2461-IBPP1.4512.643.2016.2.BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 27 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania zamiany nieruchomości niezabudowanych przez Wnioskodawcę - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania zamiany nieruchomości niezabudowanych przez Wnioskodawcę.

Ww. wniosek uzupełniono pismem z 27 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 19 października 2016 r. znak 2461-IBPP1.4512.643.2016.1.BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe - umowa zamiany nieruchomości pomiędzy Gminą i Skarbem Państwa reprezentowanym przez Starostę.

Strony zamierzają zawrzeć umowę zamiany nieruchomości niezabudowanych, położonych w B w obrębie ewidencyjnym W, stanowiących:

Wszystkie wymienione działki położone są w terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego opisanym jako tereny produkcyjne, składowe i magazynowe.

Zamierzona zamiana ma być dokonana bez obowiązku dopłaty wynikającej z różnicy cen zamienianych nieruchomości, co wynika z Zarządzenia nr 22e/16 z dnia 29 stycznia 2016 r. Wojewody wydanego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 782 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym Zarządzeniem:

1. Skarb Państwa przeniesie na rzecz Gminy prawo własności nieruchomości położonych w B, obręb W, oznaczonych jako działki ewidencyjne o numerach:

235)7 o pow. 0,1213 ha, 235/8 o pow. 0,3436 ha, obj. księgą wieczystą, 322/3 o pow. 0,0740 ha, 323/3 o pow. 0,0774 ha, 324/3 o pow. 0,0864 ha, 325/3 o pow. 0,0841 ha, 327/3 o pow. 0,0842 ha, 329/3 o pow. 0,2252 ha, 330/3 o pow. 0,2529 ha, 331/3, pow. 0,2993 ha, 333/2 o pow. 0,0336 ha, 333/3 o pow. 0,5157 ha, obj. księgą wieczystą, w zamian za co:

2. Gmina przeniesie na rzecz Skarbu Państwa prawo własności nieruchomości położonych w B, obręb W, ozn. jako dz. ewid. o numerach: 211/7 o pow. 0,3685 ha, 321/1 o pow. 0,0862 ha, 326/1 o pow. 0,0355 ha, 328/1 o pow. 0,0418 ha, obj. księgą wieczystą oraz 217/4 o pow. 0,1804 ha, 222/3 o pow. 0,3829 ha, 233/3 o pow. 0,2761 ha, obj. księgą wieczystą.

Uchwałą Nr Rady Miejskiej z dnia 22 czerwca 2015 r. w sprawie zamiany nieruchomości położonych w B w Strefie Aktywności Gospodarczej, obręb ewidencyjny W, zmienionej Uchwałą Nr Rady Miejskiej z dnia 31 maja 2016 r. w sprawie: zmiany Uchwały Nr Rady Miejskiej z dnia 22 czerwca 2015 r. oraz nabycia nieruchomości oznaczonych nr działek: 334/3 o pow. 0,0395 ha i 345 o pow. 0,1313 ha, obręb ewidencyjny W, Rada Miejska wyraziła zgodę na zamianę nieruchomości położonych w B, obręb ewidencyjny W, stanowiących własność Gminy, oznaczonych jako działki o numerach: 211/7 o pow. 0,3685 ha, 217/4 o pow. 0,1804 ha, 222/3 o pow. 0,3829 ha, 233/3 o pow. 0,2761 ha, 321/1 o pow. 0,0862 ha, 326/1 o pow. 0,0355 ha, 328/1 o pow. 0,0418 ha na nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa, oznaczone jako działki o numerach: 235/7 o pow. 0,1213 ha, 235/8 o pow. 0,3436 ha, 322/3 o pow. 0,0740 ha, 323/3 o pow. 0,0774 ha, 324/3 o pow. 0,0864 ha, 325/3 o pow. 0,0841 ha, 327/3 o pow. 0,0842 ha, 329/3 o pow. 0,2252 ha, 330/3 o pow. 0,2529 ha, 331/3 o pow. 0,2993 ha, 333/2 o pow. 0,0336 ha, 333/3 o pow. 0,5157 ha.

Wartość przedmiotu zamiany strony ustaliły w wysokości:

Gmina B. jest podatnikiem podatku VAT. W imieniu Skarbu Państwa w odniesieniu do nieruchomości będących przedmiotem zamiany działa Starosta. W powyższej transakcji podatnikiem podatku VAT będzie Powiat.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w związku z planowaną transakcją zamiany nieruchomości opisanych we wniosku Gmina nie otrzyma od Powiatu żadnych środków pieniężnych. Oznacza to, że Wnioskodawca nie otrzyma ani kwoty odpowiadającej kwocie podatku VAT ani nie zostanie Wnioskodawcy dopłacona w formie pieniężnej jakakolwiek inna kwota. Również Powiat nie otrzyma od Gminy żadnych środków pieniężnych z tytułu zamiany nieruchomości bowiem zgodnie z Zarządzeniem Wojewody (powołanym we wniosku) zamiana nieruchomości dokonana zostanie bez obowiązku zapłaty przez Gminę różnicy cen zamienianych nieruchomości.

