2461-IBPP1.4512.640.2016.2.MS - Ustalenie, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego 2 zabudowanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2016 r., (data wpływu 24 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 3 listopada 2016 r. (data wpływu 4 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego 2 zabudowanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego 2 zabudowanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 3 listopada 2016 r. (data wpływu 4 listopada 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 2461-IBPP1.4512.640.2016.1.MS z 27 października 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1998 r. Zajmuje się przede wszystkim usługami sprzętem budowlanym. W 2009 r. wykonał usługę dla firmy "O." NIP:... polegającą na robotach drogowych i dostarczeniu materiałów do budowy drogi gminnej. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na kwotę 157.002,74 (brutto). W 2010 r. Wnioskodawca wykonał usługę także dla tej samej firmy polegającą na wykonaniu robót ziemnych (wykop pod basen, drogę i nasypy pod parking). Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na kwotę 159.210,00 (brutto). Podczas wykonywania zleceń Wnioskodawca zawarł z firmą "O." stosowne umowy podwykonawcze. Firma dla której Wnioskodawca pracował nie uiściła należnej zapłaty z tytułu wystawionych faktur VAT. Sprawę Wnioskodawca skierował do Sądu Okręgowego w R. VI Wydział Gospodarczy. Tenże Sąd wydał nakazy zapłaty należnych sum zaopatrzone w klauzulę wykonalności.

Następnie Wnioskodawca złożył wnioski do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w J. o wszczęcie egzekucji i wyegzekwowanie należnych sum od dłużnika.

Na kwotę 157.002,74 zł ustanowiono na prawie wieczystego użytkowania nieruchomości dłużnika (budynki magazynowe + plac) hipotekę przymusową, kaucyjną w której Wnioskodawca wpisany jest jako wierzyciel w pierwszej kolejności. Pomimo działań Komornika oraz dwukrotnej licytacji ww. nieruchomości nie udało się odzyskać żadnej z kwot a nieruchomość nie została sprzedana. W związku z tym Wnioskodawca postanowił skorzystać jako wierzyciel z prawa przejęcia na własność - prawa wieczystego użytkowania nieruchomości należącej do dłużnika. W kwietniu 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Sądu Rejonowego J. Wydział Cywilny o przejęcie na własność "prawa wieczystego użytkowania wraz z prawem własności budynków i budowli" nieruchomości dłużnika. Jednocześnie poprosił o rozliczenie swoich wierzytelności na poczet ceny nabycia.

W marcu 2015 r. z Sądu Rejonowego J. Wnioskodawca otrzymał "Postanowienie przysądzenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz składającego wniosek Wnioskodawcy zamieszkałego... za cenę nabycia 166.820,00 zł (zaliczono Wnioskodawcy na poczet ceny nabycia wierzytelność Wnioskodawcy 157.002,74 zł - Wnioskodawca musiał dopłacić do Sądu Rejonowego J. - sumę 5.349,65 wskazaną przez Sąd). Jednakże w ustawowym terminie zostało złożone do Sądu Okręgowego w K. zażalenie uczestnika na to postanowienie. W listopadzie 2015 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił zażalenie uczestnika. W ten sposób po 6 latach Wnioskodawca odzyskał należną zapłatę za fakturę VAT na kwotę 157.002,74 (brutto) jednakże nie jest ona wyrażona w pieniądzu lecz we własności nieruchomości. W maju 2015 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym J. umorzył drugą wierzytelność opiewającą na kwotę 159.210,00 zł - jako nieściągalną. Wnioskodawca nadmienia, że od faktur, które wystawił za usługi zapłacił należny podatek dochodowy oraz podatek VAT co potwierdziły kontrole US S. Pomimo braku zapłaty Wnioskodawca nie starał się o zwrot podatku VAT. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W piśmie z 3 listopada 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1.

* na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w J. z marca 2015 r. otrzymał przysądzenie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości dłużnika składające się z dwóch geodezyjnie wyodrębnionych działek gruntowych. Jednakże stanowią one jedną całość na której posadowione są budynki (dwa mogły spełniać rolę wiat lub magazynów, jeden zaś budynek wygląda na mieszkalny lub biurowy).

* nabycia Wnioskodawca dokonał na podstawie decyzji Sądu Rejonowego w J. i Sądu Rejonowego w K. (za długi),

* nabycie nie zostało udokumentowane żadną fakturą. Jedynym dokumentem jest prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w J., ustanawiające Wnioskodawcę jako właściciela.

3. Wnioskodawca oświadcza, że nie wykorzystywał (od dnia nabycia - decyzji Sądu) i nie wykorzystuje przedmiotowych działek i budynków do żadnych czynności związanych z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Wnioskodawca oświadcza, że przedmiotowa nieruchomość, którą zamierza sprzedać nie jest przez niego w ogóle wykorzystywana w jakimkolwiek celu.

