2461-IBPP1.4512.754.2016.2.AW - Możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 u.p.t.u. prowadzącego działalność polegającą na organizowaniu i przeprowadzaniu imprez turystycznych dla dzieci i młodzieży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 3 grudnia 2016 r. (data wpływu 7 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy prowadzącego działalność polegającą na organizowaniu i przeprowadzaniu imprez turystycznych dla dzieci i młodzieży - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy prowadzącego działalność polegającą na organizowaniu i przeprowadzaniu imprez turystycznych dla dzieci i młodzieży.

Wniosek został uzupełniony pismem z 3 grudnia 2016 r. (data wpływu 7 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 29 listopada 2016 r. znak 2461-IBPP1.4512. 754.2016.1.AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 września 2016 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność polegającą na organizowaniu i przeprowadzaniu imprez turystycznych dla dzieci i młodzieży (kolonie letnie). W roku kalendarzowym Wnioskodawca ponosił tylko koszty (wykupienie gwarancji ubezpieczeniowej, rejestracja swojej działalności w spisie organizatorów turystyki Urzędu Marszałkowskiego, zapłata zaliczki za rezerwację miejsc noclegowych i wyżywienia etc.).

Pierwszy obrót Wnioskodawca uzyska w 2017 r. Wnioskodawca zakłada, że w całym 2017 r. jego obrót nie przekroczy 150.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że

1. W dniu rozpoczęcia działalności czyli 1 września 2016 r. Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku od towarów i usług.

2. Od tego momentu do dnia złożenia uzupełnienia nie nastąpiła rejestracja.

3. Wnioskodawca nie wykonywał i nie będzie wykonywał jakichkolwiek czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do momentu uzyskania obrotu do kwoty 150.000 zł. Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 113 ustawy zwalnia Wnioskodawcę od obowiązku rozliczania obrotu podatkiem od towarów i usług. Po przekroczeniu kwoty wolnej od opodatkowania Wnioskodawca weźmie na siebie obowiązek rozliczenia obrotu podatkiem VAT marża (zgodnie z art. 119 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W rozumieniu art. 2 pkt 6 tej ustawy towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W oparciu o art. 2 pkt 22 powołanej ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 113 ust. 1 tej ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 tej ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Według art. 113 ust. 4 ww. ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Przepis art. 113 ust. 5 cyt. ustawy wskazuje, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 9 niniejszej ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na mocy art. 113 ust. 10 powołanej ustawy jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jak stanowi art. 113 ust. 13 powyższej ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Jak wynika z wniosku, w dniu 1 września 2016 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność polegającą na organizowaniu i przeprowadzaniu imprez turystycznych dla dzieci i młodzieży (kolonie letnie). Pierwszy obrót Wnioskodawca uzyska w 2017 r. Wnioskodawca zakłada, że w całym 2017 r. jego obrót nie przekroczy 150.000 zł.

W dniu rozpoczęcia działalności czyli 1 września 2016 r. Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku od towarów i usług. Od tego momentu do dnia złożenia uzupełnienia nie nastąpiła rejestracja. Wnioskodawca nie wykonywał i nie będzie wykonywał jakichkolwiek czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 113 ustawy zwalnia Wnioskodawcę od obowiązku rozliczania obrotu podatkiem od towarów i usług. Po przekroczeniu kwoty wolnej od opodatkowania Wnioskodawca weźmie na siebie obowiązek rozliczenia obrotu podatkiem VAT marża (zgodnie z art. 119 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy są usługi turystyki rozliczane na podstawie marży, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT.

Przepis ten - stanowiący wyjątek od zasady ogólnej wyrażonej w powołanym art. 29a ust. 1 ustawy o VAT - wprowadza szczególny sposób opodatkowania usług turystyki, którego istotą jest opodatkowanie marży stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących te usługi.

W świetle art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 119 ust. 2 tej ustawy przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

W oparciu o art. 119 ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Według art. 119 ust. 3a cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Stosownie do art. 119 ust. 4 niniejszej ustawy podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Przepis art. 119 ust. 5 powołanej ustawy wskazuje, że w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a.

Należy zaznaczyć, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem świadczeniem złożonym, na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) jest to nabycie jednej, całościowej usługi turystycznej.

Biorąc powyższe pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że - jak wynika z wniosku - przedmiotem działalności Wnioskodawcy są usługi turystyki, czyli usługi, które nie są wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, jako czynności wyłączone ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług co oznacza, że stosuje się do nich zasady umożliwiające zastosowanie zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 tej ustawy.

Należy ponadto zaznaczyć, że ustawodawca określa szczegółowy sposób ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku procedury marży. Jak wskazano wyżej ustawodawca w ww. przepisie art. 119 ust. 1 ustawy posługuje się pojęciem "podstawa opodatkowania". Natomiast przepis art. 113 stanowi o "wartości sprzedaży". Wartość sprzedaży stanowi natomiast wartość uzyskaną z tytułu świadczenia całej usługi. Zatem wartość sprzedaży nie jest pojęciem tożsamym z pojęciem podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

W konsekwencji, dla prawidłowego określenia limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ustawy o VAT, przyjmuje się całą wartość sprzedaży uzyskaną przez podatnika z tytułu świadczenia usług pomniejszoną o podatek VAT wyliczony od marży.

Mając zatem powyższe na uwadze stwierdzić należy, że do obliczenia wartości sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, od przekroczenia której uzależniona jest utrata zwolnienia podmiotowego od podatku, należy przyjąć całą wartość sprzedaży z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług turystyki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że art. 113 zwalnia Wnioskodawcę od obowiązku rozliczania obrotu podatkiem od towarów i usług do momentu przekroczenia przez Wnioskodawcę kwoty wolnej od opodatkowania - należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.