2461-IBPP1.4512.616.2016.3.MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 11 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 24 października 2016 r. (data wpływu 28 października 2016 r.) oraz pismem, które wpłynęło do tut. organu 18 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 24 października 2016 r. (data wpływu 28 października 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 2461-IBPP1.4512.616.2016.1.MS z 18 października 2016 r. oraz pismem, które wpłynęło do tut. organu 18 listopada 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 28 sierpnia 1994 r. małżonkowie D. i M. Z. nabyli od Gminy Miejskiej w T. lokal użytkowy znajdujący się na parterze budynku w T. przy ul. B. 2 (nr księgi wieczystej K... prowadzonej w Sądzie Rejonowym w T.) celem prowadzenia w nim działalności gospodarczej. Wnioskodawca od powyższej transakcji nie odliczył podatku VAT. W dniu 4 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca sprzedał powyższy lokal. Przez 22 lata użytkowania Wnioskodawca wykonywał drobne modernizacje, których wartość szacuje na około 20% ceny nabycia.

Od 1998 r. wartość tej nieruchomości jest amortyzowana stawką 2,5% rocznie.

W piśmie z 24 października 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że dostawa lokalu na rzecz D. i M. Z. była czynnością niepodlegającą opodatkowaniu. Gmina T. sprzedała Wnioskodawcy lokal na podstawie aktu notarialnego.

Był to jedyny dokument sprzedaży jaki Wnioskodawca otrzymał. Może wtedy Gmina nie była płatnikiem VAT, stąd brak faktury. Już w latach następnych, wszyscy kupujący lokale oprócz aktu notarialnego otrzymywali fakturę VAT i z tego tytułu odliczali podatek VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie obniżył kwoty podatku należnego ponieważ akt sprzedaży był dokumentem od podatnika niebędącego płatnikiem podatku VAT. Kwota sprzedaży była kwotą brutto.

Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT z tytułu nabycia lokalu ponieważ był to akt niepodlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych dnia 1 września 1998 r. Firma Z. s.c. działa od 2 stycznia 2003 r. jako czynny podatnik VAT NIP. Spółka cywilna zawarta została między małżonkami nieposiadającymi rozdzielności majątkowej. Zawarcie spółki cywilnej było koniecznością ze względu na jakieś przepisy podatkowe. Wspólną własnością małżonków był lokal na ul. B. 2 stał się on więc własnością spółki zawartej między nimi.

Lokal nigdy nie był podnajmowany ani dzierżawiony stronie drugiej. Od momentu nabycia do teraz funkcjonuje w nim sklep P. - artykuły szkolne i biurowe.

Były ponoszone wydatki na ulepszenie lokalu - miało to miejsce w latach 2002 i 2003, Wnioskodawca ocenia, że ich wartość nie przekroczyła 20% ceny nabycia.

Faktury na zakup materiałów do remontu podlegały odliczeniu od podatku należnego. Rachunki za usługę nie podlegały (usługodawca nie był płatnikiem VAT).

D. Z. rozpoczęła działalność gospodarczą w tym lokalu 1 stycznia 1992 r.

Od 1 stycznia 1992 r. lokal przy ul B. 2 funkcjonował jako sklep z artykułami szkolnymi, artystycznymi i biurowymi bez przerwy i niezmiennie

* do dnia 4 lipca 1993 r. lokal był wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - współmałżonka nie była czynnym płatnikiem podatku VAT.

