2461-IBPP1.4512.649.2016.1.KJ - Uznanie planowanej sprzedaży działki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanej sprzedaży działki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanej sprzedaży działki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1995 r. Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym indywidualną działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest prowadzenie parkingu samochodowego oraz wynajem nieruchomości własnych. Działalność polegająca na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek nigdy nie była przez Wnioskodawcę wykonywana.

Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości z których jedna część stanowi jego majątek prywatny a druga część stanowi majątek wchodzący w skład prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości wchodzące w skład majątku przedsiębiorstwa są wprowadzone do ewidencji środków trwałych, opłaty oraz podatki z nimi związane są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności. Nieruchomości, które stanowią majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zawsze nabywane były w związku z określonym profilem prowadzonej działalności, np. Nieruchomość zabudowana została nabyta oraz zmodernizowana w celu przeznaczenia na potrzeby sklepu z częściami samochodowymi wraz z magazynem, który kiedyś był przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Zakupiony został również budynek na potrzeby warsztatu samochodowego, który kiedyś był przez Wnioskodawcę prowadzony. W ramach działalności Wnioskodawca zakupił również jedną nieruchomość niezabudowaną, z którą wiązał plany wybudowania restauracji. Celem zakupu tej nieruchomości niezabudowanej nie była dalsza odsprzedaż. W wyniku zmiany decyzji biznesowych, działkę na której miała powstać restauracja Wnioskodawca sprzedał w roku 2015 w stanie niezabudowanym. W działkę nie były angażowane środki finansowe w celu podniesienia jej wartości, sprzedaż odbyła się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej a transakcja została udokumentowana aktem notarialnym oraz fakturą VAT wraz z należnym podatkiem VAT. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej była to jedyna transakcja sprzedaży nieruchomości, która wchodziła w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wszystkie nieruchomości, które obecnie wchodzą w skład działalności gospodarczej Wnioskodawcy są oddane w najem. W przeciągu ostatnich 10 lat Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości ze swojego majątku osobistego.

Dnia 27 listopada 1996 r. wraz ze swoim ojcem Wnioskodawca nabył od osób fizycznych prawo własności nieruchomości, składającej się z niezabudowanej działki o nr ewidencyjnym 1789/93 i powierzchni 0,1591 ha, położonej w miejscowości..., gmina..., powiat..., województwo.... Prawo własności ww. działki zostało nabyte po połowie (1/2) przez każdego z kupujących na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży.

Następnie w dniu 11 czerwca 2013 r. na podstawie aktu notarialnego umowy darowizny ojciec Wnioskodawcy darował mu swój udział we wspomnianej działce wynoszący 1/2 (jedna druga) w skutek czego Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem działki.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta... przeznaczeniem podstawowym działki numer 1789/93 są częściowo tereny mieszkaniowo - usługowe - symbol planu M² oraz częściowo tereny ulicy powiatowej klasy zbiorczej - symbol planu....

Opisaną wyżej działkę Wnioskodawca zamierza sprzedać i w tym celu w dniu 31 marca 2016 r. zawarł z firmą X umowę przedwstępną sprzedaży w formie aktu notarialnego. Dodatkowo zawarł z tą samą firmą w dniu 8 kwietnia 2016 r. umowę dzierżawy przedmiotowej działki.

Umowa dzierżawy została zawarta w związku z łączącą ich umową przedwstępną i miała za zadanie umożliwić firmie X wykonanie na terenie działki czynności w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń związanych z przyszłymi planami budowlanymi tej firmy. Przychód z czynszu dzierżawnego w wysokości 100 zł miesięcznie nie został przez Wnioskodawcę opodatkowany podatkiem VAT jak również nie został uwzględniony w przychodach indywidualnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zobowiązał się również do posiadania indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie opodatkowania sprzedaży przedmiotowej działki podatkiem od towarów i usług.

