2461-IBPP1.4512.73.2017.1.MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który został złożony 18 stycznia 2017 r., uzupełnionym pismem z 2 lutego 2017 r. (data złożenia 2 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2017 r. został złożony w tut. organie ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 2 lutego 2017 r. (data złożenia 2 lutego 2017 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2016 r. stwierdzeniem Sądu Rejonowego w. Wnioskodawca nabył w spadku 1/4 nieruchomości w... po ojcu..., wraz z mamą... (1/4 udziału) oraz kuzynkami... (1/4 udziału) oraz... (1/4 udziału).

Nieruchomość w stanie jakim ją Wnioskodawca otrzymał (1/4 z 80 arów) składa się z nietypowych działek.

Największa częściowo rolna, częściowo porośnięta starym sadem, częściowo zabudowana starym domem o pow. 64 m².

Dom bez łazienki i toalety wewnątrz, bez instalacji wod-kan-c.o., niezamieszkany od 2000 r. i nieogrzewany, prąd odcięto. (Być może do wyburzenia)

Od północy wyodrębniona wąska działka ok 80 m, szeroka na ok. 3 m (ciek wodny), również od północy wcina się w główną działkę kolejna o nietypowym kształcie z nierównością terenu i skarpą porośniętą drzewami.

W obecnym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość częściowo figuruje jako grunt pod zabudowę (ok 55 arów) i częściowo jako grunt rolny. Nie ma możliwości przeprowadzenia działu spadku na 4 spadkobierczynie ze względu na różnorodność terenu i jego ukształtowanie, nie można podzielić go w sposób sprawiedliwy.

W celu dokonania wzajemnych rozliczeń między spadkobierczyniami pozostaje sprzedaż otrzymanego w spadku terenu i podzielenie otrzymanych środków.

Wnioskodawca pragnie sprzedać go jednorazowo ale rozważa również podział na mniejsze działki i sprzedawanie ich po kolei.

Z uwagi na rozmiar i ukształtowanie terenu Wnioskodawca obawia się, że trudno będzie go sprzedać jednorazowo.

Prawdopodobnie trzeba będzie po uzgodnieniu z gminą wydzielić z niego działki i sprzedawać je po jednej w miarę pojawiania się ewentualnych nabywców.

Od chwili nabycia spadku nie dokonano na odziedziczonym terenie i w domu żadnych nakładów ani czynności zmierzających do poprawy stanu zrujnowanego budynku lub zmiany stanu nieruchomości.

Nie ogłaszano zamiaru sprzedaży w formie ogłoszeń, banerów ani u pośredników.

W tej skomplikowanej sytuacji życiowej, w jakiej Wnioskodawca się znalazł ponieważ spadkodawca nie ustalił spraw majątkowych pomiędzy sobą a bratem, Wnioskodawca prosi o wydanie orzeczenia o zwolnieniu z VAT od ewentualnej sprzedaży całości lub części nieruchomości na przestrzeni dłuższego okresu czasu.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym płatnikiem VAT.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest pracownikiem etatowym.

Wnioskodawca nie uzyskiwał przychodów z dzierżawy nieruchomości.

Wnioskodawca nie zajmował się handlem nieruchomościami.

Środki z ewentualnej sprzedaży przeznaczone będą na potrzeby prywatne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w razie sprzedaży odziedziczonej nieruchomości w całości i jednorazowo Wnioskodawca będzie podlegał podatkowi VAT?

2. Czy w razie braku możliwości sprzedaży odziedziczonej nieruchomości jednorazowo, podzieleniu jej na mniejsze działki i sprzedawaniu ich kolejno na przestrzeni dłuższego okresu czasu, w miarę pojawiania się ewentualnych nabywców Wnioskodawca będzie podlegał podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT niezależnie od faktu czy uda się sprzedać odziedziczoną nieruchomość jednorazowo czy też będzie konieczność podzielenia terenu na mniejsze działki i sprzedawania ich kolejno na przestrzeni dłuższego okresu czasu.

Wnioskodawca chce tylko zadysponować odziedziczonym po ojcu majątkiem osobistym.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca nie zajmował się handlem nieruchomościami.

Wnioskodawca nie dzierżawił ww. nieruchomości.

