmiotowej sprawie również uzyskanie jakiegokolwiek prawomocnego zwolnienia na użytkowanie, ponieważ obiekt już takie pozwolenia posiadał. W związku z tym mieliśmy do czynienia z kontynuacją działalności i jedynie formą ulepszeń. W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy jest całkowicie uzasadnione.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż z uwagi na fakt, że nie przysługiwała mu możliwość odliczenia podatku należnego przy nabyciu obiektu (ponieważ sprzedaż była zwolniona z VAT, więc podatek ten nie występował) oraz fakt, że wydatki poniesione przez niego na ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości obiektu, wobec powyższego czynność sprzedaży tego budynku, precyzyjnie określając - dostawy budynku - w którym prowadzona była działalność gastronomiczna i noclegowa, w warunkach określonych powyżej, będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem". Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Takie rozumienie pojęcia "pierwszego zasiedlenia" odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek/budowla zostanie ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

W takim bowiem przypadku decydujące znaczenie do rozstrzygnięcia czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ma kwestia oddania budynku/budowli po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył w 2007 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, obiekt gastronomiczno-hotelowy (pensjonat), w którym znajdują się pokoje oraz część gastronomiczna. Nabycie zostało udokumentowane fakturą. Przy nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało odliczenie podatku VAT, ponieważ sprzedaż ta była sprzedażą zwolnioną z podatku, gdyż obiekt opisany powyżej wykorzystywany był przez sprzedającego na działalność socjalną.

Wnioskodawca po nabyciu obiektu rozpoczął w nim działalność praktycznie niezwłocznie, ponieważ obiekt był w pełni przystosowany do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi w tym obiekcie, działalność opodatkowaną, świadcząc usługi gastronomiczne oraz usługi o charakterze noclegowym.

Ponieważ obiekt był w pełni przygotowany, więc nie zaistniała konieczność znaczącej inwestycji. Dokonano pewnych ulepszeń, ale ulepszenia, które miały charakter częściowo modernizacyjny, a częściowo polegały na dostosowaniu obiektu do aktualnych wymagań wynikających z innych przepisów. Ulepszenia te nie przekroczyły 30% początkowej wartości tego obiektu.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać przedmiotowy obiekt, najprawdopodobniej innej firmie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy należy stwierdzić, że planowana dostawa przedmiotowego budynku gastronomiczno-hotelowego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. W przedmiotowej sprawie nastąpiło już bowiem pierwsze zasiedlenie ww. budynku gastronomiczno-hotelowego najpóźniej w 2007 r. tj. w momencie jego nabycia przez Wnioskodawcę. Jednocześnie, jeżeli Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie wynoszących co najmniej 30% wartości początkowej obiektu, a ponadto od pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie upłynie okres krótszy niż 2 lata, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponieważ dostawa budynku gastronomiczno-hotelowego objęta jest zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że planowana sprzedaż będzie objęta zwolnieniem od podatku należało uznać za prawidłowe, jednakże podstawą do zastosowania zwolnienia jest art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a nie wskazany przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Końcowo należy nadmienić, że przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia opodatkowania dostawy nieruchomości na gruncie podatku VAT, tym samym przedmiotem interpretacji nie była kwestia badania charakteru poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków w zakresie podatku dochodowego, zatem tut. organ przyjął, że Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wynoszących co najmniej 30% wartości początkowej budynku i przy takim stanie faktycznym wydano niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.