2461-IBPP1.4512.799.2016.2.BM - Sprzedaż nieruchomości a podatek VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 18 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512.799.2016.1.BM

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 14 marca 1989 r. Wnioskodawca przejął na podstawie umowy notarialnej przekazania gospodarstwa rolnego od siostry Wnioskodawcy i jego matki gospodarstwo rolne o powierzchni 3 hektarów 98 arów składające się z 8 działek w tym 3 działki to działki leśne.

W roku 1997 Wnioskodawca sprzedał działkę rolną o pow. 0.63 hektara, a w roku 1999 działkę rolną o pow. 0.71 hektara, obie działki oznaczone jako pastwiska o łącznej pow. 1,34 hektara Działki te zostały przez nabywców włączone do ich gospodarstw i do tej pory są działkami rolnymi niezabudowanymi. Środki uzyskane ze sprzedaży zostały w całości zainwestowane w budowę domu którą Wnioskodawca zakończył w 2002 r., a w którym Wnioskodawca obecnie mieszka.

Obecnie działkę o powierzchni 0.82 hektara na której stoi dom Wnioskodawca chce podzielić na 5-6 działek z tym że działka, na której stoi dom Wnioskodawcy po podzieleniu będzie miała ok. 0.25 hektara, 2-3 działki Wnioskodawca chciałby sprzedać aby za część pozyskanych środków kupić mieszkanie lub dom synowi i jego rodzinie.

Działka jest działką rolną, a od 29 maja 2014 r. po ustaleniu miejscowego planu zagospodarowania te tereny mogą być przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową na wysokości powyżej 550 m n.p.m. (MN2).

Działki będą działkami niezabudowanymi w momencie sprzedaży.

Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru mającego być przedmiotem sprzedaży, nie podejmował działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, uzyskania decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych kosztów związanych z uzbrojeniem terenu, wyposażeniem w urządzenia sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, sanitarnej czy elektrycznej i nie planuje realizacji podobnych inwestycji w przyszłości.

Wnioskodawca nie podejmuje i nie zamierza podejmować także żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia działek.

Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie są nie były i nie będą w przyszłości wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Sprzedaż wymienionych działek będzie miała charakter jednorazowy.

Wnioskodawca jest emerytem, prowadzi także jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług w branży remontowo-budowlanej kod PKD jego działalności to:

* 43.33.Z Posadzkarstwo; tapetowanie i oblicowywanie ścian,

* 43.34.Z Malowanie i szklenie.

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży nieruchomości.

W chwili obecnej - od dnia 1 lipca 2016 r. działalność jest zawieszona. Z tytułu prowadzonej działalności Wnioskodawca jest zwolniony z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Działki rolne, o których mowa w stanie faktycznym nigdy nie zostały wprowadzone do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie stanowią środków trwałych w tej działalności, a ich sprzedaż będzie, dokonywana poza prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1 października 2007 r., a w dniu 1 lipca 2016 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą głównie ze względu na problemy zdrowotne, a w związku z tym z bardzo małą liczbę zleceń których Wnioskodawca mógł się podjąć. Wnioskodawca planuje wznowić działalność jeśli poprawi się stan zdrowia Wnioskodawcy.

2. Gospodarstwo rolne Wnioskodawca przejął na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin - jako następca.

3. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży była i jest użytkowana jako łąka koszona 2 razy w roku, a trawa pozostawiona na łące jako naturalny nawóz. W latach 1989-1992 Wnioskodawca hodował 2 krowy i mleko sprzedawał do mleczarni, ale w 1992 r. mleczarnia zaprzestała odbierać mleko, a ceny mleka drastycznie spadły i produkcja mleka stała się nieopłacalna. Od tego momentu działka jest użytkowana jak Wnioskodawca przedstawił wyżej.

4. Wyżej wymieniona nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani umowy o podobnym charakterze.

5. Wyżej wymienione działki były użytkowane tylko jako łąki a trawa uzyskiwana z koszenia pozostawała na łące służąc jako nawóz naturalny.

Innych płodów rolnych Wnioskodawca nie uzyskiwał oprócz przedstawionych w punkcie 3.

Działki to ziemia słabej jakości klasy piątej i szóstej.

6. Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych.