Wnioskodawca jest pracownikiem etatowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

W świetle przedstawionych wyżej przepisów nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów zgodnie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C- 181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2016 r. stwierdzeniem Sądu Rejonowego nabył w spadku 1/4 nieruchomości. Nieruchomość w stanie w jakim ją Wnioskodawca otrzymał (1/4 z ok. 80 arów) składa się z nietypowych działek. Na nieruchomości posadowiony jest dom bez łazienki i toalety wewnątrz, bez instalacji wod-kan-c.o., niezamieszkany od 2000 r. i nieogrzewany, w którym odcięto prąd. W obecnym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość częściowo figuruje jako grunt pod zabudowę (ok. 55 arów) i częściowo jako grunt rolny. Nie ma możliwości przeprowadzenia działu spadku na 4 spadkobierczynie ze względu na różnorodność terenu i jego ukształtowanie, nie można podzielić go w sposób sprawiedliwy. W celu dokonania wzajemnych rozliczeń między spadkobierczyniami pozostaje sprzedaż otrzymanego w spadku terenu i podzielenie otrzymanych środków. Wnioskodawca pragnie sprzedać go jednorazowo ale rozważa również podział na mniejsze działki i sprzedawanie ich po kolei. Od chwili nabycia spadku nie dokonano na odziedziczonym terenie i w domu żadnych nakładów ani czynności zmierzających do poprawy stanu zrujnowanego budynku lub zmiany stanu nieruchomości. Nie ogłaszano zamiaru sprzedaży w formie ogłoszeń, banerów ani u pośredników. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym płatnikiem VAT. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie uzyskiwał przychodów z dzierżawy nieruchomości. Wnioskodawca nie zajmował się handlem nieruchomościami. Środki z ewentualnej sprzedaży przeznaczone będą na potrzeby prywatne.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy sprzedaż odziedziczonej nieruchomości w całości jednorazowo lub po ewentualnym podzieleniu jej na mniejsze działki i sprzedawaniu ich kolejno na przestrzeni dłuższego czasu w miarę pojawiania się nabywców będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie opis zdarzenia przyszłego, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę odziedziczonej w spadku nieruchomości w całości jednorazowo jak i po ewentualnym podzieleniu jej na mniejsze działki i sprzedawaniu ich kolejno na przestrzeni dłuższego czasu w miarę pojawiania się nabywców nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpi taki ciąg okoliczności, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca bowiem nabył w spadku 1/4 nieruchomości zabudowanej budynkiem. Wnioskodawca od chwili nabycia nie dokonał na odziedziczonym terenie żadnych nakładów ani czynności zmierzających do poprawy stanu zrujnowanego budynku lub zmiany stanu nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie uzyskiwał przychodów z dzierżawy nieruchomości. Wnioskodawca nie zajmował się handlem nieruchomościami. Wnioskodawca pragnie sprzedać otrzymaną nieruchomość jednorazowo ale rozważa również podział na mniejsze działki i sprzedawanie ich po kolei w miarę pojawiania się nabywców.

W ocenie tut. organu ewentualny podział otrzymanej w spadku nieruchomości i sprzedawanie ich po kolei w miarę pojawiania się nabywców nie może wskazywać na aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Podział nieruchomości na mniejsze działki i sprzedawanie ich po kolei w miarę pojawiania się nabywców należy uznać za pojedyncze czynności wymienione w wyroku TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10, nie stanowi natomiast ciągu okoliczności, które wskazywałyby na działalność Wnioskodawcy zbliżoną do działań podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami

Wnioskodawca zatem dokonując sprzedaży otrzymanej w spadku nieruchomości jednorazowo w całości a także dokonując ewentualnego podziału na mniejsze działki i sprzedawaniu ich po kolei w miarę pojawiania się nabywców nie będzie działał w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż tej nieruchomości nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca planując sprzedaż nieruchomości korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że nie stanie się podatnikiem VAT niezależnie od faktu czy uda się sprzedać odziedziczoną nieruchomość jednorazowo czy też będzie konieczność podzielenia terenu na mniejsze działki i sprzedawania ich kolejno na przestrzeni dłuższego okresu czasu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.