Od momentu nabycia działki do dnia dzisiejszego zarówno Wnioskodawca jak i poprzedni współwłaściciel (ojciec Wnioskodawcy) nie podejmowali czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości działki takich jak np. ogrodzenie, uzbrojenie. Wnioskodawca nie starał się o wydanie pozwolenia na budowę lub o zmianę planów zagospodarowania terenu dla tej działki. Czynności ingerujące w strukturę przedmiotowej działki nie były podejmowane, nie została ona podzielona na mniejsze grunty, nie jest też przedmiotem scalenia z innymi nieruchomościami. Ponadto nie podejmowali żadnych aktywnych działań marketingowych związanych z planowaną sprzedażą, zostały zamieszczone jedynie zwykłe ogłoszenia o sprzedaży gruntu. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, nie stanowiła majątku prowadzonej działalności gospodarczej. Opłaty oraz podatki związane z działką nie były zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe - sprzedaż działki na rzecz firmy, z którą Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną - będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanej o nr ewidencyjnym 1789/93 na rzecz firmy, z którą podpisał umowę przedwstępną nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobligowany do odprowadzenia podatku VAT należnego z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Transakcja dotycząca sprzedaży działki, która jest przedmiotem niniejszego wniosku nie jest dokonywana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Jej jednorazowy charakter oraz wszelkie dodatkowe czynności związane z planowaną sprzedażą nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość jest częścią majątku osobistego Wnioskodawcy, który jest wyodrębniony od majątku jego przedsiębiorstwa. Działka nie została nabyta w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy jak również nie była do jej prowadzenia wykorzystywana.

Wnioskodawca uważa, że planowana sprzedaż mieści się w zwyczajowym zakresie działań podejmowanych przez osoby dysponując swoim majątkiem prywatnym w celu jego sprzedaży i nie powinna być uznana czynność opodatkowaną podatkiem VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, sprzedaż prawa własności działki traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości składającej się z niezabudowanej działki o nr 1789/93, jest ustalenie, czy działka ta została nabyta lub wykorzystana na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej lub innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy działki nr 1789/93 podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy także wziąć pod uwagę orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca od 1995 r. jest przedsiębiorcą prowadzącym indywidualną działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest prowadzenie parkingu samochodowego oraz wynajem nieruchomości własnych. Działalność polegająca na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek nigdy nie była przez Wnioskodawcę wykonywana.

Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości z których jedna część stanowi jego majątek prywatny a druga część stanowi majątek wchodzący w skład prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości wchodzące w skład majątku przedsiębiorstwa są wprowadzone do ewidencji środków trwałych, opłaty oraz podatki z nimi związane są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności. Nieruchomości, które stanowią majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zawsze nabywane były w związku z określonym profilem prowadzonej działalności, np. Nieruchomość zabudowana została nabyta oraz zmodernizowana w celu przeznaczenia na potrzeby sklepu z częściami samochodowymi wraz z magazynem, który kiedyś był przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Zakupiony został również budynek na potrzeby warsztatu samochodowego, który kiedyś był przez Wnioskodawcę prowadzony. W ramach działalności Wnioskodawca zakupił również jedną nieruchomość niezabudowaną, z którą wiązał plany wybudowania restauracji. Celem zakupu tej nieruchomości niezabudowanej nie była dalsza odsprzedaż. W wyniku zmiany decyzji biznesowych, działkę na której miała powstać restauracja Wnioskodawca sprzedał w roku 2015 w stanie niezabudowanym. W działkę nie były angażowane środki finansowe w celu podniesienia jej wartości, sprzedaż odbyła się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej a transakcja została udokumentowana aktem notarialnym oraz fakturą VAT wraz z należnym podatkiem VAT. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej była to jedyna transakcja sprzedaży nieruchomości, która wchodziła w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wszystkie nieruchomości, które obecnie wchodzą w skład działalności gospodarczej Wnioskodawcy są oddane w najem. W przeciągu ostatnich 10 lat Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości ze swojego majątku osobistego.