Wnioskodawca nie oczekuje interpretacji w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla zamienianych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co stanowi podstawę obliczenia podatku VAT w sytuacji, gdy transakcja zamiany nieruchomości pomiędzy Gminą a Skarbem Państwa reprezentowanym przez Starostę następuje bez obowiązku dopłaty różnicy ceny nieruchomości będących przedmiotem zamiany tj. przy dokonaniu zamiany do wartości nieruchomości stanowiącej własność Gminy?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że zamierzona zamiana nieruchomości ma nastąpić bez dopłat, podstawę opodatkowania powinna stanowić wartość nieruchomości Gminy, tj. kwota 710.000,00 zł i od tej wartości (ceny sprzedaży) winien być naliczony podatek VAT ze stawką 23%. Transakcja sprzedaży powinna być udokumentowana fakturą wystawioną przez Gminę. Faktura powinna dokumentować dostawę towaru (zamianę nieruchomości) za cenę 710.000,00 zł plus 23% VAT, bowiem strony nie dokonają między sobą żadnych dopłat.

Umowa zamiany nieruchomości polega na zamianie prawa własności (art. 603 k.c.). Jest to umowa zobowiązująca, konsensualna oraz wzajemna. Do umowy tej stosuje się przepisy o sprzedaży (art. 604 k.c.). Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tym samym umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania jak właściciel, zamienianymi towarami - w tym przypadku - nieruchomościami. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Jak wynika z powyższego, umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług stanowi dwie odrębne odpłatne dostawy towarów.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. W przedmiotowej transakcji zapłatą dla Skarbu Państwa za przeniesienie własności nieruchomości na Gminę B. jest wartość prawa własności nieruchomości, które Gmina przeniesie na Skarb Państwa w wykonaniu umowy zamiany. Wartość ta wyraża się kwotą 710.000,00 zł ponieważ strony uzgodniły, że zamiana nastąpi bez obowiązku dopłaty różnicy cen zamienianych nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 2 pkt 22 tej ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Treść art. 7 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT regulacji nie wynika, iż odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną.

Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną - zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z treścią art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast zapis art. 604 k.c. daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tak więc umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca - Gmina (podatnik podatku VAT) i Skarb Państwa zamierzają zawrzeć umowę zamiany nieruchomości niezabudowanych.

Wszystkie działki położone są w terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego opisanym jako tereny produkcyjne, składowe i magazynowe.

Zamierzona zamiana ma być dokonana bez obowiązku dopłaty wynikającej z różnicy cen zamienianych nieruchomości.

Wartość przedmiotu zamiany strony ustaliły w wysokości:

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT w sytuacji, gdy transakcja zamiany nieruchomości pomiędzy Gminą a Skarbem Państwa następuje bez obowiązku dopłaty różnicy ceny nieruchomości będących przedmiotem zamiany tj. przy dokonaniu zamiany do wartości nieruchomości stanowiącej własność Gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy podstawę opodatkowania powinna stanowić wartość nieruchomości Gminy, tj. kwota 710.000,00 zł i od tej wartości (ceny sprzedaży) winien być naliczony podatek VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 tej ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozumienie pojęć "odpłatność" czy "zapłata" powinno być ustalane przez pryzmat następujących zasad:

* państwa członkowskie nie mogą dokonywać interpretacji tych pojęć według własnego uznania,

* konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymaną zapłatą,

* dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość zapłaty za dokonanie tych czynności,

* zapłata musi być wyrażona w pieniądzu,

* wynagrodzenie jest wartością subiektywną (tzn. stanowi kwotę, jaką nabywca zgadza się w danych warunkach zapłacić).

Trzeba podkreślić, że uzależnienie podstawy opodatkowania od zapłaty faktycznie otrzymanej przez podatnika jest regułą bezwzględnie obowiązującą (z zastrzeżeniem wyjątków wyraźnie przewidzianych przez Dyrektywę). Państwa członkowskie nie mogą ustanawiać innych reguł ustalania podstawy obliczania podatku np. dla niektórych rodzajów towarów.