* od dnia 5 lipca 1993 r., lokal był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - do nadal.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca prosi o wydanie indywidualnego orzeczenia czy fakt nieodprowadzania podatku VAT od sprzedaży lokalu jest prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy: transakcja sprzedaży lokalu jest wolna od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

* nieodliczenie VAT przy zakupie,

* nieprzeprowadzenie modernizacji o wartości wyższej niż 30% wartości nabycia lokalu,

* nie było to pierwsze zasiedlenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku lub jego części - lokalu (po wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie lokalu, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy lokal został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie lokalu - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewiduje - po spełnieniu określonych warunków - objęcie dostawy zwolnieniem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa przedmiotowego lokalu użytkowego może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 28 sierpnia 1994 r. małżonkowie D. i M. Z. nabyli od Gminy Miejskiej w T. lokal użytkowy znajdujący się na parterze budynku w T. przy ul. B. 2 (nr księgi wieczystej K. prowadzonej w Sądzie Rejonowym w T.) celem prowadzenia w nim działalności gospodarczej. Dostawa lokalu na rzecz D. i M. Z. była czynnością niepodlegającą opodatkowaniu. Gmina T. sprzedała Wnioskodawcy lokal na podstawie aktu notarialnego.

Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT z tytułu nabycia lokalu ponieważ był to akt niepodlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

D. Z. rozpoczęła działalność gospodarczą w tym lokalu 1 stycznia 1992 r.

Lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych dnia 1 września 1998 r. Od 1998 r. wartość tej nieruchomości jest amortyzowana stawką 2,5% rocznie.

Firma Z. s.c. działa od 2 stycznia 2003 r. jako czynny podatnik VAT NIP.... Spółka cywilna zawarta została między małżonkami nieposiadającymi rozdzielności majątkowej. Wspólną własnością małżonków był lokal na ul. B. 2 stał się on więc własnością spółki zawartej między nimi.

Od 1 stycznia 1992 r. lokal przy ul B. 2 funkcjonował jako sklep z artykułami szkolnymi, artystycznymi i biurowymi bez przerwy i niezmiennie

* do dnia 4 lipca 1993 r. lokal był wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - nie współmałżonka nie była czynnym płatnikiem podatku VAT.

* od dnia 5 lipca 1993 r., lokal był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - do nadal.

Lokal nigdy nie był podnajmowany ani dzierżawiony stronie drugiej.

Były ponoszone wydatki na ulepszenie lokalu - miało to miejsce w latach 2002 i 2003, Wnioskodawca ocenia, że ich wartość nie przekroczyła 20% ceny nabycia.

Faktury na zakup materiałów do remontu podlegały odliczeniu od podatku należnego. Rachunki za usługę nie podlegały (usługodawca nie był płatnikiem VAT).

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości - budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy. Jednakże, dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Odnosząc się do zagadnienia dostawy wskazanego we wniosku lokalu użytkowego, tut. organ zauważa, że jego sprzedaż mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. W odniesieniu do wskazanego we wniosku lokalu użytkowego, doszło już do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT poprzez jak wskazano we wniosku oddanie go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (działalność handlowa - sklep z artykułami szkolnymi, artystycznymi i biurowymi). Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynął okres krótszy niż 2 lata. Jednocześnie na pierwsze zasiedlenie przedmiotowego lokalu użytkowego nie mają wpływu dokonane przez Wnioskodawcę ulepszenia bo jak stwierdził Wnioskodawca wprawdzie dokonał ulepszeń, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, niemniej jednak ich wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej lokalu. Wnioskodawca wskazał, że wydatki na ulepszenie lokalu miały miejsce w latach 2002 i 2003 i ich wartość nie przekroczyła 20% ceny nabycia.

W konsekwencji w świetle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz powołanych wyżej regulacji prawnych, stwierdzić należy, że dostawa przez Wnioskodawcę lokalu użytkowego, mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż dostawa ta nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a jednocześnie od pierwszego zasiedlenia tego lokalu użytkowego do jego sprzedaży nie upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dalsza analiza możliwości zwolnienia od podatku VAT dostawy tego lokalu użytkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a lub art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stała się bezprzedmiotowa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że planowana sprzedaż lokalu użytkowego podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe, przy czym dostawa ta korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT a nie jak wskazał Wnioskodawca na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą ważność.

Tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego.

Tym samym dołączony do wniosku dokument nie był przedmiotem merytorycznej analizy.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2a, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.