Streszczając całość sytuacji:

* w roku 2009 i 2010 Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą i był podatnikiem podatku VAT - wykonywał usługę na rzecz dłużnika, który także był podatnikiem podatku VAT.

* w wyznaczonym terminie Wnioskodawca uiścił należny podatek od sprzedaży (VAT) - jednakże zapłaty za usługę nie otrzymał. Pomimo braku zapłaty Wnioskodawca nie starał się o zwrot podatku VAT. Wnioskodawca nadal prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca sprawę skierował do Komornika i do Sądu jednakże mimo ich starań nie udało się odzyskać należności.

Wnioskodawca korzystając z prawa przejęcia na własność nieruchomości dłużnika zamierzał i zamierza jedynie odzyskać sumę należnych mu pieniędzy. Wierzytelność Wnioskodawcy wynosiła 157 tys. zł i za taką kwotę Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy tego czy jeżeli sprzedałby w obecnym czasie ww. nieruchomość nabytą na podstawie decyzji Sądu (za długi) za cenę 157.002,74 zł to musiałby z tego tytułu zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacił już raz od tej kwoty podatki należne (dochodowy, VAT) i jeżeli nieruchomość zostałaby sprzedana na licytacji przez Komornika, to ww. kwotę (157.002,74) Wnioskodawca otrzymałby od Komornika jako wierzyciel hipoteczny i nie musiałby płacić podatków po raz drugi. Dlatego Wnioskodawcy wydaje się, że sprzedaż nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania) w tej sytuacji jest tylko zamiarem odzyskania należności pieniężnej (od której zapłacił podatki!) - gdyż nieruchomość, którą otrzymał generuje koszty w postaci podatku od nieruchomości do Urzędu Gminy a nawet Wnioskodawca nie ma możliwości jej użytkowania!

Zdaniem Wnioskodawcy już raz zapłacił należne podatki od wystawionej faktury (zarówno PIT jak i VAT) a zarobionych uczciwie pieniędzy nie otrzymał. Dlatego sprzedaż nieruchomości dłużnika jest jedynie próbą odzyskania należnej sumy, od której zdaniem Wnioskodawcy nie powinien płacić żadnych podatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Wnioskodawca podał we wniosku, że zamierza dokonać dostawy prawa użytkowania wieczystego 2 działek i prawa własności posadowionych na nich obiektów.

W myśl art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.), rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Należy wskazać, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zatem w świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, odpłatna dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

2a) budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;

3) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle powyższego również budynki i budowle, spełniają definicję towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

W konsekwencji sprzedaż budynków i budowli wraz z prawem użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na której są posadowione stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1998 r. obejmującą świadczenie usług sprzętem budowlanym. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W 2009 r. Wnioskodawca wykonał usługę dla firmy "O." NIP:... polegającą na robotach drogowych i dostarczeniu materiałów do budowy drogi gminnej. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na kwotę 157.002,74 (brutto). Podczas wykonywania zleceń Wnioskodawca zawarł z firmą "O." stosowne umowy podwykonawcze. Firma dla której Wnioskodawca pracował nie uiściła należnej zapłaty z tytułu wystawionej faktury VAT. Sprawę Wnioskodawca skierował do Sądu Okręgowego w R. VI Wydział Gospodarczy. Tenże Sąd wydał nakazy zapłaty należnych sum zaopatrzone w klauzulę wykonalności. Następnie Wnioskodawca złożył wnioski do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w J. o wszczęcie egzekucji i wyegzekwowanie należnych sum od dłużnika.

Na kwotę 157.002,74 zł ustanowiono na prawie wieczystego użytkowania nieruchomości dłużnika (budynki magazynowe + plac) hipotekę przymusową kaucyjną w której Wnioskodawca wpisany jest jako wierzyciel w pierwszej kolejności. Pomimo działań Komornika oraz dwukrotnej licytacji ww. nieruchomości nie udało się odzyskać żadnej kwoty a wierzytelność nie została sprzedana. W związku z tym Wnioskodawca postanowił skorzystać jako wierzyciel z prawa przejęcia na własność - prawa wieczystego użytkowania nieruchomości należącej do dłużnika. W kwietniu 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Sądu Rejonowego J. Wydział Cywilny o przejęcie na własność "prawa wieczystego użytkowania wraz z prawem własności budynków i budowli" nieruchomości dłużnika. Jednocześnie Wnioskodawca poprosił o rozliczenie swoich wierzytelności na poczet ceny nabycia.