Z wniosku wynika również, że dnia 27 listopada 1996 r. wraz ze swoim ojcem Wnioskodawca nabył od osób fizycznych prawo własności nieruchomości, składającej się z niezabudowanej działki o nr ewidencyjnym 1789/93. Prawo własności ww. działki zostało nabyte po połowie (1/2) przez każdego z kupujących na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży.

Następnie w dniu 11 czerwca 2013 r. na podstawie aktu notarialnego umowy darowizny ojciec Wnioskodawcy darował mu swój udział we wspomnianej działce wynoszący 1/2 (jedna druga) w skutek czego Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem działki.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta... przeznaczeniem podstawowym działki numer 1789/93 są częściowo tereny mieszkaniowo - usługowe - symbol planu M² oraz częściowo tereny ulicy powiatowej klasy zbiorczej - symbol planu....

Opisaną wyżej działkę Wnioskodawca zamierza sprzedać i w tym celu w dniu 31 marca 2016 r. zawarł z firmą X umowę przedwstępną sprzedaży w formie aktu notarialnego. Dodatkowo zawarł z tą samą firmą w dniu 8 kwietnia 2016 r. umowę dzierżawy przedmiotowej działki.

Umowa dzierżawy została zawarta w związku z łączącą ich umową przedwstępną i miała za zadanie umożliwić firmie X wykonanie na terenie działki czynności w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń związanych z przyszłymi planami budowlanymi tej firmy. Przychód z czynszu dzierżawnego w wysokości 100 zł miesięcznie nie został przez Wnioskodawcę opodatkowany podatkiem VAT jak również nie został uwzględniony w przychodach indywidualnej działalności gospodarczej. Od momentu nabycia działki do dnia dzisiejszego zarówno Wnioskodawca jak i poprzedni współwłaściciel (ojciec Wnioskodawcy) nie podejmowali czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości działki takich jak np. ogrodzenie, uzbrojenie. Wnioskodawca nie starał się o wydanie pozwolenia na budowę lub o zmianę planów zagospodarowania terenu dla tej działki. Czynności ingerujące w strukturę przedmiotowej działki nie były podejmowane, nie została ona podzielona na mniejsze grunty, nie jest też przedmiotem scalenia z innymi nieruchomościami. Ponadto nie podejmowali żadnych aktywnych działań marketingowych związanych z planowaną sprzedażą, zostały zamieszczone jedynie zwykłe ogłoszenia o sprzedaży gruntu. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, nie stanowiła majątku prowadzonej działalności gospodarczej. Opłaty oraz podatki związane z działką nie były zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów działalności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Ww. orzeczenie dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca nie wykorzystywał posiadanej działki wyłącznie do celów osobistych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że przedmiotowa działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, nie stanowiła majątku prowadzonej działalności gospodarczej. Z wniosku wynika jednak, że w dniu 8 kwietnia 2016 r. została zawarta umowa dzierżawy przedmiotowej działki z firmą, z którą w dniu 31 marca 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży tej działki.

W tym miejscu wskazać należy, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz - art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc oddanie w ramach umowy dzierżawy innym podmiotom gruntów, skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawcy.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, iż na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z powyższego wynika zatem, że dzierżawa wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa działka, która jest dzierżawiona przez Wnioskodawcę dzierżawcy, de facto wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca sprzedając przedmiotową działkę nr 1789/93, będzie dokonywać zbycia majątku wykorzystywanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem dokonując sprzedaży ww. działki, wydzierżawianej w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Planowana sprzedaż działki będzie zatem stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i w związku z jej sprzedażą Wnioskodawca będzie obowiązany do odprowadzenia podatku VAT na zasadach przewidzianych w ustawie o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanej o nr ewidencyjnym 1789/93 na rzecz firmy, z którą podpisał umowę przedwstępną nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.