2461-IBPP1.4512.692.2016.2.AL - Opodatkowanie dostawy działki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 września 2016 r. (złożono osobiście 7 września 2016 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu 30 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 1/22 - jest prawidłowe.

W dniu 7 września 2016 r. złożono w tut. organie ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 1/22.

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu 30 listopada 2016 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 listopada 2016 r. nr 2461-IBPP1.4512.692.2016.1.AL.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem działki 1/22 położonej w X. Powierzchnia 6 arów, wymiary 75 metrów długości 8 szerokości. Działkę Wnioskodawca nabył, jako darowizna od siostry w 2007 r. Działka nie miała, nie ma związku z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca nie dokonywał na działce podziałów i przyłączy. Jest w stanie w jakim Wnioskodawca ją otrzymał.

Zgodnie z przeznaczeniem działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy jest to teren zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności jednorodzinnej i zagrodowej.

Z uwagi, że działka jest długa i bardzo wąska, a na środku działki został wykonany osadnik kanalizacji Gminnej nie ma możliwości technicznych zabudowy.

Wnioskodawca otrzymał ofertę zakupu działki od sąsiada graniczącego z działką 1/22 na powiększenie swojego ogrodu.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 30 listopada 2016 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Nabył działkę w drodze darowizny od siostry.

2. Nie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i nie wie kiedy został uchwalony.

3. Wykorzystywał działkę jako pole rolne uprawne - łąka - pastwisko. Nigdy nie dokonywał sprzedaży trawy z tej łąki.

4. Nie jest rolnikiem ryczałtowym.

5. Nigdy nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych.

6. Działka jest działką niezabudowaną.

7. Osadnik studzienki został wybudowany przez Gminę jako kanalizacja Gminy - przez niewiedzę Wnioskodawcy. Prowadzenie rur i studzienka na tak wąskiej działce uniemożliwiło wykorzystanie jej w innym celu jak tylko pastwisko. Studzienka powstała chyba w 2013- 2014 r., należy do Gminy, jest to kanalizacja Gminna i nie stanowi przedmiotu sprzedaży. Konstrukcji studzienki Wnioskodawca nie zna.

8. Osadnik studzienki nie jest własnością Wnioskodawcy i nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nigdy nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy ani żadnych podobnych umów. Dla Wnioskodawcy jest on bezużyteczny i przez Wnioskodawcę nie używany w żaden sposób. 

9. Działka ta nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca żadnych pożytków z niej nie czerpał.

10. Nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

11. Nie podejmował, ani nie podejmuje żadnych czynności mogących uatrakcyjnić działkę, ani żadnych działań marketingowych nie dawał ogłoszeń ani w prasie ani w internecie ani w żaden inny sposób.

12. Posiada inne działki otrzymane w drodze darowizny - nigdy nie sprzedawał działek, ani nie zamierza sprzedawać.

13. Nie wie na co zostaną przeznaczone środki ze sprzedaży. Nie będzie to duża kwota gdyż działka jest długa ale bardzo wąska a jej przydatność została zupełnie zmieniona osadnikiem gminnym. Służyła jako pastwisko i nadaje się tylko na pastwisko, a sąsiad złożył propozycję zakupu chcąc powiększyć swój ogródek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży działki Nr 1/22 Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on zapłacić podatku VAT z uwagi na fakt, że:

1. Działka z przeznaczeniem teren zabudowy mieszkaniowej nie nadaje się do zabudowy zgodnie z opisem wcześniejszym.

2. Wnioskodawca otrzymał ja w drodze darowizny od siostry,

3. Wnioskodawca nie dokonywał podziałów ani przyłączy.

4. Przeznaczenie tej działki to powiększenie ogrodu sąsiada - dla Wnioskodawcy jako właściciela użytkowane jako pole rolne - uprawa.

5. Sprzedaż tej działki jest czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie prowadzi działań marketingowych mających na celu wypromowanie działki ani żadnych nakładów związanych z działką.

6. Wnioskodawca sprzedaje część majątku prywatnego i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

7. Zgodnie z wydanymi dyrektywami unijnymi - transakcja ta to czynność związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty ani wykorzystany w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W tym miejscu należy się także odnieść do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy dotycząca sprzedaży działki nr 1/22 jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca otrzymał w 2007 r. od siostry w drodze darowizny działkę nr 1/22, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy jest terenem zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności jednorodzinnej i zagrodowej. Działka jest długa i bardzo wąska, a na środku działki został wykonany osadnik studzienki kanalizacji gminnej, w związku z tym nie ma możliwości technicznych zabudowy tej działki. Przedmiotowy osadnik wybudowała w latach 2013-2014 Gmina i stanowi on własność Gminy.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać powyższą działkę, jednakże w momencie sprzedaży działka ta będzie niezbudowana, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, osadnik kanalizacji gminnej nie jest jego własnością.

Wnioskodawca otrzymał od sąsiada propozycję zakupu przedmiotowej działki, w związku z przeznaczeniem na powiększenie ogrodu sąsiada. Działka nr 1/22 graniczy z działką sąsiada.

Wnioskodawca wskazał, iż nie jest rolnikiem ryczałtowym, nigdy też nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych. Działkę wykorzystywał jako pole uprawne, łąkę, pastwisko. Nigdy nie dokonywał sprzedaży trawy z tej łąki.

Wnioskodawca ponadto nie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, jak również nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy i żadnych pożytków Wnioskodawca z niej nie czerpał.

Wnioskodawca nie podejmował też ani nie podejmuje żadnych czynności mogących uatrakcyjnić działkę.

Nie podejmował żadnych działań marketingowych, ogłoszeń w prasie lub w internecie.

Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał działek. Wnioskodawca posiada inne działki otrzymane w drodze darowizny, ale nie zamierza sprzedawać.

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje prawne w zakresie podatku od towarów i usług oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca dla czynności sprzedaży działki nr 1/22 nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wskazywałaby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca otrzymał działkę nr 1/22 w 2007 r. w drodze darowizny od siostry. W całym okresie posiadania działki Wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił i żadnych pożytków z niej nie czerpał.

Wnioskodawca nie podejmował również żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia przedmiotowej działki. Wnioskodawca nie czynił żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki, a nabywcą działki jest sąsiad, zainteresowany kupnem, w celu powiększenia swojego ogrodu.

Zatem działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Brak jest bowiem jakichkolwiek czynności, o których mowa w orzeczeniach TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10. Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziału w działce budowlanej nr 1/22 korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego uznać należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki nr 1/22 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tej działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowej działki nr 1/22 przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż ww. działki nr 1/22 nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie z tytułu tej sprzedaży Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT, tym samym nie zajdzie konieczność zapłaty podatku VAT z tytułu zbycia przedmiotowej działki.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.