W marcu 2015 r. z Sądu Rejonowego J. Wnioskodawca otrzymał "Postanowienie przysadzenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy zamieszkałego... za cenę nabycia 166.820,00 zł (zaliczono Wnioskodawcy na poczet ceny nabycia wierzytelność Wnioskodawcy 157.002,74 zł - Wnioskodawca musiał dopłacić do Sądu Rejonowego J. - sumę 5.349,65 wskazaną przez Sąd). W ten sposób Wnioskodawca odzyskał należną zapłatę za fakturę VAT na kwotę 157.002,74 (brutto) jednakże nie jest ona wyrażona w pieniądzu lecz własności nieruchomości.

Wnioskodawca nabytą nieruchomość zamierza sprzedać.

W związku z planowaną sprzedażą Wnioskodawca ma wątpliwości czy od przedmiotowej czynności będzie musiał odprowadzić podatek VAT.

Zatem w pierwszej kolejności koniecznym jest ustalenie czy sprzedaż nieruchomości gruntowej składającej się z 2 zabudowanych działek stanowi dostawę towarów oraz czy dla tej czynności Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca postanowieniem Sądu okręgowego, po bezskutecznych czynnościach komornika mających na celu wyegzekwowanie wierzytelności od dłużnika nabył prawo własności budynków i budowli dłużnika oraz prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na której te budynki i budowle są posadowione. Przedmiotowe nabycie przez Wnioskodawcę wskazanych nieruchomości było czynnością wzajemną skutkującą zdjęciem z dotychczasowego dłużnika (zbywcy) ciężaru długu, egzekucji.

W wyniku powyższego doszło do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad budynkami, budowlami i gruntem (towarami - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz Wnioskodawcy, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. W tym ma możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot.

Zatem w świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, planowana przez Wnioskodawcę odpłatna dostawa na rzecz osoby trzeciej prawa własności budynków, budowli oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (nabytej od dłużnika) na której te obiekty są posadowione stanowi dostawę towarów.

Jednocześnie wskazać należy, że nabycie przedmiotowej nieruchomości dokonane zostało przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą dla której jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca skorzystał z prawa przejęcia na własność wskazanych we wniosku nieruchomości w ramach odzyskania, należnego mu wynagrodzenia za wykonane na rzecz firmy "O." usługi sprzętem budowlanym udokumentowane fakturą VAT na kwotę 157.002,74 (brutto).

Zatem nabycie przedmiotowej nieruchomości jako wynagrodzenie za wykonane przez Wnioskodawcę usługi nastąpiło w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Tym samym nieruchomości te stały się majątkiem firmy Wnioskodawcy, a zatem ich sprzedaż będzie stanowiła sprzedaż składników majątkowych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zatem mając na uwadze postanowienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT Wnioskodawca dla planowanej czynności sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości gruntowej składającej się z 2 działek zabudowanych budynkami i budowlami będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

W swoim stanowisku Wnioskodawca podnosi, że już raz zapłacił należne podatki od wystawionej faktury (zarówno PIT jak i VAT) a zarobionych uczciwie pieniędzy nie otrzymał. Dlatego sprzedaż nieruchomości dłużnika jest jedynie próbą odzyskania należnej sumy, od której nie powinien płacić żadnych podatków.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zgodnie z powołanym art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Wnioskodawca wykonane na rzecz firmy "O." usługi sprzętem budowlanym udokumentował fakturą VAT na kwotę 157.002,74 zł (brutto) i odprowadził podatek należny od ich wykonania do urzędu skarbowego. W konsekwencji usługi te w świetle przepisów ustawy o VAT zostały wykonane i rozliczone.

Jednocześnie nabyte przez Wnioskodawcę jako wynagrodzenie za wykonanie przedmiotowych usług prawa własności budynków, budowli oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na której te obiekty są posadowione są towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem planowana ich sprzedaż stanowi dostawę towarów w świetle art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i jest czynnością odrębną od świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz firmy "O." (późniejszego dłużnika) udokumentowanych fakturą VAT na kwotę 157.002,74 zł.

Zatem twierdzenie Wnioskodawcy, że skoro raz odprowadził podatek należny za wykonane usługi to dokonując planowanej sprzedaży nieruchomości nie powinien płacić od tej czynności podatku VAT należało uznać za bezzasadne gdyż usługi budowlane i dostawa nieruchomości to w świetle ustawy o VAT dwie odrębne transakcje.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wydana interpretacja traci swą ważność.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie dotyczy opodatkowania dostawy nieruchomości ewentualnymi innymi podatkami, gdyż Wnioskodawca sformułował pytanie wyłącznie odnośnie do podatku VAT oraz w poz. 6 i 74 wniosku ORD-IN wskazał wyłącznie podatek od towarów i usług.

W zakresie określenia stawki podatku dla planowanej sprzedaży 2 działek zabudowanych budynkami i budowlami wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.