7. Wnioskodawca nie będzie prowadził działań marketingowych w celu sprzedaży działek oprócz opisanych w punkcie 8.

8. Nabywców Wnioskodawca będzie pozyskiwał głównie przez znajomych, którzy informowali już że byliby zainteresowani kupnem działki oni lub ich znajomi. Jeśli jednak taki sposób sprzedaży nie dojdzie do skutku to Wnioskodawca zamieści zwykłe ogłoszenie na jakimś internetowym portalu ogłoszeniowym.

Możliwy jest też mały baner postawiony na działce informujący o sprzedaży.

9. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości dokonywać dostaw innych nieruchomości.

10. Na pytanie tut. Organu "Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości gruntowe zabudowane lub niezabudowane (oprócz opisanych we wniosku) przeznaczone w przyszłości do sprzedaży - jeśli tak to ile i jakie oraz kiedy, w jakim celu i w jaki sposób zostały nabyte i są wykorzystywane" Wnioskodawca odpowiedział, że nie posiada innych nieruchomości gruntowych zabudowanych ani niezabudowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek rolnych opisanych w stanie faktycznym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby, prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W art. 5 ust. 1 ustawy o VAT został wskazany zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (czyli czynności, które podlegają opodatkowaniu takim podatkiem), natomiast w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT określono zakres podmiotowy opodatkowania (wskazano podmioty, których aktywność podlega opodatkowaniu takim podatkiem).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że opodatkowaniu mogą podlegać tylko i wyłącznie te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

W tym miejscu należy przedstawić stanowisko przedstawione przez Adama Bartosiewicza w komentarzu do art. 15 ustawy o VAT (Bartosiewicz A.; VAT. Komentarz.; LEX, 2015):

"Wiele wątpliwości w praktyce wywołuje status podatkowy osób fizycznych, które nie prowadząc formalnie zarejestrowanej działalności gospodarczej, dokonują sprzedaży działek budowlanych (czy też w ogóle gruntów). Początkowo organy podatkowe uważały, że takie osoby zawsze są podatnikami. Poglądy te zaczęło korygować orzecznictwo sądów administracyjnych. Przyjęto bowiem, że w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego (nienabytego w celu odprzedaży, choć z dopuszczeniem takiej możliwości), nie jest podatnikiem VAT w zakresie tych czynności, choćby takich transakcji (sprzedaży gruntów) było kilka lub nawet kilkanaście. Tego rodzaju pogląd odnaleźć można np. w wyroku składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r. (I FPS 3/07, ONSA WSA 2008, Nr 1, poz. 8).

W orzecznictwie sądowym wskazuje się także, iż działalność handlowa (utożsamiana tu z działalnością gospodarczą w tym zakresie) nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Z tego powodu nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za podatnika w tym zakresie (zob. także wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2010 r., I FSK 1626/08, LEX nr 558842).

W każdym przypadku istotne znaczenie powinien mieć zamiar nabycia przedmiotowych gruntów (które są później sprzedawane przez takiego nabywcę). Jeśli z okoliczności sprawy wynika, że zamiarem nabycia było późniejsze odsprzedanie gruntów, to - zasadniczo - należałoby takiego sprzedawcę uznać za podatnika VAT w zakresie tych sprzedaży (zob. także wyrok WSA w Białymstoku z dnia 27 czerwca 2007 r., I SA/Bk 399/06, LEX nr 940160).

Jeśli natomiast sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, wówczas co do zasady w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być traktowany jako podatnik VAT

Podobnie przyjął NSA w wyroku z dnia 23 stycznia 2009 r. (I FSK 1629/07, LEX nr 508260), w którym podkreślił, że decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową.

Oczywiście zamiar, o którym mowa, w okolicznościach konkretnego przypadku będzie trudno ustalić. Należy wówczas zwrócić uwagę na okoliczności towarzyszące nabyciu, a także na moment nabycia (zauważyć należy, że wiele gruntów zostało nabytych jeszcze przed 1993 r., kiedy to podatek od towarów i usług jeszcze nie istniał w Polsce, a nikomu nie śniło się jego wprowadzenie) oraz na czas dzielący nabycie i zbycie oraz okoliczności sprzedaży i przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży (czy konsekwentnie pozostają one w majątku prywatnym, czy też są używane w działalności gospodarczej).

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie jest możliwe sformułowanie ogólnej reguły czy też recepty, na podstawie której można by skutecznie zakwalifikować każdy przypadek, jednoznacznie i szybko oceniając, czy dany sprzedawca działa jako podatnik, czy też nie."