Kolejnym problemem dotyczącym podstawy opodatkowania transakcji są zasady ustalania wysokości zapłaty, kiedy ma ona w całości lub w części formę inną niż pieniężna. Wynagrodzenie niepieniężne może stanowić dostawa towarów lub świadczenie usług dokonywane w zamian za otrzymane świadczenie (barter). W przypadku transakcji barterowych istotne jest więc ustalenie, czy dostawa towarów lub świadczenie usług będą mogły być w każdej sytuacji uznane za zapłatę.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ukształtował się pogląd, zgodnie z którym, aby czynności takie mogły być uznane za zapłatę, muszą zostać spełnione następujące warunki:

* istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów lub świadczenia usług, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną a otrzymaną za nią zapłatą,

* istnienie możliwości określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu.

Pierwszy warunek jest odzwierciedleniem ogólnej zasady związku zapłaty z dokonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast spełnienie drugiego jest niezbędne do kwotowego określenia podstawy opodatkowania umożliwiającego ustalenie podatku należnego, który może być wyrażony tylko w formie pieniężnej. Dlatego też, gdy strony transakcji barterowej nie ustalą w umowie pieniężnej wartości dostawy towarów lub usługi świadczonej w ramach zapłaty, w celu określenia podstawy opodatkowania należy dążyć do ustalenia ich wartości wyrażonej w pieniądzu. Ustalenie to powinno opierać się na podstawowej zasadzie, stanowiącej, że opodatkowana jest zapłata faktycznie otrzymana przez podatnika. W praktyce wybór metody ustalenia wysokości zapłaty w transakcjach barterowych zależy od okoliczności transakcji.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE, podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Owo wynagrodzenie jest zatem wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. Ponadto wspomniane wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu (zob. wyrok z 19 grudnia 2012 r. sygn. C-549/11 i z 29 lipca 2010 r. sygn. C-40/09).

Jeżeli wartość ta nie jest kwotą pieniędzy uzgodnioną między stronami, powinna ona, jako wartość subiektywna, odpowiadać wartości, jaką dla odbiorcy ma usługa będąca wynagrodzeniem za dostawę towarów, oraz kwocie, jaką byłby on skłonny za tę usługę zapłacić (wyrok z 2 czerwca 1994 r. sygn. C-33/93).

Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić).

Jeśli zatem Wnioskodawca określi w umowie zamiany wartość (cenę) dostarczanego towaru, to podstawą opodatkowania ww. dostawy w ramach umowy zamiany będzie wartość pieniężna ustalona przez strony w umowie stanowiąca zapłatę.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r. poz. 915) cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Z przytoczonych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawą opodatkowania jest zapłata z tytułu dokonanej dostawy (np. w formie zamiany), pomniejszona o kwotę należnego podatku, tj. wartość netto (bez podatku). Przy czym to strony (a nie organ podatkowy) dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość - cenę, za którą dokonują transakcji. Zatem analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestii wartości planowanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z opisu sprawy wynika, że wartość nieruchomości Gminy będących przedmiotem zamiany strony ustaliły w wysokości 710.000,00 zł, a wartość nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa w wysokości 1.270.000,00 zł. Jednocześnie strony ustaliły, że transakcja ma nastąpić bez obowiązku dopłat wynikających z różnicy ceny zamienianych nieruchomości. W związku z planowaną transakcją zamiany nieruchomości opisanych we wniosku Gmina nie otrzyma od Powiatu żadnych środków pieniężnych. Wnioskodawca nie otrzyma ani kwoty odpowiadającej kwocie podatku VAT ani nie zostanie Wnioskodawcy dopłacona w formie pieniężnej jakakolwiek inna kwota. Również Powiat nie otrzyma od Gminy żadnych środków pieniężnych z tytułu zamiany nieruchomości.

Zatem, o ile - jak wskazano we wniosku - jedynym wynagrodzeniem Gminy od nabywcy (Skarbu Państwa) będzie otrzymana w wyniku zamiany nieruchomość, to wartość nieruchomości stanowiących własność Gminy (określona w wysokości 710.000,00 zł), pomniejszona o kwotę należnego podatku, będzie stanowiła - zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - podstawę opodatkowania.

W przypadku konieczności opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT w wysokości 23%, Gmina powinna zatem wystawić fakturę VAT z wykazaną kwotą brutto 710.000,00 zł, w której zawiera się kwota netto i należny podatek VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że podstawę opodatkowania powinna stanowić wartość nieruchomości Gminy tj. kwota 710.000,00 zł i od tej wartości (ceny sprzedaży) winien być naliczony podatek VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia ustalenia właściwej stawki podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości, gdyż w uzupełnieniu z 27 października 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że nie oczekuje interpretacji w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla zamienianych nieruchomości.

Niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnopodatkowych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa dla drugiej strony planowanej transakcji tj. Skarbu Państwa.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.