Odnosząc treść przytoczonych przepisów podatkowych oraz poglądów prezentowanych w doktrynie prawa podatkowego i orzecznictwie sądów administracyjnych do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości opisanych w stanie faktycznych byłaby czynnością dokonaną przez osobę fizyczną, poza działalnością gospodarczą, wobec czego nie będzie ona podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W opinii Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż Wnioskodawca nabył nieruchomość do majątku prywatnego w roku 1989, natomiast sprzedaży wydzielonej działki Wnioskodawca planuje dokonać dopiero w roku 2017 lub później przemawia za tym, że Wnioskodawca nie nabył tej nieruchomości w celu jej odsprzedaży, a w konsekwencji nie można Wnioskodawcy uznać za podatnika podatku VAT z tytułu dokonywania tej czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobku w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 Trybunał stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo TSUE stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 14 marca 1989 r. Wnioskodawca przejął na podstawie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin - jako następca gospodarstwo rolne o powierzchni 3 ha 98 arów składające się z 8 działek w tym 3 działki to działki leśne.

W 1997 r. i 1999 r. Wnioskodawca sprzedał działki rolne oznaczone jako pastwiska o łącznej pow. 1,34 ha. Środki uzyskane ze sprzedaży zostały w całości zainwestowane w budowę domu, którą Wnioskodawca zakończył w 2002 r., a w którym Wnioskodawca obecnie mieszka.

Po ustaleniu miejscowego planu zagospodarowania działka od 29 maja 2014 r. może być przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową.

Obecnie Wnioskodawca chce podzielić działkę o powierzchni 0.82 ha, na której stoi dom, na 5-6 działek. Wnioskodawca chce sprzedać 2-3 działki niezabudowane, aby za część pozyskanych środków kupić mieszkanie lub dom synowi i jego rodzinie.

Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru mającego być przedmiotem sprzedaży, nie podejmował działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, uzyskania decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu.

Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca nie ponosił żadnych kosztów związanych z uzbrojeniem terenu, wyposażeniem w urządzenia sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, sanitarnej czy elektrycznej i nie planuje realizacji podobnych inwestycji w przyszłości. Wnioskodawca nie podejmuje i nie zamierza podejmować żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia działek.

Wnioskodawca jest emerytem, prowadzi także jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług w branży remontowo-budowlanej od 1 października 2007 r.

W dniu 1 lipca 2016 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą głównie ze względu na problemy zdrowotne, a w związku z tym z bardzo małą liczbę zleceń których Wnioskodawca mógł się podjąć. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży nieruchomości. Działki nigdy nie zostały wprowadzone do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Ponadto z wniosku wynika, że działki nie są nie były i nie będą w przyszłości wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W latach 1989-1992 Wnioskodawca hodował 2 krowy i mleko sprzedawał do mleczarni, ale w 1992 r. mleczarnia zaprzestała odbierać mleko, a ceny mleka drastycznie spadły i produkcja mleka stała się nieopłacalna. Innych płodów rolnych Wnioskodawca nie uzyskiwał. Działki to ziemia słabej jakości klasy piątej i szóstej.

Od tego momentu działka jest użytkowana jako łąka koszona 2 razy w roku, a trawa pozostawiona na łące jako naturalny nawóz.

Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych.

Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca wskazał również we wniosku, że będzie pozyskiwał nabywców głównie przez znajomych. Jeśli jednak taki sposób sprzedaży nie dojdzie do skutku to Wnioskodawca zamieści zwykłe ogłoszenie na jakimś internetowym portalu ogłoszeniowym lub postawi baner na działce informujący o sprzedaży.

Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości dokonywać dostaw innych nieruchomości.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych zabudowanych ani niezabudowanych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży, a sprzedaż wymienionych działek będzie miała charakter jednorazowy.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca dla czynności sprzedaży 2-3 działek nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wskazywałaby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Jak już zaznaczono, treść orzeczeń TSUE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazuje, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpi bowiem jedynie pojedyncza okoliczność wskazana przykładowo w treści orzeczeń TSUE, związana z planowanym dokonaniem podziału nieruchomości, której jednak w ocenie tut. organu nie można uznać za ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu tych działań za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Wobec powyższego uznać należy, że planowana sprzedaż działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia ww. działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowych 2-3 działek przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie Wnioskodawcy w odniesieniu do tej sprzedaży nie można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.